ο 1754 κατά την οικοδόμηση του Κυριακού της Αγίας Άννας στο Άγιον Όρος ξέσπασε η έριδα των Κολλυβάδων, δηλαδή έριδα των μοναχών ως προς την τέλεση των μνημοσύνων το Σάββατο ή την Κυριακή.[1] Το 1770 ο ιερομόναχος Νήφων, καταγόμενος από την Χίο, από τις ηγετικές μορφές των Κολλυβάδων, δηλαδή αυτών που υποστήριζαν την τέλεση των μνημοσύνων το Σάββατο φεύγει με την συνοδεία του από το Άγιο Όρος και το 1775 οικοδομεί την μονή Ευαγγελιστρίας στην Ικαρία. Επειδή ο τόπος ήταν φτωχός και ανθυγιεινός, το 1794 φεύγουν από την Ικαρία και με την προτροπή του σκιαθίτη μοναχού Γρηγορίου Χατζησταμάτη, του οποίου ο πατέρας είχε μεγάλη περιουσία[2], κτίζουν στη Σκιάθο στη θέση "Αγαλιανοί"νέα μονή, τη μονή Ευαγγελιστριας της Σκιάθου[3]. Το 1797 μετά από αίτηση του Νήφωνος το μοναστήρι αναγνωρίστηκε ως σταυροπηγιακό με έγγραφο του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄.[4]
Μονή Ευαγγελίστριας Σκιάθου

Το 1807 ο Νικοτσάρας ερχόμενος από το Άγιον Όρος συγκέντρωσε στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού οπλαρχηγούς, μεταξύ των οποίων και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη οι οποίοι ορκίστηκαν υπό του ηγουμένου Νήφωνος "έχοντας προ αυτών την σημαίαν (επί κυανού εδάφους λευκόν σταυρόν)"[4] ότι θα συμμετάσχουν στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Είναι η πρώτη εμφάνιση της ελληνικής σημαίας σε μπλε φόντο και λευκό σταυρό. Το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας απέκτησε μεγάλη περιουσία και πλούσια βιβλιοθήκη. Κυρίως έγινε γνωστό για το "κολλυβάδικο πνεύμα,ώστε το μοναστήρι του Ευαγγελισμού να γίνει κέντρο με ηθική ακτινοβολία και πνευματική ζωτικότητα".[1]
Μονή Ευαγγελίστριας Σκιάθου
Μονή Ευαγγελίστριας Σκιάθου
Μονή Ευαγγελίστριας Σκιάθου