.
Ο Φρανσουά Μιτεράν (François Maurice Adrien Marie Mitterrand, 26 Οκτωβρίου 1916 - 8 Ιανουαρίου 1995) ήταν Γάλλος σοσιαλιστής πολιτικός και συγγραφέας, Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στη Jarnac (Charente). Ο πατέρας του ήταν πράκτορας της Εταιρίας Σιδηροδρόμων «Παρίσι-Ορλεάνη». Σπούδασε δίκαιο και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Στην περίοδο του Β' Παγκόσμιου Πολέμου τραυματίστηκε και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Γαλλία έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Ονομάσθηκε από το Στρατηγό Ντε Γκολ Γενικός Γραμματέας για τους Αιχμαλώτους Πολέμου και με την ιδιότητα αυτή έλαβε ενεργό μέρος στο Πρώτο Συμβούλιο της Προσωρινής Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας που πραγματοποιήθηκε στο ελεύθερο πια Παρίσι στις 17 Αυγούστου 1944. Το 1946 εξελέγη βουλευτής της Nievre και παρέμεινε ως το 1958. Το 1959 εξελέγη Γερουσιαστής στην ίδια περιοχή και το 1962 επανεξελέγη βουλευτής, παραμένοντας στη θέση αυτή ως το 1981. Διατέλεσε Δήμαρχος της Chateau-Chinon, Γενικός Σύμβουλος της Μοntsauche, Πρόεδρος της Ένωσης των Δημάρχων και του Γενικού Συμβουλίου της Νievre.
Στα 12 χρόνια της περιόδου 1946-1958, έλαβε μέρος σε πολυάριθμες Κυβερνήσεις της Γαλλίας, ως Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Pierre Mendes-France (1954-1955) καθώς στην Κυβέρνηση του Guy Mollet (1956-1957). Στις Προεδρικές Εκλογές του 1965 ήταν ενιαίος υποψήφιος της Αριστεράς. Στις 16 Ιουνίου 1971 εκλέχθηκε Πρώτος Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, θέση που διατήρησε ως το 1981, οπότε νίκησε τον Ζισκάρ ντ' Εσταίν συγκεντρώνοντας το 51,75% των ψήφων και αναδείχθηκε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αξίωμα που διατηρούσε ως το 1994 κερδίζοντας και το 1988 τις προεδρικές εκλογές στο δεύτερο γύρο, με 54,01%, με συνηποψήφιο τον Ζακ Σιράκ.
Ήταν ο πρώτος πολιτικός που εκλέχτηκε δεύτερη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος της Γαλλίας. Ως Πρόεδρος ο Φρανσουά Μιτεράν υπήρξε θιασώτης της ευρωπαϊκής ενότητας και συνεργασίας. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και συνέγραψε διάφορα βιβλία πολιτικού περιεχομένου.
|
Πρόεδροι της Γαλλικής Δημοκρατίας Λουί-Ναπολεόν Μποναπάρτ | Αντόλφ Τιέρ | Πατρίς ντε Μακ-Μαόν | Ζυλ Αρμάν Ντυφώρ | Ζυλ Γκρεβί | Μωρίς Ρουβιέ | Σαντί Καρνό | Σαρλ Ντυπουί | Ζαν Καζιμίρ-Περιέ Σαρλ Ντυπουί | Φελίξ Φωρ | Σαρλ Ντυπουί | Εμίλ Λουμπέ | Αρμάν Φαλιέρ | Ρεϋμόν Πουανκαρέ | Πωλ Ντεσανέλ | Αλεξάντρ Μιγιεράν | Αλεξάντρ Μιγιεράν | Φρεντερίκ Φρανσουά-Μαρσάλ Γκαστόν Ντουμέργκ | Πολ Ντουμέρ | Αντρέ Ταρντιέ | Αλμπέρ Λεμπράν | Βενσάν Ωριόλ | Ρενέ Κοτί | Σαρλ ντε Γκωλ | Αλαίν Ποέρ | Ζωρζ Πομπιντού | Αλαίν Ποέρ | Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εσταίν Φρανσουά Μιτεράν | Ζακ Σιράκ | Νικολά Σαρκοζί | Φρανσουά Ολλάντ | Εμανουέλ Μακρόν | Τα πλάγια γράμματα δείχνουν τους προσωρινούς Προέδρους. |
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
