.
Ο Αντώνης Νικοπολίδης (Άρτα, 14 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Αντώνης Νικοπολίδης | ||
| Ημερ. γέννησης | 14 Ιανουαρίου 1971 (45 ετών) | ||
| Τόπος γέννησης | Άρτα, Ελλάδα, | ||
| Ύψος | 1,87 m | ||
| Θέση | Τερματοφύλακας | ||
| Πληροφορίες συλλόγου | |||
| Ομάδα | Ελλάδα U21 (προπονητής) | ||
| Ομάδες νέων | |||
| -1987 | Αναγέννηση Άρτας | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1987-1989 | Αναγέννηση Άρτας | 49 | (0) |
| 1989-2004 | Παναθηναϊκός | 189 | (0) |
| 2004-2011 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 180 | (0) |
| Σύνολο | 413 | (0) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1998-2008 | Ελλάδα | 90 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 2012-2013 | Ολυμπιακός Πειραιώς (βοηθός) | ||
| 2013 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| 2014-2015 | Ολυμπιακός Πειραιώς (βοηθός) | ||
| 2015- | Ελλάδα U21 | ||
|
|
|||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες
ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. |
|||
Μεγάλωσε στη Βίγλα, ένα παραθαλάσσιο χωρίο της Άρτας και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕ Βίγλας, με την οποία αγωνίστηκε στις διοργανώσεις της τοπικής ΕΠΣ Άρτας. Ξεκίνησε ως επιθετικός, όμως λόγω έκτακτης ανάγκης (ο ίδιος έχει αναφέρει πως άλλαξε θέση με τον συνονόματο ξάδερφό του την ημέρα εκείνη που παντρευόταν) αγωνίστηκε μια φορά ως τερματοφύλακας, θέση στην οποία τελικά καθιερώθηκε.[1]
Αγωνίστηκε τόσο με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, όσο και του Ολυμπιακού, ενώ υπήρξε αρχηγός και στους δύο συλλόγους, κατακτώντας αρκετούς τίτλους και με τις δύο ομάδες. Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 με την εθνική Ελλάδας.
Ποδοσφαιρική καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο
Η πρώτη του επαγγελματική ομάδα ήταν η Αναγέννηση Άρτας, από την οποία αποχώρησε το 1989 για να συνεχίσει στον Παναθηναϊκό, σε ηλικία 18 ετών. Τα πρώτα έξι χρόνια ήταν (συνήθως) αναπληρωματικός του Πολωνού τερματοφύλακα Γιόζεφ Βάντσικ.
Παναθηναϊκός
Έκανε το ντεμπούτο του την περίοδο 1989-90 σε έναν αγώνα εναντίον του Ολυμπιακού, αντικαθιστώντας τον Γιόζεφ Βάντσικ. Την περίοδο 1994-95 συμμετείχε σε πέντε αγώνες με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και σε τρεις την επόμενη περίοδο, κατακτώντας και τις δύο χρονιές το πρωτάθλημα, ενώ σταδιακά καθιερώθηκε ως βασικός (από την περίοδο 1997-98 κι έπειτα).
Το 2002 βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φτάσει στα προημιτελικά του Champions League, αλλά την περίοδο 2003-04 έχασε τη θέση του βασικού από τον Κώστα Χαλκιά, κυρίως λόγω της αρνητικής τροπής που είχαν πάρει οι διαπραγματεύσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του. Ο Παναθηναϊκός του προσέφερε τριετές συμβόλαιο (με αμοιβή 400.000 ευρώ περίπου για κάθε χρόνο και μηδενική ρήτρα σε περίπτωση που έφευγε για ομάδα του εξωτερικού),[2] πρόταση την οποία δεν αποδέχθηκε (ο ίδιος ζήτησε 600.000 ευρώ τον χρόνο)[3] και για τον λόγο αυτό έχασε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα για το υπόλοιπο της περιόδου (από τα τέλη Φεβρουαρίου 2004).
Αρχικά, ο αθλητικός Τύπος και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού πήραν το μέρος του, καθώς θεώρησαν τη συμπεριφορά της διοίκησης λανθασμένη και απαξιωτική για τον ποδοσφαιριστή, ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε ήδη έρθει σε συμφωνία με τον αιώνιο αντίπαλο, τον Ολυμπιακό.
Ο Νικοπολίδης κατέκτησε τελικά το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2003-04, όμως η μετακίνησή του στον Ολυμπιακό (με υπογραφή τριετούς συμβολαίου και ετήσιες αποδοχές περίπου 600.000 ευρώ), είχε διαρρεύσει πριν τη λήξη της [4] με αποτέλεσμα στη φιέστα που ακολούθησε για την κατάκτηση του νταμπλ, να αποδοκιμαστεί από μερίδα οπαδών όταν σήκωσε το τρόπαιο.
Ολυμπιακός Πειραιώς
Η επίσημη ανακοίνωση της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό έγινε λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του Euro 2004[5] και ο ίδιος πήρε για πρώτη φορά δημόσια θέση, δηλώνοντας πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού του φέρθηκε αντιεπαγγελματικά και για τον λόγο αυτό δεν είχε κανέναν ηθικό ενδοιασμό να γίνει παίκτης του Ολυμπιακού, αν και δεν ήταν οπαδός της νέας του ομάδας.
Με το Νο 71 στη φανέλα του, αριθμός που αντιπροσωπεύει το έτος γέννησής του, βοήθησε τον Ολυμπιακό να κατακτήσει δύο συνεχόμενα νταμπλ και ο ίδιος έγινε ο πρώτος (και μέχρι στιγμής μοναδικός) Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει τρία συνεχόμενα νταμπλ. Αν συνυπολογιστεί και η κατάκτηση του Euro 2004, σε διάστημα 36 μηνών κατέκτησε 7 τίτλους.
Τις τρεις επόμενες περιόδους παρέμεινε βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και κατέκτησε ισάριθμα συνεχόμενα πρωταθλήματα (2007-09) και δύο ακόμα νταμπλ (2008-09), φτάνοντας συνολικά τα 7 νταμπλ (3 με τον Παναθηναϊκό και 4 με τον Ολυμπιακό), αριθμό που αποτελεί ρεκόρ για Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου 2009-10 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, όμως τελικά και ύστερα από παρότρυνση του τότε προέδρου του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη, αναθεώρησε και αποφάσισε να συνεχίσει για άλλη μία χρονιά.
Στις 17 Απριλίου 2011, αποχωρώντας ως αλλαγή από τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος, ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ενεργό δράση, αφού σήκωσε μαζί με τον Βασίλη Τοροσίδη το τρόπαιο του πρωταθλήματος 2010-11. Συνολικά πραγματοποίησε 369 συμμετοχές στην Α’ Εθνική.[6]
Διεθνής καριέρα
Το ντεμπούτο του με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στις 18 Αυγούστου 1999 εναντίον του Ελ Σαλβαδόρ και δύο χρόνια αργότερα, καθιερώθηκε ως ο βασικός τερματοφύλακας και της εθνικής ομάδας.
Αγωνίστηκε στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2002 και του Euro 2004, ενώ στην τελική φάση της διοργάνωσης κράτησε το μηδέν στην εστία του στους τρεις νοκ άουτ αγώνες και ήταν ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους στην κατάκτηση του κυπέλλου. Ψηφίστηκε ως ο τερματοφύλακας της καλύτερης ενδεκάδας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, στο οποίο συμμετείχε και στους έξι αγώνες, δεχόμενος συνολικά 4 γκολ.
Στις 15 Ιουνίου του 2008, μία ημέρα μετά την ήττα της Ελλάδας από τη Ρωσία με 1-0 για το Euro 2008 και τον αποκλεισμό από την τελική φάση της διοργάνωσης, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, υποστηρίζοντας ότι είχε πάρει αυτήν την απόφαση πριν από την έναρξη της διοργάνωσης και ανεξάρτητα από την πορεία της Ελλάδας σε αυτή. Συνολικά πραγματοποίησε 90 συμμετοχές, επίδοση που τον κατατάσσει στην έκτη θέση όλων των εποχών σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας.
Τίτλοι
1 Πρωτάθλημα Ευρώπης (2004)
11 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1990, 1991, 1995, 1996, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011)
9 Κύπελλα Ελλάδας (1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009)
3 Σούπερ Καπ Ελλάδας (1993, 1994, 2007)
Προπονητική καριέρα
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή. Αρχικά υπήρξε βοηθός προπονητή του Λεονάρντο Ζαρντίμ στον Ολυμπιακό το 2012, ενώ τον Ιανουάριο του 2013 αντικατέστησε τον Πορτογάλο, που μόλις είχε αποχωρήσει, στον πάγκο της πειραϊκής ομάδας.
Έπειτα από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Μίτσελ, παρέμεινε προσωρινά ως βοηθός προπονητή, αποχωρώντας οριστικά στο τέλος της περιόδου. Τον Ιούλιο του 2014 επέστρεψε ως βοηθός του Ισπανού προπονητή, σε αντικατάσταση του Βίκτορ Σάντσεθ που αποχώρησε.[7] Τον Μάρτιο του 2015 έγινε γνωστή η λύση της συνεργασίας του με τον πειραϊκό σύλλογο.[8]
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της εθνικής Ελπίδων.[9]
Εξωγηπεδικά
Είναι παντρεμένος με την πρώην παίκτρια μπάσκετ Βάσω Στασινού και έχουν τρία παιδιά.
Παρατσούκλι
O Αντώνης Νικοπολίδης απέκτησε το παρατσούκλι Τζορτζ Κλούνεϊ, εξαιτίας της μεγάλης ομοιότητάς του με τον Αμερικανό ηθοποιό, κατά τη διάρκεια του Euro 2004 από βρετανικά και άλλα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης.[10]
Συγγραφέας
Το 2012 ο Νικοπολίδης εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ο αγώνας της ζωής μου». Αξιοσημείωτο είναι πως μέσα σε λίγες μέρες το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ.[11]
Διορισμός στον Δήμο Κηφισιάς ως κηπουρός, που δεν αποδέχθηκε
Τον Δεκέμβριο του 2008 ο Αντώνης Νικοπολίδης διορίστηκε στον Δήμο Κηφισιάς ως κηπουρός με κοινή υπουργική απόφαση, η οποία δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θέση την οποία ο ίδιος δεν αποδέχθηκε. Σύμφωνα με την κοινή απόφαση των τότε υφυπουργών Εσωτερικών Αθανάσιου Νάκου και Πολιτισμού αρμόδιου για τα θέματα Αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη, ο διεθνής τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Αντώνης Νικοπολίδης τοποθετήθηκε σε κενή οργανική θέση του Δήμου Κηφισιάς. Αυτό αναφέρεται στο υπ’ αριθμό 1120 ΦΕΚ, με ημερομηνία 11 Δεκεμβρίου 2008, όπου σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι η κοινή απόφαση των δύο υφυπουργών εκδόθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 2008 και πως ο διεθνής τερματοφύλακας τοποθετήθηκε στον Δ΄ Βαθμό με 18ο μισθολογικό κλιμάκιο στον κλάδο των Δενδροκηπουρών του Δήμου Κηφισιάς.[12]
Πρόεδρος του ΠΣΑΠ
Ως το 2010 ήταν πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ).
Παραπομπές
Οι ιστορίες ζωής του Αντώνη Νικοπολίδη., ιστ. Sport24 17 Νοε. 2011
Το Βήμα, Η αθλητική εβδομάδα 19-23/01/2004, 25/01/2004
Καθημερινή, Ώρα αλήθειας για Παναθηναϊκό και Nικοπολίδη, 25/01/2004
Καθημερινή, "Kοκκίνισε ο Nικοπολίδης-Συμφώνησε σε όλα με τον Oλυμπιακό για 3 χρόνια και 600 χιλ. ευρώ ετησίως", 14/5/2004
Καθημερινή, "«Kόκκινος» και με βούλα ο Aντώνης" , 08/07/2004
Galanis Sports Data, Στατιστικά Ολυμπιακού
Νικοπολίδης και Ράφα οι νέοι βοηθοί του Μίτσελ, www.sport-fm.gr
Τέλος ο Νικοπολίδης από τον Ολυμπιακό, www.sport-fm.gr
Και επίσημα στην Ελπίδων ο Νικοπολίδης, www.sport-fm.gr
(Αγγλικά) Virgin Media, Euro 2004 lookalikes, Ιούνιος 2004
Εφημ. "Πρώτο Θέμα": Νικοπολίδης, "Ο Αγώνας της ζωής μου"
ΤΑ ΝΕΑ, Διόρισαν κηπουρό τον Αντώνη Νικοπολίδη, 19/12/2008
Πηγές
Ο Αντώνης Νικοπολίδης στο soccerway
Το ποδοσφαιρικό προφίλ του Αντώνη Νικοπολίδη στο transfermarkt
Το προπονητικό προφίλ του Αντώνη Νικοπολίδη στο transfermarkt
Στατιστικά 2006-07
Στατιστικά 2007-08
Στατιστικά 2008-09
Στατιστικά 2009-10
Στατιστικά 2010-11
|
Εθνική Ελλάδος - Πρωταθλητές Ευρώπης 2004 1 Νικοπολίδης | 2 Σεϊταρίδης | 3 Βενετίδης | 4 Νταμπίζας | 5 Δέλλας | 6 Μπασινάς | 7 Ζαγοράκης | 8 Γιαννακόπουλος | 9 Χαριστέας | 10 Τσιάρτας | 11 Νικολαΐδης | 12 Χαλκιάς | 13 Κατεργιαννάκης | 14 Φύσσας | 15 Βρύζας | 16 Καφές | 17 Γεωργιάδης | 18 Γκούμας | 19 Καψής | 20 Καραγκούνης | 21 Κατσουράνης | 22 Παπαδόπουλος | 23 Λάκης | C Ρεχάγκελ |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
