.
Η Στέλλα Γκρέκα (Αθήνα, 1 Απριλίου 1922 - ), που το πραγματικό όνομά της είναι Στυλιανή Λαγκαδά,[1] είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, που εμφανίστηκε περιστασιακά και στον κινηματογράφο ως ηθοποιός. Υπήρξε για ένα διάστημα η αγαπημένη τραγουδίστρια των αστικών κέντρων και η απόλυτη ερμηνεύτρια των ελαφρών τραγουδιών.
Βιογραφικό σημείωμα
Τα πρώτα χρόνια. Η καθιέρωση
Η Στέλλα Γκρέκα, γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 1922,[1] ένα από τα εννέα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν σκηνογράφος και είχε φιλικές σχέσεις με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως ο Παντελής Χορν.[2]
Εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και από την ηλικία ήδη των 8 ετών ο αθηναϊκός τύπος είχε αναφερθεί σε αυτήν.[3] Το 1942 παντρεύτηκε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο, ο οποίος τη βάφτισε καλλιτεχνικά Στέλλα Γκρέκα, επειδή η ίδια δεν ήθελε να τραγουδά "ως Στέλλα Λάσκου".[2] Ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα "Πάμε στο άγνωστο", "Χθες το βράδυ", "Γύρισε", "Τί κι αν χαθείς", "Το τραγούδι της Μαρίνας". Αρνήθηκε να δισκογραφήσει κάποια κομμάτια για τα οποία η μουσική μοίρα επεφύλαξε καλύτερη τύχη. Το ένα ήταν το "Δυο πράσινα μάτια" του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του Κώστα Κιούση -κάτι που πολύ μετάνιωσε αργότερα- και το "Λίγες καρδιές αγαπούνε" το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μιχάλης Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία. Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε, ουσιαστικά, στη διετία 1946-1947.[4] Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και στο ραδιόφωνο, με τη συνοδεία του συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, σαγηνεύοντας όπως λέγεται με τη φωνή της το βασιλιά Παύλο.[3]
Ο Λάσκος την έπεισε να παίξει στην ταινία του Ραγισμένες καρδιές (1945). Αρχικά, η Γκρέκα επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στα Χειροκροτήματα του Γ. Τζαβέλλα, πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν, αλλά ο σύζυγός της την απέτρεψε, ώστε να συμμετάσχει στο δικό του φιλμ.[3] Κατόπιν, έπαιξε στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα (1946) του Τζαβέλλα, στο πλευρό των Αιμίλιου Βεάκη, Γιώργου Παππά και Λάμπρου Κωνσταντάρα. Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημα του ως τη μεγαλύτερη του αποτυχία.[1] Συνέχισε την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, την Μαρίνα, όπου ανέλαβε πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία, σε σενάριο των Αλ. Σακελλάριου - Χρ. Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία του πρώτου, ήταν μια παραγωγή του κουμπάρου της Φιλοπ. Φίνου και προβλήθηκε το Μάρτιο του 1947. Η Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λ. Κωνσταντάρα. Ήταν ένα απλό ρομάντσο, που έγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμήνευε η Γκρέκα.
Φυγή στην Αμερική και επιστροφή
Η Γκρέκα, που είχε χωρίσει με τον Λάσκο, το φθινόπωρο του 1947 μετέβη στις ΗΠΑ, μένοντας με τον αδελφό της Άγγελο, στη Νέα Υόρκη. Το 1950 παντρεύτηκε τον Ελληνοαμερικανό Τζον Αυγερινό, ο οποίος ασχολείτο με τον εφοπλισμό. Αφιερώθηκε στην οικογένεια και άφησε πίσω το ζήτημα της καριέρας της,[2] γι΄ αυτό και η ενασχόλησή της με το τραγούδι στην Αμερική ήταν περιορισμένη.[4]
Στην Ελλάδα ερχόταν μόνο για καλοκαιρινές διακοπές στα νησιά, με το ιδιωτικό σκάφος της.[3] Επισκέφθηκε επαγγελματικά τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1970 για να ηχογραφήσει δυο άλμπουμ για την ελληνική Columbia-EMI:[α] τα Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Χρήστο Χαιρόπουλο (1975)[β] και Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Αττίκ (1976).[γ] Λίγο νωρίτερα η ίδια εταιρεία είχε συλλέξει όλα τα τραγούδια που η ερμηνεύτρια ηχογράφησε κατά τη διετή καριέρα της και τα κυκλοφόρησε σε ένα δίσκο με τον τίτλο Στέλλα Γκρέκα. Το 1973 και το 1984 εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση, καλεσμένη του παραγωγού Γιώργου Παπαστεφάνου.[4] Ο ίδιος επιμελήθηκε και μια συλλογή από ηχογραφήσεις της τραγουδίστριας στην Αμερική, η οποία κυκλοφόρησε από τη LYRA το 1990 με τίτλο Τα τραγούδια της Αμερικής. Στις 16 Δεκεμβρίου 2013 οργανώθηκε στην Αθήνα μια συναυλία-αφιέρωμα στη Στέλλα Γκρέκα, την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μιχάλης Κουμπιός, με τη συμμετοχή διαφόρων τραγουδιστών, αλλά και της ίδιας της 92χρονης Στέλλας Γκρέκα.[5] Φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα επελέγησαν από το θεατρικό σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη για να κοσμήσουν τα εξώφυλλα της μυθιστορηματικής τριλογίας του Της επανάστασης, της μοναξιάς και της λαγνείας (2002-2004).[6]
Η τραγουδίστρια επέστρεψε στην Ελλάδα το 1987 και ζει πλέον μόνιμα στο Διόνυσο.[2]
Σημειώσεις
Τότε ΕΜΙΑΛ, δηλ. ΕΜΙ Αφοί Λαμπρόπουλοι.
Με τον ίδιο τον Χαιρόπουλο να τη συνοδεύει στο πιάνο.
Σε ενορχήστρωση και διεύθυνση του Χάρη Ανδρεάδη.
Παραπομπές
«Στέλλα Γκρέκα». Φίνος Φιλμ. Ανακτήθηκε στις 13-12-2015.
Γκρέκα, Στέλλα (20 Νοεμβρίου 2013). «Η Αθηναία της Εβδομάδας: Στέλλα Γκρέκα». LiFO. Ανακτήθηκε στις 13-12-2015.
«Στέλλα Γκρέκα: ένας θρύλος των 78 στροφών». Greek News. (28 Σεπτεμβρίου 2010). Greek American Weekly Newspaper. Ανακτήθηκε στις 18-12-2015.
«Η Κυρία Στέλλα Γκρέκα στο Δεύτερο Πρόγραμμα». vlahopoulou.blogspot.gr. Ανακτήθηκε στις 13-12-2015.
*«Δελτίο τύπου συναυλίας: Στέλλα Γκρέκα, μια φωνή μύθος». Ένωση Επτανησίων Ελλάδας. (20 Δεκεμβρίου 2013). Ανακτήθηκε στις 13-12-2015.
Νιάρχος, Θανάσης, «Στέλλα Γκρέκα & Αγγελος Παπαδημητρίου: H ντίβα και ο τζέντλεμαν». ΒΗΜΑgazino (3 Ιουλίου 2017). Ανακτήθηκε στις 7-02-2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Στέλλα Γκρέκα Discography». Discogs. Ανακτήθηκε στις 18-12-2015.
Γιώργος Παπαστεφάνου. «Η μουσική γράφει ιστορία. Στέλλα Γκρέκα» (βίντεο). youtube. Ανακτήθηκε στις 18-12-2015.
Γιώργος Παπαστεφάνου. «Οι παλιοί μας φίλοι. Στέλλα Γκρέκα» (βίντεο). youtube. Ανακτήθηκε στις 18-12-2015.
«Το τραγούδι της Μαρίνας (Την τρεχαντήρα μου πουλώ)» (βίντεο). youtube. Ανακτήθηκε στις 18-12-2015.
Γιώργου Μιχαηλίδη, Η μύηση (2000), Ο λαβύρινθος (2002), Η έξοδος (2004). biblionet. Ανακτήθηκε στις 7-02-2018. Η τριλογία του σκηνοθέτη-συγγραφέα, με τις φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα στα εξώφυλλα.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
