Ν. Δοξαράς, Ο προφήτης Δανιήλ (18ος αι.). Λάδι σε μουσαμά, 107 εκ. x 195 εκ. Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου.

Ο Νικόλαος Δοξαράς (Καλαμάτα, 1706/1710 – Ζάκυνθος, 2 Μαρτίου 1775) ήταν έλληνας ζωγράφος, γιος του επίσης ζωγράφου Παναγιώτη Δοξαρά και από τους πρωτεργάτες της Επτανησιακής Σχολής.

Ο Νικόλαος Δοξαράς έζησε τα Επτάνησα, μεταξύ της Ζακύνθου, της Λευκάδας, της Κέρκυρας και της Κεφαλλονιάς. Το 1729 κατατάχθηκε στον στρατό της Βενετίας. Υπό την προστασία του στρατάρχη κόμη Graf von der Schulenburg, πήγε στην Βενετία για να σπουδάσει στρατιωτικός μηχανικός και ζωγράφος. Το 1738 επέστρεψε στην Λευκάδα και το 1745 διορίστηκε αξιωματικός της Χωροφυλακής στην Κεφαλλονιά.

Από το 1753 έως το 1762 εργάστηκε για την διακόσμηση της «Ουρανίας» (οροφής) του ναού της Φανερωμένης της Ζακύνθου με βοηθό τον Στέφανο Πασηγέτη. Η διακόσμηση αυτή καταστράφηκε στον σεισμό του 1953. Προσχέδια σώζονται στην Εθνική Πινακοθήκη και ένα μέρος, Το γενέσιον της Παναγίας φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου. Ο Νικόλαος Δοξαράς φιλοτέχνησε επίσης την Ουρανία στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στην Λευκάδα. Δυστυχώς και αυτό το έργο καταστράφηκε από μεταγενέστερη πυρκαγιά.

Ο Νικόλαος Δοξαράς συνέχισε πιστός στην παράδοση του πατέρα του αντικαθιστώντας την βυζαντινή αγιογραφία με ιταλικής νοοτροπίας έργα. Η επίδρασή του ήταν σημαντική στην αλλαγή του προσανατολισμού της ελληνικής ζωγραφικής από την Ανατολή προς την Δύση.