.
Περιφέρεια : Δυτικής Ελλάδας
Νομός : Αχαΐας
Ο Σόλος είναι ορεινό χωριό του νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1.250 μέτρων στις πλαγιές των Αροανίων και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Αχαΐας. Ο Σόλος ανήκει στον δήμο Ακράτας και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 90 κάτοικοι. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με την κτηνοτροφία και με την καλλιέργεια κηπευτικών, αλλά και των περίφημων φασολιών Χελμού, τα οποία ευνοούνται από το δροσερό κλίμα της περιοχής τους καλοκαιρινούς μήνες.
Είναι ιδανικός προορισμός για φυσιοδίφες, καθώς υπάρχει πληθώρα σπάνιας χλωρίδας και πανίδας, καθώς επίσης και γι' αυτούς που λατρεύουν την εξερεύνηση μονοπατιών μέσα στο αιωνόβιο δάσος και τα αθλήματα όπως αναρρίχηση, ορεινή πεζοπορία και ορεινή ποδηλασία.
Ιστορία
Οι κάτοικοι του Σόλου, όπως και τον γειτονικών χωριών, συμμετείχαν ενεργά στην Επανάσταση του 1821 από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης. Ο οπλαρχηγός Αναγνώστης Γιαννόπουλος ή Πάτζος από το χωριό Περιστέρα Καλαβρύτων, σε αυτοβιογραφία του αναφέρει εκτενώς τις δοξολογίες και άλλες τελετές κατά την αναχώρηση των ενόπλων από τα χωριά Περιστέρα, Μεσορρούγιο και Σόλο για την πολιορκία της Τρίπολης, στα τέλη Μαρτίου 1821:
«Οι καπεταναίοι όθεν των χωρίων Περιστέρας, Μεσορρουγίου και Σόλου εσύναξαν όλας τα παρθένας κόρας, έκαστος τας του χωρίου του, προς άς έδωσαν βαμβάκιον το οποίον έξανον, έκοψαν, ένεσαν και ύφαναν και έρραψαν εν μια και τη αυτή ημέρα, με το οποίον εκάστου χωρίου ο καπετάνιος πανίον έκαμε την σημαίαν του. Την επιούσαν άπαντες οι κάτοικοι των ανωτέρω χωρίων μικροί τε και μεγάλοι συνήλθον εις την εκκλησίαν και εγένετο λειτουργία. Μετά το τέλος της λειτουργίας έκαμαν παράκλησιν εις τον Ύψιστον, και μετά το τέλος αυτής έλαβον οι ιερείς εν τω χωρίω Περιστέρα, ο μεν Οικονόμος το ευαγγέλιον εις τας χείρας του, άλλος δε τον σταυρόν και ο τρίτος, ήτοι ο Σπυρίδων ιερεύς, ο και Προεστόπουλος καλούμενος, εβάστα την σημαίαν εις την δεξιάν χείρα του, και ιστάμενοι κατά σειράν έψαλλον ενδεδευμένοι τας ιερατικάς των στολάς το "Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου" κ.τ.λπ. κ.τ.λπ. και το "Ο υψωθείς εν τω σταυρώ εκουσίως" κ.λπ. Τότε ο Πάτζος πρώτος έκαμεν ενώπιον της αγίας εικόνος του Κ. ημών Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Προφήτου Προδρόμου τρεις γονυκλινώς μετανοίας, ησπάσθη αυτάς και μετά τον ασπασμόν των αγίων εικόνων ησπάσθη και το ιερόν ευαγγέλιον, τους κατά σειράν ισταμένους ιερείς, και ο τελευταίος, ήτοι ο Σπυρίδων ιερεύς Προεστόπουλος, συνάμα με τον ασπασμόν ενεχείρισε των Πάτζω και την σημαίαν, την οποίαν άπαντες οι ένοπλοι εχαιρέτησαν δια τριών πυροβολισμών έκαστος. Μετά τον πυροβολισμόν έπραξαν και ούτοι ως ο Πάτζος. (…) Εξελθόντων του ιερού ναού, ο Πάτζος ενεχείρισε την σημαίαν εις τον Αργύριον Μυζήθραν, ικανώτερον όντα δια σημαιοφόρον, όν συνώδευσαν πυροβολούντες έως του Πάτζου την οικίαν, και ούτως απήλθον να ετοιμασθώσι. (Το αυτό τούτο εγένετο και εν τοις άλλοις δυσί χωρίοις Σόλου και Μεσορρουγίου). Την επιούσαν ετοιμασθέντων, οι ιερείς ενδεδυμένοι τας ιερατικάς των στολάς, έχοντες και το ιερόν ευαγγέλιον κ.λπ., έψαλλον ως ανωτέρω προπορευομένων και κατόπιν τούτων παρηκολούθει η σημαία, ο Πάτζος, οι στρατιώται, οι γέροντες, τα παιδία και άπαν το πάσης τάξεως γυναικείων φύλον, όπου έφθασαν έξωθεν του χωρίου μέχρι του ποταμού και εκείσε πάλιν έκαμαν και έτερον ασπασμόν. (…) Και ούτω οι μεν επανήλθον εις τας οικίας των, οι δε απήλθον δια τον αποκλεισμόν της Τριπόλεως. Ούτω πως συνέβη και εν τοις άλλοις χωρίοις.»[1]
Αξιοθέατα
Στο αρχοντικό του οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης Νικολάου Χριστοδούλου (Σολιώτη), διακρίνονται πολεμίστρες και ζεματίστρες.
Ο ιερός ναός του Αγ. Γεωργίου, χτισμένος το 1806 επί οθωμανικής κυριαρχίας, διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο, του οποίου η κατασκευή διήρκεσε επτά ολόκληρα χρόνια από ντόπιο τεχνίτη. Η εικόνα της Παναγίας έχει βεβηλωθεί από τον Ιμπραήμ πασά, που τη χάραξε στο πρόσωπο με σπαθί.
Επιλέγοντας ένα από τα μονοπάτια της διχάλας, λίγο πιο έξω από τον Σόλο με κατεύθυνση προς Μεσορρούγι, το αριστερό οδηγεί στην περιώνυμη Βρύση της Γκόλφως, το σημείο συνάντησης του Τάσου και της Γκόλφως, των νέων που είναι γνωστοί χάρις στο ειδυλλιακό διήγημα του Μεσορρούγιου συγγραφέα Σπύρο Περεσιάδη. Το δεξί μονοπάτι οδηγεί στην ιστορική θέση Καστράκι, όπου έγινε αιματηρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων με 2.500 θύματα από την πλευρά των αντιπάλων περίπου, σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων.
Από εκεί υπάρχει ανηφόρα προς τα διάσημα από την ελληνική μυθολογία Ύδατα της Στυγός, μιας από τις τρεις πύλες του Άδη στην Ελλάδα. Εκεί περιπλανιόνταν οι σκιές των νεκρών που δεν απολάμβαναν τις προσήκοντες νεκρικές τιμές: ήταν οι ψυχές των συκοφαντών, των προδοτών κι όσων είχαν διαπράξει ανόσιες πράξεις. Το νερό βγαίνει από ύψος 200 μέτρων, που κάνει την επιφάνεια του μαύρη γι αυτό είναι γνωστό και ως Μαυρονέρι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν τα νερά αυτά θανατηφόρα για ανθρώπους και ζώα.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, το νερό αυτό σπάει γυάλινα, λίθινα και πήλινα αντικείμενα, αποσαθρώνει τα οστέινα και μεταλλικά κι αφήνει ανέπαφο μόνο τον χρυσό. Η περιοχή έχει απόκρημνα βράχια και μεγάλο υψόμετρο.
Άλλες κοντινές τοποθεσίες είναι το Μεσορρούγι, η Περιστέρα, η Ζαρούχλα και το χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων, που απέχει περίπου 28 χλμ. από τον Σόλο.
Δείτε επίσης
Δήμος Νωνάκριδος
Κλουκινοχώρια
Παραπομπές
↑ Φωτόπουλος 1986, σελ. 330, 331.
Βιβλιογραφία
Φωτόπουλος Θ. Αθανάσιος, "Βιογραφία του αγωνιστού Αναγνώστη Γιαννοπούλου" στα Πρακτικά του Β’ Τοπικού Συνεδρίου Αχαϊκών Σπουδών (Καλάβρυτα, 1983), Πελοποννησιακά, Παράρτημα 11, Αθήνα 1986
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΚΡΑΤΑΣ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αγίας Βαρβάρας |
| Αγία Βαρβάρα, η |
| Βουνάκι, το |
| Τοπική Κοινότητα Ακράτας |
| Ακράτα, η |
| Παλαιοσταφίδα, η |
| Πύργος, ο |
| Φούρνοι, οι |
| Τοπική Κοινότητα Αμπέλου |
| Άμπελος, η |
| Τοπική Κοινότητα Βαλιμής |
| Βαλιμή, η |
| Τοπική Κοινότητα Βουτσίμου |
| Βούτσιμος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Ζαρούχλης |
| Ζαρούχλα, η |
| Τοπική Κοινότητα Καλαμιά |
| Καλαμιάς, ο |
| Κάτω Ποταμιά, η |
| Ποταμίτικος Γιαλός, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κραθίου |
| Γκουμαίικα, τα |
| Κράθιο, το |
| Τοπική Κοινότητα Μεσορρουγίου |
| Άνω Μεσορρούγι, το |
| Μεσορρούγι, το |
| Σόλος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Παραλίας Πλατάνου |
| Παραλία Πλατάνου, η |
| Τοπική Κοινότητα Περιστέρας |
| Αγρίδι, το |
| Περιστέρα, η |
| Χαλκιάνικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Πλατάνου |
| Άνω Ποταμιά, η |
| Κορινθιακό Μπαλκόνι, το |
| Πλάτανος, ο |
| Τσιβλός, ο |
| Τοπική Κοινότητα Ποροβίτσης |
| Παραλία Ποροβίτσης, η |
| Ποροβίτσα, η |
| Τοπική Κοινότητα Συλιβαινιώτικων |
| Συλιβαινιώτικα, τα |
|
Νομός Αχαΐας : Δήμος, Κοινότητα Πατρέων | Αιγείρας | Αιγίου | Ακράτας | Αροανίας | Βραχναίικων | Διακοπτού | Δύμης | Ερινεού | Καλαβρύτων | Λαρισσού | Λευκασίου | Μεσσάτιδος | Μόβρης | Παΐων | Παραλίας | Ρίου | Συμπολιτείας | Τριταίας | Φαρρών | Ωλενίας | Καλεντζίου | Λεοντίου | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Αχαΐας. |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
