Το Όριο ή Οριό είναι χωριό του δήμου Κύμης-Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 388 κατοίκους. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 40 μ.[1]

Ιστορικά στοιχεία

Ο χώρος φαίνεται να κατοικείται από την αρχαιότητα. Κατά την αρχαιότητα αποτελούσε το όριο ανάμεσα στις επικράτειες της αρχαίας Κύμης, της Οιχαλίας και των Κοίλων, και από αυτό το γεγονός διατηρεί μέχρι σήμερα το όνομά του. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας στο χωριό βρισκόταν το μέγαρο του Φράγκου φεουδάρχη. Το μέγαρο ήταν στη θέση Φραντσέσκο, δυτικά του σχολείου του χωριού. Κοντά στο χωριό βρισκόταν κάστρο, γνωστό ως Λα Κούπα.[2]

Οι Οθωμανοί, με επικεφαλής τον Μωάμεθ Β΄, κατέλαβαν αυτό το φρούριο Κούπα μετά από προδοσία το 1470 και το γκρέμισαν.[2] Το χωριό αναφέρεται στο οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 ως Oryo. Σύμφωνα με την κατάστιχο είχε 96 σπίτια με 11 χήρες. Το κατάστιχο επίσης σημειώνει ότι είναι γνωστό και ως Ποτήρα και ότι διαθέτει οχυρό. Το κατάστιχο του 1521 αναφέρει ότι ο αριθμός των νοικοκυριών είχε αυξηθεί στα 202.[3]

Μετά την απελευθέρωση, το 1833, οι κάτοικοι του χωριού για να αποκτήσουν τα χωράφια γύρω από το χωριό έπρεπε να τα αγοράσουν από τους προηγούμενους κατόχους τους. Το 1836 το Ορίο προσαρτήθηκε στον δήμο Δυστίαιων, το 1848 στον δήμο Αυλώνος και με την κατάργηση των δήμων το 1912 ορίστηκε έδρα κοινότητας οποία περιελάμβανε επίσης τα χωριά Πυργί και Μουρτερή, τα οποία αργότερα αποσπάστηκαν από αυτή.[2]
Απογραφές πληθυσμού

Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Απογραφή 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 567[1] 593[1] 603[1] 658[1] 523[1] 481[1] 530[1] 454 388
Σημεία ενδιαφέροντος

Στο νεκροταφείο του χωριού βρίσκεται ο ναός της Θεοτόκου ή Παναγία, ο οποίος χρονολογείται από τους βυζαντινούς χρόνους. Το κτίριο του παλιού δημοτικού σχολείου έχει διαμορφωθεί σε λαογραφικό μουσείο.[2]
Παραπομπές

Σταματελάτος, Μιχαήλ; Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 572. ISBN 9603201332.
«Οριό». Δήμος Κύμης - Αλιβερίου. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019.
Μπαλτά, Ευαγγελία (1989). L' Eubee a la fin du XV siecle: economie et population: les registres de l'annee 1474. Αθήνα: Εταιρεία Ευβοϊκών Μελετών. σελ. 108, 123, 328.