Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 - ή Μουντιάλ της Ουρουγουάης - ήταν η παρθενική διοργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου. Διεξήχθη στην Ουρουγουάη από τις 13 έως τις 30 Ιουλίου 1930 με συμμετοχή δεκατριών αμερικανικών και ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων. Νικήτρια αναδείχθηκε η ομάδα της διοργανώτριας, επικρατώντας στον τελικό της Αργεντινής με 4-2. Όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, το Μοντεβιδέο με την πλειονότητα των αγώνων να διεξάγονται στο στάδιο «Εστάδιο Σεντενάριο» (Στάδιο της Εκατονταετηρίδας) το οποίο χτίστηκε γι' αυτόν τον σκοπό.
Στο πρώτο παγκόσμιο κύπελλο συμμετείχαν συνολικά δεκατρείς ομάδες, επτά από τη Νότια Αμερική, τέσσερις από την Ευρώπη και δύο από τη Βόρεια Αμερική. Ο λόγος της μικρής συμμετοχής ευρωπαϊκών ομάδων ήταν η μεγάλη διάρκεια και το μεγάλο κόστος του ταξιδιού. Οι ομάδες που συμμετείχαν χωρίστηκαν σε τέσσερις ομίλους με τον πρώτο του κάθε ομίλου να προκρίνεται στα ημιτελικά του θεσμού. Οι πρώτοι αγώνες του παγκοσμίου κυπέλλου ήταν οι αναμετρήσεις της Γαλλίας με το Μεξικό και των Η.Π.Α. με το Βέλγιο που διεξήχθησαν ταυτόχρονα και έληξαν 4-1 και 3-0 υπέρ της Γαλλίας και των Η.Π.Α. αντίστοιχα. Ο Γάλλος Λυσιέ Λοράν σημείωσε το πρώτο γκολ στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων. Πρώτοι στους ομίλους τους τερμάτισαν οι: Αργεντινή, Ουρουγουάη, Η.Π.Α. και Γιουγκοσλαβία και προκρίθηκαν απευθείας στα ημιτελικά. Στον τελικό η Ουρουγουάη επικράτησε της Αργεντινής με σκορ 4-2, παρουσία 93.000 θεατών και έγινε η πρώτη εθνική ομάδα που κατέκτησε παγκόσμιο κύπελλο.
Διάσταση Δ.Ο.Ε. - ΦΙΦΑ
Ζυλ Ριμέ, πρόεδρος της ΦΙΦΑ μεταξύ 1921-1954 και εμπνευστής του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Προς τιμήν του, το όνομά του δόθηκε το 1950 στο τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Η απόφαση για τη διοργάνωση ενός ποδοσφαιρικού παγκοσμίου κυπέλλου ήταν αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.) και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΦΙΦΑ).
Πιο συγκεκριμένα, κατά τις αρχές του 20ού αιώνα η μόνη ποδοσφαιρική διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς ήταν το σχετικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό διεξαγόταν με ευθύνη αρχικά της διοργανώτριας πόλης (Λονδίνο 1908, Στοκχόλμη 1912) και εν συνεχεία της ΦΙΦΑ (Αμβέρσα 1920, Παρίσι 1924, Άμστερνταμ 1928).[1] Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ, ενώ οι Αγώνες του 1932 είχαν ήδη ανατεθεί στο Λος Άντζελες και καταρτιζόταν το πρόγραμμά τους, η Δ.Ο.Ε. και η ΦΙΦΑ διαφώνησαν ως προς τον ορισμό του ερασιτεχνισμού, δηλαδή ουσιαστικά επί του ποιοι αθλητές είχαν δικαίωμα συμμετοχής - η ΦΙΦΑ υποστήριζε ότι εάν εφαρμοζόταν η λογική της Δ.Ο.Ε., τα μεγαλύτερα αστέρια του ποδοσφαίρου δεν θα μπορούσαν να στελεχώσουν τις εθνικές ομάδες τους.[2] Λύση δεν βρέθηκε και η Δ.Ο.Ε. αποφάσισε να αφαιρέσει το ποδόσφαιρο από τα ολυμπιακά αθλήματα, αρχής γενομένης από τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες.[3]
Στις 26 Μαΐου 1928 η ΦΙΦΑ διεξήγαγε το συνέδριό της στο Άμστερνταμ, επ' ευκαιρία της έναρξης του ολυμπιακού ποδοσφαιρικού τουρνουά (το οποίο η Δ.Ο.Ε. απειλούσε ότι θα ήταν το τελευταίο). Με πλειοψηφία 25-5, το συνέδριο ενέκρινε την πρόταση του προέδρου Ζυλ Ριμέ να αναλάβει η ομοσπονδία τη διεξαγωγή μιας διεθνούς διοργάνωσης το 1930, ανεξάρτητης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου δεν θα υπήρχε διάκριση μεταξύ ερασιτεχνών και επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.[4] Η απόφαση αυτή υπήρξε η «ληξιαρχική πράξη γεννήσεως» του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.
Ανάθεση - Συμμετοχές
Χάρτης των συμμετεχόντων στο 1ο παγκόσμιο κύπελλο
Πέντε κράτη ζήτησαν να φιλοξενήσουν το πρώτο Μουντιάλ: Ιταλία, Σουηδία, Ολλανδία, Ισπανία και Ουρουγουάη.[1][5] Εξαρχής η υποψηφιότητα της τελευταίας φαινόταν ισχυρότερη - είχε κατακτήσει τα δύο τελευταία ολυμπιακά τουρνουά, άρα ήταν «ντε φάκτο» παγκόσμια πρωταθλήτρια, αναλάμβανε την κάλυψη των εξόδων για τους συμμετέχοντες, υποσχόταν να ανεγείρει ένα νέο σύγχρονο στάδιο, ενώ επιπλέον το 1930 θα συμπλήρωνε 100 χρόνια από την ανεξαρτησία της.[6][7] Τελικά οι τέσσερις Ευρωπαίοι υποψήφιοι απέσυραν τις αιτήσεις τους και η διοργάνωση κατέληξε στη λατινοαμερικανική χώρα.[8]
Η ΦΙΦΑ απέστειλε πρόσκληση σε όλα τα μέλη της να συμμετάσχουν στο κύπελλο. Σύντομα οκτώ αμερικανικές ομοσπονδίες ανταποκρίθηκαν: Αργεντινή, Βραζιλία, Βολιβία, Χιλή, Μεξικό, Παραγουάη, Περού και Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού όμως, οι διαθέσεις ήταν αρνητικές. Έως τις 28 Φεβρουαρίου 1930, όταν έληγε η προθεσμία δήλωσης συμμετοχής, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν επιθυμούσε να στείλει την ομάδα της σε ένα τόσο μακρινό ταξίδι, το οποίο με τα τότε μεταφορικά μέσα διαρκούσε ολόκληρες εβδομάδες.[1] Ακόμα και στη Γαλλία που διέθετε τον πρόεδρο της ΦΙΦΑ, η ομοσπονδία δεν πειθόταν να εγκρίνει τη συμμετοχή. Στην αδιαφορία προσέκρουσε επίσης μία προσπάθεια της Ουρουγουάης να προσκαλέσει κατ' εξαίρεση τις τέσσερις βρετανικές ομοσπονδίες, οι οποίες δεν ήταν μέλη της ΦΙΦΑ.[9]
Μπροστά στον κίνδυνο να μεταβληθεί η διοργάνωση από παγκόσμια σε αμερικανική, οι προθεσμίες παρατάθηκαν και ο Ριμέ ξεκίνησε να ασκεί πιέσεις στις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες. Τέσσερα κράτη ενέδωσαν, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της Ρουμανίας που συμμετείχε με προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Καρόλου Β' και αφού εγγυήθηκε ο ίδιος στους ποδοσφαιριστές, ότι δεν θα απολύονταν από τις εργασίες τους λόγω της μακρόχρονης απουσίας τους.[10] Έτσι στα μέσα Ιουνίου η Εθνική Ρουμανίας απέπλευσε με το ατμόπλοιο Conte Verde από τη Γένοβα[11] - το πλοίο έφθασε στην Ουρουγουάη στις 4 Ιουλίου, αφού πρώτα είχε περάσει από τη νότια Γαλλία, όπου ανέβηκαν η γαλλική ομάδα μαζί με τον Ριμέ, το τρόπαιο και τρεις διαιτητές, από τη Βαρκελώνη όπου παρέλαβε την Εθνική Βελγίου, και από το Ρίο ντε Τζανέιρο όπου επιβιβάσθηκαν οι Βραζιλιάνοι.[12] Η τέταρτη ευρωπαϊκή αποστολή, οι Γιουγκοσλάβοι, πήγε σιδηροδρομικώς στη Μασσαλία, όπου επιβιβάσθηκε στο ταχυδρομικό ατμόπλοιο Florida.[12]
Γήπεδα
Το «Στάδιο της Εκατοεντηρίδας», το οποίο φιλοξένησε τους περισσότερους αγώνες (μεταξύ των οποίων τους ημιτελικούς και τον τελικό), ολοκληρώθηκε μόλις 5 ημέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ. Ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τότε που η χώρα έδιωξε τους Ισπανούς αποικιοκράτες.
Οι αγώνες φιλοξενήθηκαν σε τρία γήπεδα τα οποία βρίσκονταν όλα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, το Μοντεβιδέο. Οι περισσότεροι αγώνες έγιναν στο νεότευκτο Estadio Centenario (Στάδιο της Εκατονταετηρίδας), χωρητικότητας 93.000 θέσεων.[7] Το Σεντενάριο που κατασκευάστηκε για τη διοργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου ξεκίνησε να κτίζεται τον Φεβρουάριο του 1930. Για την κατασκευή του εργάστηκαν 15.000 περίπου εργάτες και δαπανήθηκαν 1.000.000 πέσος. Ολοκληρώθηκε μόλις πέντε μέρες πριν από την έναρξη των αγώνων.[6] Η χωρητικότητά του αρχικά ήταν 100.000 θέσεις αλλά μειώθηκε σε 93.000 για λόγους ασφαλείας. Ονομάστηκε «Στάδιο της Εκατονταετηρίδας» γιατί τη χρονιά αυτή οι Ουρουγουανοί γιόρταζαν τα 100 χρόνια από την ανεξαρτητοποίησή τους.[13] Στην πρώτη φάση της διοργάνωσης χρησιμοποιήθηκαν επίσης δύο μικρότερα γήπεδα του Μοντεβιδέο, το "Ποσίτος "(Estadio Pocitos), έδρα της ομάδας Πενιαρόλ και το "Πάρκε Σεντράλ" (Estadio Parque Central), έδρα της ομάδας Νασιονάλ.
Αγώνες
Οι 13 ομάδες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομίλους, με την προϋπόθεση ότι δεν θα κληρώνονταν δύο ευρωπαϊκές ομάδες στον ίδιο όμιλο.[14] Η κλήρωση πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβιδέο αφού είχαν καταφτάσει όλες οι ομάδες.[15] Ο πρώτος κάθε ομίλου προκρινόταν στην ημιτελική φάση. Οι πρώτοι αγώνες του παγκοσμίου κυπέλλου ήταν οι αναμετρήσεις της Γαλλίας με το Μεξικό και των Η.Π.Α. με το Βέλγιο που διεξήχθησαν ταυτόχρονο στις 13 Ιουλίου, στο στάδιο "Ποσίτος" και στο στάδιο "Γκραντ Σεντράλ" αντίστοιχα. Ο Γάλλος Λυσιέ Λοράν σημείωσε το πρώτο γκολ της διοργάνωσης και γενικότερα το πρώτο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων κυπέλλων ποδοσφαίρου.[16]
1ος όμιλος
Ο πρώτος όμιλος ήταν ο μοναδικός στον οποίο συμμετείχαν τέσσερις ομάδες: η Αργεντινή, η Χιλή, η Γαλλία και το Μεξικό. Στον πρώτο αγώνα του ομίλου που διεξήχθη, που ήταν και ένας από τους δύο πρώτους της διοργάνωσης, η Γαλλία επικράτησε του Μεξικού με σκορ 4-1. Στον αγώνα αυτόν σημειώθηκε το πρώτο γκολ στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων από τον Γάλλο Λυσιέ Λοράν. Μετά το Μεξικό η Γαλλία αντιμετώπισε την Αργεντινή. Στο δέκατο λεπτό του αγώνα τραυματίστηκε ο τερματοφύλακας της Γαλλίας Τεπό και επειδή δεν επιτρέπονταν ακόμα οι αλλαγές η Γαλλία συνέχισε τον αγώνα με δέκα παίκτες. Τη θέση του τερματοφύλακα για τα υπόλοιπα λεπτά πήρε ο μέσος Σαντρέλ. Η Αργεντινή επικράτησε τελικά με 1-0 με γκολ του Μόντι στο 81ο λεπτό με εκτέλεση φάουλ.[17] Ο αγώνας χαρακτηρίστηκε από το λάθος του διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη του έξι λεπτά νωρίτερα, σταματώντας προσπάθεια της Γαλλίας να ισοφαρίσει.[18] Μετά από έντονες διαμαρτυρίες των Γάλλων ποδοσφαιριστών ο αγώνας ξανάρχισε. Στον άλλο αγώνα η Χιλή επικράτησε του Μεξικού εύκολα με 3-0.[19]
Στον δεύτερο αγώνα της Αργεντινής στο τουρνουά οπού αντιμετώπισε το Μεξικό, δόθηκε το πρώτο πέναλτι στη διοργάνωση.[20] Στον ίδιο αγώνα ο Αργεντινός Γκιγιέρμο Στάμπιλε ο οποίος αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης σημείωσε χατ τρικ το οποίο θεωρούταν από τη FIFA το πρώτο χατ τρικ της διοργάνωσης μέχρι το 2006, οπότε και αποδόθηκε τελικά στον Αμερικανό Πάτνουντ.[21] Η Αργεντινή επικράτησε του Μεξικού με το επιβλητικό 6-3 παρά την απουσία του αρχηγού της Μανουέλ Φερέιρα, ο οποίος είχε επιστρέψει στο Μπουένος Άιρες για να δώσει εξετάσεις στις νομικές σπουδές.[22] Στους άλλους δύο αγώνες του ομίλου η Χιλή επικράτησε της Γαλλίας με 1-0 και η Αργεντινή της Χιλής με 3-1.[23] Πρώτη στον όμιλο τερμάτισε η Αργεντινή που προκρίθηκε στα ημιτελικά.
2ος όμιλος
Στον δεύτερο όμιλο συμμετείχαν η Βραζιλία, η Βολιβία και η Γιουγκοσλαβία. Μεγάλο φαβορί του ομίλου ήταν η Βραζιλία. Παρόλα αυτά ξεκίνησε με ήττα από τη Γιουγκοσλαβία με 2-1.[24] Η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου ήταν η Βολιβία. Πηγαίνοντας στο παγκόσμιο κύπελλο δεν είχε ποτέ προηγουμένως νικήσει έναν διεθνή αγώνα. Συμμετείχε στο πρώτο παγκόσμιο κύπελλο δηλώνοντας απλά συμμετοχή και για να τιμήσει τους οικοδεσπότες φορούσε φανέλες με τυπωμένα γράμματα τα οποία σχημάτιζαν τη φράση Viva Uruguay, όταν οι παίκτες στέκονταν σε μία σειρά.[25] Η Βολιβία ηττήθηκε και στα δύο παιχνίδια που έδωσε με σκορ 4-0.[19] Πρώτη στον όμιλο τερμάτισε η Γιουγκοσλαβία η οποία σημείωσε δύο νίκες στους δύο αγώνες που έδωσε.
3ος όμιλος
Στον τρίτο όμιλο συμμετείχε η οικοδέσποινα Ουρουγουάη μαζί με το Περού και τη Ρουμανία. Στον εναρκτήριο αγώνα του ομίλου η Ρουμανία επιβλήθηκε του Περού με σκορ 3-1. Αυτός ο αγώνας είχε τη μικρότερη προσέλευση κόσμου στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων καθώς τον αγώνα παρακολούθησαν μόλις 300 θεατές.[26]
Η Ουρουγουάη, αν και οικοδέσποινα δεν αγωνίστηκε στο ξεκίνημα της διοργάνωσης αλλά καθυστέρησε πέντε μέρες να δώσει τον πρώτο της αγώνα περιμένοντας να ολοκληρωθεί το στάδιο "Σεντενάριο". Το νέο στάδιο φιλοξένησε όλους τους αγώνες της Ουρουγουάης στη διοργάνωση. Η ομάδα της Ουρουγουάης πραγματοποίησε προετοιμασία τεσσάρων εβδομάδων κατά τη διάρκεια της οποίας δεν επιτρεπόταν στους παίκτες να απομακρυνθούν από τον χώρο διαμονής της ομάδας. Ο τερματοφύλακας Ανδρέ Μαζάλι αποβλήθηκε από την ομάδα γιατί έσπασε την απαγόρευση και επισκέφτηκε τη σύζυγό του.[27] Στους δύο αγώνες που έδωσε η Ουρουγουάη επιβλήθηκε 1-0 του Περού και 4-0 της Ρουμανίας και τερμάτισε πρώτη στον όμιλο, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή της στα ημιτελικά της διοργάνωσης.[28]
4ος όμιλος
Στον τέταρτο όμιλο συμμετείχαν οι Η.Π.Α., η Παραγουάη και το Βέλγιο. Οι Αμερικανοί επικράτησαν των δύο αντιπάλων τους νικώντας και στους δύο αγώνες με σκορ 3-0. Η εύκολη νίκη μάλιστα απέναντι στο Βέλγιο ήταν απροσδόκητη και ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε το αποτέλεσμα έκπληξη.[29] Οι Βέλγοι διαμαρτύρονταν για το δεύτερο γκολ των Αμερικανών θεωρώντας το ως οφσάιντ[29] Στη νίκη των Αμερικανών απέναντι στην Παραγουάη σημειώθηκε και το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία των Παγκοσμίων κυπέλλων από τον Μπερτ Πάτνουντ. Μέχρι τον Νοέμβριο του 2006 η ΦΙΦΑ θεωρούσε πως το πρώτο χατ-τρικ ανήκε στον Αργεντινό Γκιγιέρμο Στάμπιλε αλλά αναγνώρισε το λάθος της και απέδωσε τη συγκεκριμένη πρωτιά στον Πάτνουντ.[30] Στον τελευταίο αγώνα του ομίλου που ήταν αδιάφορος βαθμολογικά καθώς οι Η.Π.Α. είχαν ήδη κατακτήσει την πρώτη θέση η Παραγουάη επικράτησε του Βελγίου με σκορ 1-0.[19]
Ημιτελικοί
Η ημιτελική φάση αποδείχθηκε για την Αργεντινή και την Ουρουγουάη ευκολότερη από τους ομίλους, καθώς συνέτριψαν Αμερικανούς και Γιουγκοσλάβους οι οποίοι ήτανε πολύ ανώτεροι και χάσανε απο τον φόβο του διαιτητή να μην τον λιντσάρει ο κόσμος διότι σε εκείνο το σημείο κέρδιζε η Γιουγκοσλαβία με 1-0 και έπεζε επιθετικό ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα να γίνει ως και το πρώτο "έγκλημα της ποδοσφαιρικης ιστορίας.(6-1). Στον αγώνα της Αργεντινής με τις Η.Π.Α. το πρώτο ημίχρονο έληξε 1-0 υπέρ της Αργεντινής ενώ στο δεύτερο διαμορφώθηκε το τελικό 6-1.[31] Ο άλλος ημιτελικός μεταξύ Ουρουγουάης και Γιουγκοσλαβίας έληξε 2-1 στο πρώτο ημίχρονο υπέρ της Ουρουγουάης ενώ στο δεύτερο η Ουρουγουάη σημείωσε άλλα τέσσερα γκολ φτάνοντας στο εντυπωσιακό 6-1.[24] Από πλευράς Ουρουγουάης χατ-τρικ σημείωσε ο επιθετικός της Πέδρο Σέα.[31] Έτσι, στον πρώτο τελικό παγκοσμίου κυπέλλου, προκρίθηκαν οι δύο γειτονικές χώρες που επιπλέον είχαν «ανοικτούς λογαριασμούς» από τον τελικό της Ολυμπιάδας του 1928.
Τελικός
Στον τελικό του πρώτου παγκοσμίου κυπέλλου έφτασαν η Ουρουγουάη και η Αργεντινή. Η επικείμενη αναμέτρηση ξεσήκωσε κύμα φανατισμού και στις δύο πλευρές του Ρίο ντε λα Πλάτα (ο ποταμός που χωρίζει την Αργεντινή από την Ουρουγουάη).[24] Τα δέκα πορθμεία που έκαναν τη διαδρομή Μπουένος Άιρες - Μοντεβιδέο αποδείχθηκαν λίγα για τους Αργεντινούς οπαδούς, οι οποίοι δοκίμαζαν να περάσουν απέναντι με κάθε πιθανό μέσο. Υπολογίζεται ότι περίπου 10-15.000 το κατάφεραν, αλλά το λιμάνι του Μοντεβιδέο γέμισε με τόσα πλοία, που πολλοί δεν είχαν καν αποβιβασθεί όταν ξεκίνησε ο αγώνας.[32] Εν τω μεταξύ στο στάδιο οι θύρες είχαν ανοίξει απ' τις 8 το πρωί, έξι ώρες πριν την προγραμματισμένη έναρξη, και γινόταν έλεγχος για όπλα στους θεατές.[33] Έως το μεσημέρι οι κερκίδες είχαν γεμίσει κυρίως από φανατισμένους Ουρουγουανούς[24] - η επίσημη καταγραφή αναφέρει 93.000 εισιτήρια.[34]
Παρόμοια ένταση υπήρχε στο διοικητικό παρασκήνιο. Οι δύο ομάδες διαφωνούσαν ακόμα και για την μπάλα του αγώνα, με τη FIFA να αποφασίζει πως στο πρώτο ημίχρονο θα έπαιζαν με αργεντίνικη, ενώ στο δεύτερο με ουρουγουανική.[5] Ως διαιτητής ορίσθηκε ο Βέλγος Τζον Λάνγκενους, ο οποίος όμως αρνείτο πεισματικά έως και λίγες ώρες πριν από την έναρξη, φοβούμενος για τη ζωή του.[35] Μεταπείσθηκε μόνο όταν η ΦΙΦΑ του παρείχε τις απαραίτητες εγγυήσεις, ανάμεσα στις οποίες και ένα πλοίο έτοιμο για άμεση αναχώρηση, στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να αποδράσει.[36]
Τελικά ο αγώνας ξεκίνησε στις 15:30 της 30ής Ιουλίου 1930.[37] Η Ουρουγουάη σκόραρε γρήγορα, αλλά η Αργεντινή απάντησε με δύο γκολ και πήγε στα αποδυτήρια προηγούμενη. Στο δεύτερο ημίχρονο η ροή του αγώνα άλλαξε καθώς με τρία αναπάντητα γκολ και τελικό σκορ 4-2, οι Ουρουγουανοί έγιναν οι πρώτοι παγκόσμιοι πρωταθλητές στο ποδόσφαιρο.[35][37] Η επόμενη ημέρα κηρύχθηκε εθνική εορτή στην Ουρουγουάη[34], ενώ στην Αργεντινή ένα οργισμένο πλήθος επιτέθηκε με πέτρες στο ουρουγουανικό προξενείο.[38]
Όσον αφορά την τρίτη θέση, οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έγινε μικρός τελικός και νίκησε η Γιουγκοσλαβία με 3-1, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει καταγραφεί επίσημα.[39] Άλλη φήμη υποστηρίζει πως προτάθηκε να γίνει τέτοιος αγώνας, αλλά οι Γιουγκοσλάβοι δεν συμμετείχαν επειδή ήταν οργισμένοι με τη διαιτησία του ημιτελικού (τους είχε ακυρωθεί γκολ στο 2-1).[40] Πάντως στις στατιστικές της ΦΙΦΑ από το 1986 και μετά, οι Η.Π.Α. εμφανίζονται ως τρίτες και η Γιουγκοσλαβία ως τέταρτη.[41][42][43]
Η πορεία προς τον τελικό
1ος όμιλος
| Ομάδα | Αγ | Ν | Ι | Η | Γ/Υ | Γ/Κ | Δ | Π |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αργεντινή | 3 | 3 | 0 | 0 | 10 | 4 | +6 | 9 |
| Χιλή | 3 | 2 | 0 | 1 | 5 | 3 | +2 | 6 |
| Γαλλία | 3 | 1 | 0 | 2 | 4 | 3 | +1 | 3 |
| Μεξικό | 3 | 0 | 0 | 3 | 4 | 13 | −9 | 0 |
| 13 Ιουλίου 1930 |
Γαλλία | 4 – 1 | Μεξικό | Εστάδιο Ποσίτος, Μοντεβιδέο Θεατές: 3.000 Διαιτητής: Ντομίνγο Λομπάρδι (Ουρουγουάη) |
|---|---|---|---|---|
Λ. Λοράν  19'Λανζιλέ 40'Μασινό 43', 87' |
αναφορά | Καρένιο 70' |
| 15 Ιουλίου 1930 |
Αργεντινή | 1 – 0 | Γαλλία | Εστάδιο Πάρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 18.000 Διαιτητής: Αλμέιντα Ρέγκο (Βραζιλία) |
|---|---|---|---|---|
| Μόντι 81' |
αναφορά |
| 16 Ιουλίου 1930 |
Χιλή | 3 – 0 | Μεξικό | Εστάδιο Πάρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 7.000 Διαιτητής: Ανρί Κριστόφ (Βέλγιο) |
|---|---|---|---|---|
| Βιδάλ 3', 65'[44] Ρόσας 65'  (αυτ.) |
αναφορά |
| 19 Ιουλίου 1930 |
Χιλή | 1 – 0 | Γαλλία | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 50.000 Διαιτητής: Ανιμπάλ Τεχάδα (Ουρουγουάη) |
|---|---|---|---|---|
| Σουμπιάμπρε 67'[44] |
αναφορά |
| 19 Ιουλίου 1930 |
Αργεντινή | 6 – 3 | Μεξικό | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 50.000 Διαιτητής: Ουλίσες Σαουσέδο (Βολιβία) |
|---|---|---|---|---|
| Στάμπιλε 8', 17', 80' Σουμελσού 12', 55'Βαράγιο 53' |
αναφορά | Μ. Ρόσας 42' (πεν.), 65' Γκαγιόν 75' |
| 22 Ιουλίου 1930 |
Αργεντινή | 3 – 1 | Χιλή | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 35.000 Διαιτητής: Τζον Λάνγκενους (Βέλγιο) |
|---|
2ος όμιλος
| Ομάδα | Αγ | Ν | Ι | Η | Γ/Υ | Γ/Κ | Δ | Π |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Γιουγκοσλαβία | 2 | 2 | 0 | 0 | 6 | 1 | +5 | 6 |
| Βραζιλία | 2 | 1 | 0 | 1 | 5 | 2 | +3 | 3 |
| Βολιβία | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 8 | −8 | 0 |
| 14 Ιουλίου 1930 |
Γιουγκοσλαβία | 2 – 1 | Βραζιλία | Εστάδιο Πάρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 5.000 Διαιτητής: Ανίμπαλ Τεχάδα (Ουρουγουάη) |
|---|---|---|---|---|
| Τίρνανιτς 21' Μπεκ 30' |
αναφορά | Πρεγκουίνιο 62' |
| 17 Ιουλίου 1930 |
Γιουγκοσλαβία | 4 – 0 | Βολιβία | Εστάδιο Πάρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 800 Διαιτητής: Φρανσίσκο Ματεούτσι (Ουρουγουάη) |
|---|---|---|---|---|
| Μπεκ 60', 67' Μαριάνοβιτς 65'Βουιαντίνοβιτς 85'[44] |
αναφορά |
| 20 Ιουλίου 1930 |
Βραζιλία | 4 – 0 | Βολιβία | Esτάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 1.200 Διαιτητής: Τομά Μπαλβέ (Γαλλία) |
|---|---|---|---|---|
| Βινιστάινερ 37', 73' Πρεγκουίνιο 57', 83'[44] |
αναφορά |
3ος όμιλος
| Ομάδα | Αγ | Ν | Ι | Η | Γ/Υ | Γ/Κ | Δ | Π |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ουρουγουάη | 2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 0 | +5 | 6 |
| Ρουμανία | 2 | 1 | 0 | 1 | 3 | 5 | −2 | 3 |
| Περού | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 4 | −3 | 0 |
| 14 Ιουλίου 1930 |
Ρουμανία | 3 – 1 | Περού | Εστάδιο Ποσίτος, Μοντεβιδέο Θεατές: 300 Διαιτητής: Αλμπέρτο Βάρνκεν (Χιλή) |
|---|---|---|---|---|
| Ντέσου 1'[44] Στάντσιου 79'[44]Κόβατς 85'[44] |
αναφορά | Σόουσα Φερέιρα 75' |
| 18 Ιουλίου 1930 |
Ουρουγουάη | 1 – 0 | Περού | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 70.000 Διαιτητής: Τζον Λάνγκενους (Βέλγιο) |
|---|---|---|---|---|
| Κάστρο 65' |
αναφορά |
| 21 Ιουλίου 1930 |
Ουρουγουάη | 4 – 0 | Ρουμανία | Στάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 80.000 Διαιτητής: Αλμέιντα Ρέγκο (Βραζιλία) |
|---|---|---|---|---|
| Ντοράδο 7' Σκαρόνε 26'[44]Ανσέλμο 31'Σέα 35'[44] |
| Ομάδα | Αγ | Ν | Ι | Η | Γ/Υ | Γ/Κ | Δ | Π |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ΗΠΑ | 2 | 2 | 0 | 0 | 6 | 0 | +6 | 6 |
| Παραγουάη | 2 | 1 | 0 | 1 | 1 | 3 | −2 | 3 |
| Βέλγιο | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 4 | −4 | 0 |
| 13 Ιουλίου 1930 |
ΗΠΑ | 3 – 0 | Βέλγιο | Εστάδιο Παρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 10,000 Διαιτητής: Χοσέ Μάσιας (Αργεντινή) |
|---|---|---|---|---|
| ΜακΓκη 23'[44] Φλόρι 45'>Πάτνοουντ 69'[44] |
αναφορά |
| 17 Ιουλίου 1930 |
ΗΠΑ | 3 – 0 | Παραγουάη | Εστάδιο Παρκ Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 800 Διαιτητής: Χοσέ Μάσιας (Αργεντινή) |
|---|---|---|---|---|
| Πάτνοουντ 10', 15', 50'[45] |
αναφορά |
| 20 Ιουλίου 1930 |
Παραγουάη | 1 – 0 | Βέλγιο | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 900 Διαιτητής: Ρικάρδο Βαγιαρίνο (Ουρουγουάη) |
|---|
Αγώνες Νοκ Άουτ
| 13 Ιουλίου 1930 |
ΗΠΑ | 3 – 0 | Βέλγιο | Εστάδιο Παρκε Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 10,000 Διαιτητής: Χοσέ Μάσιας (Αργεντινή) |
|---|---|---|---|---|
| ΜακΓκη 23'[44] Φλόρι 45'>Πάτνοουντ 69'[44] |
αναφορά |
| 17 Ιουλίου 1930 |
ΗΠΑ | 3 – 0 | Παραγουάη | Εστάδιο Παρκ Σεντράλ, Μοντεβιδέο Θεατές: 800 Διαιτητής: Χοσέ Μάσιας (Αργεντινή) |
|---|---|---|---|---|
| Πάτνοουντ 10', 15', 50'[45] |
αναφορά |
| 20 Ιουλίου 1930 |
Παραγουάη | 1 – 0 | Βέλγιο | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 900 Διαιτητής: Ρικάρδο Βαγιαρίνο (Ουρουγουάη) |
|---|
Ημιτελικοί
| 26 Ιουλίου 1930 |
Αργεντινή | 6 – 1 | ΗΠΑ | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 80.000 Διαιτητής: Τζον Λάνγκενους (Βέλγιο) |
|---|---|---|---|---|
| Μόντι 20' Σκοπέλι 56'Στάμπιλε 69', 87'Πεουσέγιε 80', 85' |
αναφορά | Μπράουν 89' |
| 27 Ιουλίου 1930 |
Ουρουγουάη | 6 – 1 | Γιουγκοσλαβία | Εστάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 93.000 Διαιτητής: Αλμέιντα Ρέγκο (Βραζιλία) |
|---|---|---|---|---|
| Σέα 18', 67', 72'[44] Ανσέλμο 20', 31'[44]Ιριάρτε 61'[44] |
αν |
Τελικός
| 30 Ιουλίου 1930 |
Ουρουγουάη | 4 – 2 | Αργεντινή | Στάδιο Σεντενάριο, Μοντεβιδέο Θεατές: 93.000 Διαιτητής: Τζον Λάνγκενους (Βέλγιο) |
|---|---|---|---|---|
| Ντοράδο 12' Σέα 57'[44]Ιριάρτε 68'Κάστρο 89' |
αναφορά | Πεουσέγιε 20' Στάμπιλε 37'[44] |
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παγκόσμια πρωταθλήτρια 1930 Ουρουγουάη (1ος τίτλος) |
Πρώτοι σκόρερ
- 8 τέρματα
Γκιγιέρμο Στάμπιλε (Αργεντινή)
- 5 τέρματα
Πέδρο Σέα (Ουρουγουάη)
- 4 τέρματα
Γκιγιέρμο Σουμπιάμπρε (Χιλή)
Μπερτ Πάτνουντ (ΗΠΑ)
Παραπομπές
«History of FIFA - The first FIFA World Cup». FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-12-01.
«The Olympic Odyssey so far... (Part 1: 1908–1964)». FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-06-15.
Hunt, World Cup Stories, p. 10
Crouch, Terry (2002). The World Cup: The Complete History. London: Aurum, σελ. 2. ISBN 1-85410-843-3.
«World Cup History - Uruguay 1930». BBC Sport (BBC). 11 April 2002. Ανακτήθηκε στις 2009-06-14.
Glanville, p. 16
Αφιερώματα, Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου
Freddi, Cris (2006). Complete Book of the World Cup 2006. London: HarperCollins, σελ. 1. ISBN 0-00-722916-X.
Hunt, Chris (2006). World Cup Stories: The History of the FIFA World Cup. Ware: Interact, σελ. 10. ISBN 0-9549819-2-8.
Seddon, pp. 8–9
«1930 FIFA World Cup Uruguay». FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-06-15.
Lara, Miguel A. «Uruguay, allí nació la historia». Marca.com Archive (Marca.com). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-06-17. Ανακτήθηκε στις 2009-06-14.
Μουντιάλ 1930 - Ουρουγουάη
Glanville, Brian (2005). The Story of the World Cup. Faber, σελ. 17. ISBN 0-571-22944-1.
«History of the World Cup draw» (PDF). FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-06-14.
Molinaro, John F. «Lucien Laurent: The World Cup's First Goal Scorer». CBC Sports (Canadian Broadcasting Corporation). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-06-24. Ανακτήθηκε στις 2007-05-07.
Freddi, Cris (2006). Complete Book of the World Cup 2006. London: HarperCollins, σελ. 3. ISBN 0-00-722916-X.
1930-Διαιτητικά λάθη, προπονήσεις στο κατάστρωμα και η «πατρότητα» του πρώτου χατ τρικ
Crouch, p. 6
«Six countries entered bidding for first World Cup». The Times of India. Times Internet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-06-15. Ανακτήθηκε στις 2007-05-07.
«1930 Golden Boot - Guillermo Stabile». Sky Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-06-20. Ανακτήθηκε στις 2009-06-20. (archive.org mirror)
Seddon, Peter (2005). The World Cup's Strangest Moments. London: Robson, σελ. 5. ISBN 1-86105-869-1.
Glanville, p. 18
Glanville, p. 19
Freddi, p. 5
Freddi, p. 7
Freddi, p. 8
Almeida, p. 125
Almeida, Rony J. (2006). Where It All Began. Lulu, σελ. 91. ISBN 978-1411679061.
«American Bert Patenaude credited with first hat trick in FIFA World Cup history». FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-06-19.«The first World Cup hat trick». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF). Ανακτήθηκε στις 2009-12-03.
Crouch, p. 11.
Goldblatt, p. 250
Freddi, p. 11
«FIFA World Cup Origin» (PDF). FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-11-17.
Glanville, p. 20
Goldblatt, p. 251
Freddi, p. 12.
Glanville, p. 21
«World Cup 1930 finals». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF). Ανακτήθηκε στις 2009-06-14.
Jawad, Hyder (2009); Four Weeks In Montevideo: The Story of World Cup 1930, (Seventeen Media & Publishing), p. 105
FIFA technical committee (1986). «FIFA World Cup México '86 – Technical Report» (PDF). σελ. 230. Ανακτήθηκε στις 2009-10-11.
«Final Tournament Standings». 1930 FIFA World Cup Uruguay. FIFA. Ανακτήθηκε στις 2009-10-11.
«Медаља из дома Хаџијевих сведочи да смо били трећи на Мундијалу». Politika. Ανακτήθηκε στις 2010-05-01.
Ορισμένα στατιστικά στοιχεία σχετικά με αυτά τα γκολ αμφισβητούνται. Τα στοιχεία για τους σκόρερ και το χρονικό σημείο επίτευξης των τερμάτων που αναφέρονται προέρχονται από τα στοιχεία που δίνει η ΦΙΦΑ. Ορισμένες άλλες πηγές όπως το RSSSF δίνουν διαφορετικά στοιχεία για τον σκόρερ ή το χρονικό σημείο επίτευξης των τερμάτων. Δείτε «World Cup 1930 finals». (RSSSF).
Η ΦΙΦΑ αρχικά χρέωσε το γκολ του 15ου λεπτού στον Τομ Φλόρι, αλλά το 2006 αποφάσισε πως το γκολ είχε σημειώσει ο Πάτνοουντ. Το RSSSF χρεώνει το γκολ ως αυτογκόλ του Αουρέλιο Γκονσάλες.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ουρουγουάη 1930 από τον επίσημο ιστοχώρο της ΦΙΦΑ.
Η καταιγίδα του Μοντεβιδέο
Διοργανώσεις
Ουρουγουάη 1930 Ιταλία 1934 Γαλλία 1938 Βραζιλία 1950 Ελβετία 1954 Σουηδία 1958 Χιλή 1962 Αγγλία 1966 Μεξικό 1970 Δυτική Γερμανία 1974 Αργεντινή 1978 Ισπανία 1982 Μεξικό 1986 Ιταλία 1990 Ηνωμένες Πολιτείες 1994 Γαλλία 1998 Νότια Κορέα & Ιαπωνία 2002 Γερμανία 2006 Νότια Αφρική 2010 Βραζιλία 2014 Ρωσία 2018 Κατάρ 2022 Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδάς και Μεξικό 2026
Προκριματικά
19301 1934 1938 1950 1954 1958 1962 1966 1970 1974 1978 1982 1986 1990 1994 1998 2002 2006 2010 2014 2018
Ακυρώθηκαν λόγω Β' Π.Π.
1942 1946
1 Δεν πραγματοποιήθηκαν προκριματικά και οι ομάδες συμμετείχαν μόνο με πρόσκληση.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
