Ο Νίκος Νιόπλιας (Γαλατινή Κοζάνης, 17 Ιανουαρίου 1965) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Ως παίκτης κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα (με Παναθηναϊκό και ΟΦΗ), ενώ ως προπονητής κατέκτησε το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2009-10.
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 17 Ιανουαρίου 1965 (54 ετών) | ||
| Τόπος γέννησης | Γαλατινή Κοζάνης, Ελλάδα | ||
| Ύψος | 1,73 m | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1981-1982 | Γαλατινή | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1982-1993 | ΟΦΗ | 257 | (34) |
| 1993-1996 | Παναθηναϊκός | 73 | (6) |
| 1996-2002 | ΟΦΗ | 159 | (30) |
| 2002-2004 | Χαλκηδόνα | 44 | (4) |
| Σύνολο | 533 | (74) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1988-1995 | Ελλάδα | 44 | (1) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 2005-2007 | Ελλάδα U19 | ||
| 2007-2009 | Ελλάδα U21 | ||
| 2009-2010 | Παναθηναϊκός | ||
| 2010-2011 | Ελλάδα U21 | ||
| 2011-2013 | Κύπρος | ||
| 2015 | Ατρόμητος Αθηνών | ||
| 2016-2017 | ΟΦΗ | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες
ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. |
|||
Καριέρα ποδοσφαιριστή
Σε συλλογικό επίπεδο
ΟΦΗ (1982-1993)
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα Γαλατινή το 1981 και την επόμενη χρονιά μεταγράφηκε στον ΟΦΗ με τον οποίο έγινε διεθνής και αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές στην ιστορία της ομάδας. Κατέκτησε ένα κύπελλο Ελλάδας (1986-87) και αγωνίστηκε σε έναν ακόμα τελικό κυπέλλου (1989-90), ενώ το 1986 τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα.
Παναθηναϊκός
Το 1993 μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό όπου γνώρισε την απόλυτη καταξίωση σε Ελλάδα αλλά και Ευρώπη. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1994-95 και 1995-96) και δύο κύπελλα (1993-94 και 1994-95), ενώ ήταν μέλος της ομάδας που έφτασε ως τα ημιτελικά του Champions League την περίοδο 1995-96.
ΟΦΗ (1996-2002)
Το 1996 επέστρεψε στον ΟΦΗ όπου αγωνίστηκε έως το 2002 έχοντας αξιόλογη παρουσία.
Χαλκηδόνα
Από το καλοκαίρι του 2002 έως το 2004 αγωνίστηκε στη Χαλκηδόνα όπου και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, μετρώντας συνολικά 509 συμμετοχές στην Α' Εθνική, επίδοση η οποία τον φέρνει στη 2η θέση της σχετικής λίστας και πετυχαίνοντας 70 τέρματα.
Διεθνής καριέρα
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 17/02/88, στον φιλικό εντός έδρας αγώνα εναντίον της Βόρειας Ιρλανδίας (3-2), όταν υπό τις οδηγίες του Μίλτου Παπαποστόλου πέρασε ως αλλαγή στη θέση του Σάββα Κωφίδη και έως το 1995 αποτελούσε ένα από τα βασικά στελέχη της. Σε 44 συνολικά αγώνες σημείωσε 1 γκολ. Συνέβαλε στη μεγάλη πρόκριση στο Μουντιάλ του 1994, όπου και συμμετείχε στην τελική φάση της διοργάνωσης στα γήπεδα των ΗΠΑ, αγωνιζόμενος και στους τρεις αγώνες που έδωσε η ελληνική ομάδα.
Επίσης, υπήρξε βασικό μέλος των εθνικών ομάδων Ελπίδων (ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που το 1988 αγωνίστηκε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων, εναντίον της Γαλλίας)[1] και Νέων, με τις οποίες αγωνίστηκε στις τελικές φάσεις των αντίστοιχων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Προπονητική καριέρα
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ακολούθησε την προπονητική και ανέλαβε την εθνική Νέων (Κ-19), την οποία οδήγησε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Νέων της Αυστρίας το 2007. Στη συνέχεια ανέλαβε την εθνική Ελπίδων καθώς οι αθλητές που καθοδηγούσε προβιβάστηκαν σε αυτή. Στις 8 Δεκεμβρίου του 2009 η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε [2] την πρόσληψή του στη θέση του Χενκ Τεν Κάτε. Βοηθός του στον Παναθηναϊκό ήταν ο παλιός του συμπαίκτης στην ομάδα, Κριστόφ Βαζέχα. Μαζί κατέκτησαν το νταμπλ την περίοδο 2009-10 (το πρωτάθλημα του 2010 είναι το τελευταίο του συλλόγου μέχρι σήμερα).
Τον Ιούνιο του 2011 ανέλαβε την εθνική ομάδα της Κύπρου, θέση από την οποία αποχώρησε τον Σεπτέμβριο του 2013.[3] Τον Φεβρουάριο του 2015 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του στον Ατρόμητο Αθηνών,[4] αποχώρησε όμως με τη λήξη της περιόδου.[5]
Τον Ιανουάριο του 2016 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ,[6] θέση από την οποία αποχώρησε έναν χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 2017.[7]
Τίτλοι - Διακρίσεις
Ως ποδοσφαιριστής
Δύο πρωταθλήματα (1994-95, 1995-96 με τον Παναθηναϊκό )
Τρία Κύπελλα (1986-87 με τον ΟΦΗ, 1993-94, 1994-95 με τον Παναθηναϊκό)
Συμμετοχή με την Εθνική Ανδρών στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994
Συμμετοχή με την Εθνική Ελπίδων στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988
Συμμετοχή με την Εθνική Νέων στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1984.
Ως προπονητής
1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2009-10
1 Κύπελλο Ελλάδας: 2009-10
1 Πρωτάθλημα Γ' Εθνικής: 2015-16 (4ος Όμιλος)
Παραπομπές
Η χαμένη γενιά του '88 και η κερδισμένη του '98, www.kathimerini.gr
Ανακοίνωση πρόσληψης από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός
Παρελθόν από Κύπρο ο Νιόπλιας, www.onsports.gr
Νιόπλιας στον Ατρόμητο, www.sport-fm.gr
Νιόπλιας τέλος από Ατρόμητο, www.sport-fm.gr
Ο ΟΦΗ συμφώνησε με Νιόπλια, www.sport-fm.gr
Τέλος ο Νιόπλιας από τον ΟΦΗ, www.sport-fm.gr
Πηγές
Η καριέρα του Νίκου Νιόπλια στο national-football-teams
Το ποδοσφαιρικό προφίλ του Νίκου Νιόπλια στο transfermarkt
Το προπονητικό προφίλ του Νίκου Νιόπλια στο transfermarkt
|
Εθνική Ελλάδος - Μουντιάλ 1994 1 Μήνου | 2 Αποστολάκης | 3 Κολιτσιδάκης | 4 Μανωλάς | 5 Καλιτζάκης | 6 Τσαλουχίδης | 7 Σαραβάκος | 8 Νιόπλιας | 9 Μαχλάς | 10 Μητρόπουλος | 11 Τσιαντάκης | 12 Μαραγκός | 13 Καραγιάννης | 14 Δημητριάδης | 15 Καρκαμάνης | 16 Αλεξούδης | 17 Χατζίδης | 18 Καραταΐδης | 19 Κωφίδης | 20 Ατματζίδης | 21 Αλεξανδρής | 22 Αλεξίου | C Παναγούλιας |
Παναθηναϊκός Α.Ο.– Προπονητές ποδοσφαίρου
Κάμπελ (1908-14) Καλαφάτης (1914-16) Μπαρνς (1916-17) Καλαφάτης (1917-23) Απ. Νικολαΐδης (1923-27) Φόρνερ (1927-28) Κίνσλερ (1928-34) Μπεμ (1934-35) Κίνσλερ (1935-39) Δημητριάδης (1939-41) Ασδέρης (1943/44-44) Θ. Νικολαΐδης (1944) Υποφάντης (1944) Μηγιάκης (1945-48) Στρναντ (1948-49) Μηγιάκης (1949-50) Γκέιμ (1950-53) Γκλίσοβιτς (1953-58) Ζόλναϊ (1958-59) Μηγιάκης (1959-60) Τσούτσος (1960) Σίμος (1960) Γκέιμ (1960-63) Μπόμπεκ (1963-67) Γκούτμαν (1967) Χόχμπεργκ (1968) Πετρόπουλος (1968-70) Πούσκας (1970-74) Μπόμπεκ (1974-75) Πανάκης (1975) Μορέιρα (1975-76) Μηγιάκης (1976) Γκόρσκι (1976-78) Παπουλίδης (1978-79) Πετρόπουλος (1979) Γαζής (1979) Πεζάολα (1979-80) Άλεν (1980) Παπαεμμανουήλ (1980) Σενέκοβιτς (1980-81) Πετρόπουλος (1981-82) Κόβατς (1982-83) Παπαεμμανουήλ (1983) Τσάκος (1983) Γκμοχ (1983-85) Γκόρσκι (1985) Πάκερτ (1985-86) Ίβιτς (1986) Δανιήλ (1986-88) Καλογεράς (1988) Μπένγκστον (1988-89) Μπόνεφ (1989-90) Δανιήλ (1990-92) Όσιμ (1992-94) Ρότσα (1994-96) Γαλάκος (1996) Καρούλιας (1996) Ζάετς (1996-97) Δανιήλ (1997-99) Ρότσα (1999) Κυράστας (1999-00) Αναστασιάδης (2000-01) Αποστολάκης (2001) Κυράστας (2001) Μαρκαριάν (2001-02) Σάντος (2002) Μαρκαριάν (2002-03) Σουμ (2003-04) Σκάσνι (2004-05) Φυλακούρης (2005) Μαλεζάνι (2005-06) Μπάκε (2006) Βέλιτς (2006) Μουνιόθ (2006-07) Πεσέιρο (2007-08) τεν Κάτε (2008-09) Νιόπλιας (2009-10) Γκμοχ (2010) Φερέιρα (2010-12) Ρότσα (2012-13) Φάμπρι (2013) Βονόρτας (2013) Αναστασίου (2013-15) Στραματσόνι (2015-16) Ουζουνίδης (2016-18)
Δώνης (2018-)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
