Ιστορία

Το Λουτράκι κατά τη Βυζαντινή περίοδος ονομαζόταν και Κορδοβίτσα σύμφωνα με το Χρονικό των Τόκκων. Από το Λουτράκι γίνονταν η θαλάσσια συγκοινωνία με τη Σαλαώρα της Άρτας. Μέσω θαλάσσης το ταξίδι ήταν πιο σύντομο και ασφαλές, ενώ από τη στεριά, από το Μακρυνόρος, διαρκούσε περισσότερο και ήταν λιγότερο ασφαλές, αφού υπήρχαν συχνά ληστές.
Μυκηναϊκού τύπου θολωτός τάφος, το εσωτερικό

Στο Λουτράκι, λίγο μετά τη γέφυρα στο ποτάμι της Νήσσας, είχαν εντοπιστεί σε παλαιότερες ανασκαφές στοιχεία κατοίκησης που υποδηλώνουν μετάβαση από την μεσοελλαδική στην υστεροελλαδική περίοδο. Ο επισκέπτης μπορεί να δει ένα πρωτοελλαδικό Τύμβο και ένα θολωτό μυκηναϊκό τάφο δείγματα της Μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, που μαρτυρούν την παρουσία Μυκηναίων στην περιοχή, οι οποίοι εισχώρησαν εκεί από την κοιλάδα του Αχελώου. Η υστεροελλαδική περίοδος ή αλλιώς Μυκηναϊκή στην Ακαρνανία αντιπροσωπεύεται με σημαντικές εγκαταστάσεις. Η αρχιτεκτονική τους δεν παρουσιάζει διαφορές από τους υπόλοιπους θολωτούς τάφους της Ακαρνανίας. Στο Λουτράκι φαίνεται ότι υπήρχε ένας οργανωμένος οικισμός που έλεγχε στο σημείο εκείνο τον Αμβρακικό κόλπο και την εύφορη παράκτια πεδιάδα.

Στο Λουτράκι στη θέση Σπαθάρι βρέθηκε επίσης επιτύμβιο ανάγλυφο κόρης του β΄ μισού του 4ου αιώνα π.χ. Βρέθηκαν ακόμα δύο Επιτύμβιες στήλες με τις επιγραφές: ΑΥΤΟΚΡΑΤΗΣ και ΞΕΝΑΡΙΟΣ.

Πηγές

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ ΤΟΠΟΙ-ΜΝΗΜΕΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ

'Εκδοση Ιστορικής - Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Αγρίνιο 1995

ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Σ. ΚΑΤΩΠΟΔΗ "ΑΡΧΑΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑ"

ΕΚΔΟΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΑΓΡΙΝΙΟ 1987