.
Η Νένα Βενετσάνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νίκου Παν. Βενετσάνου και της Κυριακούλας θυγ. Αντ. Βενετσάνου. Ο πατέρας της ήταν καπετάνιος και η μητέρα της ήταν φιλόλογος. Οι γονείς της, κατά τη διάρκεια της «Κατοχής» μαζί με άλλους νέους Σαλαμίνιους, ίδρυσαν τον «Καλλιτεχνικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο Νέων Σαλαμίνος». Σκοπός του συλλόγου ήταν η αντιστασιακή δράση των νέων της Κούλουρης, μέσω της τέχνης, ενάντια στον Γερμανό κατακτητή. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1942 και διαλύθηκε το 1944. Στεγαζόταν σε ένα μαγαζί επί της οδού Μιχ. Κριτσίκη (σημερινή οικία Γ. Λαλάγκα). Εκτός από τους γονείς της Νένας το σύλλογο πλαισίωναν πολλοί νέοι Κουλουριώτες όπως ο Μηνάς Μπόγρης, ο Λάμπρος Τσιλιβίγκος, ο ηθοποιός Ζώρας Τσάπελης, η Κατίνα Γαλέου, ο μαέστρος Σπύρος Μπρούνος, η Ζωή Γαλέου, ο Νίκος Βιρβίλης, ο Αχιλλέας Μπερής, η Νίνα Κριτσίκη, η Ευγενία Αντωνίου, ο Μιχάλης Πασσαλόπουλος και πολλοί άλλοι. Πρόεδρος ήταν ο φιλόλογος Ντίνος Λουκάς. Όλες οι εκδηλώσεις του συλλόγου γίνονταν στο Κιν/τρο «Αχίλλειον» (σημερινή πιτσαρία) και σχεδόν πάντα παρουσία των Γερμανών. Οι εκδηλώσεις αυτές περιελάμβαναν χορωδιακά τραγούδια, θεατρικά μονόπρακτα καθώς και επιθεωρήσεις που σατίριζαν την εποχή αυτή, όπως: «Η Κουλουρίτσα», «Το ψυχοσάββατο» και άλλα, που τα κείμενα τα έγραφε ο πατέρας της Νένας, Νίκος Βενετσάνος.
Με την απελευθέρωση, οι νέοι, πήραν ο καθένας το δρόμο του. Ο Νίκος τότε έκανε ταξίδια στο Αμβούργο. Η Κυριακούλα πήγε για σπουδές στο Παρίσι. Ο Γάμος τους έγινε στην Οστάνδη (πόλη και λιμάνι του Βελγίου). Το πρώτο παιδί του ζευγαριού ήταν ο Παναγιώτης που γεννήθηκε το 1948 στο Παρίσι. (Ο Παναγιώτης ήταν γιατρός χειρούργος και ζούσε στη Γαλλία, πέθανε το 2006). Μετά τη γέννηση του Παναγιώτη το ζεύγος Βενετσάνου επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Το 1955 γεννιέται το δεύτερο παιδί τους, η Ειρήνη (Νένα). Σε ηλικία μόλις 6 χρονών άρχισε τα πρώτα μαθήματα πιάνου. Δημοτικό σχολείο πήγε στο Ψυχικό. Γυμνάσιο πήγε στις «Ουρσουλίνες» του Ψυχικού και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Σύρου, όπου εκεί ήταν διορισμένη η μητέρα της. Το 1973, έφυγε για τη Γαλλία για πανεπιστημιακές σπουδές. Σπούδασε στο Παν/μιο Besacon Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία μέχρι το 1977. Παράλληλα πήρε μαθήματα τραγουδιού, στο Παρίσι, από την Ίρμα Κολάση.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1977 για να συντάξει μια εργασία μεταπτυχιακή πάνω στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη, ξαναέρχεται σε επαφή με την νέα, μεταδικτατορική πραγματικότητα της Ελληνικής κοινωνίας. Εντάσσεται σε διάφορα κοινωνικά κινήματα και ενσωματώνεται τελικά στο Φεμινιστικό Αυτόνομο Κίνημα, όπου γράφει και τα πρώτα της τραγούδια που γίνονται σημείο αναφοράς του Γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα και συνεργάζεται με την Ελένη Καραϊνδρου και τον Χρήστο Λεοντή. Εμφανίζεται στην τηλεόραση και δίνει το πρώτο της υπαίθριο κονσέρτο μπροστά σε 3.000 άτομα. Ο Χρήστος Λεοντής την προσλαμβάνει για μια δίχρονη περιοδεία. Η συμμετοχή της σ’ ένα τηλεοπτικό διαγωνισμό που είχε στόχο την προβολή νέων ταλέντων, της δίνει ένα πρώτο βραβείο. Την επομένη, την προσκαλούν στο Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου για να τραγουδήσει στην πιο πετυχημένη εκπομπή του: «Εδώ Λιλιπούπολη». Εκεί συναντιέται με τον Μάνο Χατζηδάκι, επικεφαλή του Τρίτου και με μια πλειάδα νέων συνθετών και διανοούμενων. Επί σειρά 15 ετών, η Νένα συνδέθηκε με τη μουσική του Μάνου Χατζηδάκι, όταν αυτός μετά την παραίτησή του από το ραδιόφωνο, αποφάσισε να παρουσιάζει κύκλους τραγουδιών σε μορφή κονσέρτου, διαλέγοντας από τα όψιμα έργα του και συνθέτοντας νέα. Έτσι η Νένα άρχισε συγχρόνως με την περιοδεία της με τα Μουσικά Νιάτα που έκανε τότε, να περιδιαβαίνει την Ελλάδα με τη μουσική του Μ. Χατζηδάκι, να συμμετέχει σε συναυλίες εκτός Ελλάδας αλλά και στα προγράμματα του Σείριου, συνδέοντας τ’ όνομά της με την προσπάθεια του συνθέτη να αναδιοργανώσει τη μουσική ζωή του τόπου, την κατασπαραγμένη, από τη δικτατορία.
Μια άλλη όμως συνάντηση θα είναι καθοριστική για την καριέρα της, η συνάντηση με τον Αλέκο Παπατσιφά, τον καλύτερο έλληνα παραγωγό. Ενθουσιασμένος της προτείνει να ηχογραφήσει έναν δίσκο με δικές της συνθέσεις, μελοποιήσεις 5 ποιημάτων του Paul Eluard στα γαλλικά και 6 ελληνικά τραγούδια. Έτσι λοιπόν η Νένα Βενετσάνου σε ηλικία 24 χρονών ξεκίνησε δημιουργώντας μια ισορροπία ανάμεσα στην κλασσική τεχνική και το λαϊκό τραγούδι και κατορθώνει να επιβάλλει ένα υποδειγματικό τρόπο τραγουδιού που την οδήγησε στην πρώτη σειρά των Ελλήνων καλλιτεχνών. Εξίσου σημαντική για την πορεία της ήταν και η συνάντησή της με τον Νίκο Μαμαγκάκη. Τραγουδά την «Οδύσσεια» και τον «Ερωτόκριτο», ερχόμενη έτσι σε μια επαφή με ένα άλλο είδος μουσικής που μέχρι τότε αγνοούσε. Ο Νίκος Μαμαγκάκης ενορχήστρωσε για τη φωνή της τα «12 λαϊκά τραγούδια» του Λόρκα.
Με τον Μίκη Θεοδωράκη έχει εμφανιστεί κατά καιρούς στο βασικό Ρεπερτόριο με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και στα Μουσικά Σύνολα. Συνεργασίες της με τους: Νότη Μαυρουδή, Αγγελική Ιονάτου, Νίκο Κυπουργό, Λένα Πλάτωνος, Μαρίζα Κώχ, Luis Luch, Michel Moutarano, την έχουν κάνει ευρύτερα γνωστή. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή Φεστιβάλ μουσικής, έχει τραγουδήσει σε πολλές ξένες χώρες κερδίζοντας την αναγνώριση.
Η Βενετσάνου έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τις ορχήστρες: Metropol Orchestra Utrecht, National Orchestra Kieve, Ossipof Orchestra Moscou, Oxford Orchestra England, Καμεράτα Μεγάρου Μουσικής, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Σολίστες της Μόσχας, Ορχήστρα του 21 αιώνα Μόσχας, Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Βουδαπέστης.
Με το συγκρότημά της έχει τραγουδήσει σε μεγάλες αίθουσες όπως:Τάουν Χωλ Ζυρίχης, Chatelet στο Παρίσι, Palais des Beaux Aptes Bruxelles, Nova Opera Μόσχας, και σε πολλές άλλες αίθουσες όπως: Soche Player, Nembley Stade, Theatre des Champs Elysses, Klein Comdie, Uradembourgen Zall στην Ουτρέχτη, Opera de Toulou, Paradiso, Όπερα του Άμστερνταμ, Όπερα του Πεκίνου, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, της Αρχαίας Ολυμπίας, της Εφέσσου κ.α.
Στη Δισκογραφία: 1983 Του έρωτα και του Πάθους, 1994 Εικόνες, 1994 Το κουτί της Πανδώρας, 1996 Νέα Γη, 1997 Αγήρων ήχος θεάτρου, 1999 Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μάνο Χατζηδάκι, 2000, Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη, 2000 Ζεϊμπέκικο Λαϊκές Προσευχές, 2003 Καφέ Γκρέκο, 2008 Προσανατολισμοί, Ηλία Ανδριόπουλου - Οδυσσέα Ελύτη. Η Νένα Βενετσάνου έχει οργανώσει εκδηλώσεις για την προώθηση της Ελληνικής Μουσικής στο Βέλγιο και τη Γαλλία καθώς και σεμινάρια θεωρητικού ενδιαφέροντος για το Ελληνικό Τραγούδι. Η Νένα έχει ένα γιο, τον Φοίβο, ο οποίος σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Βαρκελώνη.
Ο Σύλλογος Φίλων Θεάτρου Λαμίας το 1986 την τίμησε για την προσφορά της στο Ελληνικό τραγούδι. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Charls Cross. Το 1992 βραβεύτηκε από το International Peace Bureaux (Διεθνές Γραφείο Ειρήνης), για την προσφορά της στην Ειρήνη και τον Πολιτισμό στον τόπο της.
Κριτικές: Μάνος Χατζηδάκις: Είναι μία φωνή που ισορροπεί με ευφυϊα ανάμεσα στο κλασικό και το λαϊκό τραγούδι, χωρίς να χάνει ποτέ τον αισθησιασμό της. Μια πλήρης φωνή. Μίκης Θεοδωράκης: Έχει βαθειά αφοσίωση στη Μουσική, μεγάλο ταλέντο και με θρησκευτική θα έλεγα σοβαρότητα αντιμετωπίζει το λειτούργημά της. Οι ερμηνείες της φτάνουν στην καρδιά της μουσικής. Νίκος Μαμαγκάκης: Απ’ όλες τις τραγουδίστριες που έχουν φωνητική ιδιοσυγκρασία η Νένα Βενετσάνου είναι καλύτερη. Πάρα πολύ σπουδαία φωνή, συνεργάτης και φίλη μου.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
