.
Από το Ελαιοχώρι της Αρκαδίας, στο Μεταξουργείο, μετά στην Λεωφόρο Κηφισού, στην Λάρισα και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η πορεία της οικογένειας Κίκιζα, που έχει δώσει το όνομά της, σε μία από τις γειτονιές της παλιάς Αθήνας, έγινε τραγούδι από τον Ζαμπέτα και σήμερα - εξακολουθώντας να είναι αμιγώς ελληνική εταιρεία - εξάγει ελληνικό προϊόν σε πολλές χώρες του εξωτερικού.
Ιστορία
1920-1930
Η πορεία της οικογένειας ξεκινάει από το Ελαιοχώρι της Αρκαδίας το 1920, όταν τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της 12μελούς οικογένειας του Γιώργου και της Κανέλλας Κίκιζα ανοίγουν ένα κατάστημα με "εδώδιμα-αποικιακά" δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού τους. Το κατάστημα πηγαίνει πολύ καλά και σύντομα αποφασίζουν να επεκτείνουν την δουλειά τους. Το 1925 ο Αθανάσιος, ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια φεύγει για την Αθήνα και ανοίγει κατάστημα τροφίμων στην διασταύρωση των οδών Λένορμαν και Παλαμηδίου στο Μεταξουργείο.
1930-1940
Ο Αλέξανδρος Κίκιζας, που γεννήθηκε το 1913 μετακομίζει στην Αθήνα το 1931 και σύντομα τον ακολουθεί όλη η οικογένεια, η οποία κατοικεί σε ένα νεοκλασικό σπίτι της περιοχής στην οδό Παλαμηδίου. Το κατάστημα αναπτύσσεται διαρκώς και, καθώς όλα τα αδέλφια ασχολούνται με αυτό, προοδεύει εντυπωσιακά. Το κατάστημα της οικογένειας Κίκιζα απασχολεί πάνω από 35 υπαλλήλους, χρησιμοποιεί τις πρώτες ταμειακές μηχανές της εποχής, κάνει εισαγωγές, κάνει παραδόσεις κατ' οίκον και εισάγει πολλές καινοτομίες.
Στου Κίκιζα οι Αθηναίοι βρίσκουν τα πάντα και έτσι η φήμη απλώνεται τόσο, που η γειτονιά αποκτά το όνομα του. Στην δεκαετία του '60 η γειτονιά του Κίκιζα γίνεται τραγούδι από τον Γιώργο Ζαμπέτα. Μεταξύ άλλων η οικογένεια Κίκιζα δημιουργεί ποτοποιΐα και κυλινδρόμυλο. Η σχέση με την μακαρονοποιΐα ξεκινά όταν αναθέτουν στο "μακαρονοποιείο Δήμητρα" να φτιάξει μακαρόνια με την φίρμα τους. Το 1938 συνεταιρίζονται με το "μακαρονοποιείο Δήμητρα" και ο Αλέξανδρος Κίκιζας αναλαμβάνει την διεύθυνση του μακαρονοποιείου.
1940-1950
Στην διάρκεια της κατοχής, το κατάστημα υπολειτουργεί και αμέσως μετά τον πόλεμο τα αδέλφια αποφασίζουν να χωρίσουν τις δραστηριότητες τους. Ο Αθανάσιος Κίκιζας αναλαμβάνει τον κυλινδρόμυλο και το χονδρεμπόριο τροφίμων και ο Δήμητριος αναλαμβάνει το κατάστημα και το ποτοποιείο. Το 1947 ο Αλέξανδρος και ο Γρηγόρης Κίκιζας ιδρύουν μια μονάδα παραγωγής ζυμαρικων στην Λεωφόρο Κηφισού με την επωνυμία ΒΕΖΑΚ (Βιομηχανία Εκλεκτών Ζυμαρικών Αδελφών Κίκιζα). Εκείνη την εποχή λειτουργούσαν στην Ελλάδα 120 εργοστάσια ζυμαρικών τοπικής εμβέλειας εκ των οποίων περίπου το 1/3 είχαν την έδρα τους στην Αττική και η συνολική ετήσια παραγωγή κυμαίνονταν στους 35.000 τόνους.
1950-1960
Το 1954 ο Γρηγόρης Κίκιζας αποχωρεί και η εταιρεία περνάει στα χέρια του Αλέξανδρου Κίκιζα, ο οποίος της δίνει το όνομα Μέλισσα, ως σύμβολο της εργατικότητας. Ο Αλέξανδρος επενδύει σημαντικά στην ανάπτυξη, αγοράζει την πρώτη αυτόματη πρέσα και το 1959 εγκαινιάζει την νέα υπερσύγχρονη αυτόματη γραμμή παραγωγής και ξήρανσης ζυμαρικών.
1960-1970
Η ανοδική πορεία της εταιρείας ενθαρρύνει τον Αλέξανδρο Κίκιζα να αυξήσει τις γραμμές παραγωγής και ανεβάζει την ετήσια παραγωγή στους 6.000 τόνους. Όταν το 1965 ο Αλέξανδρος Κίκιζας φεύγει από την ζωή, την Γενική Διεύθυνση αναλαμβάνει η σύζυγός του Κωνσταντίνα. Η Μέλισσα συνεχίζει να επενδύει σε κανούργια σύγχρονα μηχανήματα παραγωγής και συσκευασία ζυμαρικών καθώς και σε νέες κτιριακές εγκαταστάσεις.
1970-1980
Η ανάπτυξη συνεχίζεται κι έτσι το 1972 εξάγονται οι πρώτοι 32 τόνοι ζυμαρικών στην Αμερική. Το 1973 εγκαινιάζεται νέος κυλινδρόμυλος στην Λάρισα άλεσης σκληρού σίτου (Μύλοι Μέλισσα), που παράγει σιμιγδάλι ειδικά για το εργοστάσιο ζυμαρικών. Το 1975 αναλαμβάνει την επιχείρηση ο Γεώργιος Κίκιζας, γιός του Αλεξάνδρου και της Κωνσταντίνας.
Το 1977 η Μέλισσα εξαγοράζει την Θεσσαλική μακαρονοποιΐα Ντεβέτα και η ετήσια παραγωγή της ξεπερνά τους 8.000 τόνους, οργανώνεται πανελλαδικό δίκτυο πωλήσεων και το 1980 δημιουργεί ένα νέο καθετοποιημένο συγκρότημα παραγωγής στην Λάρισα, δυναμικότητας 20.000 τόνων ετησίως. Τώρα η εταιρεία διαθέτει τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις στον κλάδο και οι πωλήσεις της στο εσωτερικό και εξωτερικό ανεβαίνουν κατακόρυφα.
1980-1990
Την δεκαετία του ΄80 και για 10 χρόνια αναλαμβάνει την αντιπροσώπευση των ζυμαρικών Barilla στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα συνεταιρίζεται με την μεγάλη ιταλική εταιρία τροφίμων STAR Prodotti Alimentari και μαζί της εξαγοράζει το εργοστάσιο τοματικών προϊόντων ΠΕΛΑΡΓΟΣ στην Ηλεία. Έτσι δημιουργείται η μεγάλη επιτυχία των τοματικών προϊόντων Pummaro που κατακτούν την πρώτη θέση στην αγορά.
1990-2000
Η δεκαετία του ΄90 ήταν μία δεκαετία μεγάλης ανάπτυξης. Η ΜΕΛΙΣΣΑ-ΚΙΚΙΖΑΣ επεκτείνεται στο εξωτερικό αυξάνοντας τις εξαγωγές της σε πολλές χώρες. Στην Πολωνία ιδρύει την επιτυχημένη θυγατρική ATLANTA και στην Ελλάδα κατέχει πλέον την πρώτη θέση σε παραγωγή ζυμαρικών φθάνοντας τους 40.000 τόνους ετησίως. Το 1999 μετά από πρόταση της Unilever, το σήμα Pummaro πωλείται σε αυτήν και η εταιρεία λανσάρει νέα τοματικά προϊόντα με την φίρμα Primo Gusto. Παράλληλα προωθείται η νέα σειρά ζυμαρικών με την φίρμα «PRIMO GUSTO – MELISSA» που περιλαμβάνουν Τορτελίνι, Ταλιατέλες, Κανελλόνια, Τρικολόρε, Ετοιμα Γεύματα και Σάλτσες.
2000-2012
Την δεκαετία του 2000 η αναπτυξιακή πορεία της ΜΕΛΙΣΣΑ – ΚΙΚΙΖΑΣ συνεχίζεται με τις εξαγορές των εταιρειών «Ζυμαρικά ΣΤΕΛΛΑ Α.Ε.», «Παραδοσιακά Ζυμαρικά ΒΛΑΧΑ Α.Ε.» και «Γλυκά ΚΑΖΙΝΟ Α.Ε.» ενώ παράλληλα διακινεί μέσω του Δικτύου της και τις γνωστές κομπόστες και φρούτων «DEL MONTE». Το 2012 η εταιρεία ανέλαβε την διακίνηση των προϊόντων HEINZ. Σήμερα η ΜΕΛΙΣΣΑ – ΚΙΚΙΖΑΣ ΑΒΕΕ ΤΡΟΦΙΜΩΝ έχει τζίρο 70 εκατ. Ευρώ, προσωπικό 210 ατόμων και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες εταιρίες τροφίμων στην Ελλάδα. Με μετοχική σύνθεση αμιγώς ελληνική, η τρίτη γενιά των μετόχων ο Αλέξανδρος και η Κωνσταντίνα, εγγονοί του ιδρυτού, ετοιμάζονται να αναλάβουν την περαιτέρω ανάπτυξή της και την συνέχιση της 60χρόνης ιστορίας της.
Δραστηριότητα
Το όραμα του Αλέξανδρου Κίκιζα ήταν να δημιουργήσει μια βιομηχανία τροφίμων, η οποία να αναδεικνύει τις πρώτες ύλες του τόπου και να τις μετατρέπει σε προϊόντα υψηλής ποιότητας. Σήμερα, 6 δεκαετίες αργότερα, η τρίτη γενιά της οικογένειας Κίκιζα ηγείται μίας από τις σημαντικότερες εταιρίες τροφίμων στην Ελλάδα με παρουσία σε περισσότερες από 35 χώρες.
Η παραγωγή ζυμαρικών και σιμιγδαλιού αποτελεί τη βασική δραστηριότητα, απορροφώντας ετησίως 100.000 τόνους από τα άριστης ποιότητας ελληνικά σκληρά σιτάρια. Το καθετοποιημένο συγκρότημα μύλου και μακαρονοποιείου στη Λάρισα, παράγει ετησίως περισσότερους από 50.000 τόνους ζυμαρικών, καθιστώντας τη βιομηχανία μία από τις μεγαλύτερες του είδους στην Ευρώπη!
Η παρουσία στη Ευρωπαϊκή αγορά ισχυροποιείται με την ίδρυση της θυγατρικής εταιρίας Atlanta SA, μέσω της οποίας εξάγονται σειρά ελληνικών προϊόντων στην πολωνική αγορά όπως για παράδειγμα, ζυμαρικά, ελαιόλαδο, ελιές, χαλβά και κρασιά.
Οι βασικές μάρκες ζυμαρικών της εταιρείας είναι: η Μέλισσα και η Στέλλα, η σειρά εκλεκτών ζυμαρικών Primo Gusto, η θεσσαλική Deveta, η ιστορική Αβέζ και τα παραδοσιακά προϊόντα Βλάχα.
Η πλήρης σειρά τοματικών προϊόντων Primo Gusto συμπληρώνει το χαρτοφυλάκιο προϊόντων, ενώ βασικό άξονα ανάπτυξης αποτελεί το οργανωμένο δίκτυο πωλήσεων και διακίνησης των προϊόντων, στο πλαίσιο του οποίου διακινούνται τα κονσερβοποιημένα φρούτα της Del Monte, καθώς και τα προϊόντα της πολυεθνικής Heinz.
Παραγωγή ζυμαρικών
Τα ζυμαρικά παράγονται από μόνο δύο υλικά! Το σιμιγδάλι και το νερό!
Τα δύο αυτά αγνά συστατικά χωρίς καμία προσθήκη συντηρητικού είναι ικανά – με την κατάλληλη συνταγή – να μας δώσουν ένα από τα πιο υγιεινά και δημοφιλή τρόφιμα.
Η σωστή επιλογή της πρώτης ύλης αποτελεί το πρώτο σημαντικό κριτήριο διαμόρφωσης ενός καλού ποιοτικά τελικού προϊόντος. Ο θερισμός του σίτου γίνεται μία φορά το χρόνο κατά το μήνα Ιούνιο. Στη συνέχεια το σιτάρι αποθηκεύεται, είτε σε κατάλληλα διαμορφωμένες αποθήκες, είτε σε σιλό, όπου με τις κατάλληλες συνθήκες αερισμού διατηρούνται μέχρι το επόμενο έτος.
Η διαδικασία της άλεσης αρχίζει με τον καθαρισμό του σίτου από τις τυχόν υπάρχουσες ξένες ύλες, το κοσκίνισμα και το πλύσιμο με διαβροχή νερού. Μετά την διαβροχή και αφού αποκτήσει την κατάλληλη υγρασία, το σιτάρι οδηγείται στις κυλινδρομηχανές προς άλεση.
Κατά την άλεση, ο κόκκος του σιταριού κόβεται έτσι, ώστε να είναι δυνατός ο διαχωρισμός του εσωτερικού του κόκκου (ενδόσπερμα) από τον εξωτερικό φλοιό (πίτυρα). Στη συνέχεια το προϊόν της άλεσης οδηγείται σε ειδικά δονούμενα κόσκινα (σιμιγδαλίστρες) όπου, με τη βοήθεια αέρα, αποχωρίζεται το πίτυρο και παραμένει το καθαρό σιμιγδάλι που είναι και το τελικό προϊόν.
Το σιμιγδάλι μεταφέρεται στο μακαρονοποιείο κι εκεί εισάγεται σε ανοξείδωτους κάδους, οι οποίοι ονομάζονται ζυμωτήρια μέσα στους οποίους αναδεύεται αυτόματα μαζί με νερό δημιουργώντας το ζυμάρι.
Κάτω από τα ζυμωτήρια τοποθετούνται οι κατάλληλες φόρμες από τις οποίες, όταν περάσει το ζυμαρικό παίρνει το επιθυμητό σχήμα. Το διαμορφωμένο πια ζυμαρικό μεταφέρεται μέσα σε φούρνους στους οποίους η θερμοκρασία αγγίζει τους 100 βαθμούς, ενώ η υγρασία διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, ώστε να μη σπάει το ζυμαρικό.
Τέλος, αφού τα ζυμαρικά βγουν από τους φούρνους, σταθεροποιείται η θερμοκρασία τους και οδηγούνται στο χώρο της συσκευασίας. Εκεί, ζυγίζονται αυτόματα και αφού συσκευαστούν, περνούν από μηχανές ποιοτικού ελέγχου, παίρνουν τον κωδικό παραγωγής και την Ημερομηνία Λήξεως, παλετοποιούνται και κατευθύνονται προς την Αποθήκη Ετοίμων Προϊόντων.
Είδη ζυμαρικών
Υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικά είδη ζυμαρικών, όπως τα Μακαρόνια, οι Ψιλές και οι Χοντρές Πάστες, τα Ειδικά Ζυμαρικά, τα Γεμιστά Ζυμαρικά, τα Παιδικά Ζυμαρικά, τα Ζυμαρικά Ολικής Αλέσεως, τα Βιολογικά Ζυμαρικά, αν και τα πιο δημοφιλή είναι τα σπαγγέτι, το κοφτό, το στριφτό, το κριθαράκι, τα λαζάνια και οι πέννες. Στα ζυμαρικά περιλαμβάνονται και τα γεμιστά ζυμαρικά, όπως είναι τα τορτελίνι και τα ραβιόλι, τα οποία γεμίζονται με άλλα συστατικά (τυριά, προσούτο, μανιτάρια κά). Άλλα είδη ζυμαρικών – πολύ δημοφιλή στην Ελλάδα - είναι οι χυλοπίτες, ο τραχανάς. Ο πλέον συνήθης τρόπος μαγειρικής τους είναι το βράσιμο.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
