Η Τεύθις ήταν αρχαία Αρκαδική κώμη στην θέση της σημερινής Δημητσάνας.

Τις περισσότερες πληροφορίες για την αρχαία Τεύθιδα, μας τις δίνει ο περιηγητής Παυσανίας στα Αρκαδικά.

Σύμφωνα με τον Παυσανία , ήταν κώμη , παλιά πόλισμα, της πόλης - κράτους της Θεισόας η οποία με την σειρά της ανήκε στην Παρράσια .

Ο Παυσανίας λοιπόν αναφέρει ότι το 174μ.Χ. που εκείνος επισκέφτηκε την περιοχή, η Τεύθιδα ήταν μία μικρή κώμη, ενώ παλιότερα ήταν πόλη με αξιόλογους ναούς και τείχη. Η σημασία της πόλης φαίνεται και από το δικαίωμα κοπής νομισμάτων, το 2ο π.Χ. αι. Ο ίδιος περιηγητής αναφέρεται στην ακρόπολη της κώμης και στους ναούς της Αθηνάς, της Αφροδίτης και της Άρτεμις. Ειδικά στο ναό της Αθηνάς, είδε και άγαλμα της θεάς με κόκκινο επίδεσμο στο μηρό. Αναφέρει λοιπόν ότι οι κάτοικοι της Τεύθιδας πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο, αλλά ο αρχηγός τους (Τεύθις ή Όρνυτος) διαφώνησε με τον Αγαμέμνονα στην Αυλίδα και θέλησε να φύγει. Πάνω στη διένεξη αυτή τραυμάτισε τη θεά Αθηνά στο μηρό. Για να εξιλεωθούν οι κάτοικοι έφτιαξαν, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου της Δωδώνης, άγαλμα της θεάς με το τραύμα στο μηρό. Η πόλη συμμετείχε και στον εποικισμό της Μεγαλόπολης. Στα ρωμαϊκά χρόνια, η πόλη συνεχίζει την ιστορική της πορεία, όμως η παρακμή ξεκινά κατά το 3ο αι. μ.Χ. Τότε περίπου ξεκινά και ο εκχριστιανισμός των κατοίκων. Τα ευρήματα από την αρχαία Τεύθιδα, βρίσκονται στη βιβλιοθήκη της Δημητσάνας.

[1]

Σήμερα πάνω στην αρχαία πόλη έχει χτιστή η Δημητσάνα, έχουν βρεθεί η αρχαία ακρόπολη ενώ έχουν βρεθεί και ανασκαφή διάσπαρτα σε όλη την πόλη πολλά λείψανα αρχαίων κτιρίων.[2]

αναφορές

1. ↑ [4] τῇ χώρᾳ δὲ τῇ Θεισόᾳ προσεχὴς κώμη Τεῦθίς ἐστι: πάλαι δὲ ἦν πόλισμα ἡ Τεῦθις. ἐπὶ δὲ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς Ἰλίῳ ἰδίᾳ παρείχοντο οἱ ἐνταῦθα ἡγεμόνα: ὄνομα δὲ αὐτῷ Τεῦθιν, οἱ δὲ Ὄρνυτόν φασιν εἶναι. ὡς δὲ τοῖς Ἕλλησιν οὐκ ἐγίνετο ἐπίφορα ἐξ Αὐλίδος πνεύματα, ἀλλὰ ἄνεμος σφᾶς βίαιος ἐπὶ χρόνον εἶχεν ἐγκλείσας, ἀφίκετο ὁ Τεῦθις Ἀγαμέμνονι ἐς ἀπέχθειαν καὶ ὀπίσω τοὺς Ἀρκάδας ὧν ἦρχεν ἀπάξειν ἔμελλεν. [5] ἐνταῦθα Ἀθηνᾶν λέγουσι Μέλανι τῷ Ὦπος εἰκασμένην ἀποτρέπειν τῆς ὁδοῦ Τεῦθιν τῆς οἴκαδε: ὁ δέ, ἅτε οἰδοῦντος αὐτῷ τοῦ θυμοῦ, παίει τὴν θεὸν τῷ δόρατι ἐς τὸν μηρόν, ἀπήγαγε δὲ καὶ ἐκ τῆς Αὐλίδος ὀπίσω τὸν στρατόν. ἀναστρέψας δὲ ἐς τὴν οἰκείαν, τὴν θεὸν ἔδοξεν αὐτὴν τετρωμένην φανῆναί οἱ τὸν μηρόν: τὸ δὲ ἀπὸ τούτου κατέλαβε Τεῦθιν φθινώδης νόσος, μόνοις τε Ἀρκάδων τοῖς ἐνταῦθα οὐκ ἀπεδίδου καρπὸν οὐδένα ἡ γῆ. [6] χρόνῳ δὲ ὕστερον ἄλλα τε ἐχρήσθη σφίσιν ἐκ Δωδώνης, ὁποῖα δρῶντες ἱλάσεσθαι τὴν θεὸν ἔμελλον, καὶ ἄγαλμα ἐποιήσαντο Ἀθηνᾶς ἔχον τραῦμα ἐπὶ τοῦ μηροῦ. τοῦτο καὶ αὐτὸς τὸ ἄγαλμα εἶδον, τελαμῶνι πορφυρῷ τὸν μηρὸν κατειλημένον. καὶ ἄλλα ἐν Τεύθιδι, Ἀφροδίτης τε ἱερὸν καὶ Ἀρτέμιδός ἐστι.Παυσανία Αρκαδικά

2. ↑ www.dimitsana.gr