Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Η Πολιτεία του Μέιν (αγγλικά: Maine, /ˈmeɪn/ (βοήθεια·λήψη), γαλλικά: État du Maine) είναι πολιτεία στην περιοχή της Νέας Αγγλίας των βορειοανατολικών ΗΠΑ. Στα νότια και ανατολικό βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στα δυτικά συνορεύει με την πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ, βορειοδυτικά συνορεύει με την καναδική επαρχία του Κεμπέκ και βορειοανατολικά με την καναδική επαρχία του Νιου Μπράνσγουικ. Το Μέιν είναι ταυτόχρονα το βορειότερο και το ανατολικότερο τμήμα της Νέας Αγγλίας. Είναι φημισμένο για το τοπίο του- τις κατά κύριο λόγο βραχώδεις ακτές, τα χαμηλά, κυματιστά βουνά και τη δασώδη ενδοχώρα και τα γραφικά κανάλια - καθώς και τη βασισμένη στα θαλασσινά κουζίνα του, ειδικά αστακούς και αχιβάδες.

View Larger Map

Για χιλιάδες χρόνια, οι ιθαγενείς ήταν οι μόνοι κάτοικοι της περιοχής που καταλαμβάνει σήμερα το Μέιν. Τον καιρό της έλευσης των Ευρωπαίων, στην περιοχή κατοικούσαν διάφοροι λαοί που μιλούσαν την αλγκόνκιν γλώσσα. Η πρώτη ευρωπαϊκή εγκατάσταση στο Μέιν έγινε από τους Γάλλους το 1604 στη Νήσο Σαιν Κρουά από τον Πιέρ Ντυγκά ντε Μον. Η πρώτη αγγλική εγκατάσταση στο Μέιν, η βραχύβια Αποικία Πόφαμ, εγκαθιδρύθηκε από την Εταιρεία Πλίμουθ το 1607. Την δεκαετία του 1620 ιδρύθηκαν αρκετοί οικισμοί από τους Άγγλους, αν και λόγω του σκληρού κλίματος, των στερήσεων και των συγκρούσεων με τους ντόπιους, πολλοί από αυτούς εν τέλη εγκαταλείφθηκαν.

Στις αρχές του 18ου αιώνα είχαν επιζήσει πολύ λίγες ευρωπαϊκές εγκαταστάσεις στο Μέιν. Οι Πατριωτικές και οι Βρετανικές δυνάμεις συγκρούστηκαν στην επικράτεια του Μέιν κατά την Αμερικανική Επανάσταση και τον Πόλεμο του 1812. Το Μέιν ήταν τμήμα της Κοινοπολιτείας της Μασαχουσέτης μέχρι το 1820, όταν ψήφισε να αποσχιστεί από αυτήν. Στις 15 Μαρτίου του 1820 έγινε δεκτή στην Ένωση ως η 23η πολιτεία στον Συμβιβασμό του Μιζούρι. Το Μέιν είναι η 39η πολιτεία των ΗΠΑ σε έκταση και η 41η σε πληθυσμό.

Γεωγραφία
Χάρτης του Μέιν και των γύρω περιοχών.

Στα νότια και ανατολικά του Μέιν βρίσκεται ο Ατλαντικός Ωκεανός και στα βόρεια και βορειοανατολικά το Νιου Μπράνσγουικ, επαρχία του Καναδά. Στα βορειοδυτικά του βρίσκεται η καναδική επαρχία του Κεμπέκ. Είναι η μοναδική πολιτεία των ΗΠΑ που συνορεύει με μία μόνο άλλη πολιτεία, την πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ στα δυτικά. Το Μέιν είναι ταυτόχρονα η βορειότερη πολιτεία της Νέας Αγγλίας και η μεγαλύτερη, καταλαμβάνοντας σχεδόν την μισή έκταση της περιοχής.

Το Μέιν είναι η δυτικότερη πολιτεία των ΗΠΑ και ως προς τα ακραία σημεία της και ως προς το γεωγραφικό της κέντρο. Οι δήμοι Ίστπορτ και Λούμπεκ είναι η πιο δυτική πόλη και κωμόπολη των ΗΠΑ, αντίστοιχα. Το Έστκουρτ Στέισον είναι το βορειότερο σημείο του Μέιν καθώς και της Νέας Αγγλίας.

Η Λίμνη Μούσχεντ του Μέιν είναι η μεγαλύτερη λίμνη που να βρίσκεται ολόκληρη στη Νέα Αγγλία, καθώς η Λίμνη Σαμπλαίν βρίσκεται μεταξύ Βερμόντ και Νέας Υόρκης. Το Όρος Καταντίν είναι το βόρειο τέρμα του Απαλάχιου Μονοπατιού που εκτείνεται νοτίως μέχρι το Όρος Σπρίνγκερ της Γεωργίας καθώς και το νότιο τέρμα του νέου Διεθνούς Απαλάχιου Μονοπατιού το οποίο, όταν ολοκληρωθεί, θα εκτείνεται μέχρι το Μπελ Ιλ του Νιουφάουντλαντ και Λαμπραντόρ.

Το Μέιν έχει αρκετά μοναδικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Το Ματσάιας Σηλ Άιλαντ και το Νορθ Ροκ, νησιά στο πιο ανατολικό σημείο της πολιτείας, διεκδικούνται και από τις ΗΠΑ και από τον Καναδά και είναι μία από τις τέσσερις περιοχές των οποίων η κυριαρχία διεκδικείται από τις δύο χώρες, αλλά η μοναδική από αυτές, η οποία περιέχει και γη. Επίσης στα ανατολικά βρίσκεται το Ολντ Σνόου, η μεγαλύτερη παλιρροϊκή δίνη του δυτικού ημισφαιρίου.

Το Μέιν είναι η πιο αραιοκατοικημένη πολιτεία των ΗΠΑ ανατολικά του Μισσισσιππή. Ονομάζεται «Πολιτεία των Πεύκων» (Pine Tree State), καθώς σχεδόν το 90% της επιφάνειάς της είναι δασωμένη.[6] Στις δασωμένες περιοχές της ενδοχώρας υπάρχει πολλή ακατοίκητη γη, μέρος της οποίας δεν έχει επίσημη πολιτική οργάνωση σε τοπικές μονάδες (σπάνιο για την Νέα Αγγλία). Η μη οργανωμένη περιοχή του Βορειοδυτικού Άρουστουκ, για παράδειγμα, στο βόρειο τμήμα της πολιτείας, έχει έκταση 6.910 km² πληθυσμό 27, ένα άτομο για κάθε 260 km².

Η πολιτεία βρίσκεται στη μεγακοινότητα των εύκρατων πλατύφυλλων και μικτών δασών. Η γη κοντά στη νότια και κεντρική ακτή του Ατλαντικού είναι καλυμμένη από μικτές βελανιδιές όπως είναι το τυπικό των Βορειοανατολικών παράκτιων δασών. Το υπόλοιπο της πολιτείας, στο οποίο περιλαμβάνονται και το Νορθ Γουντς, καλύπτεται από δάση της Νέας Αγγλίας-Ακαδίας.[7]

Το Μέιν έχει σχεδόν 400 km ακτογραμμή και 5.600 km παλιρροϊκή ακτογραμμή.[8][9] Το Γουέστ Κουόντι Χεντ είναι το ανατολικότερο σημείο των 48 ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά μήκος των διάσημων βραχωδών ακτών του Μέιν υπάρχουν φάροι, παραλίες, ψαροχώρια και χιλιάδες νησιά, όπως οι Νησίδες Σόαλς, τα οποία περιπλέκουν τα όρια με το Νιου Χάμσαϊρ. Υπάρχουν πριονωτοί βράχοι και γκρεμοί και πολλοί κόλποι και ορμίσκοι. Στην ενδοχώρα υπάρχουν λίμνες, ποτάμια, δάση και βουνά. Αυτή η οπτική αντίθεση των δασωμένων πλαγιών που καταλήγουν στη θάλασσα συνοψίστηκε από την Αμερικανίδα ποιήτρια Έντνα Βίνσεντ Μιλέυ στο ποίημα «Renascence» (Αναγέννηση):
Η ακτή του Μέιν κοντά στο πάρκο Ακάντια.
"All I could see from where I stood «Ότι μπορούσα να δω από κει που στεκόμουν
was three long mountains and a wood ήταν τρία μακριά βουνά και ένα δάσος
I turned and looked the other way γύρισα και κοίταξα από την άλλη
and saw three islands in a bay" και είδα τρία νησιά και ένα κόλπο»

Οι γεωλόγοι περιγράφουν αυτόν τον τύπο τοπίου ως «πνιγμένη ακτή», όπου η άνοδος της στάθμης της θάλασσας δημιούργησε κόλπους από τις κοιλάδες και νησιά από τις κορυφές βουνών.[10] Η άνοδος της στάθμης του εδάφους λόγω του λιωσίματος μεγάλου βάρους παγετώνων ανέστρεψε λίγο την κατάσταση. αλλά δεν ήταν αρκετό για να εξισώσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τα αποτελέσματα της εισβολής της στη στεριά.
Ιστορία
Ο Πολιτειακός Οίκος του Μέιν, σχεδιάστηκε από τον Τσαρλς Μπούλφιντς και χτίστηκε το διάστημα 1829–1832.

Οι αρχικοί κάτοικοι της περιοχής που είναι σήμερα το Μέιν ήταν οι ομιλώντες την αλγκονκιν γλώσσα, λαοί γουαμπανάκι, μεταξύ των οποίων οι Αμπενάκι, οι Πασαμακόντι, οι Μαλισίτ και οι Πένομπσκοτ. Η πρώτη ευρωπαϊκή εγκατάσταση στην περιοχή έγινε το 1604 στη Νήσο Σαιν Κρουά από τον Πιέρ Ντυγκά ντε Μον, και τον Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν, τον φημισμένο εξερευνητή. Οι Γάλλοι ονόμασαν ολόκληρη την περιοχή Ακαδία, στην οποία περιλαμβάνονταν και η σημερινή πολιτεία του Μέιν. Η πρώτη αγγλική εγκατάσταση στο Μέιν ιδρύθηκε από την Εταιρία Πλίμουθ στο Πόφαμ το 1607, την ίδια χρονιά με το Τζείμσταουν στη Βιρτζίνια. Οι άποικοι του Πόφαμ επέστρεψαν στην Αγγλία μετά από 14 μήνες.[11]

Ιδρύθηκαν δύο ιησουιτικές ιεραποστολές από τους Γάλλους: μία στον Κόλπο Πένομπσκοτ το 1609 και άλλη μία στο Μάουντ Ντέζερτ Άιλαντ το 1613. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε το Καστίν από τον Κλοντ ντε λα Τουρ. Το 1625, ο Σαρλ ντε Σαιν-Ετιέν ντε λα Τουρ ανέγειρε το Φορτ Πανταγκουέ (Fort Pentagouet) για την προστασία του Καστίν. Οι παράκτιες περιοχές του Μέιν έγιναν αρχικά η Επαρχία του Μέιν σε μία χορήγηση γης του 1622. Το Δυτικό Μέιν βορείως του ποταμού Κένεμπεκ ήταν πιο αραιοκατοικημένο και ήταν γνωστό τον 17ο αιώνα ως Περιοχή του Σάγκανταχοκ. Το 1623 επιχειρήθηκε η ίδρυση δεύτερης αποικίας στο Γιορκ από τον άγγλο εξερευνητή και πλοίαρχο Κρίστοφερ Λέβετ, στον οποίο παραχωρήθηκαν 24 km2 γης από τον Βασιλιά Κάρολο Α΄ της Αγγλίας.[12] Και αυτή η αποικία τελικώς εγκαταλήφθηκε.

Το κεντρικό Μέιν αρχικά κατοικούνταν από την φυλή Αντροσκόγκιν, γνωστή και ως Αροσαγκούντακουκ. Οι Αντροσκόγκιν ήταν φυλή των Αμπενάκι. Διώχτηκαν από την περιοχή τους το 1690 κατά τον Πόλεμο του Βασιλιά Φίλιππου. Εκτοπίστηκαν στο Σαιντ Φράνσις του Καναδά, το οποίο καταστράφηκε από τους Ρέιντζερς του Ρότζερς το 1759 και σήμερα ονομάζεται Οντανάκ. Οι άλλες φυλές των Αμπενάκι υπέστησαν διάφορες σοβαρές ήττες, ιδιαίτερα κατά τον Πόλεμο του Ντάμμερ, με την κατάληψη του Νόριτζγουοκ το 1724 και την ήττα των Πένκαουκετ το 1725, λόγω των οποίων μειώθηκαν κατά πολλοί οι αριθμοί τους. Τελικά αποσύρθηκαν στον Καναδά, όπου εγκαταστάθηκαν στο Μπεκανκουρ και το Σιλερί, και αργότερα στο Σεντ Φράνσις, μαζί με άλλους πρόσφηγες από τον νότο.[13]

Η επαρχία με τα σημερινά όριά της ενσωματώθηκε στην Αποικία του Κόλπου της Μασαχουσέτης το 1652. Το Μέιν έγινε αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στους Γάλλους, του Άγγλους και των ιθαγενών κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, με τους εμπλεκόμενους να κάνουν επιδρομές ο ένας στον άλλο, παίρνοντας αιχμαλώτους για λύτρα, ή σε κάποιες περιπτώσεις για υιοθέτηση. Για παράδειγμα, στις αρχές του 1692, οι Αμπενάκι επέδραμαν στο Γιορκ σκοτώνοντας περίπου 100 Άγγλους άποικους και συλλαμβάνοντας άλλους 80 περίπου αιχμαλώτους.[14] Οι Αμπενάκι πήραν τους αιχμαλώτους που συνέλαβαν κατά την διάρκεια επιδρομών στη Μασαχουσέτη κατά τον Πόλεμο της Βασίλισσας Άννας στις αρχές της δεκαετίας του 1700 στο Κάνεγουεϊκ, ένα καθολικό χωριό των Μόχοκ κοντά στο Μόντρεαλ, όπου κάποιοι υιοθετήθηκαν ενώ άλλοι ελευθερώθηκαν αφού πληρώθηκαν λύτρα.[15][16]

Μετά την ήττα των Γάλλων από τους Άγγλους στην Ακαδία την δεκαετία του 1740, η περιοχή από τον ποταμό Πένομπσκοτ και ανατολικά περιήλθε στη δικαιοδοσία της Νέας Σκωτίας, και μαζί με το σημερινό Νέο Μπράνσγουικ σχημάτισαν την κομητεία Σάνμπερι της Νέας Σκοτίας. Αμερικανικές και Βρετανικές δυνάμεις συγκρούστηκαν στην περιοχή του Μέιν κατά την διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης αλλά και του Πολέμου του 1812, και οι Βρετανικές δυνάμεις κατέλαβαν το ανατολικό Μέιν και στις δύο συγκρούσεις.[17] Η συνθήκη με την οποία τελείωσε η επανάσταση ήταν διφορούμενη ως προς τα σύνορα του Μέιν με την Βρετανική Βόρεια Αμερική. Η περιοχή του Μέιν αναγνωρίστηκε ως τμήμα της Μασαχουσέτης όταν σχηματίστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και τα τελικά σύνορα με τις Βρετανικές περιοχές καθορίστηκαν με την Συνθήκη Γουέμπστερ-Άσμπερτον το 1842.

Το Μείν ξεχωρίζει γεωγραφικά από την υπόλοιπη Μασαχουσέτη. Μακροχρόνιες διαφωνίες σχετικά με την γη και τους οικισμούς οδήγησαν τους κατοίκους του Μέιν και τους συμμάχους τους στη Μασαχουσέτη να επιβάλλουν το 1807 ψηφοφορία στην Συνέλευση της Μασαχουσέτης για να επιτραπεί η απόσχιση του Μέιν, η οποία όμως δεν είχε το επιθυμητό για αυτούς αποτέλεσμα. Το αποσχιστικό συναίσθημα στο Μέιν ενισχύθηκε κατά τον Πόλεμο του 1812 όταν οι φιλοβρετανοί έμποροι της Μασαχουσέτης εναντιώθηκαν στον πόλεμο και αρνήθηκαν να υπερασπίσουν το Μέιν ενάντια στους Βρετανούς εισβολείς. Το 1819, η Μασαχουσέτη συμφώνησε να επιτρέψει την απόσχιση του Μέιν αν το ενέκριναν οι κάτοικοί του με ψήφο. Λόγω όλων αυτών αλλά και της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού, το 1820 το Μέιν ψήφισε την απόσχιση από την Μασαχουσέτη. Η απόσχιση και ο σχηματισμός της πολιτείας του Μέιν ως 23ης πολιτείας των ΗΠΑ έγινε στις 15 Μαρτίου του 1820 στα πλαίσια του Συμβιβασμού του Μιζούρι, ο οποίος περιόριζε γεωγραφικά την δουλεία και επέτρεπε την αποδοχή του Μιζούρι ως πολιτείας την επόμενη χρονιά, ενώ ταυτόχρονα διατηρούνταν η ισορροπία μεταξύ των πολιτειών που ήταν υπέρ της δουλείας και των υπολοίπων.[18][19][20]

Η αρχική πρωτεύουσα του Μέιν ήταν το Πόρτλαντ, η μεγαλύτερη πόλη στο Μέιν, μέχρι που ορίστηκε η Αουγκούστα το 1832 ώστε να είναι πιο κεντρικά στην πολιτεία.

Το 20ό Σύνταγμα Πεζικού Εθελοντών Μέιν, υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Τζόσουα Λόρενς Τσάμπερλεν, υπερασπίστηκε τον λόφο Λιτλ Ράουντ Τοπ στην Μάχη του Γκέτισμπεργκ. Οι στρατιώτες του απέτρεψαν την πλευροκόπηση του Στρατού της Ένωσης από τον Στρατό της Συνομοσπονδίας.

Τέσσερα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ έχουν ονομαστεί USS Maine προς τιμήν της πολιτείας.
Ετυμολογία

Δεν υπάρχει οριστική εξήγηση για την προέλευση του ονόματος «Μέιν» (Main). Το 2001 η πολιτεία υιοθέτηση μία διάταξη η οποία όρισε την Γαλλο-Αμερικανική Ημέρα, και στην οποία δηλώνονταν ότι το όνομα της πολιτείας προέρχεται από την γαλλική επαρχία Μαιν (Main).[21] Άλλες θεωρίες αναφέρουν παλαιότερα μέρη με παρόμοια ονόματα, ή ότι το όνομα αποτελεί ναυτική αναφορά στην ημιερωτική χώρα (mainland στα αγγλικά).[22]

Η παλαιότερη γνωστή αναφορά του ονόματος εμφανίζεται σε ένα καταστατικό γης τη 10ης Αυγούστου 1622 προς τον σερ Φερντινάρντο Γκόρτζες και τον Τζον Μέισον, βετεράνους του Αγγλικού Βασιλικού Ναυτικού, στους οποίους παραχωρήθηκε μεγάλη έκταση γης στο σημερινό Μέιν, όπου αναφέρεται ότι ο Μέισον και ο Γκόρτζες «σκοπεύουν να την ονομάσουν Επαρχία του Μέιν.» Ο Μέισον είχε υπηρετήσει στο Βασιλικό Ναυτικό στις Ορκάδες, των οποίων το κύριο νησί ονομάζεται Μέινλαντ (Mainland), και το οποίο φαίνεται ως πιο πιθανή προέλευση του ονόματος για τους δύο αυτούς Άγγλους ναυτικούς από ότι είναι η γαλλική επαρχία.[23] Ένα χρόνο αργότερα, το 1613, ο Άγγλος πλοίαρχος Κρίστοφερ Λέβετ, εξερευνώντας την ακτή της Νέας Αγγλίας, έγραψε: «The first place I set my foote upon in New England was the Isle of Shoals, being Ilands [sic] in the sea, above two Leagues from the Mayne.» (Το πρώτο μέρος στο οποίο πάτησα το πόδι μου στη Νέα Αγγλία ήταν η Νήσος Σόουλς, νησιά στη θάλασσα, πάνω από δύο λεύγες από το Μέιν.)[24] Ανεξάρτητα από την προέλευση του, το όνομα καθιερώθηκε το 1665 όταν οι Επίτροποι του Βασιλιά έδωσαν εντολή η «Επαρχία του Μέιν» να μπει από εκεί και πέρα στα επίσημα αρχεία.[25] Το Μέιν είναι η μόνη πολιτεία της οποίας το όνομα έχει ακριβώς μία συλαβή.[26][27]
Δημογραφία
Χάρτης πυκνότητας πληθυσμού του Μέιν.
Ιστορικός πληθυσμός
Απογραφή Πληθ. %±
1790 96.540
—
1800 151.719 57.2%
1810 228.705 50.7%
1820 298.335 30.4%
1830 399.455 33.9%
1840 501.793 25.6%
1850 583.169 16.2%
1860 628.279 7.7%
1870 626.915 -0.2%
1880 648.936 3.5%
1890 661.086 1.9%
1900 694.466 5.0%
1910 742.371 6.9%
1920 768.014 3.5%
1930 797.423 3.8%
1940 847.226 6.2%
1950 913.774 7.9%
1960 969.265 6.1%
1970 992.048 2.4%
1980 1.124.660 13.4%
1990 1.227.928 9.2%
2000 1.274.923 3.8%
2010 1.328.361 4.2%
Πηγή: 1910-2010[28]

Το Γραφείο Απογραφής Ηνωμένων Πολιτειών εκτιμά ότι την 1η Ιουλίου 2011 ο πληθυσμός του Μέιν ήταν 1.328.188 κάτοικοι, -0.01% σε σχέση με την απογραφή των Ηνωμένων Πολιτειών του 2010.[1]

Το 2008, ο πληθυσμός του Μέιν εκτιμούνταν στους 1.321.504 κάτοικους, 6.520 περισσότεροι ή 0,5% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, και 46.582 ή 3,7% περισσότεροι σε σχέση με το 2000. Σε αυτούς περιλαμβάνεται η φυσικά αύξηση του πληθυσμού κατά 6.413 ανθρώπους σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή (ήτοι 71.276 γεννήσεις μείον 64.863 θάνατοι) και η καθαρή αύξηση λόγω μετανάστευσης προς την πολιτεία 41.808 ανθρώπων. Στη μετανάστευση από το εξωτερικό οφείλεται η αύξηση κατά 5.004 ανθρώπους ενώ στην εσωτερική μετανάστευση η αύξηση κατά 36.804. Η πυκνότητα του πληθυσμού στην πολιτεία είναι 16,6 άνθρωποι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, κάνοντάς την έτσι την πιο αραιοκατοικημένη πολιτεία στη Νέα Αγγλία, τις Βορειοανατολικές ΗΠΑ, και τις πολιτείες τις ανατολικής ακτής.

Το κέντρο του μέσου πληθυσμού του Μέιν βρίσκεται στην Κομητεία Κένεμπεκ, λίγο ανατολικά της Αυγκούστα.[29] Η ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή του Πόρτλαντ είναι η πιο πυκνοκατοικημένη συγκεντρώνοντας σχεδόν το 20% του πληθυσμού του Μέιν.[30] Σε κάποια απομονωμένα τμήματα του εσωτερικού της πολιτείας υπάρχουν μεγάλα κομμάτια μη κατοικημένης γης.

Το 2009, το Μέιν ήταν μία από τις τρεις πολιτείες τον οποίων ο πληθυσμός μειώθηκε.[31]
Παραπομπές

↑ to: 1,0 1,1 Annual Estimates of the Resident Population for the United States, Regions, States, and Puerto Rico: April 1, 2010 to July 1, 2011 (CSV). 2011 Population Estimates. United States Census Bureau, Population Division. Δεκέμβριος 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2011.
↑ Katahdin 2. NGS data sheet. U.S. National Geodetic Survey. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου, 2011.
↑ to: 3,0 3,1 Elevations and Distances in the United States. United States Geological Survey. 2001. Ανακτήθηκε στις October 21, 2011.
↑ Elevation adjusted to North American Vertical Datum of 1988.
↑ Σε περίπτωση που η θέση του Κυβερνήτη μείνει κενή, προτεραιότητα έχει ο πρόεδρος της Πολιτειακής Γερουσίας.
↑ Message from the State Forester. Maine Forest Service. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2010.
↑ Olson, D. M, E. Dinerstein και άλλοι. (2001). "Terrestrial Ecoregions of the World: A New Map of Life on Earth". BioScience 51 (11): 933–938. doi:10.1641/0006-3568(2001)051[0933:TEOTWA]2.0.CO;2. ISSN 0006-3568.
↑ Maine.gov: Facts About Maine. State of Maine. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2010.
↑ Coastline lengths of states
↑ drowned coast: Definition and Much More from Answers.com
↑ MPBN, "Rolling Back the Frontier", The Story of Maine, accessed 3 Ιανουαρίου 2011
↑ Proceedings of the Massachusetts Historical Society, Vol. 20, 1882–1883, Published by the Society, Boston, 1884
↑ Bruce G. Trigger (ed.): Handbook of North American Indians. Vol. 15. Northeast. Smithsonian Institution Press, Washington D.C. 1978 ISBN 0-16-004575-4
↑ "York commemorates Candlemas Raid". The Portsmouth Herald. 1 Φεβρουαρίου, 2001.
↑ John Demos, The Unredeemed Captive: A Family Story from Early America, New York: Alfred A. Knopf, 1994, pp. 186 and 224
↑ Darren Bonaparte, "The History of Akwesasne", The Wampum Chronicles, accessed 1 Φεβρουαρίου 2010
↑ Woodard, Colin. The Lobster Coast. New York. Viking/Penguin, ISBN 0-670-03324-3, 2004, σσ. 139–140, 150-151
↑ Woodard, Colin. "Parallel 44: Origins of the Mass Effect", The Working Waterfront, August 31, 2010. [1]
↑ Woodard, Colin. The Lobster Coast: Rebels, Rusticators and the Forgotten Frontier (2004) Penguin Books. ISBN 0-670-03324-3
↑ Maine History (Statehood). www.maine.gov. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου, 2008.
↑ Journal of the Senate (doc). State of Maine. 2002-03-06. Ανακτήθηκε στις 2007-09-20. «"WHEREAS, the State of Maine is named after the Province of Maine in France..."»
↑ Schroeder, Emily A.. Origin of Maine's Name. Maine State Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-07-16. Ανακτήθηκε στις 2007-09-20.
↑ Stewart, George (1945). Names on the Land: A Historical Account of Place-Naming in the United States. New York: Random House. σελ. 41–42.
↑ Shain, Samuella (1997-08-01). The Maine Reader: The Down East Experience from 1614 to the Present. David R. Godine Publisher. ISBN 978-1-56792-078-9. Ανακτήθηκε στις 2010-07-03.
↑ Stuart, George R. (1958). Names on the Land. Houghton Mifflin. ISBN 978-0-938530-02-2.
↑ ;http://realfacts.snapple.com/proudtobemonosyllabic/'
↑ One syllable
↑ Resident Population Data. Resident Population Data - 2010 Census. 2010.census.gov. Ανακτήθηκε στις 2012-03-15.
↑ Population and Population Centers by State: 2010 (US Census Bureau). Ανακτήθηκε στις 2011-04-09.
↑ City of Portland. Ανακτήθηκε στις 2007-05-01.
↑ Turkel, Tux (15 Αυγούστου 2010). Maine can learn by numbers in province. Portland, ME: Maine Telegram. σελ. A11.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολιτική διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών Πολιτείες Αϊντάχο | Αϊόβα | Αλαμπάμα | Αλάσκα | Αριζόνα | Αρκάνσας | Βερμόντ | Βιρτζίνια | Βόρεια Ντακότα | Γεωργία | Γιούτα | Δυτική Βιρτζίνια | Ιλλινόις | Ιντιάνα | Καλιφόρνια | Κάνσας | Κεντάκυ | Κολοράντο | Κοννέκτικατ | Λουιζιάνα | Μαίην | Μαίρυλαντ | Μασσαχουσέτη | Μισσούρι | Μιννεσότα | Μίσιγκαν | Μισισίπι | Μοντάνα | Βόρεια Καρολίνα | Νέα Υόρκη | Νεβάδα | Νεμπράσκα | Νέο Μεξικό | Νιού Τζέρσεϊ | Νιού Χάμσαϊρ | Νότια Καρολίνα | Νότια Ντακότα | Ντελαγουέρ | Οκλαχόμα | Όρεγκον | Ουαϊόμινγκ | Ουάσινγκτων | Ουισκόνσιν | Οχάιο | Πεννσυλβάνια | Ρόουντ Άιλαντ | Τενεσί | Τέξας | Φλόριντα | Χαβάη Ομοσπονδιακή περιοχή Περιφέρεια της Κολούμπια Νησιωτικές περιοχές Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι | Αμερικανική Σαμόα | Βόρειες Μαριάνες Νήσοι | Γκουάμ | Πουέρτο Ρίκο Εξωτερικά Νησιά Ατόλλη Μίντγουαιη | Ατόλλη Παλμύρα | Ατόλλη Τζόνστον | Μπαίηκερ Νήσος | Νήσος Ναβάσσα | Νήσος Ουέηκ | Νήσος Τζάρβις | Χάουλαντ Νήσος | Ύφαλος Κίνγκμαν