Ιταλία

To Κολομπιάνο (ιταλικά: Collobiano) είναι δήμος της Ιταλίας, στην περιφέρεια του Πεδεμόντιου, στην επαρχία του Βερτσέλλι σε υψόμετρο 143 μέτρων, με πληθυσμό 113 κατοίκους, έκταση 9 τ.χλμ.[1]. Πολιούχος του δήμου φέρεται ο Άγιος Γεώργιος και το δημαρχείο της πόλης βρίσκεται στην Piazza Avocadro 5.

Συνορεύει με τους εξής δήμους: Αλμπάνο Βερτσελλέζε, Βιλλαρμπόιτ, Καζανόβα Έλβο, Κουίντο Βερτσελλέζε, Ολτσενένγκο και Ολντένικο.

Δημογραφική εξέλιξη

Με εμφανείς τάσεις δημογραφικής ελάττωσης, όπως και οι περισσότεροι δήμοι της περιοχής, το Κολομπιάνο φέρεται να απασχολεί μόνο το 11,40% του πληθυσμιακού του δυναμικού στη βιομηχανία, σε δημόσιες υπηρεσίες και παροχή υπηρεσιών[2].

Αξιοθέατα

Αξιοθέατα της κοινότητας θεωρούνται το τοπικό κάστρο και η εκκλησία[3]. Στον δήμο και την ευρύτερη περιοχή παρουσιάζει ανάπτυξη ο αγροτουρισμός, κυρίως λόγω τοπικών εορτασμών, όπως η γιορτή της Άνοιξης.

Ζητήματα ιστορίας

Η πρώτη ιστορική μαρτυρία για τη θέση του Κολομπιάνο περιέχεται σε μια δωρεά του 1023[4]. Σε μία επιστολή επίσης του αυτοκράτορα Φρειδερίκου του 1152 επιβεβαιώνεται η κατοχή της περιοχής από τον Γκουΐντο ντι Μπιαντράτε (Guido di Biandrate). Η παρουσία του κάστρου επιβεβαιώνεται τον Μάρτιο του 1170 σε συμβολαιογραφική πράξη, μέσω της οποίας οι ισχυροί αλλά παρακμάζοντες πλέον πολιτικά και οικονομικά κόμητες του Μπιαντράτε, μοιράζουν τις γαίες τους ανάμεσα σε εκείνους που παραμένουν στο Κολομπιάνο και την οικογένεια των Αβογκάντρο (Avogadro).

Η πρόσκτηση του Κολομπιάνο και άλλων περιοχών όπως η Καζανόβα και το Κουΐντο στην επιρροή της οικογένειας Αβογκάντρο είχε ως αποτέλεσμα την πολιτιστική άνθηση και την πολιτική επέκταση των δήμων της ευρύτερης περιοχής της επαρχίας Βερτσέλι, στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα[5]. Οι τελευταίοι απόγονοι αυτών των οικογενειών εμφανίζονται στην περιοχή σχεδόν μέχρι τον 15ο αιώνα. Το κάστρο, όντας σε στρατηγική θέση, υπήρξε αντικείμενο διεκδίκησης ανάμεσα σε αντίπαλες πολιτικά οικογένειες και υπέστη αρκετές καταστροφές από αλλεπάλληλες πολιορκίες. Μετά το 1427, έτος υποταγής της επαρχίας Βερτσέλι στη Σαβοΐα υπό τον Φίλιπο Μαρία Βισκόντι (Filippo Maria Visconti), αναφέρεται περίοδος ειρήνης που κράτησε έως τον 16ο αιώνα.

Σημαντικό αρχιτεκτονικά και αρχαιολογικά μνημείο το κάστρο σήμερα διατηρείται σε καλή κατάσταση μετά από πολλαπλές αποκαταστάσεις. Ένα τμήμα του χρησιμοποιείται ως ξενώνας και το υπόλοιπο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης μιας αγροτικής βιομηχανίας.

Παραπομπές

1. ↑ Δεδομένα της ιταλικής στατιστικής υπηρεσίας Istat.
2. ↑ Ιndettaglio.it
3. ↑ Da visitare Collobiano
4. ↑ Avonto 1980, 165.
5. ↑ Avonto 1980, 165 και Panero 1985, 27.

Βιβλιογραφία

* Avonto Luigi Andar per castelli. Da Vercelli da Biella tutto intorno, Torino, Milvia, 1980.
* Panero Francesco «Primo elenco di insediamenti umani e sedi abbandonate nel Vercellese, nel Biellese e nella Valsesia (secoli X-XIII)», in Bollettino Storico Vercellese, 24, 1985, 5-28.

Πόλεις και δήμοι του Βερτσέλλι Αζιλιάνο Βερτσελλέζε | Αλάνια Βαλσέζια | Αλίτσε Καστέλλο | Αλμπάνο Βερτσελλέζε | Αρμπόριο | Βαλντούτζια | Βαράλλο Σέζια | Βερτσέλλι | Βιλλαρμπόιτ | Βιλλάτα | Βόκα | Γκατινάρα | Γκιζλαρένγκο | Γκουαρνταμποσόνε | Γκρέτζιο | Καζανόβα Έλβο | Καμπερτόνιο | Καρεζάνα | Καρεζαναμπλότ | Καρίζιο | Καρκοφόρο | Κολομπιάνο | Κοσταντσάνα | Κουαρόνα | Κουίντο Βερτσελλέζε | Κραβαλιάνα | Κρεσεντίνο | Κρόβα | Λαμπόρο | Λέντα | Λιβόρνο Φερράρις | Λινιάνα | Λοτσόλο | Μολλία | Μονκριβέλο | Μόττα ντε Κόντι | Μπαλμούτσια | Μπαλόκκο | Μπιαντσέ | Μπόργκο Βερτσέλλι | Μπόργκο ντ'Άλε | Μποργκοσέζια | Μπρέια | Μποτσιολέτο | Μπουρόντσο | Ντεζάνα | Ολντένικο | Ολτσενένγκο | Παλατσόλο Βερτσελλέζε | Περτένγκο | Πετσάνα | Πίλα | Πίοντε | Πόστουα | Πραρόλο | Ράσα | Ρίβα Βαλντόμπια | Ρίβε | Ρίμα Σαν Τζουζέπε | Ριμάσκο | Ριμέλα | Ροάσιο | Ροβασέντα | Ρονσέκκο | Ρόσσα | Σαλάσκο | Σάλι Βερτσελλέζε | Σαλούτζια | Σάμπια | Σαν Τζάκομο Βερτσελλέζε | Σαν Τζερμάνο Βερτσελλέζε | Σαντιά | Σκόπα | Σκόπελλο | Σερραβάλλε Σέζια | Στροπιάνα | Τρίνο | Τρίτσερο | Τροντσάνο Βερτσελλέζε | Τσέλλιο | Τσερβάτο | Τσιβιάσκο | Τσιλιάνο | Φομπέλλο | Φοντανέτο Πο | Φορμιλιάνα