.
Ο Ρεϋμόν Πουανκαρέ (Raymond Poincaré, 20 Αυγούστου 1860 - 15 Οκτωβρίου 1934) ήταν Γάλλος πολιτικός, που διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός και μία φορά πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1913-1920).
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Μπαρ-λε-Ντυκ στην Περιφέρεια του Μεύση, στις 20 Αυγούστου του 1860[6]. Γιος του μηχανικού και μετεωρολόγου Νικολά Πουανκαρέ και εξάδελφος του Ανρί Πουανκαρέ. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή και στη συνέχεια νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Είσοδος στην πολιτική
Το 1882 εισήλθε στο δικηγορικό σώμα και σε ηλικία μόλις 27 ετών εξελέγη βουλευτής.[7] Το 1893 ανέλαβε υπουργός, ο νεότερος της εποχής του, στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1894 ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών και το επόμενο έτος επανήλθε στο προηγούμενο υπουργείο. Στην υπόθεση Ντρέιφους που συντάραξε τη Γαλλία είχε υποστηρίξει ως αναγκαία την αναθεώρηση της δίκης.
Το 1902 μαζί με άλλους συντηρητικούς δημιουργεί τη "Ρεπουμπλικανική Συμμαχία". Το 1903 εγκατέλειψε τη Βουλή, μέχρι το 1912, προκειμένου να συμμετέχει στις εργασίες της Γερουσίας, αν και το Μάρτιο του 1906 ανέλαβε ξανά Υπουργός Οικονομικών. Τον Ιανουάριο 1912 μέχρι τον Ιανουάριο του 1913 ανέλαβε (1η φορά) Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη από τις διάφορες διπλωματικές του ενέργειες χαρακτηρίστηκε ρεβιζιονιστής και πολεμοκάπηλος.
Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας
Στις 17 Ιανουαρίου του 1913 εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. [8]
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αγωνίστηκε να διαφυλάξει με οποιοδήποτε τρόπο την εθνική ενότητα, κάνοντας ακόμα και πρωθυπουργό τον αιώνιο αντίπαλό του Ζωρζ Κλεμανσώ. Το 1920 που έληξε η προεδρική του θητεία επέστρεψε στη Γερουσία και ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής Επανορθώσεων. Τον Ιανουάριο του 1922 και μέχρι το 1924 ανέλαβε (2η φορά) Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών, κάνοντας μεταστροφή της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής προς την Ελλάδα, τασσόμενος υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας.
Το 1923 στις 11 Ιανουαρίου έδωσε διαταγή στα γαλλικά στρατεύματα και εισέβαλαν στην περιοχή του Ρουρ προκειμένου να πιέσει τη Γερμανία προς εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Το 1926 αναλαμβάνει (3η φορά) Πρωθυπουργός, μέχρι το 1929 όταν και τελικά παραιτήθηκε για λόγους υγείας.
Ο Ρεϋμόν Πουανκαρέ πέθανε στο Παρίσι στις 15 Οκτωβρίου του 1934. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του συνέγραψε τα απομνημονεύματά του, ένα δεκάτομο έργο με τον τίτλο "Στην υπηρεσία της Γαλλίας" ("Au service de la France").
Παραπομπές
Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
www.senat.fr/senateur-3eme-republique/poincare_raymond1024r3.html.
«Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
www.legiondhonneur.fr/fr/actualites/les-insignes-de-lordre-de-lelephant-demmanuel-macron-deposes-au-musee/1774/2. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022.
Αρετή Τούντα-Φεργάδη, «Ρεϋμόν Πουανκαρέ»,στο: της ιδίας, Ηγετικές μορφές του μεσοπολέμου και εξωτερική πολιτική, εκδ. Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 2003, σελ.109
Αρετή Τούντα-Φεργάδη, «Ρεϋμόν Πουανκαρέ»,στο: της ιδίας, Ηγετικές μορφές του μεσοπολέμου και εξωτερική πολιτική, εκδ. Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 2003, σελ.109
Αρετή Τούντα-Φεργάδη, «Ρεϋμόν Πουανκαρέ»,στο: της ιδίας, Ηγετικές μορφές του μεσοπολέμου και εξωτερική πολιτική, εκδ. Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 2003, σελ.110
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ. 50ος, σελ. 262.
Αρετή Τούντα-Φεργάδη, «Ρεϋμόν Πουανκαρέ»,στο: της ιδίας, Ηγετικές μορφές του μεσοπολέμου και εξωτερική πολιτική, εκδ. Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 2003, σελ.109-131
|
Πρόεδροι της Γαλλικής Δημοκρατίας Λουί-Ναπολεόν Μποναπάρτ | Αντόλφ Τιέρ | Πατρίς ντε Μακ-Μαόν | Ζυλ Αρμάν Ντυφώρ | Ζυλ Γκρεβί | Μωρίς Ρουβιέ | Σαντί Καρνό | Σαρλ Ντυπουί | Ζαν Καζιμίρ-Περιέ Σαρλ Ντυπουί | Φελίξ Φωρ | Σαρλ Ντυπουί | Εμίλ Λουμπέ | Αρμάν Φαλιέρ | Ρεϋμόν Πουανκαρέ | Πωλ Ντεσανέλ | Αλεξάντρ Μιγιεράν | Αλεξάντρ Μιγιεράν | Φρεντερίκ Φρανσουά-Μαρσάλ Γκαστόν Ντουμέργκ | Πολ Ντουμέρ | Αντρέ Ταρντιέ | Αλμπέρ Λεμπράν | Βενσάν Ωριόλ | Ρενέ Κοτί | Σαρλ ντε Γκωλ | Αλαίν Ποέρ | Ζωρζ Πομπιντού | Αλαίν Ποέρ | Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εσταίν Φρανσουά Μιτεράν | Ζακ Σιράκ | Νικολά Σαρκοζί | Φρανσουά Ολλάντ | Εμανουέλ Μακρόν | Τα πλάγια γράμματα δείχνουν τους προσωρινούς Προέδρους. |
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
