Γιώργος Παπακωνσταντίνου

.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου (30 Οκτωβρίου 1961-) είναι Έλληνας πολιτικός. Στις 7 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου 2009 έως και τις 17 Ιουνίου 2011 όταν ανέλαβε υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Στις Ευρωεκλογές του 2009 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ, θέση από την οποία παραιτήθηκε για να αναλάβει εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Οικονομικών, ενώ στις 29 Δεκεμβρίου 2012 διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ανιψιός του πρώην υπουργού Μιχάλη Παπακωνσταντίνου.

Γιώργος Παπακωνσταντίνου (*)

Βιογραφία

Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Περίοδος 17 Ιουνίου 2011 – 17 Μαΐου 2012
Πρωθυπουργός	Γιώργος Α. Παπανδρέου
Προκάτοχος	Τίνα Μπιρμπίλη
Διάδοχος	Γρηγόριος Τσάλτας
Υπουργός Οικονομικών
Περίοδος 7 Οκτωβρίου 2009 – 17 Ιουνίου 2011
Πρωθυπουργός	Γιώργος Α. Παπανδρέου
Προκάτοχος	Γιάννης Παπαθανασίου
Διάδοχος	Ευάγγελος Βενιζέλος
Βουλευτής από την Εκλογική περιφέρεια Κοζάνης
Περίοδος 19 Σεπτεμβρίου 2007 – Απρίλιος 2012
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	30 Οκτωβρίου 1961 (57 ετών) Αθήνα
Σύζυγος	Jacoline Vinke
Παιδιά	2
Επάγγελμα	Οικονομολόγος
Ιστοσελίδα	gpapak.gr

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1961 στην Αθήνα. Στα νιάτα του υπήρξε μέλος της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β΄ Πανελλαδική. Έχει σπουδάσει οικονομικά στην Αγγλία (London School of Economics). Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και διδακτορικό δίπλωμα από τη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (London School of Economics). Μετά τις σπουδές του, εργάστηκε επί 10 χρόνια στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στη Γαλλία.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1998 εργάστηκε ως σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για θέματα Κοινωνίας της Πληροφορίας. Δυο χρόνια μετά, ορίστηκε Ειδικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών για την Κοινωνία της Πληροφορίας (2000-2002). Το διάστημα 2002-2004 υπήρξε μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΤΕ και εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της ΕΕ. Το 2003 ήταν συντονιστής για τη «διαδικασία της Λισσαβόνας», το ευρωπαϊκό πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το 2004 έως το 2007 διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Α. Παπανδρέου. Διετέλεσε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) – Ανδρέας Παπανδρέου (2005-2008). Το Μάιο του 2005 εξελέγη μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.

Από το 2003 έως το 2007 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα πολιτικής έρευνας και Κοινωνίας της Πληροφορίας με συμμετοχή σε διεθνείς ερευνητικές συνεργασίες.

Το Σεπτέμβριο 2003 ορίστηκε, με απόφαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, διευθυντής του Κινήματος, με αρμοδιότητα το συντονισμό των πρωτοβουλιών του Κινήματος υπό τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής.

Το Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου στον Νομό Κοζάνης,[1] ενώ ανέλαβε καθήκοντα εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ από το Μάρτιο του 2008. Ηγήθηκε του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2009 και διετέλεσε ευρωβουλευτής από τον Ιούνιο του 2009 έως τον ορισμό του από τον πρωθυπουργό ως υπουργού Οικονομικών μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009[2] Υπέγραψε ως υπουργός Οικονομικών τη δανειακή σύμβαση διευκόλυνσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των χωρών μελών της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ για χορήγηση δανείου 110 δισεκατομμυριων ευρώ ως αντιπρόσωπος του δανειολήπτη δηλαδή της Ελλάδας.[3] Ως μέλος του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ συνέβαλε στην δημιουργία του μηχανισμού στήριξης των κρατών μελών της Ευρωζώνης που συστήθηκε με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στον οποίο κατέφυγαν εκτός από την Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος.

Ύστερα από τον ανασχηματισμό του Ιουνίου 2011 ορίστηκε υπουργός Περιβάλλοντος από τον Γιώργο Παπανδρέου[4] και διατήρησε την ίδια υπουργική θέση μετά την ανάληψη καθηκόντων της πρωθυπουργίας απ'τον Λουκά Παπαδήμο.[5] Στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Μαΐου 2012 ήταν υποψήφιος στην Περιφέρεια Αττικής, όπου ήρθε τρίτος αλλά δεν εκλέχτηκε βουλευτής. Σήμερα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ως οικονομολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων και οργανισμών.

Έργο

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου συνέταξε 35 νομοθετήματα και πέντε στους περίπου δέκα μήνες που διετέλεσε υπουργός ΠΕΚΑ. Από τα σημαντικότερα ήταν η ανεξαρτητοποίηση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η οποία σηματοδότησε την άρση των αστερίσκων και της αμφισβήτησης για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία από το διεθνές στατιστικό σύστημα.

Επιπλέον, σημαντικές ήταν οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για την πάταξη της φοροδιαφυγής, καθώς με έναν από τους πιο σημαντικούς νόμους, τον 3943/31.3.2011 [6], θεσπίστηκε ο «Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος» προκειμένου οι ελεγκτικές αρμοδιότητες να συντονίζονται αποτελεσματικά. Ακόμα, θεσπίστηκε το Εθνικό Επιχειρηματικό Πρόγραμμα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, συγκροτήθηκε Εκτελεστική Διϋπουργική Επιτροπή για τον έλεγχο της εφαρμογής του, ενώ έγινε ευρεία τροποποίηση των ποινικών φορολογικών διατάξεων έτσι ώστε τα αδικήματα της φοροδιαφυγής να τιμωρούνται με πολύ αυστηρότερες ποινές. Επιπλέον συστήθηκε Υπηρεσία «Εσωτερικών Υποθέσεων» στο Υπ. Οικονομικών με σκοπό την αποκάλυψη επίορκων δημοσίων υπαλλήλων.

Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2010, με τους νόμους 3833/15.3.2010 [7], 3842/23.4.2010 [8], 3888/30.9.2010 [9] θέσπισε διατάξεις για την αποτελεσματική λειτουργία του ΣΔΟΕ με τη συγκρότηση Ειδικού Τμήματος Ανάκτησης Περιουσιακών Στοιχείων και Κεφαλαίων που προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες, τα ποινικά αδικήματα της φοροδιαφυγής, όπως είναι η απόκρυψη εισοδήματος συμπεριλήφθηκαν ρητά στα αδικήματα που διερευνώνται από την Αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και τιμωρούνται μέχρι και με δήμευση περιουσιών, θέσπισε την άρση του τραπεζικού απορρήτου προβλέποντας υποχρέωση των τραπεζών, να διαβιβάζουν στο Υπουργείο Οικονομικών κάθε στοιχείο οικονομικού και φορολογικού ενδιαφέροντος και διευκόλυνε τη δυνατότητα αναγκαστικής είσπραξης με ειδικές νομοθετικές προβλέψεις. Ακόμα, άλλαξε το βάρος της απόδειξης και μεταφέρθηκε στον φορολογούμενο, ο οποίος οφείλει πλέον να αποδείξει ότι όταν προκύπτει προσαύξηση περιουσίας από άνοιγμα λογαριασμών, αυτή έχει ήδη φορολογηθεί, αλλιώς επιβάλλεται φόρος (μέχρι τότε, οι ελεγκτικές υπηρεσίες ισχυρίζονταν ότι αν ανοίξουν λογαριασμούς και βρουν αδικαιολόγητες καταθέσεις, δεν είχαν το δικαίωμα να ελέγξουν και να φορολογηθούν οι αδήλωτες προσαυξήσεις περιουσίας).

Τέλος, με δική του πρωτοβουλία επιβλήθηκε φόρος 15% στα ακίνητα των offshore εταιρειών, κάτι που οδήγησε στο να ξετυλιχτεί το κουβάρι στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Προχώρησε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με την Εποπτεία Ιδιωτικής Ασφάλισης και τη σύσταση Εγγυητικού Κεφαλαίου Ιδιωτικής Ασφάλισης Ζωής, ενώ σε συνεργασία με τον Υπουργό Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης προχώρησαν στη σύσταση της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών [10], από την οποία μισθοδοτούνται όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Με τον νόμο 3919 [11] που θέσπισε το Μάρτιο του 2011 άνοιξαν όλα τα επαγγέλματα και καταργήθηκαν οι επαγγελματικοί περιορισμοί, αίροντας κάθε περιορισμό και περιττή ρύθμιση στην άσκηση των επαγγελμάτων, με στόχο την κατάργηση των ρυθμίσεων που δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον για να εκσυχρονιστεί στο σύνολο της οικονομίας και να αυξηθεί η παραγωγικότητα.

Με τον νόμο 3864 [12] του 2010 συστήθηκε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, με σκοπό τη διατήρηση της σταθερότητας του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος, δηλαδή τη στήριξη της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων, εφόσον καταστεί αναγκαία και που λειτούργησε ως ένα πρόσθετο δίκτυ ασφάλειας για τα πιστωτικά ιδρύματα και μέσω αυτού η στήριξη της δραστηριότητας στην πραγματική οικονομία καθόλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.

Επί της υπουργίας του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε η δημοσίευση των μηνιαίων στοιχείων για το έλλειμμα και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης ενώ ορίστηκε και το πλαίσιο της πολιτικής για τις δημόσιες επιχειρήσεις - ΔΕΚΟ με την κατάρτιση και αποστολή των σχεδίων οικονομικών προϋπολογισμών καθώς και των στρατηγικών και επιχειρησιακών σχεδίων τους.

Με το νόμο 3871 [13] «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη» το 2010 τροποποιήθηκε ριζικά το μέχρι τότε πλαίσιο κατάρτισης, εκτέλεσης και παρακολούθησης του Προϋπολογισμού, που είχε επιτρέψει τον πλήρη εκτροχιασμό τους ελλείμματος της χώρας το 2009 και απώλεια κάθε εμπιστοσύνης των διεθνών θεσμών στην ελληνική οικονομία. Έτσι, επετεύχθη η ανάκτηση του ελέγχου των δημοσίων δαπανών, η εισαγωγή ανώτατων ορίων δαπανών στον Προϋπολογισμό του κράτους και στους Προϋπολογισμούς των φορέων της γενικής κυβέρνησης. Έτσι, ενισχύθηκε η αξιοπιστία της δημοσιονομικής πολιτικής και των στοιχείων και διαμορφώθηκε ένα πλαίσιο που επιτρέπει τον μεσοπρόθεσμο οικονομικό προγραμματισμό του κράτους, περιορίζοντας τις αποκλίσεις από τους στόχους που τίθενται και δίνοντας τη δυνατότητα ανακατανομής των πόρων και των δαπανών, εξασφαλίζοντας έτσι την παροχή περισσότερων και ποιοτικότερων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Με τον θεσμικό αυτό πλαίσιο και σε συνάρτηση με την δημιουργία της ΕΛΣΤΑΤ θωρακίστηκε θεσμικά η ελληνική οικονομία και εισήχθησαν ταυτόχρονα ισχυροί θεσμοί διαφάνειας και δημοσιοποίησης στοιχείων και λογοδοσίας προς τους πολίτες για το πού και πώς δαπανάται το δημόσιο χρήμα.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου εκ μέρους της Ελλάδας συμμετείχε ως μέλος του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ - Eurogroup στις συζητήσεις και Ευρωπαϊκές Συνόδους μαζί με τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου στην συγκρότηση του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, που συστήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με στόχο την παροχή οικονομικής βοήθειας στις χώρες που θα πλήττονταν από την οικονομική κρίση και δεν είχαν πρόσβαση στις αγορές ομολόγων. Μετά την Ελλάδα που προσέφυγε στο Μηχανισμό τον Μάιο του 2010, αποτάθηκαν για βοήθεια σε αυτόν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος (Μάρτιος 2013).

Για την Ελλάδα η προσφυγή στο μηχανισμό ήταν η κατάληξη μιας περιπετειώδους προσπάθειας να βρει διέξοδο στην οικονομική κρίση, όταν βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα τον Οκτώβριο του 2009 που αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα της χώρας δεν ήταν 3% όπως είχε προϋπολογίσει η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, αλλά υπερέβαινε το 12% όπως ανακοίνωσε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της Eurostat το τελικό έλλειμμα της Ελλάδας για το 2009 ήταν 15,4%. Αυτό σήμανε για τις αγορές καθώς και για το διεθνές στατιστικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα το καμπανάκι ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Ακολούθησαν ανακοινώσεις μέτρων από την πλευρά της Ελληνικής Κυβέρνησης για την αποκατάσταση των δημοσιονομικών μεγεθών, αλλά η δυστοκία των Ευρωπαίων να αντιμετωπιστεί συνολικά η διαφαινόμενη κρίση καθυστέρησε κατά πολύ την οριστική διευθέτηση. Με την επιμονή της Γερμανίας αποφασίστηκε ότι η λύση δεν θα ερχόταν για την Ελλάδα μόνο από την Ευρωπαϊκή πλευρά αλλά και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Έτσι, λίγες μέρες πριν την λήξη ενός ομολόγου στις 19 Μαΐου 2010 που θα σήμανε την χρεοκοπία της Ελλάδας, η χώρα έκανε κι επίσημα αίτηση ένταξης στο Μηχανισμό [14]. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις της χώρας, εκτός από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν, ήταν και η μείωση του ελλείμματος της Ελλάδας το 2010 κατά 5,5%, κάτι που σχεδόν κατάφερε η χώρα μειώνοντάς το εντέλει κατά πέντε μονάδες. Αυτή η σημαντική μείωση ελλείμματος ήταν μια πρωτοφανής για τα παγκόσμια δεδομένα δημοσιονομική προσαρμογή, επιτρέποντας στη χώρα να επιτύχει τους στόχους για τον προϋπολογισμό του 2010, ενώ έθεσε τις βάσεις για την απομείωση του ελληνικού χρέους που έγινε το Νοέμβριο του 2011, επιτυγχάνοντας την καταρχήν συμφωνία των εταίρων μας το Μάρτιο του 2011. Όταν αποχώρησε ο κ. Παπακωνσταντίνου από το Υπουργείο Οικονομικών, το έλλειμμα ήταν 6 μονάδες του ΑΕΠ χαμηλότερο από όταν ανέλαβε [15].

Ως Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου προχώρησε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες τόσο στον τομέα του περιβάλλοντος και όσο και της ενέργειας.

Από τα πιο σημαντικά ήταν το τρίτο ενεργειακό πακέτο που θεσπίστηκε με το N. 4001/2011 [16]. Στόχος ήταν η ενίσχυση της απελευθέρωσης των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου έτσι ώστε να λειτουργεί ο υγιής ανταγωνισμός και να δημιουργούνται οφέλη για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και την εθνική οικονομία, καθώς και η εναρμόνιση της Εθνικής Νομοθεσίας με τις απαιτήσεις των Οδηγιών 2009/72 και 2009/73 για την αγορά ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Ενισχύθηκε ο ρόλος της Ρυθμιστικής Aρχής Ενέργειας για την εποπτεία και ρύθμιση της αγοράς, ενώ εισήχθηκε ένα πλέγμα ρυθμίσεων για την προστασία των δικαιωμάτων των τελικών καταναλωτών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου.

Επιπλέον, για πρώτη φορά στην χώρα μας δημιουργήθηκε ένα συνεκτικό πλαίσιο ρυθμίσεων για την έρευνα και την αξιοποίηση υδρογονανθράκων και δημιουργήθηκε ο Εθνικός Φορέας Έρευνας Υδρογονανθράκων. Συμπληρώθηκε και εκσυγχρονίστηκε το θεσμικό πλαίσιο ερευνών για υδρογονάνθρακες που έδωσε τη δυνατότητα να ξεκινήσουν οι έρευνες σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, ρυθμίστηκε το καθεστώς διέλευσης – υλοποίησης πετρελαιαγωγού Burgas - Αλεξανδρούπολη και όμοιες ρυθμίσεις για Ελληνο-Ιταλικό αγωγό φυσικού αερίου ( ITGI/IGB ). Σημαντικές ήταν και οι αναπτυξιακές παρεμβάσεις για εφαρμογές ενέργειας και αξιοποίησης ορυκτών πόρων, με σημαντικότερη την πρωτοβουλία του για το πρόγραμμα «Ήλιος» [17], ένα φιλόδοξο σχέδιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά και εξαγωγής σε βόρειες χώρες, με σημαντικά οφέλη για την Ελλάδα.

Με πρωτοβουλία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου συστάθηκε και ψηφίστηκε ο νόμος N. 4030/2011 [18], με τον οποίο έγινε απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, με στόχο τη δραστική απλοποίηση και μείωση του χρόνου ολοκλήρωσης της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν υπάρχει καμία έκπτωση στον στόχο για την ουσιαστική και αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος.

Βασικές καινοτομίες, μεταξύ άλλων, σε σχέση με το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο ήταν η μείωση των έργων και δραστηριοτήτων για τα οποία απαιτείται περιβαλλοντική αδειοδότηση, η ξεκάθαρη κατάταξη των έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες βαρύτητας επιπτώσεων στο περιβάλλον (A1, A2 και B) σύμφωνα με τα κριτήρια της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας, η κατάργηση των συνυπογραφών άλλων Υπουργών, η κατάργηση αλληλοεπικαλυπτόμενων αδειοδοτήσεων, ο σαφής καθορισμός του περιεχομένου των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των απαιτούμενων δικαιολογητικών ανά υποκατηγορία (Α1 ή Α2) και ανά ομάδα έργων/δραστηριοτήτων, όπως επίσης και του περιεχομένου των αποφάσεων έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, η δυνατότητα αξιολόγησης των μελετών από σώμα πιστοποιημένων αξιολογητών (ιδιωτών) επικουρικά των υπηρεσιών, η διενέργεια ειδικής οικολογικής μελέτης για τα έργα και δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές Natura και αυτοψία κατά την αδειοδότηση, η υποχρέωση σύνταξης της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων ανεξαρτήτως του αν έχουν γνωμοδοτήσει όλοι οι συναρμόδιοι φορείς, η ηλεκτρονική υποβολή της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η αύξηση στα 10 έτη της διάρκειας ισχύος των περιβαλλοντικών όρων (θα μπορεί να φθάνει τα 14 έτη υπό προϋποθέσεις), η συγκρότηση Συμβουλίου Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η νομοθετική πρωτοβουλία για την ποινική προστασία του περιβάλλοντος που έγινε με το νόμο 4042/2012 [19] με τον οποίο έγινε ενσωμάτωση ενός καταλόγου σοβαρών περιβαλλοντικών αδικημάτων στο ενιαίο καθεστώς τιμωρίας του ποινικού κώδικα, ενισχύθηκε το πεδίο της ευθύνης των νομικών προσώπων, εμπλουτίστηκε το πεδίο εφαρμογής του ποινικού κώδικα και άλλης ποινικής νομοθεσίας με διατάξεις περιβαλλοντικής προστασίας, όπως ειδικότερα η τέλεση περιβαλλοντικών εγκλημάτων στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης και έγινε θέσπιση ειδικών δικονομικών διατάξεων, σύμφωνα με τις οποίες οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος εξοπλίστηκαν με προανακριτικές αρμοδιότητες στο στάδιο δίωξης του περιβαλλοντικού εγκλήματος, ώστε να ενδυναμωθεί ο ρόλος τους στην πρόληψη, την αποτροπή και την επέκταση των περιβαλλοντικών εγκλημάτων.

Κριτική

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δέχτηκε έντονη κριτική ως ο υπουργός που υπέγραψε το μνημόνιο [20], καθώς η κυβέρνηση πήρε δύσκολα και ιδιαίτερα σκληρά μέτρα για την διόρθωση του ελλείμματος. Επί των ημερών του οι ονομαστικοί μισθοί στο δημόσιο τομέα μειώθηκαν κατά 15%, οι συντάξεις κατά 10%, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκε κατά 10%, οι λειτουργικές και αμυντικές δαπάνες περικόπηκαν, ο ΦΠΑ αυξήθηκε κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες και οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης αυξήθηκαν κατά 30%, προκαλώντας τη δυσφορία αρκετών κοινωνικών ομάδων, που συνέβαλαν στην απομάκρυνσή του από το Υπουργείο Οικονομικών. Τα μέτρα αυτά, όπως έδειξαν οι ανακοινώσεις της Eurostat για το έλλειμμα του 2010 επέφεραν τη μείωσή του κατά πέντε μονάδες [21]. Σε αυτό το πλαίσιο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε επιλεχθεί το 2010 από γνωστούς οικονομολόγους μέσα από την εφημερίδα των Financial Times σε σχετική ετήσια ανάλυση ως ο Υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης με την καλύτερη πολιτική διαχείριση [22].

Το 2012 κατά τη διάρκεια Εξεταστικής Επιτροπής για το αν διογκώθηκε η όχι το έλλειμμα του 2009 με πόρισμά [23] της πιστοποιήθηκε για μία ακόμα φορά ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση κι ότι το έλλειμμα της Ελλάδας ήταν αυτό που ανακοίνωσε τον Οκτώβριο του 2010 η Eurostat, δηλαδή 15,4%

Υπόθεση «Λίστας Λαγκάρντ»

Το Σεπτέμβριο του 2012 δημοσιεύματα έκαναν για πρώτη φορά αναφορά στην περίφημη «λίστα Λαγκάρντ». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα επρόκειτο για τα ονόματα Ελλήνων καταθετών σε ελβετική τράπεζα, λίστα των οποίων είχε υποκλέψει πρώην υπάλληλος της τράπεζας και είχε περιέλθει στην κατοχή της Γαλλίας. Την λίστα αυτή είχε ζητήσει και λάβει ο Γιώργος Παπακωνταντίνου από την Γαλλίδα ομόλογό του Κριστίν Λαγκάρντ.

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο πρώην Υπουργός στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, είχε δώσει στον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννη Καπελέρη περίπου 20 ονόματα προκειμένου να διερευνηθεί η αυθεντικότητα της λίστας και τον Ιούνιο του 2011, λίγο πριν τον διαδεχθεί στο Υπουργείο Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννη Διώτη όλη την λίστα για διερεύνηση, ενώ λίγες μέρες αργότερα ανασχηματίστηκε η κυβέρνηση [24]. Σε συνέντευξη του τον Σεπτέμβριο του 2012 ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ανέφερε ότι το Υπουργείο δεν έχει τη λίστα [25].

Τον Δεκέμβριο του 2012 εστάλη στις Γαλλικές αρχές η "πρωτότυπη" λίστα με τα ονόματα ατόμων που είχαν καταθέσεις στη συγκεκριμένη τράπεζα της Ελβετίας. Από την σύγκριση με την πρώτη λίστα που είχε παραδοθεί από τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννη Στασινόπουλο στην οικονομική εισαγγελία, προέκυψε ότι οι δύο λίστες διέφεραν και ότι από την πρώτη είχαν αφαιρεθεί συγγενικά πρόσωπα του Γ. Παπακωνσταντίνου. Για το λόγο αυτό, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος αποφάσισε τη διαγραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από το ΠΑΣΟΚ [26].

Σε συνέντευξη [27] που έδωσε σε ελληνικό κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, και συγκεκριμένα στην δημοσιογράφο Έλλη Στάη, στις 08 Ιανουαρίου 2013, αναφερόμενος στο θέμα διέψευσε κατηγορηματικά ότι προέβη ο ίδιος σε οποιαδήποτε επεξεργασία (αλλοίωση), ενώ στην Ολομέλεια της Βουλής στην ομιλία του μίλησε για τη υπόθεση εφ όλης την ύλης [28].

Τον Ιανουάριο του 2013 αποφασίστηκε από την Ελληνική Βουλή η σύσταση Προκαταρκτικής Επιτροπής [29] προκείμενου να διευρενηθούν οι ευθύνες του πρώην υπουργού για το θέμα, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 2013. Η επιτροπή αποφάσισε με πλειοψηφία να ζητήσει από την βουλή την παραπομπή του Παπακωνσταντίνου για τρία αδικήματα, αυτά της νόθευσης και της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος και της παράβασης καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος.[30] Η ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε με ισχυρή πλειοψηφία, στις 16 Ιουλίου 2013, υπέρ της άσκησης ποινικής δίωξης κατά του Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής.[31] Τον Ιανουάριο του 2014, το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου αποφάσισε πως δεν υπάρχει κανένα θέμα παραγραφής των τριών αδικημάτων, παρά τη διαφωνία συνταγματολόγων ότι έχει παρέλθει η αποσβεστική ημερομηνία.[32]

Τον Δεκέμβριο του 2014 το Δικαστικό Συμβούλιο αποφάσισε την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε Ειδικό δικαστήριο, για δύο αδικήματα, αυτά της νόθευσης και απιστίας σχετικά με την υπηρεσία ενώ τον απάλλαξε από το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος. Η έναρξη της δίκης ορίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2015 [33] και μετά από περίπου 20 μέρες και 13 συνεδριάσεις του Ειδικού Δικαστηρίου, οι δικαστές, έβγαλαν την απόφασή τους.

Λεπτομέρειες της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση «Λίστας Λαγκάρντ»

Στο δικαστήριο επικράτησαν τρεις τάσεις στις διασκέψεις του Ειδικού Δικαστηρίου: Οι πέντε δικαστές που είχαν την άποψη ότι πρέπει να κηρυχθεί εντελώς αθώος λόγω αμφιβολιών ήταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου Νικόλαος Πάσσος (αρεοπαγίτης) και τα μέλη του Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Δημοσθένης Πετρούλιας, Αγγελική Θεοφιλοπούλου και Ταξιαρχία Κόμβου, που υπηρετούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Οι πέντε δικαστές που τον έκριναν ένοχο για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου σε βαθμό πλημμελήματος ήταν οι Κωνσταντίνος Τσόλας, Δημήτρης Κράνης, Αντώνης Ζευγώλης, Μαρίνα Παπαδοπούλου (Αρειος Πάγος) και Κωνσταντίνος Πισπιρίκος (ΣτΕ). Οι τρεις δικαστές που ψήφισαν να καταδικαστεί σε βαθμό κακουργήματος για νόθευση ήταν οι Δημήτριος Κόμης, Αργύρης Σταύρακης και Μαρία Γαλάνη - Λεοναρδοπούλου (Αρειος Πάγος). Σύμφωνα με τη σχετική διαδικασία, σε περίπτωση που διαμορφώνονται τρεις απόψεις, για να σχηματιστεί πλειοψηφία η μειοψηφική τάση προσχωρεί σε μία από τις άλλες δύο. Ετσι και εδώ οι τρεις δικαστές που είχαν τη γνώμη ότι πρέπει να κριθεί ένοχος για κακουργηματική νόθευση ψήφισαν τελικά υπέρ της πλημμεληματικής ενοχής του. Σε αυτό το πλαίσιο, του επιβλήθηκε η μικρότερη δυνατή ποινή ενός έτους, με τριετή αναστολή, οπότε αποχώρησε ελεύθερος από το δικαστήριο.

Παραπομπές

«Κοινοβουλευτική θητεία».
Ιστοσ. Υπουργείου Εσωτερικών, [1]
Ιστοσ. Υπουργείου Οικονομικών, Δανειακή σύμβαση διευκόλυνσης, Ανακτήθηκε 3 Νοεμβρίου 2012
http://www.econews.gr/2011/06/17/anasximatismos-kyvernisi-papandreou
http://www.econews.gr/2011/11/11/nea-kyvernisi-synthesi/
Νόμος 3943 Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής , στελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 66/31.03.2011 ΦΕΚ Α 66/31.03.2011 [2]
Νόμος 3833 «Προστασία της εθνικής οικονομίας − Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης» Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 40/ 15.03.2010 ΦΕΚ Α 40/15.03.2010 [3]
Νόμος 3842 «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις» Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 58/ 23.04.2010 ΦΕΚ Α 58/23.04.2010 [4]
Νόμος 3888 Εκούσια κατάργηση φορολογικών διαφορών, ρύθμιση ληξιπρόθεσμων χρεών, διατάξεις για την αποτελεσματική τιμωρία της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις. ΦΕΚ Α 175-30/9/2010 [5]
[Ιστοσελίδα Ενιαίας Αρχής Πληρωμών http://www.gsis.gr/gsis/info/gsis_site/Services/DimosiaDioikisi/epsp.html]
Νόμος 3919 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας, κατάργηση αδικαιολόγητων περιορισμών πρόσβασης και άσκηση επαγγελμάτων. Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 32/02.03.2011 ΦΕΚ Α 32/02.03.2011 [6]
Νόμος 3864 Ίδρυση Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας Ιδρύεται νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας» (στο εξής: το «Ταμείο») ΦΕΚ Α 119/ 21.07.2010 [7]
Nόμος 3871 «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη» Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ A 141 / 17.08.201 ΦΕΚ A 141/17.08.2010 [8]
Υπουργείο Οικονομικών - Μηχανισμός Στήριξης [9]
Υπουργείο Οικονομικών - Εκτέλεση Προϋπολογισμού 2010 [10]
N. 4001/2011 - ΦΕΚ Α 179/22.08.2011 Λειτουργία Ενεργειακών Αγορών Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, για Έρευνα, Παραγωγή και δίκτυα μεταφοράς Υδρογονανθράκων και άλλες ρυθμίσεις [11]
ΝΟΜΟΣ 4062/2012 ΦΕΚ 70/Α 30.03.2012 Aξιοποίηση του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού − Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ − Προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/28/ΕΚ) − Κριτήρια Αειφορίας Βιοκαυσίμων και Βιορευστών (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/30/ΕΚ). [12]
N. 4030/2011 ΦΕΚ 249/Α 25.11.2011 Νέος τρόπος έκδοσης αδειών δόμησης, ελέγχου κατασκευών και λοιπές διατάξεις [13]
ΝΟΜΟΣ 4042/2012 ΦΕΚ 24/Α 13.02.2012 Ποινική προστασία του περιβάλλοντος − Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/99/ΕΚ − Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων − Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ − Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής [14]
Ιστοσ. Υπ, Οικονομικών - Μνημόνιο Συνεργασίας [15]
Υπουργείο Οικονομικών - Δελτίο Εκτέλεσης Προπϋπολογισμού 2010 [16]
Financial Times [17]
Το Βήμα - Πόρισμα Εξεταστικής Επιτροπής [18]
Βουλή των Ελλήνων - Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας [19]
Financial Times [20]
ΠΑΣΟΚ - Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου [21]
NETWEEK - Συνέντευξη Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην Έλλη Στάη [22]
Ομιλία Γ. Παπακωνσταντίνου στην Ολομέλεια της Βουλής στην συζήτηση και λήψη απόφασης για σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής προς διενέργεια προκαταρτικής εξέτασης [23]
Βουλή των Ελλήνων - Πρακτικά Συνεδρίασης [24]
«Παραπομπή Παπακωνσταντίνου για τρία αδικήματα ζητούν με κοινό πόρισμα Ν.Δ.- ΠαΣοΚ - ΔΗΜΑΡ». Το Βήμα. 4 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014.
«Παραπομπή του Γ.Παπακωνσταντίνου αποφάσισε η Ολομέλεια της Βουλής». in.gr. 16 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014.
«Πάει για Ειδικό Δικαστήριο ο Παπακωνσταντίνου». Πρώτο Θέμα. 12 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014.

Στις 25 Φεβρουαρίου η δίκη για τη λίστα Λαγκάρντ [25]

Ο Γ. Παπακωνσταντίνου στο patrasevents.gr - O 1oς που υπέγραψε το μνημόνιο – «Θα το κουβαλάω μια ζωή αυτό»! http://www.patrasevents.gr/article/247361-o-g-papakonstantinou-sto-patrasevents-gr-o-1os-pou-ipegrapse-to-mnimonio-tha-to-kouvalao-mia-zoi-auto
Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Γιώργος Παπακωνσταντίνου - Υπουργός Οικονομικών
Ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Ιστοσελίδα Υπουργείου Οικονομικών
Έλληνες Ευρωβουλευτές

Έλληνες

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License