.
Ο Πανουργιάς Πανουργιάς (1917 - 2008) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν πέμπτος κατά σειρά απόγονος του οπλαρχηγού της επανάστασης, Πανουργιά. Είχε επίσης έναν αδερφό, τον Μίμη Πανουργιά, που σκοτώθηκε στον Γράμμο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου ως έφεδρος αξιωματικός ανθυπολοχαγός.[1] Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Έλαβε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και εν συνεχεία διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου διετέλεσε διμοιρίτης του Ιερού Λόχου. Συμμετέχει στις επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου εναντίον των Γερμανών και τραυματίζεται στη Μήλος ύστερα από ανταλλαγή πυρών με γερμανική περίπολο. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατόπιν αιτήσεως του ίδιου παρέμεινε στο στράτευμα, αν και τραυματισμένος, ενώ μπορούσε να τεθεί σε πολιτική διαθεσιμότητα.[2][3] Το 1948 τοποθετείται στην μονάδα τεθωρακισμένων και στο Α΄ Σύνταγμα Τεθωρακισμένων Ιππικού στην Πελοπόννησο.[2]
Την δεκαετία του 1960 τοποθετείται διευθυντής του 2ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού με τον βαθμό του ταξιάρχου.[1] Από τη θέση αυτή έλαβε γνώση για τις κινήσεις των συνταγματαρχών.Τη νύχτα της 21ης Απριλίου έχοντας ενημερωθεί για ύποπτες κινήσεις στρατιωτικών σπεύδει στο Πεντάγωνο, όπου όμως εμποδίζεται να εισέλθει από τον αντισυνταγματάρχη Μπαλόπουλο.[3] Συλλαμβάνεται και οδηγείται στο γραφείο του Στυλιανού Παττακού, ο οποίος και του προτείνει συνεργασία. Ύστερα από την άρνησή του παραιτείται από τον στρατό αναπτύσσοντας αντιδικτατορική δραστηριότητα.[3] Ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης "Ελεύθεροι Έλληνες" συλλαμβάνεται το 1969, κρατείται για 15 ημέρες στην Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία και τίθεται σε απομόνωση 300 ημερών στην Βαρυμπόμπη.[3][1] Στη συνέχεια εκτοπίζεται στη Σαμοθράκη, το Τσοτύλι και τον Θέρμο για να απελευθερωθεί τελικώς ύστερα από έναμιση χρόνο.[4] Στη δίκη των πρωτοαίτιων της Χούντας συμμετείχε ως μάρτυρας κατηγορίας.[5]
Με την πτώση της Χούντας προάγεται σε αντιστράτηγο και διορίζεται σύμβουλος επι στρατιωτικών θεμάτων των πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.[3] Στις εκλογές του 1974 θέτει υποψηφιότητα με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και εκλέγεται βουλευτής Φθιώτιδας. Στην κυβέρνηση Καραμανλή (1974) αναλαμβάνει υφυπουργός μεταφορών και επικοινωνιών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1976.[6] Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική το 1989 και ασχολήθηκε με την συγγραφή βιβλίων με κυριότερο το Kύπρος, η αποχώρηση της Eλληνικής Mεραρχίας την 29η Δεκεμβρίου 1967, Eθνική μειοδοσία (2003).[7]
Απεβίωσε στις 17 Ιουνίου 2008 και ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.[1] Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο, τον Νάκο Πανουργιά.
Πηγές
1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Δέηση μνήμης και τιμής για τον Πανουργιά Πανουργιά στην επέτειο της εορτής, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
2. ↑ 2,0 2,1 Συνέντευξη του Πανουργιά, από την ιστοσελίδα της εκπομπής Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα]
3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Βιογραφικό Πανουργιά Πανουργιά, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
4. ↑ Τόποι εξορίας, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
5. ↑ Η Δίκη της Χούντας, από την ιστοσελίδα biblionet.gr
6. ↑ Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβερνήσεως
7. ↑ H Xούντα αφόπλισε και παρέδωσε την Kύπρο στους Tούρκους, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
