.
Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας
-- Δήμος Λεύκτρου --
Η Λαγκάδα Δυτικής Μάνης ή Λαγκάδα Μεσσηνίας[3] είναι οικισμός που υπάγεται στον Δήμο Δυτικής Μάνης. Ανήκε στον πρώην Δήμο Λεύκτρου μέχρι την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης το 2010.[4][5][6] Είναι ένας από τους δύο χαρακτηρισμένους παραδοσιακούς οικισμούς της Μεσσηνίας μαζί με τις Θαλάμαι (Κουτήφαρι) και ένας από τους 118 παραδοσιακούς οικισμούς στην Πελοποννήσο.[7][8][9] Στη διαμόρφωση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής συνέβαλαν οι Μανιάτες μάστορες στο σκάλισμα της πέτρας ή αλλιώς «πετροφάοι», όπως ο τεχνίτης Ιωάννης Κισκύρας από τη Λαγκάδα το 1820.[10] Ακόμα, από την Λαγκάδα καταγόταν ο αγιογράφος Αναγνώστης ο οποίος έχει αγιογραφήσει πλήθος εκκλησιών στην ευρύτερη περιοχή.[11][12][13][14][15] Απέχει από την Καλαμάτα 57χλμ.[16]
Ονομασία
Ο οικισμός είναι αμφιθεατρικά χτισμένος ανάμεσα στα δύο λαγκάδια Εμπλουτσός και Βαθύ Λαγκάδι, στα οποία οφείλει το όνομά του.[7][15]
Ιστορία
Η ιστορία της ξεκινά επί Μάρκου Αυρηλίου, με την κατάληψη του διπλανού οικισμού Θαλάμες που μέχρι τότε ανήκε στη Σπάρτη, από τους Ρωμαίους. Οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν τους στάβλους τους στην Λαγκάδα και τη σωματοφυλακή τους στον οικισμό Σωματιανά, απ' όπου προέρχεται και η ονομασία τους. Με τον καιρό λοιπόν δημιουργήθηκε ο οικισμός που κατοικήθηκε από Ρωμαίους πολίτες των οποίων τα ονόματα εξελληνίστηκαν, κρατώντας όμως μέχρι σήμερα τη λατινική τους ρίζα.[7][17] Το 1336 παραχωρήθηκε στον ευγενή Νικολό Ατσαγιόλι και μετέπειτα Βάιλο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, ως φέουδό του. Το 1503 κυριάρχησε στη Λαγκάδα η οικογένεια του Βούλτσου[18][19] ή Μπούλτσου, εξού και η ονομασία της περιοχής Μπουλτσιάνικα στο Βόρειο μέρος του χωριού.[15] Το 1805 επισκέφτηκε το χωριό κατά τη διάρκεια της περιήγησής του στον ελλαδικό χώρο, ο Άγγλος στρατιωτικός, τοπογράφος και αρχαιολόγος Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ, ο οποίος κάνει αναφορά στον οικισμό.[20]
Αξιοθέατα
Υπάρχει πλήθος Ιερών Ναών και Μονών στον οικισμό, όπως ο Ιερός Ναός Προφήτη Ηλία, ο Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης, η Ιερά Μονή Παναγίας του Καβελλάρη χτισμένη το 1673,[21] η Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, ο Ιερός Ναός Αγίου Στρατήγου, ο Ιερός Ναός Αγίων Πάντων, ο Ιερός Ναός Κοίμησης Θεοτόκου κ.α.[15][22] Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον Ιερό Ναό Εισοδίων Θεοτόκου, όπου φυλάσσονται σε λάρνακα τα οστά του εκχριστιανιστή της Μάνης, που καταγόταν από την Αρμενία, Άγιου Νίκωνα του Μετανοείτε που πέθανε στην Λαγκάδα.[7][23][24]
Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία
Στην Λαγκάδα υπάρχουν τα εξής χαρακτηρισμένα Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού:
Πολεμόπυργος του Καπιτσίνου του 19ου αιώνα,[25][26][27][28]
Πύργος του Οικονομέα του 1757,[28][29][30]
Βυζαντινή εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος του 14ου αιώνα,[25][31]
Κοιμητηριακός ναός της Αγ. Σοφίας του 14ου αιώνα,[25][32][33][34][35]
Πύργος «Γουλά» Μιχαλιτσιάνων,[19][36]
Τριώροφη κατοικία του Κισκήρα του 1859.[15][37]
Παραπομπές
«Λαγκάδα». Ανακτήθηκε στις 24 Νοε 2015.
«Λαγκάδα (η) Δήμου Δυτικής Μάνης Τοπική Κοινότητα Λαγκάδας. Μεσσηνία – Πελοπόννησος». Ανακτήθηκε στις 25 Νοε 2015.
Αργύρης Αγγελόπουλος (9 Φεβ 2009). «Λαγκάδα Μεσσηνίας».
σελ.1792 «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως φύλλο 87». 7 Ιουν 2010.
«Βασικά Στοιχεία για την Αποκεντρωμένη Διοίκηση». Ανακτήθηκε στις 23 Νοε 2015.
Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (13 Νοε 2015). «Αποκεντρωμένη Διοίκηση - Αυτοδιοίκηση».
Ηλίας Γεωργόπουλος (6 Μαΐ 2015). «197 χωριά της Μεσσηνίας σας καλούν να τα γνωρίσετε».
Ν.Καλαποθαράκος. «Οι παραδοσιακοί οικισμοί της Μάνης στην απαρχή καταστροφής τους». Ανακτήθηκε στις 27 Νοέ 2015.
«ΦΕΚ 594 Δ, 19-10.13-11-1978 (Περί χαρακτηρισμού ως παραδοσιακών οικισμών τινων του κρατους και καθορισμού των όρων και περιορισμών δόμησης των οικοπέδων αυτών) σελ 6332». Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας. 13 Νοέ 1978.
Κωνσταντινόπουλος, Χρήστος Γ. (1987). Η μαθητεία στις κομπανίες των χτιστών της Πελοποννήσου. Αθήνα: Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, σελ. 18.
Αγιογράφος στο ναό Αγίου Γεωργίου (1750), αγιογράφος στον Προφήτη Ηλία (1758), Ιστοριογράφος στον ναό Χρυσοστόμου στο Σκουτάρι στα 1750 ο Αναγνώστης από Λαγκάδα. Λακωνικαί Σπουδαί τόμ. Ζ΄,σελ 127, 17 Οκτ 2014
Ναός Θεοτόκου στα Ξανθιάνικα Μηλέας, ίσως τους Αγίους Θεοδώρους Κάμπου «Δια χειρός Νικολάου από Νομιτζή και Αναγνώστη από Λαγκάδα». Λακωνικαί Σπουδαί τόμ. Ζ΄,σελ 134, 17 Οκτ 2014
Βικτώρια Κεπετζή (1992). «Ειδήσεις για τη ζωγραφική ναών και οικισμών του 17ου και 18ου αι. στην Ανατολική Μάνη.». Δωδέκατο συμπόσιο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής αρχαιολογίας και τέχνης.. Αθήνα: Χριστιανική και αρχαιολογική εταιρεία., σελ. 26.
«Αγιογράφοι στην Έξω Μάνη». Ανακτήθηκε στις 27 Νοέ 2015.
«Δημοτική ενότητα Λεύκτρου - Τοπική κοινότητα Λαγκάδας». Ανακτήθηκε στις 27 Νοε 2015.
«Καλαμάτα - Λαγκάδα». Ανακτήθηκε στις 2 Δεκ 2015.
«Χωριά του Δήμου Δυτικής Μάνης». 22 Απρ 2015.
Ντίνος Κονόμος. «(Τεύχος Α’ 1478 – 1800)». Ζάκυνθος: Πεντακόσια Χρόνια (1478 – 1978), τόμος τρίτος, Πολιτική Ιστορία, σελ. 30.
Δρ Μεντης Κωνσταντίνου. «Ιστορικό και Πολιτισμικό Αρχείο Μάνης - Λαγκάδα Μεσσηνιακής Μάνης - Αξιοθέατα». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
Leake, William Martin (1830). Travels in the Morea, Volume I. London: John Murray, σελ. 320.
Γιώργος Ρούβαλης (22 Οκτ. 2015). «Βενετσιάνοι Μισθοφόροι Stradioti στη Ναυπλία - Καβαλλάρης».
«Πλάτσα >ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ -Η Λαγκαδά». Ανακτήθηκε στις 28 Νοέ 2015.
«Άγιος Νίκων Ο Μετανοείτε». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
«Μάνη: Θαλάμαι ή Κουτήφαρι, Λαγκάδα, Αγ. Νίκων ή Πολιάνα». Ανακτήθηκε στις 27 Νοέ 2015.
Θεόφιλος Μπασγιουράκης (Ιούλιος 2013). «Περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα», σελ 82-119, τεύχος 94».
«Πολεμόπυργος του Καπιτσίνου». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
«Πύργος Καπιτσίνου». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
«Μανιάτικοι Πύργοι - Πύργος Οικονομέα -Πύργος Καπιτσίνου». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (10 Ιαν 2008). «Αρχαιολογικοί Χώροι και Μνημεία που αντιστοιχούν στο ΦΕΚ - Πύργος ιδιοκτησίας Ελένης Οικονομέα». ΥΑ ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/38733/807/20-7-1984 - ΦΕΚ 846/Β/29-11-1984.
«Δύο Πύργοι στη Λαγκάδα». 22 Απρ 2015.
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. «Μεταμόρφωση του Σωτήρος». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
«Εργασίες αποκατάστασης σε 3 Ιερούς ναούς από την 26η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων». 15 Ιουλ 2014.
Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (24 Απρ 2012). «Χρηματοδότηση και κατανομή έργων ΕΣΠΑ».
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. «Αγία Σοφία». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
«Αγία Σοφία Λαγκάδας». 9 Ιουλ 2015.
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (12 Αυγ 2003). «Πύργος "Γουλά" Μιχαλιτσιάνων στη Λαγκάδα». ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/ΚΗΡ/10943/325/15-6-2001, ΦΕΚ 849/Β/4-7-2001.
«Οι Πύργοι της Μάνης - 7/16». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκ 2015.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΕΥΚΤΡΟΥ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Νικολάου |
| Άγιος Δημήτριος, ο |
| Άγιος Νικόλαος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Νίκωνος |
| Άγιος Νίκων, ο |
| Τοπική Κοινότητα Εξωχωρίου |
| Εξωχώρι, το |
| Στάρα, η |
| Χώρα, η |
| Τοπική Κοινότητα Θαλαμών |
| Θαλάμες, οι |
| Πλάτανος, ο |
| Σωματιανά, τα |
| Τοπική Κοινότητα Καρδαμύλης |
| Αγία Σοφία, η |
| Καλαμίτσι, το |
| Κάμπος, ο |
| Καρδαμύλη, η |
| Μερόπη, η (νησίς) |
| Πετροβούνι, το |
| Τοπική Κοινότητα Καρυοβουνίου |
| Δρυόπη, η |
| Καρυοβούνι, το |
| Τοπική Κοινότητα Καστανέας |
| Καστανέα, η |
| Τοπική Κοινότητα Λαγκάδας |
| Λαγκάδα, η |
| Τοπική Κοινότητα Μηλέας |
| Κάτω Χώρα, η |
| Κυβέλεια, τα |
| Μηλέα, η |
| Τοπική Κοινότητα Νεοχωρίου |
| Άγιος Βασίλειος, ο |
| Λεύκτρον, το |
| Μάρμουτσα, τα |
| Νεοχώρι, το |
| Στούπα, η |
| Τοπική Κοινότητα Νομιτσή |
| Νομιτσής, ο |
| Τοπική Κοινότητα Πλάτσης |
| Κοτρώνι, το |
| Μπαζιγέικα, τα |
| Πηγή, η |
| Πλάτσα, η |
| Πολιάνα, η |
| Τοπική Κοινότητα Προαστίου |
| Άι Γιάννα, η |
| Λάκκος, ο |
| Νέο Προάστιο, το |
| Πραστοβά, η |
| Προάστι, το |
| Τοπική Κοινότητα Προσηλίου |
| Καλύβες, οι |
| Προσήλι, το |
| Τοπική Κοινότητα Πύργου Καλαμών |
| Πύργος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Ριγκλίων |
| Άνω Ρίγκλια, τα |
| Ελαιοχώρι, το |
| Πλαγιάδα, η |
| Ρίγκλια, τα |
| Τοπική Κοινότητα Σαϊδόνας |
| Σαϊδόνα, η |
| Τοπική Κοινότητα Τραχήλας |
| Τραχήλα, η |
| Τοπική Κοινότητα Τσερίων |
| Γιατραίικα, τα |
| Ζαχαριά, η |
| Καταφύγι, το |
| Λεφτίνι, το |
| Πεδινόν, το |
| Τσέρια, τα |
Νομός Μεσσηνίας : Δήμος, Κοινότητα Καλαμάτας | Αβίας | Αετού | Αιπείας | Ανδανίας | Ανδρούσας | Άριος | Αριστομένους | Αρφαρών | Αυλώνα | Βουφράδων | Γαργαλιάνων | Δωρίου | Είρας | Θουρίας | Ιθώμης | Κορώνης | Κυπαρισσίας | Λεύκτρου | Μεθώνης | Μελιγαλά | Μεσσήνης | Νέστορος | Οιχαλίας Μεσσηνίας | Παπαφλέσσα | Πεταλιδίου | Πύλου | Φιλιατρών | Χιλιοχωρίων | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας. |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
