.
Περιφέρεια : Στερεάς Ελλάδας
Νομός : Εύβοιας
-- Δήμος Διρφύων --
Ο Μίστρος είναι χωριό του Διρφύων - Μεσσαπίων της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 358 κατοίκους. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 210 μ.[1] κοντά στο κέντρο της Εύβοιας. Απέχει 30 χιλιόμετρα από τη Χαλκίδα. Η οικονομία του είναι αγροκτηνοτροφική, με κύρια ασχολία την εκτροφή αιγοπροβάτων.[2]
Ιστορικά στοιχεία
Κοντά στο χωριό έχουν βρεθεί θέσεις προϊστορική κατοίκησης. Στο σπήλαιο Μέριανη, σε υψόμετρο 410 μέτρων, έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης από την νεολιθική εποχή Ι. Το σπήλαιο βρίσκεται κοντά σε νερό και έχει καλό φωτεισμό και έτσι παρά το μικρό του μέγεθος ήταν κατάλληλο για κατοίκηση.[3] Στη Δρακοσπηλιά, ένα σπήλαιο πιο ψηλά στο όρος Όλυμπος, σε υψόμετρο 950 μέτρων, βρέθηκαν ίχνη κατοίκησης κατά την τελική νεολιθική εποχή, πιθανόν από κτηνοτρόφους. Στο ίδιο σπήλαιο βρέθηκαν επίσης ευρήματα των ιστορικών χρόνων, κυρίως λυκήθια και ειδώλια του 4ου αιώνα π.Χ. Θεωρείται πιο πιθανόν το σπήλαιο να ήταν τόπος ταφής παρά ιερό, αν και δεν έχουν βρεθεί σκελετοί.[3] Κοντά στο Μίστρο έχουν βρεθεί μυκηναϊκοί τάφοι της ύστερης εποχής του χαλκού ΙΙΙΑ-Β.[4]
Το 1835 ο Μίστρος προσαρτήθηκε στον δήμο Ληλαντίων. Με την κατάργηση των δήμων το 1912 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας. Με το σχέδιο Καποδίστριας προσαρτήθηκε στον δήμο Διρφύων και με το πρόγραμμα Καλλικράτης στον δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων. Μέχρι το 1940 το χωριό γραφόταν Μύστρος.[5]
Απογραφές πληθυσμού
Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Απογραφή 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 427[1] 526[1] 583[1] 507[1] 389[1] 389[1] 440[1] 371 358
Σημεία ενδιαφέροντος
Στην κορυφή του χωριού, πάνω από τον ναό του Αγίου Αθανασίου, σώζονται τα ερείπια μεσαιωνικού πύργου. Ο πύργος φαίνεται να κτίστηκε τις πρώτες δεκαετίας του 15ου αιώνα, όταν οι Βενετοί είχαν εγκαθιδρύσει την κυριαρχίας τους στο νησί. Οι διαστάσεις της βάσης είναι 10,5 επί 9,5 μέτρα και το αρχικό του ύψος μπορεί να ξεπερνούσε τα 20 μέτρα. Ο πύργος κατεδαφίστηκε μερικών το 1948 ώστε να κατασκευαστεί στη θέση του οχυρό, αλλά η κατεδάφιση σταμάτησε έπειτα από διαμαρτυρίες των κατοίκων.[6]
Παραπομπές
Σταματελάτος, Μιχαήλ; Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 509. ISBN 9603201332.
«Μίστρος». servitoros.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκέμβριος 2019.
Σάμψων, Αδαμάντιος (1985). «Τα σπήλαια και η χρήση τους στην Εύβοια και γενικότερα στον ελληνικό χώρο». Αρχαιολογία 15: 37-44. Ανακτήθηκε στις 2019-12-26.
Νικολόπουλος, Βαγγέλης (2015). «Η Προϊστορική Εποχή της Εύβοιας». ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΛΕΣ Τόµος Γ : ΒΟΙΩΤΙΑ & ΕΥΒΟΙΑ. Αθήνα: Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. σελ. 178. ISBN 978-618-5060-10-7.
«Μίστρος (Ευβοίας)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019.
Παπαθανασίου, Μανώλης. «Πύργος Μίστρου». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκέμβριος 2019.
| Δημοτική Ενότητα Διρφύων |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Αθανασίου |
| Άγιος Αθανάσιος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αμφιθέας |
| Αμφιθέα, η |
| Τοπική Κοινότητα Βούνων |
| Βούνοι, οι |
| Τοπική Κοινότητα Γλυφάδας |
| Αγριοσυκέα, η |
| Γλυφάδα, η |
| Κοτσίκια, τα |
| Νίκη, η |
| Τοπική Κοινότητα Θεολόγου |
| Θεολόγος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Καθενών |
| Καθενοί, οι |
| Τοπική Κοινότητα Καμπιών |
| Καμπιά, τα |
| Κάτω Καμπιά, τα |
| Σκουντέρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Λούτσας |
| Λούτσα, η |
| Τοπική Κοινότητα Μίστρου |
| Άνω Μίστρος, ο |
| Κλιμάκι, το |
| Μαυρόπουλο, το |
| Μίστρος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Παλιούρα |
| Παλιούρας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Πισσώνος |
| Πισσώνας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Πούρνου |
| Πούρνος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Στενής Δίρφυος |
| Κάτω Στενή, η |
| Πύργος, ο |
| Στενή Δίρφυος, η |
| Τοπική Κοινότητα Στροπώνων |
| Αγία Ειρήνη, η |
| Λάμαρη, η |
| Παραλία Χιλιαδού, η |
| Στρόπωνες, αι |
|
Νομός Εύβοιας : Δήμος, Κοινότητα Χαλκιδέων | Αιδηψού | Αμαρυνθίων | Ανθηδώνος | Αρτεμισίου | Αυλίδος | Αυλώνος | Διρφύων | Διστύων | Ελυμνίων | Ερέτριας | Ιστιαίας | Καρύστου | Κηρέως | Κονιστρών | Κύμης | Ληλαντίων | Μαρμαρίου | Μεσσαπίων | Νέας Αρτάκης | Νηλέως | Σκύρου | Στυραίων | Ταμιναίων | Ωρεών | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Ευβοίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
