Στυλιανός Αλλαμανής

Ο Στυλιανός Αλλαμανής (Καρδίτσα, 1910 - Αθήνα, 9 Ιουλίου 2000) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Χρημάτισε 9 φορές βουλευτής με διάφορα κόμματα και διετέλεσε υπουργός.

Βιογραφία

Ήταν γιος του εμπόρου Αχιλλέα Αλλαμανή από τα Άγραφα, ενώ ο θείος του, Χρήστος Αλλαμανής ήταν υπουργός Γεωργίας και του ανέθεσε τη διεύθυνση του γραφείου του στα 1928. Σπούδασε Νομικά στα Πανεπιστήμια των Αθηνών και του Γκότιγκεν, καθώς και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, στη Γαλλία[1]. Εργάστηκε στο δικηγορικό επάγγελμα, αρχικά στη γενέτειρά του και από το 1945 ως τη συνταξιοδότησή του στην Αθήνα. Από το γάμο του απέκτησε μία κόρη και 1 γιο.

Κατήλθε στον πολιτικό στίβο για πρώτη φορά στις εκλογές του 1950, οπότε εξελέγη βουλευτής Καρδίτσας-Τρικάλων με την ΕΠΕΚ. Επανεξελέγη στις εκλογές του 1951 και του 1952. Το 1953 ίδρυσε μαζί με τον Καρτάλη και τον Αλέξανδρο Σβώλο το Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΔΚΕΛ) με το οποίο εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1956. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής με την Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση.

Συνίδρυσε την Ένωση Κέντρου μαζί με πολλούς άλλους πολιτικούς και εξελέγη με αυτήν βουλευτής Καρδίτσας στις εκλογές του 1961, 1963 και 1964.

Για πρώτη φορά ανέλαβε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα, από τις 27 Οκτωβρίου 1951 ως τις 11 Οκτωβρίου 1952[2]. Από τις 8 Νοεμβρίου 1963 ως τις 30 Δεκεμβρίου 1963 διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων, στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963. Στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1964 ανέλαβε υπουργός Συγκοινωνιών, από τις 18 Φεβρουαρίου 1964 ως τις 15 Ιουλίου 1965. [3] Εν συνεχεία χρημάτισε υπουργός Οικονομικών, από τις 16 Ιουλίου 1965 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 και ως υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, από τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 ως τις 22 Δεκεμβρίου 1966.

Ως υπουργός συνετέλεσε στην κατασκευή πολλών και σημαντικών έργων για την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπως το Φράγμα του Πλαστήρα-Ταυρωπού. Βοήθησε επίσης στην ίδρυση Παιδαγωγικής Ακαδημίας και στην αποξήρανση των ελών στο Δήμο Σελλάνων.

Στις 24 Ιανουαρίου 1954 και αφού είχε εκφραστεί θετικά για το ΕΑΜ ο Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος, βουλευτής του Ελληνικού Συναγερμού, χειροδίκησε εναντίον του με συνέπεια ο πρόεδρος της Βουλής να τον ανακαλέσει στην τάξη και να διακόψει την συνεδρίαση. Στην επόμενη συνεδρίαση η αντιπολίτευση απείχε σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Κατά την περίοδο της επταετίας ο Αλλαμανής υπέστη εκτοπισμό στη Λευκάδα, εξαιτίας της αντικαθεστωτικής του δράσης.

Έπειτα από την πτώση της χούντας, προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής στις εκλογές του 1981. Υπηρέτησε ως το 1985, οπότε και τερματίστηκε η παρουσία του στην πολιτική.[4]

Το 1994 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέθανε στην Αθήνα. Κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 10 Ιουλίου 2000[5].

Παραπομπές

Ελληνικόν Who is Who, 1962, σελ. 27.
««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα, Από 27.10.1951 έως 11.10.1952»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 17-1-2014.
«Kυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου Από 19.2.1964 έως 15.7.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 17-1-2014.
Αποχωρεί από την πολιτική ο Στ. Αλλαμανής, Ολύμπιο Βήμα, 27-4-1985, σελ. 5.

Αγγελτήριο κηδείας στην εφημερίδα "Καθημερινή", 9-7-2000, σελ. 12 (pdf).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιογραφικό στο Ίδρυμα Αλλαμανή.