.

Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Αλικαρνασσός γύρω στο 60 π.Χ. – μετά το 7 π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός και δάσκαλος της ρητορικής, ο οποίος ήρθε σε ακμή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καίσαρα Αυγούστου.

Ζωή

Πήγε στη Ρώμη μετά το τέλος των εμφυλίων πολέμων, και πέρασε είκοσι δύο χρόνια σπουδάζοντας τη λατινική γλώσσα και λογοτεχνία και προετοιμάζοντας το υλικό για την ιστοριογραφία του. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου παρέδιδε μαθήματα ρητορικής, κι απολάμβανε τιμές μεταξύ της υψηλής κοινωνίας της εποχής. Η ημερομηνία θανάτου του παραμένει άγνωστη. Κατά κοινή υπόθεση είναι πρόγονος του Αιλίου Διονυσίου του Αλικαρνασσέως.[1]
Έργο

Το σπουδαιότερό του έργο, με τον τίτλο «Ρωμαϊκή Ἀρχαιολογία», καλύπτει την ιστορία της Ρώμης από τη μυθική εποχή μέχρι τις αρχές του Α' Καρχηδονιακού Πολέμου. Διαιρέθηκε σε είκοσι τόμους, από τους οποίους οι πρώτοι εννέα διασώζονται ολόκληροι, ο δέκατος και ο ενδέκατος σχεδόν ολόκληροι, και οι υπόλοιποι τόμοι σε σπαράγματα σε αποσπάσματα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου και μιας επιτομής που ανακάλυψε ο Angelo Mai σε χειρόγραφο του Μιλάνου. Τα πρώτα τρία βιβλία του Αππιανού, καθώς και του Βίου του Καμίλλου του Πλούταρχος επίσης δανείζονται πολλά από το Διονύσιο.

Ο κύριος στόχος του ήταν να συμφιλιώσει τους Έλληνες με το Ρωμαϊκό καθεστώς, διογκώνοντας τυχόν αξιόλογες ιδιότητες των κατακτητών τους, καθώς και επιχειρηματολογώντας με τη χρήση αρχαίων πηγών ότι οι Ρωμαίοι ήταν γνήσιοι απόγονοι [1](bοοκ 1,11) των παλαιών Ελλήνων [2]. Σύμφωνα με το Διονύσιο, η ιστορία είναι φιλοσοφία που διδάσκει με παραδείγματα, και αυτήν την ιδέα την έχει φέρει εις πέρας από την οπτική του Έλληνα ρήτορα. Έχει ωστόσο συμβουλευτεί προσεκτικά τις μεγαλύτερες αυθεντίες, και το έργο το δικό του, μαζί με του Λιβίου είναι οι μόνες αφηγήσεις της πρώιμης ρωμαϊκής ιστορίας που παρουσιάζουν συνέχεια και βάθος ανάλυσης.

Ο Διονύσιος ήταν επίσης ο συγγραφέας μερικών ρητορικών πραγματειών, στις οποίες δηλώνει ότι έχει μελετήσει εκτενώς τα καλύτερα από τα αθηναϊκά πρότυπα: Η Τέχνη της Ρητορικής (συλλογή περισσότερο δοκιμίων για τη θεωρία της ρητορικής), ανολοκλήρωτο, και προφανώς όχι όλη η δουλειά του· Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων, πραγματεία για το συνδυασμό λέξεων σύμφωνα με τα διάφορα πρότυπα ρητορικής; Περὶ μιμήσεως, πάνω στα καλύτερα πρότυπα στα διάφορα είδη λογοτεχνίας και στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν τυχόν αντικείμενο μίμησης - αποσπασματική εργασία· Περὶ τῶν Ἀττικῶν ῥητόρων, το οποίο, εντούτοις, ασχολείται μόνο με το Λυσία, τον Ισαίο, τον Ισοκράτη και, ως παράρτημα, το Δείναρχο; Περὶ λεκτικῆς Δημοσθένους δεινότητος· και Περὶ Θουκιδίδου χαρακτῆρος, μία λεπτομερειακή αλλά εν γένει μεροληπτική αποτίμηση. Οι δύο αυτές πραγματείς συμπληρώνονται με επιστολές προς τον Πομπήιο και τον Αμμαίο (2).
Παραπομπές

↑ Smith, William (1867), Dionysius, Aelius, Smith, William, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston, σελ. 1037
↑ E. Gabba, Dionysius and the History of Archaic Rome (Berkeley 1991)

Άλλες πηγές

Αυτό το λήμμα βασίζεται ή περιλαμβάνει κείμενο από λήμμα της Encyclopædia Britannica του 1911 που αποτελεί κοινό κτήμα.
Δικτυακοί τόποι

English translation of the Antiquities (at LacusCurtius)
1586 Edition with the original Greek from the Internet Archive

Έλληνες

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License