.
Περιφέρεια : Δυτικής Ελλάδας
Νομός : Αχαΐας
-- Δήμος Δύμης --
Ο Λογοθέτης είναι μικρός πεδινός οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Πετροχωρίου, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας[2][3].
ΤοποθεσίαΟ οικισμός του Λογοθέτη βρίσκεται σε πεδινή περιοχή της δυτικής Αχαΐας[4]. Εγγύς του οικισμού βρίσκονται: στα βόρεια η Κάτω Αχαΐα, στα βορειοανατολικά οι οικισμοί της Τ.Κ. Αγιοβλασίτικων και το κεφαλοχώρι της Άνω Αχαΐας, στα ανατολικά η περιοχή της κοιλάδας της Σερδινής, στα νοτιοανατολικά το Ελαιοχώρι και η Φώσταινα, στα νότια οι βόρειες υπώρειες του Πύρλια, στα νοτιοδυτικά το Πετροχώρι, ενώ στα δυτικά-βορειοδυτικά του βρίσκονται οι υπόλοιποι οικισμοί της Τ.Κ. Πετροχωρίου[4].
Απέχει 2 χλμ. από το Πετροχώρι, έδρα της Τ.Κ. Πετροχωρίου στην οποία υπάγεται, περίπου 7,5 χλμ. από την Κάτω Αχαΐα, έδρα του Δήμου Δυτικής Αχαΐας, ενώ βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 83 μέτρων.
Ονομασία
Η ονομασία του οικισμού είναι πιθανόν ανθρωπωνυμικό και προέρχεται από το επίθετο της οικογένειας Λογοθέτη, που ήταν οι αρχικοί ιδιοκτήτες της περιοχής[5]. Το ομώνυμο τοπωνύμιο της περιοχής είναι ωστόσο παλιότερο από τον οικισμό[6].
Διοικητική εξέλιξη
Ο οικισμός του Λογοθέτη αναγνωρίστηκε με το ΦΕΚ 59Β της 17/06/1897, όταν και υπήχθη στον τότε Δήμο Δύμης[2]. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912, και με τη δημιουργία του θεσμού των Κοινοτήτων, υπήχθη στην τότε Κοινότητα Δραγάνου (μετέπειτα: Κοινότητα Πετροχωρίου)[2][7][8][9]. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Δύμης ως τμήμα του πρώην Δημοτικού Διαμερίσματος Πετροχωρίου[2][7][8][10][11].
Δημογραφική εξέλιξη
Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής:
Έτος Πληθυσμός
2001 84[7][12]
2011 60[13]
Παραπομπές και υποσημειώσεις
(Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Λογοθέτη Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δυτικής Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ο Λογοθέτης στο χάρτη. topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Λουλούδης 2010, σελ. 101.
Τριανταφύλλου 1995, λήμμα Λογοθέτη.
Λουλούδης 2010, σελ. 100.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Πετροχωρίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
ΚΕΔΚΕ-ΕΕΤΑΑ, Λεξικό, τ. Α΄, σελ. 302.
ΚΕΔΚΕ-ΕΕΤΑΑ, Λεξικό, τ. Β΄, σελ. 309.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δύμης. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Μόνιμος πληθυσμός: 83 κάτοικοι. Βλ. Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3.
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Λογοθέτη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Λογοθέτη Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Πετροχωρίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δυτικής Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δύμης. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
Ο Λογοθέτης στο χάρτη. topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 23/07/2018.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΥΜΗΣ |
---|
Δημοτική Κοινότητα Κάτω Αχαΐας |
Αλυκές, οι |
Κάτω Αχαΐα, η |
Μανεταίικα, τα |
Παραλία Κάτω Αχαΐας, η |
Πίσω Συκέα, η |
Τοπική Κοινότητα Αγιοβλασίτικων |
Αγιοβλασίτικα, τα |
Κάπελη, η |
Λεύκος, ο |
Στεναΐτικα, τα |
Τοπική Κοινότητα Αλισσού |
Αλισσός, ο |
Καμενίτσα, η |
Παραλία Αλισσού, η |
Προφήτης Ελισσαίος, ο |
Τοπική Κοινότητα Άνω Αχαΐας |
Άνω Αχαΐα, η |
Τοπική Κοινότητα Ελαιοχωρίου |
Ελαιοχώρι, το |
Τοπική Κοινότητα Κάτω Αλισσού |
Γιαλός, ο |
Κάτω Αλισσός, ο |
Τοπική Κοινότητα Νιφοραίικων |
Νιφοραίικα, τα |
Παραλία Νιφοραίικων, η |
Τοπική Κοινότητα Πετροχωρίου [1] |
Βεσκουκαίικα, τα |
Βυθούλκας, ο |
Καρυά, η |
Λαμπραίικα, τα |
Λογοθέτης, ο |
Πετροχώρι, το |
Νομός Αχαΐας : Δήμος, Κοινότητα Πατρέων | Αιγείρας | Αιγίου | Ακράτας | Αροανίας | Βραχναίικων | Διακοπτού | Δύμης | Ερινεού | Καλαβρύτων | Λαρισσού | Λευκασίου | Μεσσάτιδος | Μόβρης | Παΐων | Παραλίας | Ρίου | Συμπολιτείας | Τριταίας | Φαρρών | Ωλενίας | Καλεντζίου | Λεοντίου | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Αχαΐας. |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License