Ο Παντελής Χορν (1881-1941) ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος καθώς και θεατρικός συγγραφέας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Τεργέστη και ήταν γιος του Αυστριακού Δημητρίου Χορν και της Ματίνας Κουντουριώτη κόρης του Παντελή Κουντουριώτη. Επίσης ήταν δισέγγονος του Λάζαρου Κουντουριώτη. Εισήχθη στο Βασιλικό Ναυτικό και το 1899 αποφοίτησε απο τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Συμμετείχε στη σύσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου ενώ ήταν και από τα ιδρυτικά μέλη του Λιμενικού Σώματος.

Συγκεκριμένα ήταν ένας από τους τέσσερις πρώτους αξιωματικούς που μετήχθησαν από το Πολεμικό Ναυτικό, έχοντας τον βαθμό του αντιπλοιάρχου, στο Λιμενικό Σώμα, αποκτώντας τον βαθμό του επιλιμενάρχη β΄. Αποστρατεύθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1926 με τον βαθμό του υποναυάρχου.

Σε νεαρή ηλικία άρχισε να γράφει θεατρικά έργα. Ενώ ήταν αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού έγραψε το έργο Ανεχτίμητο, το οποίο δημιούργησε σκάνδαλο λόγω μερικών τολμηρών εκφράσεων που χρησιμοποιούσε. Με την κατηγορία ότι προσβάλλει τα ήθη παραπέμφθηκε από τον υπουργό Ναυτικών στο ναυτοδικείο, όπου αθωώθηκε. Στη συνέχεια έγραψε περισσότερα από 30 έργα, ορισμένα από τα οποία είναι κωμωδίες, μονόπρακτα, πολύπρακτα και δράματα, που παίχτηκαν από ηθοποιούς όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, ο Αιμίλιος Βεάκης, η Κατίνα Παξινού και ο Αλέξης Μινωτής: ο Ξένος (1906), οι Πετροχάρηδες (1908), το τίμιο σπίτι (1908), Μελάχρα (1909), η Παναγία η Κατηφορίτισα ( 1915 ), Το Μαύρο Καράβι (1917), το Φιντανάκι (1921), η Νταλμανοπούλα (1923), ο Σέντζας (1925), Φλαντρώ (1925), Ψωροκώσταινα (1927), Το Μελτεμάκι (1927), Σταθμός (1929), Σιγανοπαπαδιές (1929), ο Πρόξενος (1931) και Ζωή και παραμύθι (1937) κ.ά.

Πιστός στην ελληνική παράδοση, ο Χορν προσέδωσε ωστόσο στα έργα του έναν πολύμορφο χαρακτήρα, καθώς δέχθηκε τις ευρωπαϊκές επιδράσεις από τον ρεαλισμό, τον νατουραλισμό αλλά και το σύγχρονο ψυχολογικό δράμα.

Πρωτοπόρος, τολμηρός και προκλητικός δημιούργησε σκάνδαλο τόσο με τον Σέντζα όσο και με τη Φλαντρώ, έργα που μετά το πρώτο τους ανέβασμα παρέμειναν για πολλά χρόνια στην αφάνεια. Συγκεκριμένα η πρεμιέρα του Σέντζα το 1925 από τον θίασο Βεάκη – Νέζερ, δε βρήκε ανάλογη υποστήριξη από το κοινό και δέκα ημέρες μετά το έργο κατέβηκε[1] Για πολλά χρόνια αρθρογραφούσε σε εφημερίδες της Αθήνας ενώ είχε παρουσιάσει και λογοτεχνικά έργα. Ο Παντελής Χορν συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του, καθώς επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό θέατρο.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1941. Είχε δύο γιους, τον Γιάννη και τον Δημήτριο Χορν. Ο τελευταίος διέπρεψε ως ηθοποιός.
Παραπομπές - σημειώσεις

↑ Σπάθης Δ. 1993, 43.

Πηγές - Βιβλιογραφία

Λοβέρδου Μυρτώ:Η τραγωδία του πόθου, το Βήμα (το Άλλο Βήμα), 06/04/2003
Βιογραφικό του συγγραφέα από το ΕΚΕΒΙ.
Έργα του συγγραφέα και κριτικές των έργων του είναι διαθέσιμα σε περιοδικά των αρχών του 20ού αιώνα από την ψηφιακή συλλογή "Κοσμόπολις" του Πανεπιστημίου Πατρών.
Σπάθης Δ., «Το Νεοελληνικό Θέατρο», Ελλάδα - Ιστορία και Πολιτισμός, Αθήνα, 1983.

Εξωτερικές συνδέσεις

ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΧΟΡΝ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Σχολή Φιλοσοφική, Τμήμα Φιλολογίας, 1994