ART

EVENTS

.

ΕλλάδαΕλλάδα

Περιφέρεια : Θεσσαλίας
Νομός : Μαγνησίας

Νομός Μαγνησίας

Η Νέα Αγχίαλος είναι πόλος έλξης σημαντικού αριθμού τουριστών, η Νέα Αγχίαλος έχει να επιδείξει μοναδική φύση, με πολλούς κολπίσκους, καθαρή θάλασσα, και χωριά με αξιόλογη παραδοσιακή ομορφιά. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα, γαλήνη και έντονη νυχτερινή διασκέδαση, αρχαία ιστορία και σύγχρονη ζωή. Κάθε πόλη έχει τη δική της ιστορία και τη δική της πατρογονική δόξα.


Η τουριστική οργάνωση της Νέας Αγχιάλου βρίσκεται σε υψήλο σημείο, με πολυτελή και μεσαίας τάξης ξενοδοχεια και διασκέδαση. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει όλα τα είδη τουρισμού. Κοσμικές πλαζ και παραλίες που περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Ο ήλιος, η θάλασσα και οι φυσικές ομορφιές συνδιάζονται αρμονικά στο τοπίο της Νέας Αγχιάλου.

Στις θαυμάσιες ακρογιαλιές, όπου τα θαυμάσια σπορ γίνονται απόλαυση, και στην αναπτυγμένη γενικά οργάνωση, προσθέστε τους αρχαιολογικούς θησαυρούς και τα ιστορικά μνημεία.

Κάθε χωριό έχει τη δική του ιστορία, από την πρωτόγονη, την αρχαία, τη βυζαντινή και τη σύγχρονη εποχή.

Ιστορία - Πολιτισμός

Η Νέα Αγχίαλος η "λαμπρότατη πόλη των Θηβών" των πρώτων μεταχριστιανικών χρόνων, η σημερινή Νέα Αγχίαλος των προσφύγων της Ανατολικής Ρωμυλίας, η πόλη με τη δυναμική ανάπτυξη τις πολλές ομορφιές και τη μεγάλη προοπτική. Η Νέα Αγχίαλος ένας λαμπρός κρίκος στην αλυσίδα της ιστορικής εξέλιξης σε όλη την Ελλάδα και τη Μαγνησία.

Συνεχής ήταν η ανθρώπινη παρουσία στη Νέα Αγχίαλο ενώ τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την εξέλιξη του πολιτισμού που κατέστησε την περιοχή σημαντικό οικονομικό και εμπορικό κέντρο κατά την αρχαιότητα. Στον ίδιο χώρο που εξαπλώνεται η σημερινή πόλη, ήκμασαν τα παλαιότερα χρόνια δύο πόλεις. Η Πύρασος και οι Φθιώτιδες Θήβες. Η "ευλίμενος Πύρασος" όπως την αναφέρει ο Στράβωνας στα κλασικά και μεταγενέστερα χρόνια ήταν το επίνειο των Φθιώτιδων Θηβών. Στις αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν βρεθεί απομεινάρια μεγάλων οικισμών, λείψανα τοιχοποιίας, κεραμικά σκεύη από την κλασική, την γεωμετρική έως και τη νεολιθική εποχή. Από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, θεωρούνται οι πολλές βασιλικές που ανέδειξε η αρχαιολογική σκαπάνη και οι οποίες τοποθετούνται χρονολογικά στον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ αιώνα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των κατασκευών είναι τα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα, τα οποία χάρη στις προσπάθειες των αρχαιολόγων διατηρούνται και σήμερα σε άριστη κατάσταση. Η αποκάλυψη τμήματος του αρχαίου τείχους, το μήκος του οποίου υπολογίζεται σε 2000 μέτρα περίπου, περικλείοντας μια έκταση 250.000 τετραγωνικών μέτρων, δείχνει το μέγεθος της αρχαίας πόλης αλλά και τη σπουδαιότητα της κατά την αρχαιότητα. Σε κοντινή απόσταση από τη Νέα Αγχίαλο οι αρχαιολογικές έρευνες αποκάλυψαν το αρχαίο θέατρο των Φθιώτιδων Θηβών , 3000 θέσεων περίπου, το οποίο υπολογίζεται ότι θεμελιώθηκε στα ελληνιστικά χρόνια και λειτούργησε μέχρι την ύστερη ρωμαϊκή εποχή. Τα αρχαία ευρήματα αποδεικνύουν τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα. Η αρχαία Πύρασσος δέσποζε σε όλη την περιοχή από τα αρχαιότερα νεολιθικά χρόνια, διανύοντας μια λαμπρή πορεία ανάπτυξης. Το 217 π.Χ η Πύρασσος καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Μακεδόνα Βασιλιά Φιλίππου του Ε', μαζί με τις γειτονικές Φθιώτιδες Θήβες. Πολύ γρήγορα, στον ίδιο χώρο, αναπτύσσεται μια νέα πόλη. Αρχικά παίρνει το όνομα των Φθιώτιδων Θηβών. Στα χρόνια του Χριστιανισμού το όνομα γίνεται Θήβες που λόγω διάκρισης από τις ελληνιστικές Θήβες, γίνεται Θεσσαλικές ή Χριστιανικές Θήβες. Η νέα πόλη που γρήγορα αναπτύχθηκε σε σημαντικό χριστιανικό κέντρο πυρπολήθηκε και καταστράφηκε στα μισά του 7ου αιώνα. Η καταστροφή της αρχαίας Πυράσσου από τον βασιλιά Φίλιππο τον Ε' χαρακτηρίζει την ιστορία της εποχής κατά την αρχαιότητα.

Μια άλλη καταστροφή σηματοδοτεί τη γέννηση της σημερινής Αγχιάλου. Έχοντας μια συνεχή παρουσία από τον 5ο αιώνα π.Χ στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, οι έλληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας αναγκάζονται να αφήσουν την πατρίδα τους όταν στις 30 Ιουλίου 1906 η πόλη τους γίνεται ολοκαύτωμα από τους Βούλγαρους. Η ανθούσα οικονομική πόλη των Ελλήνων γίνεται στάχτη. Οι κάτοικοι ξεριζωμένοι καταφεύγουν στην Ελλάδα αναζητώντας νέα πατρίδα. Στην αρχή ζουν συγκεντρωμένοι στην Αθήνα, θέλουν όμως το δικό τους τόπο. Επιλέγουν οι ίδιοι την περιοχή όπου θα χτίσουν την νέα τους πόλη. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1907 μπαίνει ο θεμέλιος λίθος για την καινούργια τους πατρίδα. Μέσα στο 1908 ολοκληρώνονται τα πρώτα 960 λιθόκτιστα σπίτια. Η πόλη έχει γεννηθεί.

Το όνομά της, Νέα Αγχίαλος σε ανάμνηση της χαμένης πατρίδας. Τα πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Η ελονοσία αποδεκατίζει τους κατοίκους , μέχρι το 1932 που αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή ειδικών μέτρων. Το 1943 μία άλλη καταστροφή σημαδεύει την ιστορία της πόλης. Στις 27 Απριλίου, τρίτη ημέρα του Πάσχα, τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής καίνε 650 από τα 700 σπίτια της εποχής. Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η ανοικοδόμηση της πόλης, σημειώνεται νέα καταστροφή. Από το σεισμό του 1954, τα περισσότερα σπίτια κρίνονται κατεδαφιστέα ή ακατοίκητα. Οι απανωτές καταστροφές όμως έκαναν τους κατοίκους να εντείνουν τις προσπάθειες και να δημιουργήσουν σήμερα μια πόλη με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και με σύγχρονες υποδομές.

Αρχαιολογικά ευρήματα

Μέχρι σήμερα έχουν προσδιοριστεί 10 σημαντικά μνημεία της αρχαίας πόλης:

Αλλά και έξω από τα τείχη υπάρχουν σημαντικά κτίρια: η κοιμητηριακή βασιλική (βασιλική Δ') άλλη βασιλική, Πέμπτη κατά σειρά, έπαυλη του 3ου-4ου αιώνα κοντά στη θάλασσα, λουτρό και εκτεταμένα ψηφιδωτά δάπεδα ανατολικά του τείχους, άλλη λεωφόρος με καταστήματα ΝΑ του τείχους, νεκροταφεία με θολωτούς τάφους λαξευμένους στις πλευρές του λόφου ή υπόγειους θαλαμοειδείς με λάρνακες - σαρκοφάγους από τραχίτη, χρονολογούμενους από τον 3ο -6ο αιώνα. Αυτά και πολλά άλλα αντιπροσωπεύουν όλες τις εκδηλώσεις της τέχνης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ποικιλόμορφα ψηφιδωτά δάπεδα με την ενδιαφέρουσα τεχνική τους. Αυτά συντελούν στη θεώρηση της Νέας Αγχιάλου ως ο χαρακτηριστικότατος χώρος για τη σπουδή του διακοσμητικού αυτού είδους.

Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει από κοντά όλα αυτά τα μοναδικά ευρήματα στους αρχαιολογικούς χώρους που εκτείνονται κατά μήκος της εθνικής οδού και πίσω από την αγορά, έξω από το τείχος, στο δυτικό άκρο της Νέας Αγχιάλου και στην οδό Σταυρίδη προς τους λαχανόκηπους, στα νότια της Νέας Αγχιάλου.

Βασιλική Α' - Αγ. Δημητρίου

Η Βασιλική του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται νοτιοανατολικά της σημερινής αγοράς δίπλα στην Εθνική Οδό. Η ανασκαφή άρχισε το 1924 και τελε'ιωσε το 1928. Η τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, αίθριο και πρόκτισμα. Ιδιαίτερα χαρακτηρηστική είναι η διαμόρφωση του αοθρίου και των εκατέρωθεν προκτισμάτων, βαπτιστηρίων και σκευοφυλακίου.

Τα δάπεδα είναι είναι στρωμένα με μαρμάρινες και σχιστόλιθες πλάκες και ψιφιδωτό με μεγάλες ψηφίδες. Συμπληρωματικές ανασκαφές (1972-1973) αποκάλυψαν τον περίβολο και πρόκτισμα βόρεια, ανατολικά και νότια.

Από ψηφιδωτή επιγραφή στο δάπεδο του αύλειου δίκου του βαπτηστηρίου ΑΓΙΕ ΔΗΜΗΤΡΙΑΙ, η βασιλική χαρακτηρίζεται πλέον ως βασιλική του Αγίου Δημητρίου. Επισημαίνεται ο πλουσιότατος γλυπτος αρχιτεκτονικός διάκοσμος, χαρακτηριζόμενος από υψηλή ποιότητα.

Χρονολογία: 2ο μισό του 5ου αιώνα Υπόκαυστο: του 5ου αιώνα βορειοδυτικά της βασιλικής Α΄ Ιδιωτική Έπαυλη: του 5ου αιώνα βορειοδυτικά του υποκαυστου Πλακόστρωτη Λεοφώρος: με κιονοστοιχείες και καταστήματα ανατολικά της βασιλικής Α' Κοιμητήριο: με οικογενειακούς & μεμονωμένους τάφους βορειο-ανατολικά της βασιλικής Υπόκαυστο: βόρεια της βασιλικής Υστερορωμαϊκό με χρήση στα παλαιοχριστιανικά χρόνια Παλαίστρα και Γυμνάσιο: βόρεια του υπόκαυστου

Βασιλική Β' - Έπισκόπου Ελπιδίου

Η Βασιλική του Εισκόπου Ελπιδίου βρίσκεται δίπλα στην Εθνική Οδό προς Βόλο κάτω από την ακρόπολη και πάνω από το λιμανάκι. Τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, αίθριο και προκτίσματα. Ανασκάφτηκε το 1928-1929. Συμπληρωματικές ανασκαφές έγιναν το 1960-1972.

Το Ιερό Βήμα διασώθηκε σε καλή κατάσταση με σύνθρονο σε σχήμα Π, το εγκαίνιο σε σχήμα σταυρού και ο στηλοβάτης του φράγματος με τμήματα θωρακίων και κιόνων. Η αρχική φάση του μνημείου χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ., φαινεται όμως ότι έχουν γίνει επισκευές, όπως μαρτυρεί η επιγραφλη που βρέθηκε στο αίθριο και αναφέρει ως δωρητή το διάκονο Στέφανο.

Στην ίδια επιγραφή αναφέρεται και το όνομα του Επισκόπου Ελπιδίου (1ο μισό του 6ου αιώνα μ.Χ.) από την οποία χαρακτηρίζεται και η βασιλική.

Βασιλική Γ' - Αρχιερέως Πέτρου

Η Βασιλική του Αρχιερέως Πέτρου βρίσκεται πίσω από την αγορά δίπλα στην Εθνική οδό προς Αλμυρό και καταλαμβάνει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και πλουσιότερο απ' όλα τα μνημεία πυ έχουν ανακαλυφθεί στη Νέα Αγχίαλο. Βρείσκεται κοντά στο νότιο τμήμα του τείχους. Ανασκάφτηκε περιοδικά από το 1929-1954 από τον Γ. Σωτηρίου. Επαναλήφθηκε η ανασκαφή το 1969 και συνεχήστικε από τον Π. Λαζαρίδη.

Πρόκειται για τρείς επάλληλες βασιλικές. Η πρώτη χρονολογείται στα μέσα ή στο 2ο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ., η δεύτερη στα μέσα ήστο 2ο μισό του 5ου αιώνα μ.Χ. και η τρίτη στην εποχή του Ιουστινιανού του Α' (532 μ.Χ.). Οι τρείς επάλληλες βασιλικές, μαζί με τα προκτίσματα, καταλαμβάνουν χώρο 7'000 τ.μ. κι έχουν κτιστεί πάνω σε Μυκηναϊκά και υστερορωμαϊκά ερείπια. Πλουσιότατος είναι ο διάκοσμος του μνημείου σε μαρμάρινα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά μέλη, εντοίχια, ψηφιδωτά και τοιχογραφίες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δάπεδα της πρώτης και τρίτης βασιλικής για την υψηλή τους ποιότητα και την ποικιλία του θεματολογίου. Από το όνομα του Αρχιερέως Πέτρου, που αναγράφτηκε σε ανακαινιστική επιγραφή του νότιου κλίτους της τελευταίας βασιλικής, χαρακτηρήστικε όλο το συγκρότημα "Βασιλική του Αρχιερέως Πέτρου".

Βασιλική Δ'

Η Κοιμητηριακή Βασιλική ή Βασιλική Δ', βρίσκεται έξω από το τοίχος, στο δυτικό άκρο της Νέας Αγχιάλου. Τρίκλιτη Βασιλική με νάρθηκα, αίθριο και προκτίσματα. Χαρακτηριστικά είναι τα τετράγωνα διαμερίσματα που δημιουργούνται δύο μακρές πλευρές του μνημείου στα δύο άκρα του νάρθηκα., καθώς και οι υπόγειοι καμαροσκέπαστοι τάφοι. Ανασκάφτηκε το 1934-1936.

Συμπληρωματικές ανασκαφές έγιναν το 1972 αποκαλύπτωντας την μνημειακή κρήνη στο αίθριο , τη θέση του άμβωνα και άλλα προκτίσματα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ψηφιδωτά δάπεδα με διάκοσμο γεωμετρικών σχεδίων, ζώων, πρηνών κ.α.. Η βασιλική χρονολογείται μεταξύ του 5ου-6ου αιώνα μ.Χ.

Βασιλική Ε'

Βρίσκεται έξω από τα τείχη και χρονολογείται στον 5ο-6ο αιώνα μ.Χ. Υπόκαυστο στα 100μ. νοτιοανατολικά της βασιλικής Μαρτυρίου με ψηφιδωτά δάπεδα. Κτίριο παλαιοχριστιανικής εποχής, πιθανόν βασιλική στη βορειοανατολική καμπή του τείχους με ψηφηδωτά δάπεδα.

Βασιλική ΣΤ'

Βρίσκεται δίπλα στο αστυνομικό Τμήμα της Νέας Αγχιάλου. Κατά την ανασκαφική Έρευνα το 1978 και 1981 αποκαλύφθηκε η ένατη κατά σειρά βασιλική στο κέντρο της πόλης. Από τη βασιλική αυτή ανασκάφτηκαν τμήμα της αψίδας και των κλιτών, τα δάπεδα των οποίων είναισ τρωμένα με ψηφιδωτά δάπεδα και μαρμαροθετήματα. Χρονολογείται πιθανότατα στα μέσα του 5ου αιώνα.

Βασιλική Μαρτυρίου

Η Βαιλική Μαρτυρίου βρίσκεται στη οδό Σταυρίδη προς τους Λαχανόκηπους στα νότια της Νέας Αγχιάλου. Ανασκάφτηκε κατά τα έτη 1978, 1979 και 1971 και είναι έξω από τα τείχη της αρχαίας πόλης. Τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, κτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαιοτέρων κτιρίων, πιθανόν του 4ου αιώνα π.Χ.

Στο Ιερό της βασιλικής διασώθηκε η κτιστή βάση της Αγίας Τράπεζας, το κιβωτιόσχημο εγκαίνιο και τμήμα του σύνθρονου. Χαρακτηριστικοί είναι οι οκταπλευροι κιονίσκοι του φράγματος του Πρεσβυτερίου. Το βόρειο κλίτος και ο νάρθηκας είναι στρωμε΄νοι με ψηφισωτά, με πλούσια θεματογραφία στο διάκοσμο. Από επιγραφή σε θωράκειο του φράγματος του Πρεσβυτερίου ΥΠΕΡ ΕΥΧΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ονομάστηκε η βασιλική του Μαρτυρίου. Επιγραφή της κέντησης του ψηφιδωτού μπροστά από τη βασίλειο πύλη χρονολογεί τη βασιλική στα 431 μ.Χ. -

Τρίκλιτος Ναΐσκος

Αποκαλύφθηκε το 1982 σε ιδιωτικό οικόπεδο. Χρονολογείται στους πρώτους παλαιοχριστιανικούς αιώνες, 3ο-4ο αιώνα μ.Χ., πρίν από το κτίσιμο των μεγάλων βασιλικών και θα χρησίμευε για τις θρησκευτικές ανάγκες των λίγων ακόμη χριστιανών των Φθιωτίδων Θηβών.

Βαπτιστήριο

Το 1983, νότια του αιθρίου της Βασιλικής του Αρχιερέως Πέτρου, ανακαλύφθηκε το Βαπτηστήριο που από το σχέδιο και τις διαστάσεις του θεωρείται μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο. Το φωτηστήριο ανατολικά είναι τετράγωνο και περιβάλλει υπερηψωμένο κυκλικό στηλοβάτη στον οποίο πατούσας όκτώ κίονες. Στο κέντρο οκτάγωνη κολυμβήθρα. Εντυπωσιακά μαρμαροθετήματα στο πάτωμα. Επιγραφή στο κατώφλι της δυτικής επυλίδας του κυκλικού στηλοβάτη αναφέρει ότι ο κατασκευαστής ή δωρητής της στρώσης αυτής ήταν ο Πολυχρόνιος "Υπερ Ευχής".

Δυτικά του φωτηστηρίου υπάρχει τρίκλιτος "εξώτερος"¨οίκος. μεγάλη πιθανότητα το βαπτηστήριο θεωρείται σύγχρονο της πρώτης βασιλικής του Αρχιερέως Πέτρου. Το λεγόμενο Επισκοπικό Μέγαρο βρίσκεται στα 100 μ. συτικά της βασιλικής του Αγίου Δημητρίου. Ανακαλύφθηκε στα 1937, 1939 και 1954 από τον Γ. Σωτηρίου, το 1972 ήρθαν στο φως από τον Π. Λαζαρίδη κι άλλα τμήματα του κτιρίου. Ήταν διόρωφοκαι είχε σημαντικό γλυπτό διάκοσμο. Ανήκει στους υστερορωμαϊκούς χρόνους, συντηρήθηκε όμως και χρησιμοποιήθηκε ως τον 7ο αιώνα μ.Χ.

Συγκρότημα Δημοσίων Κτιρίων

Η αποκάλυψη άρχισε το 1956 από τον Γ. Σωτηρίου και συνεχήστικε από τον Π. Λαζαρίδη στα χρόνια 1960-1968 και 1987. Επισημάνθηκαν 8 οικοδομικές φάσεις. Πρόκειται για δημόσιο συγκρότητμα αγοράς ή νοσοκομείου ή κάποιου άλλου προορισμού, που χρησιμποιήθηκε για πολλούς αιώνες. Μέσα στο χώρο του συγκροτήματος, λουτρικό κτίριο με ψηφιδωτό δάπεδο σε μια αίθουσα που μπορεί να χρονολογηθεί στο 2ο π.Χ αιώνα. Από τμήματα του τείχους της αρχαίας πόλης των Φθιωτίδων Θηβών πύργους, πύλες που βρέθηκαν ή επισυμάνθηκαν σποραδικά έγινε δυνατή η σχεδιαστική αποτύπωση και ο καθορισμός της πορείας και της έκτασής του.

Το τείχος διακρίνεται σε χερσαίο και θαλάσσιο. περιέβαλε την Ακρόπολη της Ομηρικής Πυράσου, το λιμάνι και μεγάλη έκταση της αρχαίας πόλης. Το μήκος του ήταν 250'000 τ.μ. Αλλά η πόλη εκτεινόταν κι έξω από τον περίγυρο οχύρωσης.

Παλαιά Αγχίαλος

Η Ανατολική Ρωμυλία, περιοχή σήμερα της Νότιας Βουλγαρίας, εκτείνεται από τη Φιλιππούπολη ως τις ακτές του Ευξείνου Πόντου. Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν Βούλγαροι, Έλληνες και Τούρκοι. Στο βόρειο εξωτερικό άκρο του κόλπου Πύργου (Μπουργκάς), στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, ήταν χτισμένη η Αγχίαλος. Η τοποθεσία ήταν απόκρημνη και οχυρή. Βρισκόταν μεταξύ της Απολλωνίας (Σωζόπολης) και Μεσημβρίας. Η ίδρυση της πόλης χρονολογείται στο τέλος του 6ου αι. ή στις αρχές του 5ου π.χ. αιώνα από την Απολλωνία (αποικία της Μιλήτου). Διάφοροι χρονογράόταν ήταν η αυτοκράτειρα Ειρήνη στο θρόνο τον Βυζαντίου. Στην πραγματικότητα όμως φαίνεται ότι πρόκειται για ανοικοδόμηση της πόλης, η οποία υπέστη το 740μΧ. καταστροφές από σεισμό. Κατά την μακροχρόνια ιστορία της η πόλη άλλαξε αρκετά ονόματα.

Έτσι στους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Αγχιάλεια, στους Βυζαντινούς Αγχιάλη. Μεταγενέστερα Αχελώ, απ' όπου και η τουρκική ονομασία Αχιολού. Την εποχή που αυτοκράτορας του ρωμαϊκού κράτους ήταν ο Τραϊανός (96-117μΧ.) η πόλη είχε την προσωνυμία Ουλπία. Σήμερα έχει την ονομασία Πομόριε.

Από τα μέσα τον 5ου αι. η Αγχίαλος έγινε φόρου υποτελής στους ηγεμόνες

των Οδρυσών θρακών, Σιτάλκη και Σεύθη. Στη συνέχεια η πόλη αποτελούσε περιοχή του εκτεταμένου κράτους του Λυσιμάχου, ενώ μετά το 281/280 π .Χ. ακολούθησε ένα μακρύ διάστημα ανεξαρτησίας. Η οικονομική κατάπτωση και οι κοινωνικές διαμάχες στις αρχές του 1ου αι. π.Χ. διευκόλυναν τον Μιθριδάτη ΣΤ' τον Ευπάτορα να επιβάλει την κυριαρχία του σ' ολόκληρη την περιοχή. Τον 1ο αι. π.χ. άρχισε σιγά-σιγά η ρωμαϊκή διείσδυση και οι πολιτικές επεμβάσεις. Την εποχή του Νέρωνα, η Αγχίαλο ανήκε στη "στρατηγία" Σελλητικής και είχε κόψει και δικό της νόμισμα.Επί Γορδιανού (238-244μΧ.) άρχισαν οι επιδρομές και οι λεηλασίες των Γότθων. Η πόλη πολιορκήθηκε και καταστράφηκε. Οι Ρωμαίοι είχαν κατασκευάσει ειδικό στρατηγικό δρόμο, ο οποίος σύνδεε την πόλη με την Ανδριανούπολη. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η Αγχίαλος ήταν μία από τις αξιολογότερες ναυτικές βάσεις στον Εύξεινο Πόντο. Το 514 μΧ. ο στρατηγός Βιταλιανός κατέλαβε τη Νοισία και τη Θράκη και έκανε την πόλη στρατηγείο του. Ο Βιταλιανός εγκατέλειψε την Αγχίαλο το 518 μΧ. Οι θερμές πηγές οδήγησαν τον Ιουστινιανό να κατασκευάσει τείχος και άλλα κτίσματα για την ασφάλεια της πόλης. Λίγες δεκαετίες αργότερα το 582 μΧ., κυριεύτηκε από το Χαγάνο των Αράβων. Κοντά στην Αγχίαλο το 917 έγινε μια από τις πολύνεκρες μάχες των Βυζαντινών, που με αρχηγό το Δέοντα Φωκά αντιμετώπισαν τους Βουλγάρους του Συμεών. Η πόλη περιήλθε τότε στους Βουλγάρους και παρέμεινε σ' αυτούς ως το θάνατο του Συμεών το 927 μ Χ.

Κατά τον 11ο αι. οι Βενετοί διεξήγαγαν εμπόριο σιταριού από τις παράλιες πόλεις του Ευξείνου. Στην Αγχίαλο υπήρχε τότε βενετικό εμπορικό πρακτορείο.

Το 1185 οι Βουλγαροβλάχοι επαναστάτησαν και κατέλαβαν την Αγχίαλο, την οποία ανακατέλαβε υστέρα από νικηφόρα εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β' Άγγελος. Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1204 από τους Φράγγους της Δ' Σταυροφορίας, η πόλη περιήλθε σ' αυτούς και σε λίγο στους Βουλγάρους το 1262.

Κατά τον 14ο αϊ. η Αγχίαλος άλλαξε διαδοχικά κυρίους: Βυζαντινούς, Βουλγάρους αλλά και Φράγκους. Κατά την Τουρκοκρατία ο πληθυσμός αυξήθηκε, ενώ κατά τον ρωσο-τουρκικό πόλεμο του 1828-1829, ο ρωσικός στόλος κατέλαβε την πόλη επί 9 μήνες ως την υπογραφή της ειρήνης της Ανδριανουπόλεως.

Η συνθήκη του Βερολίνου (1878) προέβλεπε για την Ανατολική Ρωμυλία τη δημιουργία αυτόνομου κράτους με Χριστιανό κυβερνήτη, που θα ορίζονταν με συμφωνία της Τουρκίας και των Μεγάλων Δυνάμεων.

Από το 1885 όμως, μετά την ένωση της Ανατολικής Ρωμυλίας με τη Βουλγαρία, το Ελληνικό στοιχείο άρχισε να εξασθενεί οικονομικά αλλά και να αντιδρά στην προσπάθεια εκβουλγαρισμού.

Μετά το 1885 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την πορεία του Ελληνισμού της Βουλγαρίας, η οποία κορυφώθηκε με την καταστροφή της Αγχιάλου. Σωβινιστές Βούλγαροι επιτέθηκαν στις 30/7/1906 με αρχηγό τον Δραγιοϋλεφ, ημέρα Κυριακή. Οι σφαγές, οι λεηλασίες, η πυρπόληση και οι κάβε είδους άλλες βάρβαρες πράξεις, είχαν σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν μαζικά και δημιούργησαν το 1906 τη σημερινή πόλη της Νέας Αγχιάλου.

Νέα Αγχίαλος

Η Νέα Αγχίαλος χτίστηκε στα 1907 - 1908 στη μέση του δημόσιου δρόμου Βόλου Αλμυρού, στη θέση "καινούριο", αμφιθεατρικά, στους πρόποδες ενός χαμηλού βουνού που εμποδίζει τους Β. ανέμους. Νότια δροσίζεται από τον Παγασητικό κόλπο. Ανατολικά και Δυτικά εκτείνονται τα ελαιοπερίβολα, τα αμπέλια και τα χωράφια της.

Οι κάτοικοι της Νέας Αγχιάλου ήταν πρόσφυγες από την Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινή Βουλγαρία). Ήρθαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της πατρίδας τους το 1906.Το ολοκαύτωμα της παλιάς Αγχιάλου ήταν αποτέλεσμα της πραξικοπηματικής κατάληψης της Ανατολικής Ρωμυλίας από το Βουλγαρικό στρατό στα 1885. Αυτό το γεγονός επιδείνωσε τις Ελληνοβουλγαρικές σχέσεις και ξεσήκωσε ολόκληρο τον Ελληνισμό της Θράκης και Μακεδονίας.Στο μεσοδιάστημα 1885 - 1906 μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο της πολιτικής εκβουλγαρισμού του ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Aπό το καλοκαίρι του 1906 οι ανθελληνικοί διωγμοί πήραν μεγάλες διαστάσεις σε όλη την περιοχή αυτή. Εκδηλώθηκαν με την καταστροφή ελληνικών εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών ιδρυμάτων και κορυφώθηκαν με την καταστροφή της Αγχιάλου στις 30 Ιουλίου του 1906.

Οι Αγχιαλίτες για να σωθούν εγκατέλειψαν την πατρίδα τους στον Εύξεινο Πόντο που είχε συνεχή ζωή από την ίδρυση της, το 540 π.Χ. Κατέφυγαν στη μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.

Κατά το 1906 - 1907 έμεναν στην Αθήνα ως πρόσφυγες. Είχαν εκλέξει εκεί μια επιτροπή που την αποτελούσαν οι εξής Αγχιαλίτες: Γ. Τσακίρης, πρόεδρος, Αλέξανδρος Κ. Μαυρομάτης, Παρασκευάς Β. Δρακόπουλος, Μιχαήλ Τσιτσίνιας, Γεώργιος Μαυρατζάς, Γεώργιος Διαμαντόπουλος, κ.α. Πολλοί Αγχιαλίτες υποστήριζαν την άποψη να εγκατασταθούν τμηματικά σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, τελικά όμως επικράτησε η γνώμη να συγκεντρωθούν όλοι σε ένα συνοικισμό ώστε να υπάρχει μια εστία με το όνομα της παλιάς πατρίδας, Αγχίαλος, γιατί διαφορετικά θα έσβηνε το όνομα της.

Το χώρο εγκατάστασης των Αγχιαλιτών υπέδειξε ο γεωπόνος Σπύρος Χασιώτης, ο οποίος υπήρξε διευθυντής της Κασσαβετείου σχολής του χωρίου Α'ίδινίου, της επαρχίας Αλμυρού. Έτσι επιτροπή Αγχιαλιτών με τον Σπύρο Χασιώτη επισκέφτηκε την περιοχή αυτή κατά το 1907 και την έκρινε κατάλληλη για την εγκατάσταση τους και τη δημιουργία του συνοικισμού τους.

Η τοποθεσία ήταν πάνω σε κεντρικό οδικό δίκτυο και παραθαλάσσια όπως η παλιά πατρίδα τους. Η περιοχή αυτή όμως ήταν κτήμα ακόμα, ιδιοκτησία του Π. Τοπάλη που τότε έμενε στο Γαλάζιο της Ρουμανίας.

Η επιτροπή έκανε ενέργειες προς την Κυβέρνηση Θεοτόκη, η οποία ενέκρινε την αγορά του κτήματος. Για την αγορά του κτήματος πήγε στο Γαλάζιο της Ρουμανίας επιτροπή Αγχιαλιτών, ο Γ. Οδ. Διαμαντόπουλος και ο Μιχαήλ Τσιτσίνιας, εξουσιοδοτημένοι από τους Αγχιαλίτες. Ο Π. Τοπάλης, που προερχόταν από οικογένεια Αγχιαλιτών, δεν έφερε αντίρρηση. Προθυμοποιήθηκε να πουλήσει το κτήμα. Κατά τους υπολογισμούς του Μ. Τσιτσίνια, η τιμή ήταν 2.000.000 χρυσές δραχμές. Το ποσό αυτό κατέβαλε η κυβέρνηση και κατόπι οι Αγχιαλίτες το εξόφλησαν μέσω του Γεωργικού θεσσαλικού Ταμείου. Δεν είναι ακριβές το ποσό που κατέβαλε η κυβέρνηση. Στο κτήμα αυτό υπήρχαν ήδη κάτοικοι, οι λεγόμενοι κολλίγοι και παρακεντέδες του Καραμπασίου και των Μικροθηβών.

Νέα Αγχίαλοςς

Νέα Αγχίαλος, Μαγνησία. Επιχρωματισμένη ταχυδρομική κάρτα . Πριν το 1928

Μετά την αγορά του κτήματος άρχισε το 1907 η ανοικοδόμηση των σπιτιών από το κράτος. Χτίστηκαν 900 λίθινα διώροφα και μονώροφα σπίτια και το 1908 οι Αγχιαλίτες εγκαταστάθηκαν στην Νέα Αγχίαλο. Στο κέντρο της πόλεως, το 1907, χτίστηκε ο Ναός του Αγίου Γεωργίου σε ανάμνηση του Ναού της παλαιάς πατρίδας.

Μετά την εγκατάσταση τους στη νέα πατρίδα οι Αγχιαλίτες αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Έπρεπε να οργανώσουν την ζωή τους και παράλληλα να αντιμετωπίσουν τις αντίξοες συνθήκες του τόπου. Το 1908 συστήθηκε δωδεκαμελής επιτροπή με πρόεδρο το Λεωνίδα Εμμανουηλίδη, η οποία έπρεπε να κατατάξει σε κατηγορίες τους κατοίκους, για να γίνει η διανομή της γης. Η επιτροπή κατέταξε τους κατοίκους σε τρεις κατηγορίες: α) στους γεωργούς με κλήρο 80 στρέμματα διώροφο σπίτι με οικόπεδο μισού στρέμματος β) σε επαγγελματίες με Ι0 στρέμματα μονώροφο σπίτι με οικόπεδο μισού στρέμματος γ) στους καλλιεργητές με 40 στρέμματα κλήρο διώροφο σπίτι με οικόπεδο μισού στρέμματος.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν η ελονοσία και η αιματουρία από τις οποίες προσβάλλονταν οι κάτοικοι. Η Νοτιοδυτική περιοχή της Νέας Αγχιάλου ήταν βαλτώδης και στα νερά των βάλτων υπήρχαν μολυσμένα κουνούπια (ανωφελείς κώνωπες).

Οι αρρώστιες αυτές προκάλεσαν τον θάνατο σε εκατοντάδες Αγχιαλίτες με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα χρόνια να γεμίσουν δυο νεκροταφεία. Παράλληλα υπήρχε η ανέχεια και η πείνα. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη και πολλοί έπαιρναν τις οικογένειες τους και έφευγαν. Άλλοι επέστρεφαν στην παλιά τους πατρίδα, στη Βουλγαρία και άλλοι εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα ή στην Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα μετά το 1913, όταν απελευθερώθηκε η Μακεδονία. Μάλιστα, κοντά στη Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε μια άλλη Νέα Αγχίαλος ή Ινγκλις όπως την ονόμαζαν.

Όσοι έμειναν ενεργοποιήθηκαν και με κάβε τρόπο προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Με τη συνδρομή των συμπατριωτών τους στην Αθήνα και με μεγάλες ενέργειες προς στην κυβέρνηση πέτυχαν να σταλεί ειδικός γιατρός, ο Ιωάννης Καρδαμάτης από την Σωζόπολη, για την καταπολέμηση της ελονοσίας και αιματουρίας. Μαζί του συνεργάστηκαν οι Αγχιαλίτες γιατροί Πάτροκλος Παρασκευόπουλος, Αναγνώστης Παρασκευόπουλος και Αδαμαντιάδης. Το κράτος διέθετε δωρεάν σε όλους τους κατοίκους φιαλίδια κινίνης.

Στην εξυγίανση της πόλης και στην εξολόθρευση των κουνουπιών συνετέλεσε πολύ και η προμήθεια μικρών ψαριών που έκανε η κυβέρνηση από τη Ιταλία το 1932. Τα ψάρια αυτά τα έριξαν στο λιμανάκι και στα μολυσμένα λιμνάζοντα νερά. Εκεί πολλαπλασιάστηκαν και εξολόθρευσαν τα κουνούπια. Τα ψάρια αυτά υπήρχαν και μέχρι το 1955 περίπου.

Η επιτροπή έστρεψε επίσης την προσοχή της στην εξεύρεση του υδραγωγείου της αρχαίας πόλης Πυράσου, γιατί τα πηγάδια που είχαν ανοίξει τα πρώτα χρονιά είχαν ανθυγιεινά νερά. Στην εξεύρεση του υδραγωγείου συνετέλεσε ο Ηλίας Λιακόπουλος, τμηματάρχης στο υπουργείο οικονομικών.

Οι πήγες του υδραγωγείου ήταν το Μαυρονέρι, κοντά στην περιοχή του Αέρινου (Περσοφλί). Ο Λιακόπουλος έστειλε τον Εμ. Κριεζή, εργολάβο ειδικό μηχανικό για υδραγωγεία. Με προσωπική εθελοντική εργασία των κατοίκων ανοίχτηκε το παλιό υδραγωγείο, τοποθετήθηκαν σωλήνες και κατασκευάστηκε νέα δεξαμενή στο Βόρειο και ψηλότερο μέρος της πόλης. Διοχετεύτηκε από εκεί νερό σε όλες τις συνοικίες της πόλης.

Μαζί με τον Λιακόπουλο και ο Σπύρος Χασιώτης και ο Βουτηράς συνετέλεσαν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Κοντά στις άλλες ενέργειες έγινε και η πρώτη μελέτη αποξήρανσης των ελών.

Όταν τελείωσε το υδραγωγείο το 1909 στην πρόσοψη της δεξαμενής εντοιχίστηκε αναμνηστική πλάκα με τα ονόματα όσων συνετέλεσαν στην αποπεράτωση του :

Ηλίας Λιακόπουλος, Κριεζής και Κομιτσόπουλος, κρατικός αντιπρόσωπος στην επίβλεψη της κατασκευής.

Από το 1920 και μετά εργάστηκε με τους γιατρούς του και το ινστιτούτο Ροκφέλερ για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Μετά το 1930 η αρρώστια είχε υποχωρήσει σημαντικά και ως το 1950-55 είχε σχεδόν εκλείψει.

Το 1912 ιδρύθηκε το Πρώτο Κοινοτικό Γραφείο Ν. Αγχιάλου με Πρόεδρο τον κ. Ράλλη Αλεξ. Ράλλη, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος μέχρι το 1920 και μετά τον διαδέχθηκε ο Βαλάσιος Παπαδόπουλος.

Το 1913 επί προεδρίας του κ. Ράλλη συγκροτήθηκε 5μελής επιτροπή με Πρόεδρο τον Ρ. Ράλλη και μέλη: τον κ. Λεωνίδα Β. Εμμανουηλίδη, Μιχαήλ Δ. Τσιτσίνια, Ιωάννη Αμυρά και Αποστολάκη Κ. Αργυρόπουλο με σκοπό την αγορά αλωνιστικής μηχανής, ώστε να απαλλαγούν οι Αγχιαλίτες από την μεγάλη εκμετάλλευση των ξένων ιδιοκτητών μηχανών. Με ομόφωνη γνώμη των κατοίκων της Αγχιάλου η επιτροπή παράγγειλε στο Λονδίνο, μέσω των αδελφών Τζων Γκλαβάνη, αλωνιστική μηχανή τύπου "Μάρσαλ", η οποία συμφωνά με την μαρτυρία του κ.Κ. Εμμανουηλίδη υπήρχε ως το 1956 και εξυπηρετούσε τους Αγχιαλίτες γεωργούς. Η μηχανή αγοράστηκε 20.000 χρυσές δραχμές, με τον όρο η εξόφληση να γίνει σε τέσσερις ετήσιες δόσεις.

Η Ν. Αγχίαλος κατά το 1950 δεν διέθετε κτίριο για το Κοινοτικό Γραφείο, τον Αστυνομικό Σταθμό και την Αγροτολέσχη. Για να αποφύγει η Κοινότητα τα ενοίκια, ανέλαβε την ανοικοδόμηση ενός μεγάλου κτιρίου προς την παραλία, ανάμεσα στο σπίτι τον Π. Λασκαράκη και το Λιμανάκι. Η θεμελίωση έγινε το 1953. Κοντά στο κοινοτικό κτίριο προς το Λιμανάκι, θεμελιώθηκε το κτίριο του αστυνομικού σταθμού τον Αύγουστο του 1954, από εισπράξεις μεγάλου χορού που έγινε στην πλατεία.

Οι Αγχιαλίτες, που αγαπούσαν την μάθηση, έκτισαν το 1910, με κληροδότημα του Συγγρού, το πρώτο Δημοτικό Σχολείο, για να μορφώσουν τα παιδιά τους. Καταστράφηκε όμως στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έκαψαν οι Ιταλοί το 1943. Με έρανο που έγινε το 1950 το Σχολείο ξαναχτίστηκε και έγινε καλύτερο, με λουτρά για τους μαθητές. Εφοδιάστηκε επίσης με όργανα φυσικής, χημείας, ανθρωπολογίας, ραδιόφωνο, βιβλιοθήκη κ.α. Αυτά με χρήματα που είχαν συγκεντρώσει οι Αγχιαλίτες που ζούσαν στην Αμερική. Ο κήπος του Σχολείου χρησίμευσε για την εκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών στην κηπουρική, παρασκευή φυτωρίων κ.α. Αγχιαλίτες δάσκαλοι που δίδαξαν στο σχολείο μέχρι το 1956 περίπου ήταν οι: Μ. Τσιτσίνιας μέχρι το 1934, Α. Καλιατζόγλου μέχρι το 1948, Κ. Εμμανουηλίδης, Στ. Κόκκινος από το 1949, Καλιρρόη Διονυσίου (Μαυρομάτη), Χαρίκλεια Μαυρομάτη, Αποστολία θ. Αγγελίδη, Γλυκερία Δ. Ξανθούλη (1953-55), Πελαγία Γ. Μαυρατζά. Επίσης δίδαξαν οι Κ. Πριάκος, Ι. Σπυριδάκης, Ν. Σαφαρίκας, Χ. Αναγνώστου, Π. Διονυσίου, Κ. Κρίκος, Μ. Μπουρδάρα, Π.Σαρρή.

Κατά το 1955 άρχισε να επεκτείνεται το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού σε όλη την περιοχή από το θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο Αλιβερίου της ΔΕΗ. Τότε σταδιακά αποκτούν όλα τα σπίτια της Νέας Αγχιάλου ρεύμα και στη συνέχεια τα πρώτα ραδιόφωνα γίνονται η αγαπημένη συντροφιά των Αγχιαλιτών.

Την ίδια εποχή (1935) στην περιοχή της Νεάς Αγχιάλου άρχισε να κατασκευάζεται το αεροδρόμιο (111ΠΜ), στην κατασκευή του οποίου εργάστηκαν πολλοί ξένοι και ντόποι εργατοτεχνίτες. Το αεροδρόμιο συντέλεσε στην ανάπτυξη της Αγχιάλου οικονομικά και κοινωνικά.

Το 1955 επίσης, το καλοκαίρι λειτουργήσαν στη Νέα Αγχίαλο 3 κινηματογράφοι το ΜΟΝ ΣΙΝΕ, το ΕΛΛΗΝΙΣ και το ΡΕΞ. Το ΜΟΝ ΣΙΝΕ έκλεισε το 1956.

Το 1952 με την φροντίδα του αρμοδίου υπουργείου λειτούργησε σχολή οικοδομών για να μάθουν οι νέοι Αγχιαλίτες την τέχνη του οικοδόμου, αλλά και του μαραγκού. Η διδασκαλία είχε διάρκεια τρεις μήνες και στο τέλος των μαθημάτων το υπουργείο δώριζε τα χρησιμότερα εργαλεία. Σκοπός ήταν να μάθουν να ανοικοδομούν μόνοι τους τα σπίτια, τους σταβλους, τους αχυρώνες.

Το 1952 με υπόδειξη της αμερικανικής αποστολής συστήθηκε στην Νέα Αγχίαλο όπως και σε άλλες αγροτικές κωμοπόλεις Αγροτολέσχη. Στη λέσχη συμμετείχαν νέοι και νέες της Νέας Αγχιάλου. Οι νέοι διδάσκονταν ότι είχε σχέση με τη δενδροκομία, την αμπελουργία, τον εμβολιασμό αγρίων δέντρων, τα συστηματικά κλαδέματα και όσον αφορά τη γεωργία γενικά ότι είχε σχέση με το όργωμα, τη σπορά και τη λίπανση. Διδασκαλία γινόταν από τον κοινοτικό γεωπόνο Γεώργιο Αγγελή. Οι νέες διδασκόνταν από την Αγχιαλίτισσα δασκάλα Γερακίνα Βίγλα ότι είχε σχέση με τη βροντίδα του νοικοκυριού, κοτική, ράψιμο, αρχαλειό, κέντημα, μαγειρική, κονσέρβες, εργόχειρα και για πολλά από αυτά βραβέυτηκαν. Πολλοί μεσήλικες Αγχιαλίτες και Αγχιαλίτισσες έχουν ευχάριστες αναμνήσεις από τη συμμετοχή τους στις δραστηριότητες της Αγροτολέσχης.

Εκτός από τους κατοίκους που ήταν εγκατεστημένοι ως καλλιεργητές στην περιοχή του τσιφλικιού, μετά την εγκατάσταση των Αγχιαλιτών από το 1920 περίπου άρχισε η εγκατάσταση πολλών ανθρώπων από το εσωτερικό της Θεσσαλίας. 'Ολοι οι κάτοικοι εργάστηκαν σκληρά και σιγά σιγά πέτυχαν την οικονομική και κοινωνική τους αναβάθμιση. Εκτός από τη φιλεργατικότητα, τους Αγχιαλιτές διέκρινε η προοδευτική νοοτροπία και η αγάπη στις εορταστικές εκδηλώσεις.

Οι Αγχιαλίτες τιμούν όλες τις εορτές της Εκκλησίας , αλλά ιδιαίτερα και παραδοσιακά του Αγίου Αθανασίου στις 18 Ιανουαρίου, κατά την οποία ο συνεταιρισμός γιορτάζει και οργανώνει εκδήλωση στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι και οι αρχές.

Παραδοσιακό κέρασμα είναι το λουκούμι. Του Αγίου Τρύφωνα, 1η Φεβρουαρίου, κατά την οποία γιορτάζουν οι αμπελουργοί. Του Αγίου Παντελεήμωνα, 27 Ιουλίου. Ο εορτασμός γίνεται στο εκκλησάκι λίγο έξω από το χωριό, όπου παλιά οι κάτοικοι πήγαιναν με τα πόδια.


Οι γυναίκες γιορτάζουν την Τετάρτη μετά την καθαρή δευτέρα τα Τρίμερα. Λαϊκή γιορτή, παλιό θρακιώτικο έθιμο. Της Αναλήψεως, ο εσπερινός γίνεται με λαμπρότητα στο μικρό εκκλησάκι, κάτω στην παραλία. Το εκκλησάκι η Ανάληψη του Σωτήρας κατασκευάστηκε το 1955, όμοιο με την εκκλησία της Παναγίας της παλιάς Αγχιάλου.

Οι κάτοικοι εκτός από ιδιοκτήτες καλλιεργητές, ελεύθεροι εργάτες και τεχνίτες, ασχολήθηκαν και με τα γράμματα και διακρίθηκαν σε πολλούς και διάφορους τομείς των επιστημών. Σήμερα μάλιστα οι γονείς επιδιώκουν με κάθε τρόπο να μορφώσουν τα παιδιά τους με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών.

Η οικονομία της Αγχιάλου έχει χαρακτήρα αγροτικό και αστικό. Είναι ανεπτυγμένη η γεωργία και παράλληλα το εμπόριο και η βιοτεχνία. Τα χαρακτηριστικά της περιοχής της Αγχιάλου ευνοούν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της οικονομίας σε πολλούς τομείς.

Η Ν. Αγχίαλος είναι απλωμένη κατά μήκος του Παγασητικού κόλπου με λόφους στην είσοδο του Βόλου, δίπλα στην Εθνική οδό, με πυκνή συγκοινωνία, με εύφορα εδάφη, με εμπορικές και τουριστικές επιχειρήσεις.


Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες αλλά και την προφορική παράδοση, οι Αγχιαλίτες της Π. Αγχιάλου και της Ν. Αγχιάλου συμμετείχαν στους πολεμικούς αγώνες του Ελληνικού Έθνους. Η Π. Αγχίαλος έλαβε μέρος στον αγώνα του 1821 για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. θύμα του αγώνα αυτού και ο Μητροπολίτης Ευγένιος Καραβιάς, ο οποίος απαγχονίστηκε μαζί με τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε'. Πολλοί Αγχιαλίτες επίσης συμμετείχαν στους Ελληνοτουρκικούς πολέμους το 1886 και το 1897 καθώς και στον Μακεδόνικο αγώνα. Κατά τους πολέμους του 1912 ως το 1922 οι Αγχιαλίτες από τη Ν. Αγχίαλο στρατεύτηκαν στον Ελληνικό στρατό, πολέμησαν πολλά χρόνια και πολλοί έχασαν τη ζωή τους. Στην Αλβανία επίσης, το 1940, πολλοί Αγχιαλίτες πολέμησαν και αρκετοί έχασαν τη ζωή τους. Δυναμική ήταν η συμμετοχή των Αγχιαλιτών και στην Εθνική Αντίσταση.

Τους πρώτους μήνες του 1943 κατασκήνωσαν ανταρτικά σώματα στα βουνά της Όθρυος (Γούρας) και του Μαυροβουνίου (καρά=ντάου) με αρχηγούς το Διονύσιο Διάκο κ.α. Από το 1941 έως τις αρχές του 1943 υπήρχε ένα τμήμα καραμπινέρηδων, το οποίο αποσύρθηκε διότι η δύναμη τους ήταν μικρή και υπήρχεί ο κίνδυνος των ανταρτών.

Στις 25 Μαρτίου 1943 ένα απόσπασμα ανταρτών κατασκήνωσε στα βουνά της Νέας Αγχιάλου.

Αποτελούνταν από 40 με 50 άντρες με αρχηγό το Διάκο. Σκοπός της κατασκηνώσεώς τους ήταν η καταστροφή με νάρκες του δημόσιου δρόμου και η καταστροφή των γεφυριών, για να εμποδίσουν την διάβαση πολεμοφοδίων προς το Νότο.

Στις 18 Απριλίου 1943 κανονιοφόρο πλοία από τον Βόλο κατέστρεψαν τα πλοία που ήταν προσαραγμένα στο λιμάνι της Νέας Αγχιάλου. Στις 20 βομβάρδισαν και τη Νέα Αγχίαλο. Πέντε ημέρες αργότερα, στις 25 Απριλίου, οι αντάρτες, γνωρίζοντας ότι θα γίνει επιδρομή Ιταλών, αποσύρθηκαν στα βουνά της Γούρας. Δεν ειδοποίησαν όμως τους κατοίκους για να μην τους πανικοβάλλουν.

Στις 27 Απριλίου δόθηκε από τον Διοικητή (Κομαντάντ) του Βόλου η διαταγή για την πυρπόληση του χωριού.

Οι Ιταλοί, για να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους, χωρίστηκαν σε ομάδες και η κάθε ομάδα ανέλαβε κι από μια συνοικία. Ήταν μεθυσμένοι κι ό,τι έβλεπαν μπροστά τους το κατέστρεφαν.

Αυτή η μαρτυρία διασώθηκε από τις πληροφορίες που έδωσε η ηλικιωμένη Ελένη Χρυσού Στάθη, η οποία ήταν κατάκοιτη και τυφλή, γι' αυτό και την μετέφεραν στο διπλανό σπίτι του Γιάννη Κων/νου Αιμωνιώτη. Στη συνέχεια πήραν ό,τι βρήκαν μέσα στο σπίτι και στο τέλος το έκαψαν. Από τα 700 πέτρινα σπίτια τα 650 έγιναν στάχτη σε μία μέρα.

Οι Ιταλοί κατέστρεψαν ακόμη και το εξατάξιο δημοτικό σχολείο που είχε κτιστεί με δωρεά του Συγγρού το 1910. Στις 20 Απριλίου τον 1943 οι τοίχοι του σχολείου κατατρυπήθηκαν από σφαίρες. Οκτώ ημέρες αργότερα, 28 Απριλίου, το κτίριο παραδόθηκε στις φλόγες καθώς έφευγαν οι Ιταλοί.

Χάρη όμως στον έρανο του Βασιλέως Παύλου, το σχολείο ξαναχτίστηκε το 1950. Εφοδιάσθηκε με όργανα Φυσικής, Πειραματικής Χημείας, Ανθρωπολογίας, καθώς και με ραδιόφωνο. Οι Αγχιαλίτες που ζούσαν στην Αμερική συγκέντρωσαν χρήματα και αγόρασαν βιβλιοθήκη και άλλο εξοπλισμό απαραίτητο για το σχολείο.

Σήμερα η Νέα Αγχίαλος σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής έχει πλυθησμό 7.423 κατοίκους και τον Αύγουστο του 1994 ανακηρύχθηκε Δήμος.Η εδαφική επικράτεια του Δήμου είναι πολύ εκτεταμένη με σύνολο έκτασσης 47.806 στρέμματα

Τα τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια για την τουριστική αξιοποίηση και ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της Νέας Αγχιάλου, με παράλληλο σεβασμό τόσο στην παράδοση όσο και στην προστασία του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος.

Οι πλούσιες φυσικές ομορφιές της περιοχής, σε συνδυασμό με την πολιτιστική κληρονομιά και τον πλούτο των αρχαιολογικών ευρημάτων, προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες και επισκέπτες.

Η παραλία της Νέας Αγχιάλου, με την μοναδική μαύρη άμμο, με τα αναπτυξιακά έργα και τις παρεμβάσεις υποδομής που έγιναν, αναδείχθηκε σε χώρο όχι μόνο για θαλάσσια μπάνια, αλλά και για αναψυχή και περίπατο των κατοίκων και των επισκεπτών μας.

Οι πανέμορφες ακρογιαλιές και η καθαρή θάλασσα στη Νέα Αγχίαλο και στους κοντινούς παραθαλάσσιους οικισμούς, προκαλούν το καλοκαίρι τον καθένα για μια δροσιστική βουτιά στα γαλάζια νερά του Παγασητικού κόλπου.

Η φυσική θέση της Νέας Αγχιάλου δίπλα στον εθνικό οδικό άξονα Αθηνών -Θεσσαλονίκης, η λειτουργία του αεροδρομίου και η μικρή απόσταση από το Βόλο, την καθιστούν ιδανικό τόπο όχι μόνο για τουρισμό και εκδρομές, αλλά και για τη διοργάνωση σημαντικών συνεδρίων και άλλων εκδηλώσεων.

Γενικές πληροφορίες

Η Νέα Αγχίαλος είναι πόλος έλξης σημαντικού αριθμού τουριστών, η Νέα Αγχίαλος έχει να επιδείξει μοναδική φύση, με πολλούς κολπίσκους, καθαρή θάλασσα, και χωριά με αξιόλογη παραδοσιακή ομορφιά. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα, γαλήνη και έντονη νυχτερινή διασκέδαση, αρχαία ιστορία και σύγχρονη ζωή. Κάθε πόλη έχει τη δική της ιστορία και τη δική της πατρογονική δόξα.

Η τουριστική οργάνωση της Νέας Αγχιάλου βρίσκεται σε υψήλο σημείο, με πολυτελή και μεσαίας τάξης ξενοδοχεια και διασκέδαση. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει όλα τα είδη τουρισμού. Κοσμικές πλαζ και παραλίες που περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Ο ήλιος, η θάλασσα και οι φυσικές ομορφιές συνδιάζονται αρμονικά στο τοπίο της Νέας Αγχιάλου.

Στις θαυμάσιες ακρογιαλιές, όπου τα θαυμάσια σπορ γίνονται απόλαυση, και στην αναπτυγμένη γενικά οργάνωση, προσθέστε τους αρχαιολογικούς θησαυρούς και τα ιστορικά μνημεία.

Κάθε χωριό έχει τη δική της ιστορία, από την πρωτόγονη, την αρχαία, τη βυζαντινή και τη σύγχρονη εποχή.

Πως Θα Έρθετε

Οδικώς

Από Αθήνα: Από την Εθνική Οδό Ε75 από Αθήνα, περνάτε την Λαμία. Φτάνοντας κοντά στον Αλμυρό, πρενάτε την Έξοδο "Αλμυρός" και συνεχίζετε ευθεία. Βρίσκετε την Έξοδο «Μικροθήβες», όπου στρίβετε δεξιά κατευθυνόμενοι προς Βόλο. Περνάτε τις Μικροθήβες και στα 5 χλμ συναντάτε την Νέα Αγχίαλο.

Από Θεσσαλονίκη:Από την Εθνική Οδό Ε75 από Θεσσαλονίκη, περνάτε την Λάρισα και κατευθύνεστε προς Λαμία. Φτάνοντας κοντά στο Βόλο, πρενάτε την Έξοδο "Βελεστίνο" και την Έξοδο "Αερινό" και συνεχίζετε ευθεία. Βρίσκετε την Έξοδο «Μικροθήβες», όπου στρίβετε δεξιά κατευθυνόμενοι προς Βόλο. Περνάτε τις Μικροθήβες και στα 5 χλμ συναντάτε την Νέα Αγχίαλο.

Από Ιγουμενίτσα-Ιωάννινα:Ξεκινόντας από Ιγουμεντίτσα, προσπερνάτε τα Ιωάννινα και κατευθείνεστε προς Τρίκαλα. Περνάτε τα Τρίκαλα και έχετε κατεύθυνση προς Λάρισα. Περνάτε την Λάρισα και κατευθύνεστε προς Λαμία. Φτάνοντας κοντά στο Βόλο, πρενάτε την Έξοδο "Βελεστίνο" και την Έξοδο "Αερινό" και συνεχίζετε ευθεία. Βρίσκετε την Έξοδο «Μικροθήβες», όπου στρίβετε δεξιά κατευθυνόμενοι προς Βόλο. Περνάτε τις Μικροθήβες και στα 5 χλμ συναντάτε την Νέα Αγχίαλο.

Από Πάτρα:Ξεκινόντας από Πάτρα κατευθήνεστε στην Ε55 για Ρίο. Περνάτε στο Αντίριο. Από εκεί πέρνετε τη Ε65 με κατεύθυνση Ναύπακτο, Άμφισα και βρίσκεται την σύμανση Ε75 με κατεύθυνση Λαμία-Λάρισα. Περνάτε την Λαμία. Φτάνοντας κοντά στον Αλμυρό, πρενάτε την Έξοδο "Αλμυρός" και συνεχίζετε ευθεία. Βρίσκετε την Έξοδο «Μικροθήβες», όπου στρίβετε δεξιά κατευθυνόμενοι προς Βόλο. Περνάτε τις Μικροθήβες και στα 5 χλμ συναντάτε την Νέα Αγχίαλο.

Χρήσιμα Τηλέφωνα

Τράπεζες & ΑΤΜ

Στη Νέα Αγχίαλο υπάρχει κατάστημα Αγροτικής Τράπεζες, ενώ για ανάλυψη μετρητών υπάρχουν μηχάνες ανάλυψης (ΑΤΜ) στο κατάστημα της Αγροτικής και της Εθνικής Τράπεζας πάνω στον Εθνικό δρόμο.

Οικισμοί

Η Νέα Αγχίαλος έχει πολλούς οικισμούς όπως το Αλωνάκι, Δημητριαδα (ως προέκτασή της) και λίγο πιο μακριά που ανήκουν στη δικαιοδοσία της όπως η Χρυσή Ακτή Παναγιάς, Ορμος Mαμιδάκη, Αγ. Γεώργιος Κυνηγών, Μάραθος και Κριθαριά.

Οικισμός Αλωνάκι

Ο οικισμός Αλωνάκι βρίσκεται μετά το λιμανάκι της Νέας Αγχιάλου κι αποτελεί το νέο παραθαλάσσιο επίνειο της πόλης. Κατοικείται από μόνιμους κατοίκους με σημαντική οικιστική δυναμική τα τελευταία χρόνια.

Οικισμός Δημητριάδα

Ο οικισμός της Δημητριάδας βρίσκεται σε απόσταση περί των 5 χιλιομέτρων Νότια της Νέας Αγχιάλου. Στο παρελθόν είχε αρχίσει οικιστική ανάπτυξη στο χώρο αυτό αλλά τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε στασιμότητα.

Οικισμός Χρυσή Ακτή Παναγιάς

Παραθαλάσιος οικισμός τοποθετημένος σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων βόρια- βορειοανατολικά της Νέας Αγχιάλου πάνω στην Εθνική Οδό προς Βόλο. Μικρός ορμίσκος με χρυσή άμμο και ριχή θάλασσα.

Όρμος Μαμιδάκη - Aγ.Γεώργιος Κυνηγών

Μερικά χιλιόμετρα μετά την Χρυσή Ακτή και κατευθυνόμενοι προς Βόλο, συναντούμε τον όρμο Μαμιδάκη και τον οικισμό Αγ.Γεώργιο Κυνηγών. Ο οικισμός έχει μόνιμους κατοίκους καθώς και οικίες ως παραθεριστικές. Ηρεμη παραλία με βότσαλα και κροκάλες.

Οικισμοί Μάραθος - Κριθαριά

Οι οικισμοί Μάραθος και Κριθαριά βρίσκονται στη συνέχεια της διαδρομής προς Βόλο. Από τους πρώτους οικισμούς που κατοικήθηκαν από Γερμανούς παραθεριστές με μόνιμες παραθεριστικές κατοικίες επι τω πλείστον. Στις παραλίες συναντούμε αμμουδιά στους ορμίσκους που διαχωρίζονται μεταξύ τους από πλατιά βράχια. Ήρεμες τοποθεσίες μακριά από τα βλέματα αδιάκριτων.

Δρομολόγια ΚΤΕΛ

Η Νέα Αγχίαλος έχει τακτική σύνδεση με τον Βόλο και Αλμυρο σχεδόν κάθε 20 λεπτά της ώρας.

Τακτικά δρομολόγια πραγματοποιούνται από και προς Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ιωάννινα-Πάτρα. Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον τοπικό σταθμό λεωφορίων και στο τηλέφωνο: 24280 76734.

Επισκευθείτε την επίσημη ιστοσελίδα των Κ.Τ.Ε.Λ. για να αναζητήσετε το δρομολόγιό σας:

Δρομολόγια ΟΣΕ

Για να φτάσετε στη Νέα Αγχίαλο με τρένο μπορείτε να αποβιβαστείτε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Βόλου ή της Λάρισας κι από εκεί να χρησιμοποιήσετε λεωφορείο του ΚΤΕΛ ή ΤΑΞΙ.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθεινθείτε στις πληροφορίες του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βόλου στο τηλέφωνο: 24210 24056 ή Επισκευθείτε την επίσημη ιστοσελίδα των Ο.Σ.Ε. για να αναζητήσετε το δρομολόγιό σας.


Διαμονή

Γραφεία Ταξιδίων

Willing Greece Travel

Anchialos Travel

Τοπική Αυτοδιοίκηση

Δήμος Νέας Αγχιάλου

Παραδοσιακά Προϊόντα

Η Νέα Αγχίαλος, χάρη στο κλίμα και τη μορφολογία του εδάφους, παράγει λάδι και ελιές που ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη γεύση και ποιότητά τους. Τα ελαιόδεντρα της Νέας Αγχιάλου καλλιεργούνται χωρίς χημικές παρεμβάσεις. Πλούσιες σε φαινολογικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (ουσίες απαραίτητες για τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού), οι ελιές της Νέας Αγχιάλου μεταποιούνται με γνώμονα την ικανοποίηση του καταναλωτή. Η υψηλή θρεπτική αξία και η μοναδική γεύση της ελιάς και του ελαιολάδου της Νέας Αγχιάλου τα έχουν καθιερώσει ως ένα αναπόσπαστο συστατικό της μεσογειακής διατροφής. Νόστιμα και υγιεινά μετατρέπουν τις σαλάτες και τα φαγητά σε πραγματικές γαστρονομικές απολαύσεις.

Το ούζο παράγεται παραδοσιακά και αποκλειστικά στην Ελλάδα, ανήκει δε στη γενική κατηγορία των ανίς, δηλαδή των αλκοολούχων ποτών με άρωμα άνισου (ανηθόλης). Είναι το προϊόν της απόσταξης στέμφυλων και άλλων σακχαρούχων πρώτων υλών, που έχουν αρωματιστεί με σπόρους άνισου και ίσως μάραθου, μαστίχα Χίου και άλλους αρωματικούς σπόρους, φυτά ή καρπούς. Το ούζο, για την απόσταξη του οποίου χρησιμοποιείται ειδικό αποστακτικό μηχάνημα (άμβυκας), δεν μπορεί να υποστεί παλαίωση και πίνεται σκέτο ή με προσθήκη νερού - το "γαλάκτωμα" που δημιουργείται σε αυτήν την περίπτωση σχετίζεται με την περιεκτικότητα του ούζου σε ανηθόλη, τον αλκοολικό τίτλο του, την ποσότητα νερού και τη θερμοκρασία.


Το τσίπουρο, από την άλλη πλευρά, είναι, κατά κανόνα, το καθαρό προϊόν της απόσταξης στέμφυλων χωρίς αρωματισμό. Η ποικιλία και οι συνθήκες ζύμωσης των σταφυλιών, ο τρόπος της απόσταξης, η αναλογία των συστατικών αποτελούν παράγοντες καθοριστικούς κατά τη διαδικασία παρασκευής. Το τσίπουρο είναι άχρωμο και έχει υψηλό αλκοολικό βαθμό, γι' αυτό πίνεται συχνά αραιωμένο και σχεδόν πάντα συνοδεία μεζέδων, που κατά παράδοση ακολουθούν την εξής σειρά: ελαφρές σαλάτες, ξινά (τουρσιά), διάφορα παστά (ρέγκα, αντζούγιες), ψάρια, καραβίδες, γαρίδες, σαγανάκια κλπ.


Πολοί είναι οι κάτοικοι της Νέας Αγχιάλου που παράγουν δικό τους τσίπουρο είτε για πώληση αλλά το πιο συνήθες είναι να χρησιμοποιείται για οικεία χρήση.

Στη Νέα Αγχίαλο καλλιεργείται, χωρίς τη χρήση λιπασμάτων, μεγάλη ποικιλία φρούτων εξαιρετικής ποιότητας. Τα υπέροχα σε γεύση φρούτα αποτελούν την πρώτη ύλη για τις γνωστές μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού που οι γυναίκες της Νέας Αγχιάλου παρασκευάζουν με μοναδική τέχνη. Η υψηλή ποιότητά τους, η ξεχωριστή γεύση τους και ο σεβασμός των παρασκευαστριών στην παράδοση τα έχει καθιερώσει στην ελληνική και ξένη αγορά. Οι παραδοσιακές μαρμελάδες και τα γλυκά της Νέας Αγχιάλου, μετατρέπουν το πρωινό σε μοναδική γευστική απόλαυση για μικρούς και μεγάλους.

Στη Νέα Αγχίαλο καλλιεργείται, χωρίς τη χρήση λιπασμάτων, μεγάλη ποικιλία φρούτων εξαιρετικής ποιότητας. Τα υπέροχα σε γεύση φρούτα αποτελούν την πρώτη ύλη για τις γνωστές μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού που οι γυναίκες της Νέας Αγχιάλου παρασκευάζουν με μοναδική τέχνη. Η υψηλή ποιότητά τους, η ξεχωριστή γεύση τους και ο σεβασμός των παρασκευαστριών στην παράδοση τα έχει καθιερώσει στην ελληνική και ξένη αγορά. Οι παραδοσιακές μαρμελάδες και τα γλυκά της Νέας Αγχιάλου, μετατρέπουν το πρωινό σε μοναδική γευστική απόλαυση για μικρούς και μεγάλους.


Ασύγκριτη σε πρωτότυπη δημιουργικότητα και πληρότητα καλλιτεχνική είναι η αγγειοπλαστική τέχνη στη Νέα Αγχίαλο. Τα αγγεία που κατασκευάζονται είναι κομψά, μοναδικά στο είδος τους και με λογής διακοσμήσεις όπου απεικονίζονται λουλούδια, ψάρια, όστρακα, γεωμετρικά σχήματα, μυθολογικές παραστάσεις κ.α. Ο χρωματισμός τους είναι ζωηρός, εξαιρετικά ανθεκτικός και μερικές φορές καλύπτεται από σμάλτο. Η γραμμή τους είναι ανάλαφρη και κομψή. Η ποικιλία των σχημάτων τους και η ποιότητά τους είναι αξιοθαύμαστη. Οι Αγχιαλίτες καλλιτέχνες δουλεύουν συνήθως χωρίς οργανωμένες εγκαταστάσεις αλλά με ξεχωριστή δεξιοτεχνία χρησιμοποιούν την παραδοσιακή μέθοδο του τροχού ή το καλούπι.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ
Δημοτική Κοινότητα Νέας Αγχιάλου
Άγιος Γεώργιος, ο
Βελανιδιά, η
Δημητριάδα, η
Κριθαριά, η
Μάραθος, ο
Νέα Αγχίαλος, η
Τοπική Κοινότητα Αϊδινίου
Αϊδίνιον, το
Τοπική Κοινότητα Μικροθηβών
Καστράκι, το
Μικροθήβαι, αι

Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας
Αγχίαλος


Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία

Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License