.
Το Μπρεσανόνε ή Μπρίξεν (ιταλικά : Bressanone, γερμανικά : Brixen , Λαδινικά : Persenon ή Porsenù)είναι πόλη της Ιταλίας με 20.686[1] κατοίκους η τρίτη σε πληθυσμό[2] της Αυτόνομης Επαρχίας του Μπολτζάνο, που βρίσκεται στις Δολομίτικες Άλπεις.
Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε το 901 πριν ακόμα την ίδρυση της κομητείας του Τιρόλο όπου ανήκε για πολλά χρόνια. Για πολλούς αιώνες η πόλη ήταν υπό την κυριαρχία του τοπικού επισκόπου-πρίγκιπα, επίσκοπος του Μπρίξεν, όπου ήταν και η έδρα του. Εκκλησιαστικά σήμερα στην πόλη έχει την έδρα της η επισκοπή Μπολτζάνο-Μπρεσασόνε από το 1964 που ιδρύθηκε και περιλαμβάνει τα εδάφη που ανήκουν στην Ιταλία της παλιάς επισκοπής. Τα εδάφη της παλιάς επισκοπής που βρίσκονται στην Αυστρία ενσωματώθηκαν στην επισκοπή του Ίνσμπρουκ. Πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Κασσιανός της Ίμολα[3] που γιορτάζει στις 8 Μαΐου. Τα λείψανα του μαζί με αυτά του επισκόπου-άγιου Albuino Ingenium βρίσκονται στον καθεδρικό ναό της πόλης.
Το Μπρίξεν το 1898
Το 73,13% του πληθυσμού της πόλης μιλάνε γερμανικά, το 25,65% Ιταλικά και το 1,23% λαδινικά[4].
Γεωγραφία
Απέχει 40 χλμ από το Μπολτζάνο 35 χλμ από το Μπρουνίκο και 45 χλμ από την σήραγγα στο Πέρασμα Μπρενέρο στα Ιταλο-Αυστριακά σύνορα. Το Μπρεσασόνε βρίσκεται χτισμένο σε μια κοιλάδα 560 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Περιβάλλεται από ψηλές βουνοκορφές όπως, η Μόντε Τέλεγκραφ (2504 μ.) , Cima Cane (2.354μ.) και η Μόντε Πάσκολο (2.439 μ.). Η πόλη έχει πολύ πράσινο και πάρκα , το 1883 με τα αντιπλημμυρικά έργα που έγιναν προέκυψε μια λωρίδα γης ανάμεσα στους δύο ποταμούς που δημιουργήθηκε πάρκο-κήποι[5]
Κλίμα
Με βάση το μέσο όρο (1951-2010), η μέση θερμοκρασία του ψυχρότερου μήνα - Ιανουαρίου - ανήλθε σε -2.0 ° C, ενώ ο πιο καυτός μήνας ο - Ιούλιος - είναι 19,2 ° C. [6]. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι περίπου 700 mm, κατανεμημένα σε 85 ημέρες κατά μέσο όρο .
Ιστορία
Η πόλη αναφέρεται πρώτη φορά το 827 με το όνομα Pressen[7] , με την ονομασία Prichsna το 901, με το όνομα Prixina το 935-955, έπειτα σαν Brihsine και από το 1297 αναφέρεται ως Μπρίξεν (Brixen). Το σημερινό όνομα , Μπρίξεν, πιστεύεται ότι προέρχεται από το Κελτικό "Brig" από το οποίο βγαίνει και το όνομα της Μπρέσια[8]. Την περίοδο της ενετικής κυριαρχίας στην τοπική διάλεκτο τα Λαδινικά ονομαζόταν "Persenù " [9].
Στην περιοχή έχουν βρεθεί οικισμοί της μεσολιθικής περιόδου, κι ερείπια οικισμού της εποχής του χαλκού. Μέσα στην πόλη το 1996 σε ανακίνηση ναού βρέθηκαν ερείπια καλύβας που χρονολογείται περίπου 2500 χρόνια πριν[5]. Το 15 μχ στην περιοχή χτίστηκε μικρός Ρωμαϊκός οικισμός που τον 5ο αιώνα κατακτήθηκε από το Δουκάτο της Βαυαρίας[10]. Στα τέλη του 8ου αιώνα η περιοχή πέρασε στην εκκλησιαστική εξουσία του Σάλτσμπουργκ , πριν ανήκε στο πατριαρχείο της Aquileia[11].
Από ένα έγγραφο της 13ης Σεπτεμβρίου 901, είναι γνωστό ότι ο τότε επίσκοπος της Säben Ζαχαρίας του δόθηκε δώρο στην περιοχή ένα αγρόκτημα από τον βασιλιά Λουδοβίκο. Το έγγραφο αυτό θεωρείται η ιδρυτική πράξη της πόλης, μάλιστα το 965 οι επίσκοποι του Säben μετέφεραν την έδρα τους στο Μπρίξεν. Ο Επίσκοπος Heriward (1017-1022) άρχισε να χτίζει τα τείχη της πόλης, τα οποία συμπλήρωσε ο επόμενος επίσκοπος, Hartwig (1022-1039), με την προσθήκη της τάφρου στα βόρεια και δυτικά και των αμυντικών πύργων νότια της πόλης[12].
Στις 7 Ιουνίου 1027 όλη η κοιλάδα Ινν και το Μπρίξεν καταλήφθηκαν από τον στρατό του Δούκα Welf ΙΙ της Βαυαρίας, και δίνεται ως δώρο στον επίσκοπο Hartwig όπου είναι και ο πρώτος πρίγκιπας-επίσκοπος του Μπρίξεν. Ένα από τους επισκόπους ήταν και ο Δάμασος Β' όπου έγινε πάπας το 1048[13].
Μεταξύ 25 και 26 Ιουνίου 1080 στον καθεδρικό και το βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος των Επισκόπων, στην οποία ο αυτοκράτορας Ερρίκος Ε΄, επικουρούμενος από τον επίσκοπο Hartwig, κατάφερε να εκθρονίσει τον Πάπα Γρηγόριο VII και αν αναγνωρίσει ως αντίπαπα τον Κλημέντη Γ'[5]. Το 1091 στους επίσκοπους του Μπρίξεν δόθηκε η κοιλάδα της Πουτσερία. Το 1179 ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος παραχώρησε προνόμια εθνικής κυριαρχίας[14]. Το 1115 ενισχύθηκαν τα τείχη και το 1265 τελείωσε η κατασκευή του νέου επισκοπικού μεγάρου[15]. Μέχρι το 1363 η περιοχή ανήκε στην κομητεία του Τιρόλο και τότε πέρασε στο κράτος των Αψβούργων.
Το 1444 η πόλη έπαθε μεγάλες καταστροφές από πυρκαγιά[5]. Το 1450 εξελέγη επίσκοπος ο Nicola Cusano που δύο χρόνια μετά ήρθε σε ρήξη με τον κόμη του Τιρόλο και ανακηρύχθηκε δούκας μέχρι τον θάνατο του το 1464 όπου το Μπρίξεν επέστρεψε στο βασίλειο των Αψβούργων.
Τον Δεκέμβριο του 1551 πέρασε από την πόλη μια αποστολή με έναν ελέφαντα, δώρο του βασιλιά της Πορτογαλίας Ιωάννη Γ' στον Μαξιμιλιανό Β' . Ο ελέφαντας διέμεινε στου στάβλους ενός ξενοδοχείου που υπάρχει και σήμερα και πήρε το όνομα του σαν ανάμνηση . Στην πρόσοψη του ξενοδοχείου έχει ζωγραφιστεί το γεγονός[16][5]. Το 1558 κατασκευάστηκε η πρώτη δημόσια βρύση με τρεχούμενο νερό[5].
Στις 23 του Μάρτη του 1797 12.000 άνδρες του Ναπολέοντα κατέλαβαν το Μπρίξεν. Ο στρατός όμως έφερε μαζί του και κάποια αρρώστια , εξαπλώθηκε επιδημία που σκότωσε πολλούς κατοίκους που θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Στις 3 Απριλίου ο γαλλικός στρατός αποσύρθηκε από την πόλη. Το 1803 το Μπρίξεν είχε περίπου 3000 κατοίκους και πέρασε περίοδο παρακμής με την διάλυση του επισκοπικού κράτους-πριγκιπάτου. Το 1809 καταλήφθηκε εκ νέου από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έως το 1814 με την ήττα του Ναπολέοντα πέρασε στην κυριαρχία του Τιρόλο κι έπειτα της Αυστροουγγαρίας[17]. Το 1865 κατασκευάστηκε σιδηροδρομικό δίκτυο που ένωνε το Μπρίξεν και το Νότιο Τιρόλο με την υπόλοιπη Αυστρία μέσω του περάσματος Μπρένερ.
το Μπρεσασόνε το 1935
Στον Α' παγκόσμιο πόλεμο η πόλη ήταν δίπλα στο ένα μέτωπο του πολέμου και όλος ο ανδρικός πληθυσμός κατατάχτηκε να πολεμήσει. Τον Νοέμβριο του 1918, ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν το Μπρίξεν και σταδιακά όλο το Νότιο Τιρόλο το οποίο το κατέχουν εώς σήμερα και χωρίζοντας το Τιρόλο στα δύο[18].
Μέχρι το 1925 στους δρόμους της πόλης κατά την νύχτα επιτηρούσαν νυχτοφύλακες, μάλιστα αναφέρεται το γεγονός ενός νυχτοφύλακα που πέθανε και πήρε την θέση του η γυναίκα του για να αναπτυχθεί ένας θρύλος γύρω από αυτή , την "κυρά του πύργου"[19]
Σανατόριο-Νοσοκομείο
Το νοσοκομείο του Μπρεσασόνε άρχισε να χτίζετε το 1910 από τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο της Αυστρίας και τα εγκαίνια του έγιναν το 1914 από τον τότε Κάιζερ Franz Josef-Krankenhaus Jubiläum[20]. Μάλιστα το νοσοκομείο ξεκίνησε με τμήματα ιατρικής, χειρουργικής, μαιευτικής, γυναικολογίας, ρευματολογίας, παιδιατρικής, μολυσματικών ασθενειών, και χειρουργεία. Το 1930 προστέθηκε νέο κτίριο και μεταφέρθηκε εκεί το νοσοκομείο ενώ τα παλιά κτίρια λειτούργησαν σαν σανατόριο. Το 1944 οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν σαν στρατιωτικό νοσοκομείο , μετά την απελευθέρωση το σανατόριο επεκτάθηκε στις 170 κλίνες. Το 1954 φωτιά στην ξύλινη οροφή του σανατορίου κατέστρεψε τα 2/3 της αλλά αποκαταστάθηκε σε τρεις μήνες[21]. Τελευταία φορά ανακινήθηκε το 2002 .
Εκπαίδευση
Η πόλη διαθέτει τμήματα του πανεπιστημίου του Μπολτζάνο[22], και θερινό τμήμα του πανεπιστημίου της Πάδοβας[23]. Εκτός από δημόσια δημοτικά σχολεία και γυμνάσια έχει και ιδιωτικά.
Οικονομία
Η οικονομία της πόλης βασίζεται κυρίως στον τουρισμό, ειδικά την χειμερινή περίοδο όπου γύρω από το Μπερσασόνε υπάρχουν τρία χιονοδρομικά κέντρα. Κατά τη διάρκεια του έτους 2010, έγιναν 630.690 διανυκτερεύσεις στην πόλη , αύξηση 1% έναντι του προηγούμενου έτους. Το 2010 οι επισκέπτες ήταν 621.633, από αυτούς 271.407 ήταν οι Ιταλοί, 257.859 Γερμανοί, 25653 Αυστριακοί , 16561 Ελβετοί, 13.257 Τσέχοι, 7946 Ολλανδοί, 5584 Γάλλοι, 4970 Πολωνοί και 3.520 Αμερικανοί[24]. Στην περιοχή υπάρχουν και πολλές βιοτεχνίες αλλά και θυγατρικές ξένω επιχειρήσεων.
Μεταφορές
Την πόλη την συνδέει με την υπόλοιπη Ιταλία ο αυτοκινητόδρομος Α22, αλλά και ο σιδηρόδρομος μέσω του Μπρένερ. Απέχει 40 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο του Μπολτζάνο και 60 χλμ από το αεροδρόμιο του Ντομπιάκο. Τα ταξί της πόλης και τα λεωφορεία έχουν χρώμα ασημί[25].
Παραπομπές
↑ Dato Istat - Popolazione residente al 31 dicembre 2010.
↑ Comuni italiani.it - Elenco comuni della Provincia di Bolzano, 26 novembre 2011
↑ Cfr. a proposito Leo Andergassen, Vom ludi magister zum episcopus: zur Ikonographie des Cassian von Imola, in «Der Schlern», 74, 2000, pp. 358-403.
↑ Astat informazioni Nr. 17 - agosto 2002
↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Karl Mittermaier, Bressanone Casa Editrice A.Weger - Bressanone, 1998.
↑ Bressanone - Valori medi delle temperature massime e minime (1951-2010), dati da Provincia autonoma di Bolzano
↑ "Die Quartinus-Urkunden" (documenti di Quartinus) di Richard Heuberger, 1930, museo Ferdinandeum di Innsbruck
↑ Egon Kühebacher, Die Ortsnamen Südtirols und ihre Geschichte, vol. 1, Bolzano, Athesia, 1995, p. 61. ISBN 88-7014-634-0
↑ AA.VV., Nomi d'Italia. Novara, Istituto Geografico De Agostini, 2004
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ Cfr. Josef Riedmann, Säben-Brixen als bairisches Bistum, in «Jahresberichte der Stiftung Aventinum», 5, 1990, pp. 5-35.
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ fr. Guido Martin, Der salische Herrscher als Patricius Romanorum. Zur Einflußnahme Heinrichs III. und Heinrichs IV. auf die Besetzung der Cathedra Petri, in «Frühmittelalterliche Studien», 1994, pp. 257–295.
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ Itinerari travel, pag 115
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ Storia di Bressanone su Enrosadira.it
↑ Blog Brixen
↑ Lorenz Böhler a Bressanone
↑ Vinicio Sarti, Dal fiume alla montagna. Editore Weger, Bressanone 2005. ISBN 88-88910-27-1
↑ Sito della LUB
↑ Sito Universita' di Padova
↑ Articolo Altoadige
↑ Sito RFI
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Bressanone της Ιταλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Βιβλιογραφία
Leo Andergassen, Der Dom zu Brixen. Geschichte, Raum, Kunst. Bolzano: Athesia, 2009. ISBN 978-88-8266-597-5
Siglinde Clementi (a cura di), L'altra storia - contributi alla storia delle donne di Bressanone dal Basso Medioevo fino all XX secolo, Bressanone: Weger, 2005. ISBN 88-88910-18-2
Valerius Dejaco, Hubert Walder, Bressanone romanica, Bolzano: Athesia, 1984
Helmut Flachenecker, Hans Heiss, Hannes Obermair, Stadt und Hochstift: Brixen, Bruneck und Klausen bis zur Säkularisation 1803 / Città e principato: Bressanone, Brunico e Chiusa fino alla secolarizzazione 1803, Bolzano: Athesia, 2000. ISBN 88-8266-084-2
Barbara Fuchs, Carlo Milesi et al., Brixen. Die Geschichte / Bressanone. La storia, 2 voll., Bolzano: Athesia/Tappeiner, 2004-2006
Josef Gelmi, Geschichte der Stadt Brixen, Bressanone: A. Weger, 2000
Hans Heiss, Hermann Gummerer (a cura di), Brixen 1867-1882: Die Aufzeichnungen des Färbermeisters Franz Schwaighofer (Transfer- Kulturgeschichte, 1), Bolzano-Vienna: Folio, 1994. ISBN 3-85256-001-2
Hans Heiss, Il percorso dell'Elephant - storia di un grande albergo dal 1551, Vienna-Bolzano: Folio, 2002. ISBN 88-86857-21-7
Johann Kronbichler, Hofburg Brixen - von der Residenz zum Museum, Ratisbona: Schnell & Steiner, 2010. ISBN 978-3-7954-2307-0
Erika Kustatscher, Die Städte des Hochstifts Brixen im Spätmittelalter: Verfassungs- und Sozialgeschichte von Brixen, Bruneck und Klausen im Spiegel der Personengeschichte (1200-1550), 2 voll., Vienna-Innsbruck-Bolzano: Studienverlag, 2007. ISBN 978-3-7065-4402-3
Ignaz Mader, Anselm Mader, Brixner Häusergeschichte (Schlern-Schriften, 224), Innsbruck: Wagner, 1963
Norbert Parschalk, Brixen 1918-1939: vom Ersten Weltkrieg bis zur Option, Bressanone: A. Weger, 2003. ISBN 88-85831-93-1
Ernst Parschalk, Geschichtsparcours - Begleitbroschüre zum Themenweg in den Gemeinden Brixen, Vahrn und Franzensfeste, Bressanone, Weger, 2011.
Ludwig Tavernier, Der Dombezirk von Brixen im Mittelalter - bauhistorische Studien zur Gestalt, Funktion und Bedeutung (Schlern-Schriften, 294), Innsbruck: Wagner, 1996. ISBN 3-7030-0266-2
Εξωτερικές συνδέσεις
Pagina del comune di Bressanone
Turismo a Bressanone
Foto di Bressanone
Webcam da Bressanone
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
