Ο Τζέιμς Ερλ «Τζίμυ» Κάρτερ (James Earl "Jimmy" Carter Jr, 1 Οκτωβρίου 1924) είναι Αμερικανός πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε 39ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1977–1981) και ήταν ο παραλήπτης του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 2002, ο μόνος Πρόεδρος των ΗΠΑ που έλαβε αυτό το βραβείο αφότου άφησε το αξίωμα του. Προτού γίνει Πρόεδρος, ο Κάρτερ υπηρέτησε ως αξιωματούχος του Ναυτικού των ΗΠΑ, ήταν αγρότης, υπηρέτησε δύο θητείες ως Γερουσιαστής της Τζόρτζια και μία ως Κυβερνήτης της Τζόρτζια (1971–1975).[2]
Ως Πρόεδρος, ο Κάρτερ δημιούργησε δύο νέα κυβερνητικού επιπέδου υπουργεία (στα αγγλικά των ΗΠΑ ονομάζoνται departments, δηλαδή τμήματα): το Υπουργείο Ενέργειας και το Υπουργείο Εκπαίδευσης. Εγκαθίδρυσε μια εθνική ενεργειακή πολιτική που περιελάμβανε την διατήρηση, τον έλεγχο των τιμών, και τις νέες τεχνολογίες. Στα εξωτερικά ζητήματα, ο Κάρτερ επεδίωξε τις Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, τις Συνθήκες του Καναλιού του Παναμά, τον δεύτερο γύρο των Συνομιλιών Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων (SALT II), και επέστρεψε την Ζώνη του Καναλιού του Παναμά στον Παναμά.
Σε όλη την καριέρα του, ο Κάρτερ επίμονα έδινε έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανέλαβε το αξίωμα του σε περίοδο διεθνούς στασιμοπληθωρισμού, ο οποίος παρέμεινε σε όλη τη θητεία του. Το τέλος της προεδρικής του θητείας σημαδεύτηκε από την Ιρανική κρίση ομηρίας του 1979-1981, την ενεργειακή κρίση του 1979, το πυρηνικό ατύχημα του Three Mile Island, την Σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν (στο τέλος του 1979), το μποϋκοτάζ των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας του 1980 από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών και την έκρηξη του όρους Αγία Ελένη του 1980.
Μέχρι το 1980, η δημοτικότητα του Κάρτερ είχε διαβρωθεί. Επιβίωσε από μια προκριματική αναμέτρηση ενάντια στον Τεντ Κέννεντι για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 1980, αλλά έχασε στις εκλογές από τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο Ρόναλντ Ρέιγκαν. Στις 20 Ιανουαρίου 1981, λεπτά μετά την λήξη της θητείας του Κάρτερ, οι 52 Αμερικανοί αιχμάλωτοι στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη ελευθερώθηκαν, τερματίζοντας την 444ήμερη κρίση ομηρίας στο Ιράν.[3]
Αφότου άφησε το αξίωμα του, ο Κάρτερ και η σύζυγος του Ρόζαλυν ίδρυσαν το Carter Center το 1982,[4] μία μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική οργάνωση που λειτουργεί για την προαγωγή των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έχει ταξιδέψει εκτεταμένα για να διεξάγει ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, να είναι παρατηρητής εκλογών, και να προάγει την πρόληψη ασθενειών και την εκρίζωση τους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ο Κάρτερ είναι πρόσωπο κλειδί στην επιχείρηση Habitat for Humanity,[5] και επίσης παραμένει ιδιαίτερα ενεργός στην Παλαιστιανική Διένεξη. Τον Μάρτιο 2012, δύο μήνες πριν ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ανακοινώσει ότι είναι υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, ο Κάρτερ δήλωσε πως είναι υπέρ του να επιτρέπεται να παντρεύονται τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Πρώιμη ζωή
Ο Τζίμμυ Κάρτερ (περίπου 13 ετών) και ο σκύλος του, Bozo, το 1937.
Ο Τζέημς Ερλ Κάρτερ ο Νεότερος, γεννήθηκε στο Wise Sanitarium[6] στις 1 Οκτωβρίου 1924, στην μικρή πόλη της νοτιοδυτικής Τζόρτζια Πλέινς, κοντά στο Αμέρικους. Πρώτος πρόεδρος που γεννήθηκε σε νοσοκομείο,[7] είναι ο μεγαλύτερος από τέσσερα παιδιά του Τζέιμς Ερλ Κάρτερ και της Μπέσσι Λίλιαν Γκόρντυ. Ο πατέρας του ήταν ένας επιφανής επιχειρηματίας στην κοινότητα και η μητέρα του ήταν μια εγγεγραμμένη νοσοκόμα.
Ο Κάρτερ κατάγεται από μετανάστες από την νότια Αγγλία (ο πρόγονος από την πλευρά του πατέρα του έφθασε στις Αμερικανικές Αποικίες το 1635),[8] και η οικογένεια του έχει ζήσει στην πολιτεία της τζόρτζια αρκετές γενεές. Ο Κάρτερ έχει καταγεγραμμένους προγόνους που πολέμησαν στην Αμερικανική Επανάσταση, και είναι μέλος της Sons of the American Revolution.[9] Ο προπάππος του Κάρτερ, στρατιώτης Λ.Μπ. Ουόκερ Κάρτερ (1832–1874), υπηρέτησε στον Στρατό των Συνομόσπονδων Πολιτειών.[10]
Ο Κάρτερ ήταν προικισμένος μαθητής ο οποίος πάντα είχε ευαρέσκεια στο διάβασμα. Την περίοδο που παρακολουθούσε το Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης του Πλέινς (Plains High School), ήταν επίσης αστέρας στην καλαθοσφαίριση. Επηρεάστηκε αρκετά από μια δασκάλα του στο γυμνάσιο, την Τζούλια Κόλμαν (1889–1973). Ενώ ήταν στη μέση εκπαίδευση ήταν στην Future Farmers of America, η οποία αργότερα άλλαξε το όνομά της σε National FFA Organization, υπηρετώντας ως Γραμματέας του Τμήματος FFA του Πλέινς.[11]
Ο Κάρτερ είχε τρία νεότερα αδέλφια: τις αδελφές του Γκλόρια Κάρτερ Σπαν (1926–1990) και Ρουθ Κάρτερ Στάπλετον (1929–1983), και τον αδελφό του Ουίλλιαμ Άλτον "Μπιλ" Κάρτερ (1937–1988). Κατά την Προεδρία του Κάρτερ, ο Μπίλυ ήταν συχνά στην επικαιρότητα, συνήθως σε όχι κολακευτικές ειδήσεις.[12]
Νυμφεύθηκε την Ρόζαλυν Σμιθ το 1946· έχουν τέσσερα παιδιά.
Είναι πρώτος εξάδελφος του πολιτικού Χιου Κάρτερ και μακρινός εξάδελφος του ιδρυτή της Motown Μπέρρυ Γκόρντυ (νεότερου) από την πλευρά της μητέρας του, και εξάδελφος του Τζουν Κάρτερ Κας.[13]
Κυβερνήτης της Τζόρτζια
Ο Κάρτερ ορκίσθηκε 76ος Κυβερνήτης της Τζόρτζια στις 12 Ιανουαρίου 1971 και διατήρησε αυτή τη θέση για μια θητεία, μέχρι τις 14 Ιανουαρίου 1975. Οι Κυβερνήτες της Τζόρτζια δεν επιτρεπόταν να διαδεχθούν τον εαυτό τους εκείνη την εποχή. Ο προκάτοχος του ως Κυβερνήτη, ο Λέστερ Μάντοξ, έγινε Αναπληρωτής Κυβερνήτης. Ο Κάρτερ και ο Μάντοξ βρήκαν λίγο κοινό τόπο κατά τα τέσσερα έτη υπηρεσίας τους, φιλονικώντας συχνά δημοσίως μεταξύ τους.[14][15]
Πολιτικά των πολιτικών δικαιωμάτων
Ο Κάρτερ διακήρυξε στον εναρκτήριο λόγο του ότι ο φυλετικός διαχωρισμός είχε λήξει, και ότι δεν είχε πλέον θέση στο μέλλον της πολιτείας, όντας ο πρώτος εκλεγμένος αξιωματούχος στον Βαθύ Νότο που είπε κάτι τέτοιο δημοσίως.[16] Μετά, ο Κάρτερ διόρισε πολλούς Αφροαμερικανούς σε πολιτειακά συμβούλια και αξιώματα. Συχνά απεκαλείτο ένας από τους "Νέους Νότιους Κυβερνήτες"- οι οποίοι ήταν πολύ μετριοπαθέστεροι από τους προκατόχους τους, και υποστηρικτές της φυλετικής ισοτιμίας και της επέκτασης των πολιτικών δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών.
Έκτρωση
Παρότι "προσωπικά αντίθετος" με την έκτρωση, μετά την σημαδιακή απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Roe v. Wade, 410 US 113 (1973) ο Κάρτερ υποστήριξε την νομιμοποιημένη έκτρωση.[17] Δεν υποστήριξε αυξημένη ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τις υπηρεσίες έκτρωσης ως πρόεδρος και δέχθηκε κριτική από την Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών για το ότι δεν έκανε αρκετά για να βρει εναλλακτικές.[18]
Μεταρρυθμίσεις της πολιτειακής κυβέρνησης
Ο Κάρτερ βελτίωσε την αποδοτικότητα της κυβέρνησης συγχωνεύοντας περίπου 300 πολιτειακές υπηρεσίες σε 30 υπηρεσίες. Ένας από τους βοηθούς του αργότερα ανέφερε ότι ο Κυβερνήτης Κάρτερ "ήταν ακριβώς εκεί με εμάς, εργαζόμενος πολύ σκληρά, ερευνώντας πολύ βαθιά σε κάθε μικρό πρόβλημα. Ήταν το πρόγραμμα του και εργάσθηκε σε αυτό τόσο σκληρά όσο κανείς, και το τελικό προϊόν ήταν επιφανώς δικό του." Επεδίωξε επίσης μεταρρυθμίσεις μέσω του νομοθετικού σώματος, παρέχοντας ίση πολιτειακή βοήθεια σε σχολεία στις πλούσιες και τις φτωχές περιοχές της Τζόρτζια, ίδρυσε κοινοτικά κέντρα για τα διανοητικά ανάπηρα παιδιά, και αύξησε τα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους κατάδικους. Ο Κάρτερ υπερηφανευόταν για ένα πρόγραμμα που παρουσίασε για τον διορισμό των δικαστών και των πολιτειακών κυβερνητικών αξιωματούχων. Υπό αυτό το πρόγραμμα, όλοι αυτοί οι διορισμοί βασίζονταν στην αξία, παρά στην πολιτική επιρροή.[19][20]
Αντιπροεδρικές φιλοδοξίες το 1972
Το 1972, καθώς ο Γερουσιαστής των ΗΠΑ Τζορτζ ΜακΓκόβερν της Νότια Ντακότα έκανε εκστρατεία για το Δημοκρατικό χρίσμα για Πρόεδρος, ο Κάρτερ σγκάλεσε μια συνέντευξη επικαιρότητας στηνΑτλάντας για να προειδοποιήσει ότι ο ΜακΓκόβερν ήταν μη εκλέξιμος. Ο Κάρτερ έκρινε τον ΜακΓκόβερν ως πολύ φιλελεύθερο στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική, αλλάόταν το χρίσμα δόθηκε τελικά στον ΜακΓκόβερν, ο Κάρτερ προσπάθησε να γίνει ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του.
Κατά το Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο 1972 υποστήριξε την υποψηφιότητα του Γερουσιαστή Χένρι Μ. Τζάκσον της Ουάσινγκτον.[21] Ο Κάρτερ έλαβε 30 ψήφους στο Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο στην χαοτική ψηφοφορία για τον Αντιπρόεδρο. Ο Μακ Γκόβερν πρόσφερε το χρίσμα στον Ριούμπιν Άσκιου, από την γειτονική Φλόριντα και έναν από τους "νέους νότιους κυβερνήτες", αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Θανατική ποινή και εγκληματικότητα
Αφότου το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε τον νόμο περί θανατικής ποινής της Τζόρτζα το 1972, ο Κάρτερ γρήγορα πρότεινε η πολιτειακή νομοθεσία να αντικαταστήσει την θανατική ποινή με ισόβια φυλάκιση (μια επιλογή που προηγουμένως δεν υπήρχε).[22]
Όταν το νομοθετικό σώμα της Τζόρτζια πέρασε ένα νόμο για τη θανατική ποινή, ο Κάρτερ, αν και εξέφρασε επιφυλάξεις για την συνταγματικότητα του,[23] υπέγραψε νέα νομοθεσία στις 28 Μαρτίου 1973[24] που επέτρεπε την θανατική ποινή για τον φόνο, τον βιασμό και άλλα αδικήματα, και να εφαρμόοσθούν δικαστικές διαδικασίες που συμμορφώνονταν με τις μόλις ανακοινωθείσες συνταγματικές απαιτήσεις. Το 1976, το Ανώτατο Δικαστήριο υποστήριξε την νέα εφαρμογή της θανατικής ποινής στη Τζόρτζια για το αδίκημα του φόνου. Στην υπόθεση Κόκερ εναντίον Τζώρτζια, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η θανατική ποινή ήταν αντισυνταγματική στο να εφαρμοσθεί για το βιασμό.
Πολλοί στην Αμερική εξοργίσθηκαν από την καταδίκη σε ισόβια του Ουίλλιαμ Κάλλεϋ στο Φορτ Μπέννινγκ για τον ρόλο του στη Σφαγή του Μι Λάι· ο Κάρτερ θέσπισε την Ημέρα του Αμερικανού Μαχόμενου Άνδρα (American Fighting Man's Day) και ζήτησε από τους πολίτες της Τζόρτζια να οδηγούν επί μια εβδομάδα με αναμμένα τα φώτα προς υποστήριξη του Κάλλεϋ.[25] Ο κυβερνήτης της Ιντιάνα ζήτησε όλες οι πολιτειακές σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες για τον Κάλλεϋ, και οι κυβερνήτες της Γιούτα και του Μισισίπι επίσης διαφώνησαν με την ετυμηγορία.[25]
Παρά την πρότερη υποστήριξη του, ο Κάρτερ σύντομα έγινε πολέμιος της θανατικής ποινής, και κατά τη διάρκεια Προεδρικών εκστρατειών (όπως του προηγούμενου υποψηφίου Τζορτζ ΜακΓκόβερν και των δύο επόμενων υποψηφίων, του Ουόλτερ Μοντέιλ και του Μάικλ Δουκάκις), αυτό φάνηκε.[26] Τρεχόντως, ο Κάρτερ είναι γνωστός για την δημόσια αντίθεση του στη θανατική ποινή σε όλες τις μορφές της· στη διάλεξη του κατά την παραλαβή του Βραβείου Νόμπελ, ζήτησε την "απαγόρευση της θανατικής ποινής".[27]
United States Senate appointment
Ο Ρίτσαρντ Ράσσελ, νεότερος, τότε Πρσωρινός πρόεδρος της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, πέθανε εν ενεργεία στις 21 Ιανουαρίου 1971. Ο Κάρτερ, μόλις εννέα ημέρες μετά την έναρξη της θητείας του ως κυβερνήτη, διόρισε τον πρόεδρο του πολιτειακού Δημοκρατικού Κόμματος Ντέιβιντ Χ. Γκάμπρελ για να αναπληρώσει την ημιτελή θητεία του Ράσσελ στη Γερουσία την 1η Φεβρουαρίου.[28] Ο Γκάμπρελ ηττήθηκε στον επόμενο Δημοκρατικό προκριματικό από τον πιο συντηρητικό Σαμ Ναν.
Άλλες δραστηριότητες
Το 1973, ενώ ήταν Κυβερνήτης της Τζόρτζια, ο Κάρτερ αρχειοθέτησε μια αναφορά για το περιστατικό με ΑΤΙΑ που του έτυχε το 1969 στο Διεθνές Γραφείο ΑΤΙΑ (International UFO Bureau) στην Οκλαχόμα Σίτι.[29][30][31] Το 2007 ο Κάρτερ δήλωσε ότι δεν θυμόταν γιατί κατέθεσε αυτή την αναφορά και ότι πιστεύει ότι το έκανε μόνο επειδή του το ζήτησε ένα από τα παιδιά του. Επίσης δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι ήταν εξωγήινο διαστημικό σκάφος, αλλά μάλλον ήταν πιθανώς ένα είδος στρατιωτικού πειράματος που διεξαγόταν από μια παρακείμενη στρατιωτική βάση.[32]
Ο Κάρτερ εμφανίσθηκε ως πρώτος καλεσμένος του απογεύματος σε ένα επεισόδιο του σόου παιχνιδιών What's My Line in 1974, υπογράφοντας ως "X", από φόβο μήπως το όνομα του προδώσει το επάγγελμά του. Αφότου το επάγγελμά του προσδιορίσθηξε στην έβδομη από δέκα ερωτήσεις από τον Τζιν Σάλιτ, μίλησε σχετικά με την εισαγωγή παραγωγής ταινιών στην πολιτεία της Τζόρτζια, αναφέροντας το Deliverance, και το τότε ακόμη ακυκλοφόρητο The Longest Yard.
Το 1974, ο Κάρτερ ήταν πρόεδρος των κογκρεσιακών εκστρατειών και των κυβερνητικών εκστρατειών της Εθνικής Δημοκρατικής Επιτροπής.
Προεδρική εκστρατεία του 1976
Κύριο λήμμα: Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1976
Ο εκλογικός χάρτης της εκλογής του 1976
Όταν ο Κάρτερ εισήλθε στους προεδρικούς προκριματικούς του Δημοκρατικού Κόμματος το 1976, θεωρείτο ότι είχε μικρή πιθανότητα εναντίον εθνικά πιο διάσημων πολιτικών. Είχε αναγνώριση ονόματος μόνο 2%. Όταν είπε στην οικογένεια του την πρόθεση του να διαγωνιστεί για Πρόεδρος, η μητέρα του ρώτησε, "Πρόεδρος τίνος?" Το σκάνδαλο Watergate ήταν ακόμη φρέσκο στο μυαλό των ψηφοφόρων, και έτσι η θέση του ως αουτσάιντερ, μακριά από την Ουάσινγκτον, Π.Κ., έγινε ένα προσόν. Το κεντρικό σημείο της πλατφόρμας της εκστρατείας του ήταν η κυβερνητική αναδιοργάνωση.
Ο Κάρτερ και ο Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ συζητούν στο Walnut Street Theater στην Φιλαδέλφεια.
Ο Κάρτερ έγινε το φαβορί νωρίς με την νίκη του στους προκριματικούς της Αϊόβα και του προκριματικοί του Νιου Χάμσαϊρ. Χρησιμοποίησε μια στρατηγική δύο σκελών: Στον Νότο,ο οποίος σιωπηρά είχε συνταχθεί με τον Τζορτζ Ουάλλας της Αλαμπάμα, ο Κάρτερ διαγωνίσθηκε ως μετριοπαθής ντόπιος. Όταν η δύναμη του Ουάλλας εξαντλήθηκε, ο Κάρτερ σάρωσε την περιοχή. Στον Βορρά, ο Κάρτερ απευθύνθηκε κυρίως σε συντηρητικούς Χριστιανούς και αγροτικούς ψηφοφόρους και είχε μικρή πιθανότητα να κερδίσει την πλειοψηφία στις περισσότερες πολιτείες. Κέρδισε αρκετές Βόρειες πολιτείες κτίζοντας το μεγαλύτερο ενιαίο μπλοκ. Η στρατηγική του Κάρτερ περιελάμβανε το να φτάσει σε μια περιοχή προτού ένας άλλος υποψήφιος επεκτείνει την επιρροή του εκεί. Ταξίδεψε πάνω από 50.000 μίλια, επισκέφθηκε 37 πολιτείες, και εκφώνησε πάνω από 200 λόγους προτού οποιοιδήποτε άλλοι υποψήφιοι καν ανακοινώσουν ότι ήταν στην κούρσα.[33] Αρχικά εξοστρακισμένος ως περιφερειακός υποψήφιος, ο Κάρτερ αποδείχθηκε ο μόνος Δημοκρατικός με μια αληθινά εθνική στρατηγική, και τελικά κέρδισε το χρίσμα.
Τα εθνικά μέσα ενημέρωσης ανακάλυψαν και προώθησαν τον Κάρτερ, όπως επισημαίνει ο Lawrence Shoup στο βιβλίο του The Carter Presidency and Beyond (1980).
Αυτό που είχε ο Κάρτερ το οποίο δεν είχαν οι αντίπαλοί του ήταν η αποδοχή και η υποστήριξη τομέων ελίτ των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Ήταν η ευνοϊκή κάλυψη του Κάρτερ και της εκστρατείας του που του έδωσαν ένα προβάδισμα, προωθώντας τον ταχύτατα στην κορυφή των δημοσκοπήσεων. Αυτό βοήθησε τον Κάρτερ να κερδίσει καίριες προκριματικές νίκες, επιτρέποντάς του να αναδυθεί από μια ασηρημένη πολιτική μορφή σε εκλεγμένο Πρόεδρο σε ένα βραχύ διάστημα 9 μηνών.
Ο Κάρτερ έδωσε συνέντευξη στον Ρόμπερτ Σέερ του Playboy για την έκδοση του Νοεμβρίου 1976, η οποία κυκλοφόρησε στα καταστήματα δύο εβδομάδες πριν την εκλογή. It was here that in the course of a digression on his religion's view of pride, Carter admitted: "I've looked on a lot of women with lust. I've committed adultery in my heart many times."[34] Παραμένει ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος που έδωσε συνέντευξη σε αυτό το περιοδικό.
Μέχρι και τις 26 Ιανουαρίου 1976 ο Κάρτερ ήταν η πρώτη επιλογή μόνο του 4%των Δημοκρατικών υποψηφίων, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της Gallup. Yet "by mid-March 1976 Carter was not only far ahead of the active contenders for the Democratic presidential nomination, he also led President Ford by a few percentage points", according to Shoup.
Επέλεξε τον Γερουσιαστή Ουόλτερ Φ. Μοντέιλ ως συνυποψήφιο. He attacked Washington in his speeches, and offered a religious salve for the nation's wounds.[35]
Ο Κάρτερ άρχισε τον αγώνα με μια ευμεγέθη διαφορά επί του Φορντ, ο οποίος μπόρεσε να μικρύνει τη διαφορά κατά την πορεία της εκστρατείας, αλλά ήταν ανίκανος να αποτρέψει τον Κάρτερ από το να τον νικήσει οριακά στις 2 Νοεμβρίου 1976. Ο Κάρτερ κέρδισε την λαϊκή ψήφο με 50,1 % προς 48% για τον Φορντ και έλαβε 297 εκλεκτορικές ψήφους έναντι 240 για τον Φορντ. Η εκλεκτορική ψήφος ήταν τόσο εγγύς που αν ο Φορντ είχε κερδίσει το Τέξας και το Αρκάνσας (αντί για τον Κάρτερ), ο Φορντ θα είχε κερδίσει την εκλογή. Ο Κάρτερ έγινε ο πρώτος υποψήφιος από τον Βαθύ Νότο που εκλέχθηκε Πρόεδρος μετά την εκλογή του 1848. Ο Κάρτερ κέρδισε λιγότερες πολιτείες από τον Φορντ—23 πολιτείες έναντι 27 για τον ηττημένο Φορντ—αλλά κέρδισε το μεγαλύτερο ποσοστό λαϊκής ψήφου (50,1 %) από κάθε μη εν ενεργεία πρόεδρο μετά τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, και μόνο μισή εκατοστιαία μονάδα λιγότερο από αυτό με το οποίο θα τον νικούσε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν το 1980.
Προεδρία
Κύριο λήμμα: Προεδρία του Τζίμμυ Κάρτερ
Ο Τζίμμυ Κάρτερ ορκίζεται 39ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Αρχιδικαστή Ουόρρεν Μπέργκερ, 20 Ιανουαρίου 1977.
Ο Κάρτερ εκλέχθηκε επί του Τζέραλντ Φορντ το 1976. Η θητεία του ήταν περίοδος συνεχιζόμενου πληθωρισμού και ύφεσης, καθώς και ενεργειακής κρίσης. Στις 7 Ιανουαρίου 1980, ο Κάρτερ υπέγραψε το Law H.R. 5860 aka Public Law 96-185 γνωστό ως The Chrysler Corporation Loan Guarantee Act of 1979 διασώζοντας την Chrysler Corporation και ακύρωσε αυξήσεις των στρατιωτικών πληρωμών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου υψηλού πληθωρισμού και κυβερνητικών ελλειμμάτων.
Ενώ προσπάθησε να διευθετήσει τις διάφορες συγκρούσεις στο κόσμο, πιο ορατά στην Μέση Ανατολή καταλήγοντας στην υπογραφή των Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, δίνοντας πίσω το Κανάλ του Παναμά και υπογράφοντας την συνθήκη μείωσης των πυρηνικών όπλων SALT II με τον Σοβιετικό ηγέτη Λεονίντ Μπρέζνιεφ, το τελευταίο έτος της προεδρίας του αμαυρώθηκε από την Ιρανική κρίση των ομήρων, η οποία συνεισέφερε στην ήττα του στην εκστρατεία επανεκλογής του το 1980 ενάντια στον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Ενεργειακή Κρίση των Η.Π.Α.
Στις 18 Απριλίου 1977 ο Κάρτερ εκφώνησε τηλεοπτική ομιλία όπου διεκήρυσσε ότι η ενεργειακή κρίση στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 ήταν το ηθικό ισοδύναμο του πολέμου.
Carter meeting with the Shah of Iran, Mohammad-Reza Pahlavi, in Tehran
Προεδρική εκστρατεία 1980
Κύριο λήμμα: Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1980
Ο εκλεκτορικός χάρτης της εκλογής του 1980
Ο Κάρτερ έγραψε ότι η πιο έντονη και κλιμακούμενη αντιπολίτευση στις πολιτικές του προήλθε από τη φιλελεύθερη πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, την οποία απέδιδε στη φιλοδοξία του Τεντ Κέννεντι να τον αντικαταστήσει ως πρόεδρος.[36] Ο Κέννεντι, αρχικά υπέρ του σχεδίου υγείας του Κάρτερ, απέσυρε την υποστήριξη του από το νομοθέτημα στα τελευταία επίπεδα· Ο Κάρτερ ισχυρίζεται ότι αυτό έγινε εν αναμονή της υποψηφιότητας του ίδιου του Κέννεντι, και όταν δεν κέρδισε, αυτή η τακτική ανέβαλε την καθολική υγειονομική περίθαλψη για δεκαετίες.[37]
Η εκστρατεία του Κάρτερ για επανεκλογή το 1980 ήταν μία από τις δυσκολότερες, και λιγότερο επιτυχείς, στην ιστορία. Αντιμετώπισε ισχυρές προκλήσεις από τον δεξιό (Ρόναλντ Ρέιγκαν), τον κεντρώο (Τζον Μπ. Άντερσον), και τον αριστερό (Τεντ Κέννεντι). Έπρεπε να διαγωνιστεί ενάντια στην ίδια του την πληγείσα από στασιμοπληθωρισμό οικονομία. Αποξένωσε τους φιλελεύθερους σπουδαστές κολεγίων, οι οποίοι αναμενόταν να είναι η βάση του, επαναφέροντας την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ηττήθηκε από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Αναφορές
Warner, Greg. «Jimmy Carter says he can 'no longer be associated' with the SBC». Baptist Standard. Ανακτήθηκε στις December 13, 2009. "He said he will remain a deacon and Sunday school teacher at Maranatha Baptist Church in Plains and support the church's recent decision to send half of its missions contributions to the Cooperative Baptist Fellowship."
«Jimmy Carter». New Georgia Encyclopedia. Georgia Humanities Council. Ανακτήθηκε στις December 9, 2007.
«Iran Hostage Crisis ends – History.com This Day in History – 1/20/1981». History.com. Ανακτήθηκε στις June 8, 2010.
"Timeline and History of The Carter Center". The Carter Center. Retrieved February 16, 2010.
«Jimmy Carter and Habitat for Humanity». Habitat for Humanity Int'l.
http://www.presidentialavenue.com/jec.cfm
«Jimmy Carter». USA-Presidents.org.
"The Nation: Magnus Carter: Jimmy's Roots". Time. August 22, 1977. Retrieved February 16, 2010.
«The California Compatriot» (PDF). California Society SAR. Spring 2007, σελ. 23. Ανακτήθηκε στις September 4, 2007.
Jimmy Carter, American Moralist, by Kenneth Earl Morris, 1996, page 23
«National FFA Organization: Prominent Former Members» (PDF). National FFA Organization.
Robert D. Hershey Jr (September 26, 1988). «Billy Carter Dies of Cancer at 51; Troubled Brother of a President». New York Times. Ανακτήθηκε στις 2011-07-27.
Cash, John R. with Patrick Carr. (1997) Johnny Cash, the Autobiography. Harper Collins
Peter Applebome (January 14, 1990). «In Georgia Reprise, Maddox on Stump». The New York Times. Ανακτήθηκε στις February 13, 2008.
Race Matters – Lester Maddox, Segregationist and Georgia Governor, Dies at 87.
«President Jimmy Carter, still far ahead of his time at Black Journalism Review». Blackjournalism.com. Ανακτήθηκε στις June 8, 2010.
John-Henry Westen (November 7, 2005). «Jimmy Carter Using Abortion to Split Support for Republicans?». LifeSiteNews.com.
Skinner, Kudelia, Mesquita, Rice (2007). The Strategy of Campaigning. University of Michigan Press. ISBN 9780472116270. Ανακτήθηκε στις October 20, 2008.
Hugh S. Sidey (December 26, 2009). Carter, Jimmy. World Book Student.[νεκρός σύνδεσμος]
World Book Encyclopedia (Hardcover) [Jimmy Carter entry]. World Book. January 2001. ISBN 071660101X.
Our Campaigns – US President – D Convention Race – July 10, 1972.
Craig Brandon, The Electric Chair: An Unnatural American History, 1999, p. 242.
«Campaign to End the Death Penalty». Nodeathpenalty.org. Ανακτήθηκε στις June 8, 2010.
"State by State Database". Death Penalty Information Center. Retrieved February 18, 2011.
Frum, David (2000). How We Got Here: The '70s. New York, New York: Basic Books, σελ. 84–85. ISBN 0-465-04195-7.
Democrats shift on death penalty – The Boston Globe.
[archives.cnn.com/2002/WORLD/europe/12/10/carter.transcript/ CNN.com – Carter Nobel Peace Prize speech – December 10, 2002].
GAMBRELL, David Henry – Biographical Information.
Martin, Robert Scott (October 15, 1999). «Celebrities Have Close Encounters, Too». Space.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 24, 2009. Ανακτήθηκε στις April 16, 2004.
Horvath, Alex (February 7, 2003). «Bolinas man's film says we are not alone». San Francisco Chronicle. Ανακτήθηκε στις April 16, 2007.
Stenger, Richard (October 22, 2002). [archives.cnn.com/2002/TECH/space/10/22/ufo.records/index.html «Clinton aide slams Pentagon's UFO secrecy»]. CNN. Ανακτήθηκε στις April 16, 2007.
The Skeptics' Guide to the Universe, July 25, 2007 episode.
PBS Amex Jimmy Who?.
"The Playboy Interview: Jimmy Carter." Robert Scheer. Playboy, November 1976, Vol. 23, Iss. 11, pp. 63–86.
American Presidency, Brinkley and Dyer, 2004.
Carter, JimmyOur Endangered Values: America’s Moral Crisis, p.8, (2005), Simon & Shuster
http://www.cbsnews.com/stories/2010/09/16/60minutes/main6872344.shtml. Retrieved 09/16/2010
Περαιτέρω ανάγνωση
Allen, Gary. Jimmy Carter, Jimmy Carter, '76 Press, 1976.
Berggren, D. Jason and Rae, Nicol C. "Jimmy Carter and George W. Bush: Faith, Foreign Policy, and an Evangelical Presidential Style." Presidential Studies Quarterly 2006 36(4): 606–632. Issn: 0360-4918
Busch, Andrew E. Reagan's Victory: The Presidential Election of 1980 and the Rise of the Right, (2005) online review by Michael Barone
Freedman, Robert. "The Religious Right and the Carter Administration." Historical Journal 2005 48(1): 231–260. Issn: 0018-246x
Godbold, Jr., E. Stanly. Jimmy and Rosalynn Carter: The Georgia Years, 1924–1974 (Oxford University Press; 2010) 354 pages
New York Times article TOPICS; Thermostatic Legacy, January 1, 1981, Thursday (NYT); Editorial Desk Late City Final Edition, Section 1, Page 18, Column 1
Harris, David (2004). The Crisis: the President, the Prophet, and the Shah—1979 and the Coming of Militant Islam. Little, Brown.
Regarding the failed Iranian mission to rescue the American hostages
Bourne, Peter G. (1997). Jimmy Carter: A Comprehensive Biography From Plains to Post-Presidency. New York: Scribner. ISBN 0-684-19543-7.
Clymer, Kenton. "Jimmy Carter, Human Rights, and Cambodia." Diplomatic History 2003 27(2): 245–278. Issn: 0145-2096
Dumbrell, John (1995). The Carter Presidency: A Re-evaluation (2nd έκδοση). Manchester: Manchester University Press. ISBN 0-7190-4693-9.
Fink, Gary M.. and Hugh Davis Graham (eds.) (1998). The Carter Presidency: Policy Choices in the Post-New Deal Era. Lawrence: University Press of Kansas. ISBN 0-7006-0895-8.
Flint, Andrew R.; and Joy Porter (March 2005). «Jimmy Carter: The re-emergence of faith-based politics and the abortion rights issue». Presidential Studies Quarterly 35 (1): 28–51. doi:10.1111/j.1741-5705.2004.00234.x.
Gillon, Steven M. (1992). The Democrats' Dilemma: Walter F. Mondale and the Liberal Legacy. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-07630-4.
Glad, Betty (1980). Jimmy Carter: In Search of the Great White House. New York: W. W. Norton. ISBN 0-393-07527-3.
Hahn, Dan F. (1992). «The rhetoric of Jimmy Carter, 1976–1980». Στο: in Theodore Windt and Beth Ingold, επιμ. Essays in Presidential Rhetoric (3rd έκδοση). Dubuque, Iowa: Kendall/Hunt, σελ. 331–365. ISBN 0-8403-7568-9.
Hargrove, Erwin C. (1988). Jimmy Carter as President: Leadership and the Politics of the Public Good. Baton Rouge: Louisiana State University Press. ISBN 0-8071-1499-5.
Jones, Charles O. (1988). The Trusteeship Presidency: Jimmy Carter and the United States Congress. Baton Rouge: Louisiana State University Press. ISBN 0-8071-1426-X.
Jorden, William J. (1984). Panama Odyssey. Austin: University of Texas Press. ISBN 0-292-76469-3.
Kaufman, Burton I. (1993). The Presidency of James Earl Carter, Jr. Lawrence: University Press of Kansas. ISBN 0-7006-0572-X.
Kucharsky, David (1976). The Man From Plains: The Mind and Spirit of Jimmy Carter. New York: Harper & Row. ISBN 0-06-064891-0.
Mattson, Kevin, with a foreword by Hendrik Hertzberg What the Heck Are You Up To, Mr. President?: Jimmy Carter, America's 'Malaise,' and the Speech That Should Have Changed the Country, Bloomsbury USA, 2010.
Morgan, Iwan. "Jimmy Carter, Bill Clinton, and the New Democratic Economics." Historical Journal 2004 47(4): 1015–1039. Issn: 0018-246x
Ribuffo, Leo P. (1989). «God and Jimmy Carter». Στο: in M. L. Bradbury and James B. Gilbert, επιμ. Transforming Faith: The Sacred and Secular in Modern American History. New York: Greenwood Press, σελ. 141–159. ISBN 0-313-25707-8.
Ribuffo, Leo P. (1997). «'Malaise' revisited: Jimmy Carter and the crisis of confidence». Στο: in John Patrick Diggins (ed.), επιμ. The Liberal Persuasion: Arthur Schlesinger, Jr. and the Challenge of the American Past. Princeton: Princeton University Press, σελ. 164–185. ISBN 0-691-04829-0.
Rosenbaum, Herbert D.. and Alexej Ugrinsky (eds.) (1994). The Presidency and Domestic Policies of Jimmy Carter. Westport, Conn.: Greenwood Press, σελ. 83–116. ISBN 0-313-28845-3.
Schram, Martin (1977). Running for President, 1976: The Carter Campaign. New York: Stein and Day. ISBN 0-8128-2245-5.
Schmitz, David F. and Walker, Vanessa. "Jimmy Carter and the Foreign Policy of Human Rights: the Development of a Post-cold War Foreign Policy." Diplomatic History 2004 28(1): 113–143. Issn: 0145-2096
Strong, Robert A. (Fall 1986). «Recapturing leadership: The Carter administration and the crisis of confidence». Presidential Studies Quarterly 16 (3): 636–650.
Strong, Robert A. (2000). Working in the World: Jimmy Carter and the Making of American Foreign Policy. Baton Rouge: Louisiana State University Press. ISBN 0-8071-2445-1.
White, Theodore H. (1982). America in Search of Itself: The Making of the President, 1956–1980. New York: Harper & Row. ISBN 0-06-039007-7.
Witcover, Jules (1977). Marathon: The Pursuit of the Presidency, 1972–1976. New York: Viking Press. ISBN 0-670-45461-3.
Βασικές πηγές
Περαιτέρω πληροφορίες:Βιβλιογραφία του Τζίμμυ Κάρτερ
Califano, Joseph A., Jr. Governing America: An insider's report from the White House and the Cabinet. 1981
Jordan, Hamilton. Crisis: The Last Year of the Carter Presidency. 1982
Lance, Bert. The Truth of the Matter: My Life in and out of Politics. 1991
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Τζίμι Κάρτερ
Jimmy Carter Library and Museum
The Carter Center: Advancing Human Rights and Alleviating Suffering
Oral History Interview with Jimmy Carter from Oral Histories of the American South
Jimmy and Rosalynn Carter Partnership Foundation
Text and Audio of Carter's Crisis of Confidence (Malaise) Speech
Text and Notes to Carter's Undelivered Energy Speech
Interpretive essay in New Georgia Encyclopedia
Website about Jimmy and Rosalynn Carter
Jimmy Carter's Visit to Cuba – May 12–17, 2002
Wit and Wisdom of Jimmy Carter – slideshow by Life magazine
Extensive collection of Oral History Transcripts on the Carter Administration from the Miller Center of Public Affairs (UVa)
Oral History Interview with President Jimmy Carter, May 4, 1993 Georgia's Political Heritage Program, Digital Library of Georgia
Extensive essay on Jimmy Carter and shorter essays on each member of his cabinet and First Lady from the Miller Center of Public Affairs
Jimmy Carter at C-SPAN's American Presidents: Life Portraits
Βιογραφικές σελίδες
Biography, via whitehouse.gov
Biography, via Britannica.com – Jimmy Carter
Biography via ourgeorgiahistory.com
Navy Years, via submarinehistory.com
Άλλοι σύνδεσμοι
War and Peace in the Nuclear Age
Inaugural Address of Jimmy Carter via re-quest.net
Encyclopaedia Britannica, Jimmy Carter
The White House, Jimmy Carter
State of the Union Addresses: 1978, 1979, 1980, 1981 (written message) at UCSB's American Presidency Project
Nobel lecture, Oslo, Norway (December 10, 2002)
Nobel Prize for Carter
About the malaise speech, via PBS
The malaise speech text, via PBS
The 1980 October Surprise
"The US President was here"Πρότυπο:Ndash about Carterpuri, a village in Haryana, India named after President Carter
Instruments of Statecraft: US Guerrilla Warfare, Counterinsurgency, and Counterterrorism, 1940–1990 Chap. 3 The Carter Years
Korea Society Podcast: A Moment of Crisis: Jimmy Carter's 1994 Mission to Pyongyang
Έργα του/της Jimmy Carter στο Project Gutenberg
Jimmy Carter στην IMDb
Jimmy Carter's thoughts on Earth Day 2006
Jimmy Carter's op/ed commentaries for Project Syndicate
Interview with Jimmy Carter (August 2006)
Interview with Jimmy Carter on Current Campaign (April 2007)
Interview with Jimmy Carter (April 2007) on Speaking of Faith with Krista Tippett
Jimmy Carter on The Hour with George Stroumboulopoulos
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
