.
Ο Φαίδων Κουκουλές (1881 - 1956) ήταν Έλληνας βυζαντινολόγος και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου και καταγόταν απο την Έξω Μάνη. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γλωσσολογία και τη βυζαντινολογία στη Γερμανία.[1] Εργάστηκε ως καθηγητής γυμνασίο στην Κωνσταντινούπολη και το 1931 διορίστηκε καθηγητής δημοσίου και ιδιωτικού βίου των βυζαντινών στο πανεπιστήμιο Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1951.[2][1] Το ίδιο έτος με την συνταξιοδότησή του εξελέγη και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[3]
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, της οποίας διετέλεσε ισόβιος γενικός γραμματέας.[2] Από το 1926 ήταν διευθυντής του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας ενώ είχε εκδώσει 20 τόμους της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών. Μεταξύ των έργων του ξεχωρίζουν: το εξάτομο έργο Βυζαντινών βίος και πολιτισμός (1949), Βυζαντινό παραμύθι, Η μοναχή Θεοδούλη κ.α. Είχε συγγράψει βιβλία ιστορικού, λαογραφικού και μυθηστοριματικού περιεχομένου με θέμα τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.[1]
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1956.
Πηγές
1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Βιογραφικό Κουκουλέ, από την ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου
Κατάλογος μελών Ακαδημίας Αθηνών
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
