Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Η Ουάσινγκτον, Π.Κ. (αγγλικά: Washington, D.C., προφέρεται: [ˈwɒʃɪŋtən diːˈsiː] ( ακούστε), με επίσημη ονομασία District of Columbia ή Περιφέρεια της Κολούμπια και κοινώς αναφερόμενη ως Ουάσινγκτον, "η Περιφέρεια", ή απλά Ντι Σι) είναι η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 16 Ιουλίου 1790, το προεδρικό διάταγμα ενέκρινε την δημιουργία μιας περιφέρειας πρωτεύουσας ευρισκόμενης κατά μήκος του Ποταμού Ποτόμακ στην Ανατολική Ακτή. Όπως ορίζεται από το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, η Περιφέρεια είναι στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών και συνεπώς δεν αποτελεί τμήμα καμίας πολιτείας των ΗΠΑ.

Οι πολιτείες του Μέριλαντ και της Βιρτζίνια δώρισαν έκαστη γη για να δημιουργηθεί η ομοσπονδιακή περιφέρεια, η οποία περιελάμβανε τους προϋπάρχοντες οικισμούς του Τζόρτζταουν και της Αλεξάντρια όμως, το Κογκρέσο την επέστρεψε στη Βιρτζίνια το 1846. Ονομασμένη προς τιμήν του Τζορτζ Ουάσινγκτον, η Πόλη της Ουάσινγκτον ιδρύθηκε το 1791 για να εξυπηρετεί τον σκοπό της νέας εθνικής πρωτεύουσας. Το Κογκρέσο δημιούργησε μια ενιαία δημοτική διοίκηση για όλη την Περιφέρεια της Κολούμπια μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Η Ουάσινγκτον, Π.Κ., είχε εκτιμώμενο πληθυσμό 617.996 το 2011, ούσα η 25η πολυπληθέστερη πόλη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μητροπολιτική περιοχή της Ουάσινγκτον το 2011 υπολογίζεται ότι είχε 5.703.948 κατοίκους και ήταν η έβδομη μεγαλύτερη στη χώρα.

1, 2, 3,

4, 5,

Aerial of Washington, D.C.,

Scottish Rite Temple , Supreme Court, Washington, D.C, National Academy of Sciences,

Ionic capital at the Treasury Building , Lincoln Memorial,

Churchill Statue, British Embassy, Study the Past, The Future,

Δείτε επίσης

Thomas Jefferson Building, Washington, D.C.

Ιστορία

Ένας λαός που μιλούσε μια Αλγκονκιανή γλώσσα γνωστός ως Νακότστανκ κατοικούσε την περιοχή γύρω από τον Ποταμό Ανακόστρια όταν έφθασαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι τον 17ο αιώνα.[6] Όμως, η φυλή Νακότστανκ είχε μετακινηθεί από την περιοχή μέχρι τον 18ο αιώνα.[7]

Το άρθρο ένα, τμήμα οχτώ του συντάγματος των ΗΠΑ επιτρέπει τη δημιουργία μιας «περιοχής (με έκταση που δεν υπερβαίνει τα δέκα τετραγωνικά μίλια), από τμήματα συγκεκριμένων πολιτειών, και με την αποδοχή του κογκρέσου να γίνει έδρα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών».[8] Όμως, το σύνταγμα δεν δηλώνει κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία για την πρωτεύουσα. Το 1790, οι Τζέιμς Μάντισον, Αλεξάντερ Χάμιλτον και Τόμας Τζέφερσον συμφώνησαν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πλήρωνε τα εναπομείναντα επαναστατικά χρέη των πολιτειών με αντάλλαγμα τη δημιουργία νέας πρωτεύουσας στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες.[9]
Ίδρυση
Η περιφέρεια της Κολούμπια το 1835

Τις 9 Ιουλίου 1790, το Κογκρέσο υπερψήφισε τη δημιουργία νέας εθνικής πρωτεύουσας στον ποταμό Ποτόμακ. Η ακριβής θέση της επιλέχθηκε από τον πρόεδρο Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος επικύρωσε τον νόμο τις 16 Ιουλίου. Το αρχικό σχήμα της ομοσπονδιακής περιφέρειας, η οποία δημιουργήθηκε από εδάφη που δώρισαν οι πολιτείες Μέριλαντ και Βιρτζίνια, ήταν τετράγωνο, με μήκος πλευράς 10 μίλια (16 χιλιόμετρα) και είχε συνολική έκταση 100 τετραγωνικά μίλια (259 χλμ²).[10] Δύο προϋπάρχοντες οικισμοί συμπεριλήφθηκαν στην επικράτεια, το λιμάνι του Τζορτζτάουν στο Μέριλαντ, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1751,[11] και η πόλη Αλεξάντρια, στη Βιρτζίνια, η οποία ιδρύθηκε το 1749.[12] Το 1791-92, τοποθετήθηκαν πλάκες στα όρια της περιφέρειας ανά μίλι.[13] Πολλές σώζονται μέχρι σήμερα.[14]

Η νέα ομοσπονδιακή πόλη κατασκευάστηκε στις βόρειες όχθες του Ποτόμακ, ανατολικά του Τζορτζτάουν. Τις 9 Σεπτεμβρίου 1791, οι τρεις επίτροποι που επέβλεπαν την κατασκευή της πρωτεύουσας ονόμασαν την πόλη προς τιμή του προέδρου Ουάσινγκτον. Η ομοσπονδιακή περιοχή ονομάστηκε Κολούμπια, το οποίο ήταν ένα ποιητικό όνομα των Ηνωμένων Πολιτειών εκείνη την εποχή.[15][16] Το Κογκρέσο συνεδρίασε για πρώτη φορά στη Ουάσιγκτον τις 17 Νοεμβρίου 1800.[17]

Το 1801, με τον οργανικό νόμο, η περιφέρεια οργανώθηκε επίσημα και τέθηκε υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Επιπλέον, η περιφέρεια οργανώθηκε σε δύο κομητείες, την κομητεία της Ουάσινγκτον στα ανατολικά του Ποτόμακ και την κομητεία Αλεξάντρια στα δυτικά.[18] Μετά από τον νόμο, οι κάτοικοι της περιφέρειας δεν θεωρούνταν κάτοικοι του Μέριλαντ ή της Βιρτζίνια, με αποτέλεσμα να μην εκπροσωπούνται πλέον στο κογκρέσο.[19]

Τις 24-25 Αυγούστου 1814, με επιδρομή, οι βρετανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Ουάσιγκτον και την έκαψαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812. Το καπιτώλιο, το θησαυροφυλάκιο και ο Λευκός Οίκος κάηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης.[20] Τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια επισκευάστηκαν γρήγορα, όμως το καπιτώλιο παρέμεινε υπό κατασκευή μέχρι το 1868.[21]
Ανάπτυξη

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1830, η περιοχή της Αλεξάνδρια βρέθηκε σε οικονομική παρακμή, εν μέρει εξαιτίας της αμέλησής της από το Κογκρέσο.[22] H πόλη της Αλεξάντρια ήταν μεγάλη αγορά δούλων και οι υπέρμαχοι της δουλείας φοβόντουσαν την κατάργησή της από το Κογκρέσο, επηρεάζοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία. Οι κάτοικοι της Αλεξάντρια ζήτησαν από τη Βιρτζίνια να δεχθεί πίσω τη γη που δώρησε για τον σχηματισμό της περιφέρειας.[23] Η γενική συνέλευση της Βιρτζίνια ψήφισε τον Φεβρουάριο του 1846 την επιστροφή της Αλεξάντρια και τις 9 Ιουλίου 1846, το Κογκρέσο συμφώνησε να επιστραφεί ολόκληρη η έκταση που είχε δοθεί από τη Βιρτζίνια. Το 1850, το εμπόριο δούλων, αλλά όχι η δουλεία, τέθηκε εκτός νόμου στην ομοσπονδιακή περιφέρεια.[24]

Η έναρξη του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1861 οδήγησε σε επέκταση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και σημαντική αύξηση του πληθυσμού της περιφέρειας, συμπεριλαμβανομένων και πολλών απελευθερωμένων δούλων. Ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την πράξη κατάργησης της δουλείας το 1862, με την οποία έληξε η δουλεία στην περιφέρειας της Κολούμπια. Το 1868, οι Αφροαμερικανοί απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές.[25]

Μέχρι το 1870, ο πληθυσμός της περιφέρειας είχε αυξηθεί κατά 75% σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή, φτάνοντας τους 132.000 κατοίκους.[26] Παρά την ανάπτυξη της χώρας, η Ουάσινγκτον παρέμενε με χωματόδρομους και χωρίς βασική υγιεινή. Κάποια μέλη του κογκρέσου πρότειναν να μετακινηθεί η πρωτεύουσα πιο δυτικά, αλλά ο πρόεδρος Οδυσσεύς Γκραντ αρνήθηκε να σκεφτεί την πρόταση.[27] Με τον οργανικό νόμο του 1871 καταργήθηκαν τα ξεχωριστά συμβούλια της Ουάσιγκτον και Τζορτζτάουν και δημιουργήθηκε ενιαία διοικητική αρχή για την περιφέρεια της Κολούμπια.[28] Τη δεκαετία του 1870 άρχισε ο εκσυγχρονισμός της πόλης.

Με την κατασκευή των πρώτων αμαξιτών δρόμων το 1888, η πόλη επεκτάθηκε πέρα από τα αρχικά όρια που είχε θέσει το αρχικό σχέδιο.[29] Το Τζορτζτάουν ενσωματώθηκε επισήμως στην Ουάσινγκτον το 1895.[30] Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Ουάσινγκτον ήταν η πρώτη αμερικανική πόλη η οποία επανασχεδιάστηκε ως τμήμα του κινήματος για όμορφες πόλεις.[31] Οι αυξημένες ομοσπονδιακές δαπάνες ως αποτέλεσμα του New Deal, κατασκευάστηκαν στην πόλη νέα κυβερνητικά κτίρια, μνημεία και μονάδες.[32] Οι κυβερνητικές δραστηριότητες συνέχισαν να αυξάνονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[33] Μέχρι το 1950, η πληθυσμός της περιφέρειας έφτασε στην μέγιστη τιμή του, 802.178 κατοίκους.[26]

Τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, τρομοκράτες οδήγησαν την πτήση 77 της American Airlines να συγκρουστεί με το Πεντάγωνο, στο γειτονικό Άρλινγκτον. Η πτήση 93 της United Airlines θεωρείται ότι είχε στόχο την Ουάσινγκτον, αλλά συνετρίβη στην Πενσυλβάνια όταν οι επιβάτες επιχείρησαν να ανακτήσουν τον έλεγχο του αεροπλάνου από τους αεροπειρατές.[34][35]
Δημογραφικά στοιχεία

Ιστορικοί πληθυσμοί

Έτος	Πληθ.	±%
1800	8.144	—
1810	15.471	+90.0%
1820	23.336	+50.8%
1830	30.261	+29.7%
1840	33.745	+11.5%
1850	51.687	+53.2%
1860	75.080	+45.3%
1870	131.700	+75.4%
1880	177.624	+34.9%
1890	230.392	+29.7%
1900	278.718	+21.0%
1910	331.069	+18.8%
1920	437.571	+32.2%
1930	486.869	+11.3%
1940	663.091	+36.2%
1950	802.178	+21.0%
1960	763.956	−4.8%
1970	756.510	−1.0%
1980	638.333	−15.6%
1990	606.900	−4.9%
2000	572.059	−5.7%
2010	601.723	+5.2%

Πληθυσμιακά σύνολα

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του αμερικανικού γραφείου απογραφών ο πληθυσμός της πόλης κατά την 1η Ιουλίου του 2015 ήταν 672.228 σημειώνοντας αύξηση 11,7% από την εθνική απογραφή του 2010.[36] Η αύξηση αυτή ακολουθεί την ανοδική τάση που άρχισε να σημειώνεται από το 2000, ενώ κατά τις προηγούμενες δεκαετίες σημειόνονταν μείωση.[37] Η πόλη ήταν η 24η πολυπληθέστερη πόλη των ΗΠΑ κατά το 2010,[38] ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας με τις μετακινήσεις εργαζομένων κ.α. από τα προάστια ο πληθυσμός ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο.[39] Σε σύγκριση με τα μεγέθη των αμερικανικών πολιτειών, η πόλη έχει μεγαλύτερο πληθυσμό από το Βερμόντ και το Ουαϊόμινγκ, και θα κατατάσονταν 49η εάν ήταν πολιτεία.[36]

Η μητροπολιτική περιοχή της Ουάσινγκτον, στην οποία περιλαμβάνονται και η πόλη και τα προάστια της, είναι η 7η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή στις ΗΠΑ με εκτιμώμενο πληθυσμό τους 6 εκατομμύρια κατοίκους, σύμφωνα με στοιχεία του 2014.[40] Εάν στην περιοχή αυτή συμπεριληφθεί και η Βαλτιμόρη με τα προάστια της, η συνδυασμένη περιοχή έχει πληθυσμό 9,5 εκατομυρίων κατοίκων.[41]
Φυλετική κατανομή

Κατά το 2015, ο πληθυσμός της πόλης αποτελούνταν κατά 48,3% από μαύρους, 44.1% από λευκούς (εκ των οποίων το 36,1% μη λατινοαμερικανικής καταγωγής), 4,2% ασιάτες, 0,6% ιθαγενείς ινδιάνοι, και 0,2% με καταγωγή από την Χαβάη ή άλλα νησιά του Ειρηνικού. Τα άτομα με μικτή καταγωγή, αποτελούσαν το 2,7% του πληθυσμού, ενώ οι κάτοικοι με καταγωγή από τη Λατινική Αμερική το 10,6%.[42]

Η πόλη διέθετε σημαντικό αριθμό μαύρων κατοίκων από την ίδρυση της,[43] καθώς οι Αφροαμερικανοί αποτελούσαν το 30% του συνολικού πληθυσμού της πόλης ανάμεσα στο 1800 και το 1940.[26] Ο πληθυσμός τους σημείωσε ιδιαίτερη αύξηση κατά την δεκαετία του 1970 φτάνοντας το 70%, άλλα έκτοτε άρχισε να μειώνεται σταθερά καθώς πολλοί μετακινήθηκαν στα προάστια. Εν μέρει λόγω και της αύξησης των τιμών των ενοικίων και των ακινήτων, υπήρξε μια αύξηση 31,4% των λευκών μη ισπανόφωνης καταγωγής, και μείωση 11,5% του πληθυσμού των μαύρων.[44]

Κατά το 2010, υπήρχαν 81.734 μετανάστες εγκατεστημένοι στην πόλη,[45] με τους περισσότερους από αυτούς να προέρχονται από το Ελ Σαλβαδόρ, Βιετνάμ, και Αιθιοπία.[46]
Ηλικιακή κατανομή

Το 17% της πόλης ήταν 18 ετών ή νεότεροι το 2010, ένα ποσοστό το οποίο είναι χαμηλότερο από τον μέσο όρο των ΗΠΑ ο οποίος είναι 24%. Ωστόσο στην ηλικία των 34 ετών, η πόλη διαθέτει την χαμηλότερη μέση τιμή ηλικίας συγκρινόμενη με τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.[47]
Εκπαίδευση

Σύμφωνα με τα στοιχεία μελέτης του 2007, το 1/3 των κατοίκων της πόλης ήταν αναλφάβητο, σε αντίθεση με το 1/5 το οποίο υπάρχει συνήθως σε εθνικό επίπεδο στις ΗΠΑ, κάτι που έχει αποδοθεί στον αριθμό των μεταναστών που ζουν στην πόλη και δεν γνωρίζουν αγγλικά.[48] Κατά το 2011, το 85% των κατοίκων της πόλης με ηλικία 5 ετών και άνω, μιλούσε αγγλικά στο σπίτι ως την πρώτη γλώσσα.[49] Οι μισοί από τους κατοίκους είχαν τελειώσει 4ετές πρόγραμμα σπουδών σε κολλέγιο το 2006.[45]
Εισόδημα

Το ετήσιο εισόδημα κατά κεφαλή στην πόλη είναι 55.755 δολάρια Αμερικής,[50] ωστόσο το 19% των κατοίκων ήταν φτωχοί το 2005.[51]
Θρησκεία

Η θρησκευτική κατανομή της πόλης είναι:[52][α]

Χριστιανοί
17% βαπτιστές,
13% καθολικοί,
6% ευαγγελικοί προστεστάντες,
4% μεθοδιστές,
3% αγγλικανοί,
2% ορθόδοξοι,
1% πεντηκοστιανοί,
1% αντβεντιστές,
1% λουθηρανοί,
1% πρεσβυτεριανοί,
1% μορμόνοι,
Άλλες θρησκείες
3% ιουδαϊστές,
1% βουδιστές,
1% μουσουλμάνοι,
1% ινδουιστές

Υγεία

Πάνω από το 90% των κατοίκων διαθέτει ασφάλιση υγείας, κυρίως μέσω προσπαθειών των δημοτικών αρχών για την εξασφάλιση μιας βασικής ασφάλισης για το ποσοστό του πληθυσμού με χαμηλό εισόδημα.[53] Σύμφωνα με στοιχεία του 2009, 3% των κατοίκων ήταν προσβεβλημένο από HIV ή AIDS, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά υψηλό ποσοστό.[54]
Σεξουαλικός προσανατολισμός

Στην πόλη ζούσαν 4.822 ζευγάρια του ιδίου φύλου, ποσοστό που αντιστοιχεί στο 2% του συνολικού πληθυσμού.[55] Η νομοθεσία για τον γάμο ατόμων με το ίδιο φύλο ψηφίστηκε το 2009, και ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τον Μάρτιο του 2010.[56]
Κλίμα

Κλιματικά δεδομένα Ουάσινγκτον (αεροδρόμιο Ρήγκαν), 1981−2010 [57]
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μαρ	Απρ	Μαι	Ιουν	Ιουλ	Αυγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	26 (79)	29 (84)	34 (93)	35 (95)	37 (99)	40 (104)	41 (106)	41 (106)	40 (104)	36 (96)	30 (86)	26 (79)	41 (106)
Μέση Μέγιστη °C (°F)	6,3 (43.4)	8,4 (47.1)	13,3 (55.9)	19,2 (66.6)	24,1 (75.4)	29,0 (84.2)	31,3 (88.4)	30,3 (86.5)	26,4 (79.5)	20,2 (68.4)	14,4 (57.9)	8,2 (46.8)	19.3 (66,7)
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−1,9 (28.6)	−0,6 (30.9)	3,1 (37.6)	8,3 (47.0)	13,6 (56.5)	19,1 (66.3)	21,7 (71.1)	20,9 (69.7)	16,9 (62.4)	10,3 (50.6)	5,1 (41.2)	0,3 (32.5)	9.7 (49,5)
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−26 (−14)	−26 (−15)	−16 (4)	−9 (15)	1 (33)	6 (43)	11 (52)	9 (49)	2 (36)	−3 (26)	−12 (11)	−25 (−13)	−26 (−15)
Κατακρημνίσεις mm (ίντσες)	71,4	66,5	88,4	77,7	101,3	96	94,7	74,4	94,5	86,4	80,5	77,5	1,009.4
Χιονόπτωση cm (ίντσες)	14,2	14,5	3,3		0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	1,3	5,8	39.1
% υγρασίας	62.1	60.5	58.6	58.0	64.5	65.8	66.9	69.3	69.7	67.4	64.7	64.1	64,3
Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 0.01 in)	9.6	9.0	10.5	10.4	11.1	10.7	10.3	8.2	8.3	7.7	8.6	9.7	114,1
Μέσες ημέρες χιονόπτωσης (≥ 0.1 in)	3.0	2.4	0.9	0.1	0	0	0	0	0	0	0.2	1.5	8,1
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας	144.6	151.8	204.0	228.2	260.5	283.2	280.5	263.1	225.0	203.6	150.2	133.0	2.527,7
Ποσοστό πιθανής ηλιοφάνειας	48	50	55	57	59	64	62	62	60	59	50	45	57
Πηγή: NOAA (relative humidity and sun 1961−1990)[58][59][60][61]

Σημειώσεις

These figures count adherents, meaning all full members, their children, and others who regularly attend services. In all of the District, 55% of the population is adherent to any particular religion.

Παραπομπές

archINFORM. 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2018.
www.teamlaw.org/DCOA-1871.pdf. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2018.
(Αγγλικά) Internet Archive. archive.org/details/DistrictOfColumbiaOrganicActOf1871. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2018.
www.americaslibrary.gov/jb/nation/jb_nation_capital_1.html. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2018.
United States Census Bureau: «United States Census 2010»
McAtee, Waldo Lee (1918). A Sketch of the Natural History of the District of Columbia. Washington, DC: H.L. & J.B. McQueen, Inc. σελ. 7.
Burr, Charles (1920). «A Brief History of Anacostia, Its Name, Origin and Progress». Records of the Columbia Historical Society 23: 170.
«Constitution of the United States». National Archives and Records Administration. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2008.
Crew, Harvey W.; William Bensing Webb; John Wooldridge (1892). Centennial History of the City of Washington, D. C. Dayton, Ohio: United Brethren Publishing House. σελ. 124.
Crew, Harvey W.; William Bensing Webb; John Wooldridge (1892). Centennial History of the City of Washington, D. C. Dayton, Ohio: United Brethren Publishing House. σελίδες 89–92.
«Georgetown Historic District». National Park Service. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2008.
«Alexandria's History». Alexandria Historical Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2009.
Bordewich, Fergus M. (2008). Washington: the making of the American capital. HarperCollins. σελίδες 76–80. ISBN 978-0-06-084238-3.
«Boundary Stones of Washington, D.C.». BoundaryStones.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2008.
Crew, Harvey W.; William Bensing Webb; John Wooldridge (1892). «IV. Permanent Capital Site Selected». Centennial History of the City of Washington, D.C. Dayton, Ohio: United Brethren Publishing House. σελ. 101. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2011.
«Get to Know D.C.». Historical Society of Washington, D.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2011.
«The Senate Moves to Washington». Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών. 14 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2008.
Crew, Harvey W.; William Bensing Webb; John Wooldridge (1892). «IV. Permanent Capital Site Selected». Centennial History of the City of Washington, D. C. Dayton, Ohio: United Brethren Publishing House. σελ. 103.
«Statement on the subject of The District of Columbia Fair and Equal Voting Rights Act» (PDF). American Bar Association. 14 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011.
«Saving History: Dolley Madison, the White House, and the War of 1812». White House Historical Association. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2010.
«A Brief Construction History of the Capitol». Architect of the Capitol. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2012.
Richards, Mark David (Spring–Summer 2004). «The Debates over the Retrocession of the District of Columbia, 1801–2004». Washington History (Historical Society of Washington, D.C.): 54–82. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-18. Ανακτήθηκε στις January 16, 2009.
Greeley, Horace (1864). The American Conflict: A History of the Great Rebellion in the United States. Chicago: G. & C.W. Sherwood. σελίδες 142–144.
«Compromise of 1850». Library of Congress. 21 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2008.
Dodd, Walter Fairleigh (1909). The government of the District of Columbia. Washington, D.C.: John Byrne & Co. σελίδες 40–5.
«Historical Census Statistics on Population Totals By Race, 1790 to 1990» (PDF). United States Census Bureau. 13 Σεπτεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2011.
Bordewich, Fergus M. (2008). Washington: the making of the American capital. HarperCollins. σελ. 272. ISBN 978-0-06-084238-3.
«An Act to provide a Government for the District of Columbia». Statutes at Large, 41st Congress, 3rd Session. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2011.
Kathryn Schneider Smith, επιμ. (2010). Washington at Home: An Illustrated History of Neighborhoods in the Nation's Capital (2 έκδοση). Johns Hopkins University Press. σελίδες 1–11. ISBN 978-0-8018-9353-7.
Tindall, William (1907). Origin and government of the District of Columbia. Washington, D.C.: U.S. Government Printing Office. σελίδες 26–8.
Ramroth, William (2007). «The City Beautiful Movement». Planning for Disaster. Kaplan. σελ. 91. ISBN 978-1-4195-9373-4.
Gelernter, Mark (2001). History of American Architecture. Manchester University Press. σελ. 248. ISBN 978-0-7190-4727-5.
Williams, Paul Kelsey (2004). Washington, D.C.: the World War II years. Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-1636-3.
«Al-Jazeera offers accounts of 9/11 planning». CNN. September 12, 2002. Ανακτήθηκε στις June 3, 2008.
«White House target of Flight 93, officials say». CNN. May 23, 2002. Ανακτήθηκε στις June 3, 2008.
«Table 1. Annual Estimates of the Resident Population for the United States, Regions, States, and Puerto Rico: April 1, 2010 to July 1, 2015». U.S. Census Bureau. 22 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (CSV) στις 23 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2015.
Morello, Carol; Dan Keating (December 22, 2011). «D.C. population soars past 600,000 for first time in years». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις August 26, 2011.
«Population Change for Places With Populations of 50,000 or More in the United States and Puerto Rico: 2000 to 2010». United States Census Bureau. 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2011.
Austermuhle, Martin (31 Μαΐου 2013). «D.C.'s Population Grows 79 Percent Every Workday, Outpacing Other Cities». WAMU. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2013.
«Annual Estimates of the Resident Population: April 1, 2010 to July 1, 2014 - United States -- Metropolitan Statistical Area; and for Puerto Rico». United States Census Bureau. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2016.
«Annual Estimates of the Resident Population: April 1, 2010 to July 1, 2014 - United States -- Combined Statistical Area; and for Puerto Rico». United States Census Bureau. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2016.
«District of Columbia». State & County QuickFacts. U.S. Census Bureau. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2016.
Kolchin, Peter (1994). American Slavery: 1619–1877. New York: Hill and Wang. σελ. 81.
Carol Morello; Dan Keating (March 24, 2011). «Number of black D.C. residents plummets as majority status slips away». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις March 25, 2011.
«Selected Social Characteristics in the United States». American Community Survey 2010. United States Census Bureau. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2012.
Singer, Audrey; και άλλοι. (2001). «The World in a Zip Code: Greater Washington, D.C. as a New Region of Immigration». The Brookings Institution. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.
«Age and Sex Composition: 2010» (PDF). United States Census Bureau. Μαΐου 2011. σελ. 7. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
«Study Finds One-Third in D.C. Illiterate». Associated Press. March 19, 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-04. Ανακτήθηκε στις August 13, 2011.
Ryan, Camille (Αυγούστου 2013). «Language Use in the United States: 2011» (PDF). American Community Survey. U.S. Census Bureau. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2013.
«Personal Income Per Capita in Current and Constant (2000) Dollars by State: 2000 to 2006» (PDF). United States Census Bureau. Απριλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2008.
«Individuals and Families Below Poverty Level—Number and Rate by State: 2000 and 2005» (PDF). United States Census Bureau. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2008.
«County Membership Report: District of Columbia: Religious Traditions, 2010». Association of Religion Data Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2016.
Reed, Jenny (21 Απριλίου 2010). «National Health Care Reform is a Win for DC». DC Fiscal Policy Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
Vargas, Jose Antonio; Darryl Fears (March 15, 2009). «HIV/AIDS Rate in D.C. Hits 3%». The Washington Post: σελ. A01. Ανακτήθηκε στις March 21, 2009.
Gates, Gary J.; Abigail M. Cooke (Σεπτεμβρίου 2011). «District of Columbia Census Snapshot: 2010» (PDF). The Williams Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2011.
Alexander, Keith L.; Anne E. Marimow (March 4, 2010). «D.C. begins licensing same-sex marriages». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις March 4, 2010.
«Threaded Station Extremes». threadex.rcc-acis.org.
«NowData - NOAA Online Weather Data». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2016.
«Station Name: VA WASHINGTON REAGAN AP». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2014.
«WMO Climate Normals for WASHINGTON DC/NATIONAL ARPT VA 1961–1990». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2014.

Rogers, Matt (1 April 2015). «April outlook: Winter be gone! First half of month looks warmer than average». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις 4 May 2015.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ουάσινγκτον

Ουάσινγκτον στο DMOZ

Πολιτική διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών Πολιτείες Αϊντάχο | Αϊόβα | Αλαμπάμα | Αλάσκα | Αριζόνα | Αρκάνσας | Βερμόντ | Βιρτζίνια | Βόρεια Ντακότα | Γεωργία | Γιούτα | Δυτική Βιρτζίνια | Ιλλινόις | Ιντιάνα | Καλιφόρνια | Κάνσας | Κεντάκυ | Κολοράντο | Κοννέκτικατ | Λουιζιάνα | Μαίην | Μαίρυλαντ | Μασσαχουσέτη | Μισσούρι | Μιννεσότα | Μίσιγκαν | Μισισίπι | Μοντάνα | Βόρεια Καρολίνα | Νέα Υόρκη | Νεβάδα | Νεμπράσκα | Νέο Μεξικό | Νιού Τζέρσεϊ | Νιού Χάμσαϊρ | Νότια Καρολίνα | Νότια Ντακότα | Ντελαγουέρ | Οκλαχόμα | Όρεγκον | Ουαϊόμινγκ | Ουάσινγκτων | Ουισκόνσιν | Οχάιο | Πεννσυλβάνια | Ρόουντ Άιλαντ | Τενεσί | Τέξας | Φλόριντα | Χαβάη Ομοσπονδιακή περιοχή Περιφέρεια της Κολούμπια Νησιωτικές περιοχές Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι | Αμερικανική Σαμόα | Βόρειες Μαριάνες Νήσοι | Γκουάμ | Πουέρτο Ρίκο Εξωτερικά Νησιά Ατόλλη Μίντγουαιη | Ατόλλη Παλμύρα | Ατόλλη Τζόνστον | Μπαίηκερ Νήσος | Νήσος Ναβάσσα | Νήσος Ουέηκ | Νήσος Τζάρβις | Χάουλαντ Νήσος | Ύφαλος Κίνγκμαν