Ο Νίκος Κυριαζόπουλος (Αρειοχώρι Μεσσηνίας, 1922-Αιγάλεω 5 Οκτωβρίου 2000), ήταν έλληνας πολιτικός και αντιστασιακός.

Νίκος Κυριαζόπουλος

Στη διάρκεια της Κατοχής, διατέλεσε περιφερειακός καθοδηγητής της ΕΠΟΝ του Νομού Μεσσηνίας. Μέλος του ΚΚΕ από το 1944, διώχθηκε για τη δράση του μετά την Απελευθέρωση, κλείσθηκε στις φυλακές Καλαμάτας και εξορίστηκε στο Μούδρο της Λήμνου. Μετά την επιστροφή του βάσει των μέτρων ειρήνευσης του 1950 δρασηριοποιήθηκε πολιτικά στην ΕΔΑ, ενώ από 1952, είχε την πολιτική ευθύνη της Αυτοδιοίκησης για το Δήμο Αιγάλεω, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Αιγάλεω το 1959 και συνέχισε να εκλέγεται μέχρι το 1967. Κατά τη διάρκεια της δημοτικής θητείας 1964-1967 εκλέχθηκε πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου Αιγάλεω. Παρόλα αυτά, το 1961 συνελήφθη και στάλθηκε εξορία στο Αη-Στράτη, μέχρι τον Ιούλιο του 1962.

Την περίοδο της χούντας κρυβόταν αρχικά σε κενοτάφιο του Γ΄Νεκροταφείου. Ανακαλύφθηκε όμως από τα όργανα της δικτατορίας, συνελήφθη, βασανίστηκε και εξορίσθηκε εκ νέου στη Γυάρο και τη Λέρο. Το διάστημα 1975-1982 ήταν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην εκλογική περιφέρεια της Β΄Αθηνών. Από το 1986 έως το 1990 διατέλεσε νομαρχιακός σύμβουλος. Ήταν επίσης, μέλος τής Επιτροπής Αθλητισμού τού ΚΚΕ σε κεντρικό επίπεδο. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αιγάλεω στις εκλογές του 1978 και του 1982. To 1975 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Στ. Μαυροθαλασσίτη.

Πηγές

Εφημ. Ριζοσπάστης, "Έφυγε" ο Νίκος Κυριαζόπουλος, [Ηλεκτρονική έκδοση], 6 Οκτωβρίου 2000
Ευγενία Μπουρνόβα, "Από τις Νέες Κυδωνίες στο δήμο Αιγάλεω" (2002)

Κυριαζόπουλος, Βασίλειος
Κυριαζόπουλος, Γεώργιος
Κυριαζόπουλος, Νίκος
Κυριαζόπουλος, Παναγιώτης
Κυριαζόπουλος, Χρίστος
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων
Κυριαζόπουλος, Στέφανος