.
Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Ηλείας
3 Δήμος Αμαλιάδος
Ο Αμπελόκαμπος είναι πεδινό χωριό του δήμου Ηλίδας της περιφερειακής ενότητας Ηλείας[2][3] στην Πελοπόννησο (περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας). Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 468 κατοίκους[4].
Γενικά στοιχεία
Ο Αμπελόκαμπος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 17 μέτρων[5]. Βρίσκεται σε απόσταση 9 χλμ. βορειοδυτικά από την Αμαλιάδα σε πεδινή τοποθεσία, νοτιοανατολικά της Γαστούνης, νότια από τον Κόροιβο και το Ρουπάκι, δίπλα (ΒΑ.) από τα Σαβάλια. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την γεωργία (αραβόσιτος και άλλα δημητριακά, γεώμηλα, κηπευτικά, ελιές και αμπέλια) και λιγότερο με την κτηνοτροφία (πρόβατα, αίγες, βοοειδή)[3]. Ενοριακός ναός είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής[6] στο κέντρο του χωριού, ενώ νοτιοδυτικά προς Σαβάλια και δίπλα στις παλιές σιδηροδρομικές γραμμές βρίσκεται η μονή Αγίου Αθανασίου (η οποία λειτούργησε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ως ανδρική και κατόπιν ως γυναικεία)[3].
Ιστορικά στοιχεία
Το χωριό αναφέρεται από την περίοδο της Τουρκοκρατίας με την ονομασία Καραγιούζι[7] ή Καρακούζι[8], που στα τουρκικά σημαίνει μαύρο μάτι[3]. Μετά την απελευθέρωση αναφέρεται επίσημα το 1835 όταν προσαρτήθηκε στον τότε δήμο Ήλιδος. Αργότερα, αναφέρεται το 1853 στον δεύτερο τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως μικρό χωριό της επαρχίας Ηλείας στο οποίο κατοικούσαν 12 οικογένειες (76 άτομα)[9]. Το 1890 το χωριό απέκτησε δημοτικό σχολείο, ενώ το 1912 με το ΦΕΚ 256Α - 28/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1928 με το ΦΕΚ 156Α - 08/08/1928 μετονομάστηκε σε Αμπελόκαμπος[10]. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ένας κάτοικος του οικισμού εκτελέστηκε από τις γερμανικές αρχές[8].
Διοικητικά, ανήκε μέχρι το 1997 στην επαρχία Ηλείας και κατόπιν υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Αμαλιάδας[7]. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την τοπική κοινότητα Αμπελοκάμπου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αμαλιάδος του δήμου Ηλίδας[4].
Απογραφές πληθυσμού
Απογραφή 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός[7] 631 702 718 774 678 621 645 517[3] 468[4]
Παραπομπές
(Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 260, τομ. 3.
«Δήμος Αμαλιάδας > Ο Δήμος > Δημοτικά Διαμερίσματα > Αμπελόκαμπος». amaliada.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2020.
«ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10733 (σελ. 259 του pdf)
«Αμπελόκαμπος ΗΛΕΙΑΣ, Δήμος ΉΛΙΔΑΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2020.
«Αρχιερατική Περιφέρεια Αμαλιάδος». www.imilias.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2020.
Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 68.
Παντελής Μούτουλας, Το ΕΑΜ στην Ηλεία. Η συγκρότηση της λαϊκής ηγεμονίας (1941-1944). Οργανωτικά πρότυπα και φαντασιακές λειτουργίες, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών-Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 299-300.
Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά. ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 188.
«Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2020.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ |
|---|
| Δημοτική Κοινότητα Αμαλιάδος |
| Άγιος Ιωάννης, ο |
| Αμαλιάδα, η |
| Κουρούτας, ο |
| Μαραθέα, η |
| Παλούκι, το |
| Παναγία, η |
| Τσαφλέικα, τα |
| Τσιχλέικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Δημητρίου |
| Άγιος Δημήτριος, ο |
| Κολοκυθάς, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Ηλία Πηνηίων |
| Άγιος Ηλίας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αμπελοκάμπου |
| Αμπελόκαμπος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αρχαίας Ήλιδας |
| Αρχαία Ήλιδα, η |
| Τοπική Κοινότητα Αυγείου |
| Αυγεί, το |
| Τοπική Κοινότητα Γερακίου |
| Ανάληψις, η |
| Γεράκι, το |
| Τοπική Κοινότητα Δάφνης |
| Δάφνη, η |
| Καλαθάς, ο |
| Τοπική Κοινότητα Δαφνιωτίσσης |
| Δαφνιώτισσα, η |
| Τοπική Κοινότητα Δουναίικων |
| Αγία Μαρίνα, η |
| Δανικά, τα |
| Δουναίικα, τα |
| Κάτω Κερτεζαίικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Καλυβίων Ήλιδος |
| Καλύβια, τα |
| Τοπική Κοινότητα Καρδαμά |
| Καρδαμάς, ο |
| Πετρούλες, οι |
| Τοπική Κοινότητα Κέντρου |
| Κέντρο, το |
| Τοπική Κοινότητα Κεραμιδιάς |
| Κεραμιδιά, η |
| Τοπική Κοινότητα Κρυονέρου |
| Κρυόνερο, το |
| Τοπική Κοινότητα Περιστερίου |
| Αστεραίικα, τα |
| Παλαιολάνθη, η |
| Περιστέρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Ροβιάτας |
| Κασιδιάρης, ο |
| Παραλία, η |
| Ροβιάτα, η |
| Ρωμέικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Σαβαλίων |
| Σαβάλια, τα |
| Τοπική Κοινότητα Σωστίου |
| Σώστι, το |
| Τοπική Κοινότητα Χαβαρίου |
| Άγιος Γεώργιος, ο |
| Πέρα Χαβάρι, το |
| Χαβάρι, το |
|
Νομός Ηλείας: Δήμος Πύργου | Αλιφείρας | Αμαλιάδος | Ανδραβίδας | Ανδριτσαίνης | Αρχαίας Ολυμπίας | Βαρθολομιού | Βουπρασίας | Βώλακος | Γαστούνης | Ζαχάρως | Ιαρδάνου | Κάστρου-Κυλλήνης | Λάμπειας | Λασιώνος | Λεχαινών | Πηνείας | Σκιλλούντος | Τραγανού | Φιγαλείας | Φολόης | Ωλένης Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Ηλείας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
