.
Ο Βασίλειος Αθανασίου (Ριζά Χαλκιδικής 1790 - Λαμία 1839) συμμετείχε ως αξιωματικός στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Το 1812 υπηρετούσε στις στρατιωτικές φρουρές της Μολδοβλαχίας. Το 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης του ανέθεσε την αρχηγία ομάδας ομάδας στρατιωτών υπό το γενικό πρόσταγμα του Γεωργάκη Ολυμπίου και πολέμησε τους Οθωμανούς σε στο Ρους Ντε Βέντε, στη μάχη του Δραγατσανίου και στη Μονή Σέκου. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μοδοβλαχία, μετέβη στη Ρωσία όπου για διάφορους λόγους, κατέστη αδύνατο να επιστρέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Το 1825, συμμετείχε ως λοχαγός του ιππικού στις επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα υπό το συνταγματάρχη Φαβιέρο. Το 1826 εντάχθηκε στο σώμα του Ηπειρώτη Χατζημιχάλη Νταλιάνη που συμμετείχε στην εκστρατεία του Γεώργιου Καραϊσκάκη στη Ρούμελη. Έλαβε μέρος στη μάχη της Αράχοβας και στις μάχες της Δόμβραινας, Τουρκοχωρίου και Διστόμου. Διακρίθηκε στις συμπλοκές της Αθήνας εναντίον του Κιουταχή, όπου συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με το στρατηγό Μακρυγιάννη. Το 1828, το ιππικό σώμα του Νταλιάνη μετέβη στην Κρήτη, όπου ο Αθανασίου πολέμησε στη μάχη του Φραγκοκάστελλου. Μετά το θάνατο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελλο, ο Βασίλειος Αθανασίου κλήθηκε από το Κρητικο Συμβούλιο να σχηματίσει νέο ιππικό σώμα. Έως το 1830, το σώμα του Βασίλειου Αθανασίου πέτυχε να περιορίσει τον Οθωμανικό στρατό μέσα στα φρούρια της Μεγαλονήσου.
Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (στο οποίο δεν περιλαμβανόταν η Κρήτη), μετέβη στην Πελοπόννησο. Εκεί με τη συμπαράσταση του κουμπάρου του, Μακρυγιάννη (τον στεφάνωσε), διορίστηκε στη νεοσύστατη Χωροφυλακή, με το βαθμό του ταγματάρχη ιππικού (1833). Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητά του και για τη συμβολή του στην αντιμετώπιση της ληστείας, στη Στερεά Ελλάδα. Η προσφορά του στην Επανάσταση αναγνωρίστηκε και μετατάχθηκε τιμητικά στη Βασιλική Φάλαγγα. Το Ελληνικό Κράτος του διέθεσε εθνικές γαίες στο Νομό Φθιώτιδας. Τα τελευταία του χρόνια, τα πέρασε στη Λαμία, όπου σχεδίαζε από κοινού με τον Μακρυγιάννη, την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Πέθανε το 1839, αφήνοντας 3 ανήλικα τέκνα.
Τραυματίστηκε τρείς φορές στην στρατιωτική του πορεία, στη Δόμβραινα Βοιωτίας, στην Αθήνα και στο Φραγκοκάστελλο Χανίων. Συνολικά, πήρε μέρος σε 25 μάχες. Θεωρούνταν από τους καλύτερους ιππείς και διακρίθηκε για την τιμιότητα και ευτολμία του. Ο Μακρυγιάννης στα Ενθυμήματά του αναφέρει τα εξής:
«Όρκισα εγώ (για την απελευθέρωση της Μακεδονίας) και τον Βασίλη Αθανασίου. Ήταν αρχηγός της καβαλλαρίας στην Κρήτη και ήρθε στο Άργος και τον στεφάνωσα. Ήταν κι αυτός Μακεδόνας […] Πολλά τίμιος άνθρωπος και γενναίος».
Αναφορές
* Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χαλκιδικής, Εισήγηση Κωνσταντίνου Χιούτη, εκπαιδευτικού
* Δήμος Ζερβοχωρίων Χαλκιδικής, Ριζά
Αθανασίου, Αθανάσιος
Αθανασίου, Ανδρέας
Αθανασίου, Ανέστης
Αθανασίου, Αντώνης
Αθανασίου, Βασίλειος
Αθανασίου, Γιάννης ( Τζοβάνι ντ’ Ατανάση)
Αθανασίου Ζαχαρίας
Αθανασίου, Μάκης
Αθανασίου, Μάριος
Αθανασίου, Νάσος
Αθανασίου, Χαράλαμπος
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
