Ο Λεωνίδας Κύρκος (12 Οκτωβρίου 1924 - 28 Αυγούστου 2011), ήταν Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς και είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής. Διατέλεσε πρόεδρος του ΚΚΕ Εσωτερικού και της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ).
Βιογραφικό
Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1924 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του πολιτικού Μιχάλη Κύρκου και της Ιωάννας Θαλασσινού. Ο πατέρας του μαζί με τον Ιωάννη Πασαλίδη και άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Αριστεράς είχε ιδρύσει την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).
Από το 1932 η οικογένεια του Λεωνίδα Κύρκου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ο ίδιος επισκέφτηκε το Πειραματικό Σχολείο Αθηνών. Το 1942 εισήχθη και φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, εξαιτίας των επανειλημμένων πολιτικών διώξεων. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά στις μάχες στην περιοχή Εξαρχείων-Νεάπολης.
Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου φυλακίστηκε κατ' επανάληψη, το 1946 για 8 μήνες και μετέπειτα το 1948, ενώ το 1949 καταδικάστηκε μαζί με άλλα στελέχη της Αριστεράς σε θάνατο. Μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο Μανώλης Γλέζος. Η απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης και η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ποινή δεκαετούς καθείρξεως[3]. Τελικά ο Κύρκος αποφυλακίστηκε το 1953 με απονομή χάριτος.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην πολιτική αριστερή εφημερίδα «Η Αυγή», αρχικά ως ρεπόρτερ (1953-59), ενώ αργότερα διατέλεσε διευθυντής (1959-62) και εκδότης της (1962-67).
Ο Κύρκος μπήκε στην πολιτική και εξελέγη μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, το 1963 και το 1964 με την ΕΔΑ. Κατά την διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, ο Κύρκος πήρε το μέρος των λεγόμενων ανανεωτικών δυνάμεων και συνέβαλε στην δημιουργία και καθιέρωση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚΕ Εσωτερικού.
Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια.
Κατά την μεταπολίτευση εξελέγη βουλευτής το 1974 με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς και το 1977 με την Συμμαχία των Πέντε, δύο πολιτικούς σχηματισμούς στους οποίους συμμετείχε το ΚΚΕ Εσωτερικού.
Ο Λεωνίδας Κύρκος εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ Εσωτερικού το 1981 και το 1984. Το 1985 παραχώρησε την έδρα του στο Ευρωκοινοβούλιο στον Κώστα Φιλίνη, προκειμένου να ηγηθεί του ΚΚΕ Εσωτερικού στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, όπου και κατέλαβε την μοναδική έδρα που κέρδισε το κόμμα.
Ο Κύρκος ήταν πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού μέχρι το 1987, οπότε επήλθε η διάσπασή του. Μέσω αυτής και μετά την απομάκρυνση των διαφωνούντων, που ίδρυσαν υπό τον Γιάννη Μπανιά το ΚΚΕ Εσ.-Α.Α., δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1987 η Ελληνική Αριστερά, της οποίας ο Κύρκος διατέλεσε εκλεγμένος πρόεδρος στα πέντε χρόνια της ύπαρξής της. Προκειμένου να αφιερωθεί στην ίδρυση και οργάνωση της Ελληνικής Αριστεράς, ο Κύρκος στις αρχές του 1987 παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας υπέρ του Αντώνη Μπριλλάκη.
Πριν τις εκλογές του Ιουνίου 1989 ίδρυσε μαζί με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι τον Μάρτιο του 1991. Από το 1989 μέχρι το 1993 διατέλεσε βουλευτής με τον Συνασπισμό και στις τρεις κοινοβουλευτικές περιόδους που μεσολάβησαν, εκλεγόμενος πέρα από τις εκλογές του Ιουνίου 1989 και σε αυτές του Νοεμβρίου 1989 και Απριλίου 1990.
Ο Λεωνίδας Κύρκος έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από το χώρο του Ανδρέα Παπανδρέου για την συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζαννετάκη.
To 2000 προτάθηκε τιμητικά από το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όμως η Βουλή εξέλεξε τον ανθυποψήφιό του Κωστή Στεφανόπουλο.
Το 2010 με επιστολή του δήλωσε στήριξη στο νέο κόμμα Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ.)[4].
Το τελευταίο διάστημα της ζωής του τα προβλήματα υγείας τον οδήγησαν στην αποστασιοποίηση από την ενεργό πολιτική, αν και συχνά κατέθετε την άποψή του δημόσια. Έτσι, παρά τις δυσκολίες που γεννούσε η οικονομική κρίση, δήλωνε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως θα πρέπει να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να κοιτάξουμε τις δυσκολίες κατάματα και να ξεπεράσουμε την κρίση[5].
Στο τελευταίο του γράμμα ο Λεωνίδας Κύρκος έγραψε πως ο αγώνας για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον άνθρωπο πρέπει να συνεχίσει, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση για τον κόσμο. Ακόμα απέρριψε για άλλη μια φορά απόλυτα τη βία και τη μισαλλοδοξία ως αδιέξοδες, προτρέποντας σε σύγκρουση ιδεών[6].
Απο τον γάμο του το 1952 με την γιατρό Καλλισθένη Σμπαρούνη († 1994) απέκτησε δύο γιους, τον Μιχάλη και τον Μίλτο. Ο Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής του κόμματος Το Ποτάμι. Ο Λεωνίδας Κύρκος πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή ως κάτοικος των Εξαρχείων, ενώ για μια δεκαετία περίπου αποτέλεσε έναν από τους αρκετούς επώνυμους ενοίκους της περίφημης μπλε πολυκατοικίας[7].
Πέθανε στις 28 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 86 ετών.[8]
Ο θάνατος του προκάλεσε συγκίνηση σε σχεδόν σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο, ο οποίος τον τίμησε με χαρακτηρισμούς, όπως «του πολιτικού, που έβαζε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό» και που «δίδαξε ευπρέπεια», «εμβληματική φυσιογνωμία», «μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Αριστεράς στην Ελλάδα»,[9], ενώ ο Συνασπισμός τον αποχαιρέτησε τονίζοντας μεταξύ άλλων πως ήταν «ένας πρωτοπόρος, ακαταμάχητος, διορατικός και ασυμβίβαστος ηγέτης της αριστεράς»[10].
Η συγγραφική δραστηριότητα του Λεωνίδα Κύρκου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων συγγραμάτων τα εξής βιβλία:
«Ποια αριστερά; Μια συζήτηση με τους Πέτρο Καβάσαλη, Κώστα Σπυρόπουλο» (Εκδόσεις Οδυσσέας, 1987)
«Το αδιέξοδο βήμα του εθνικισμού. Σκέψεις για το Μακεδονικό» (Εκδόσεις Θεμέλιο, 1993)
«Ανατρεπτικά. Απέναντι στο χθες και το αύριο» (Εκδόσεις Προσκήνιο, 1995)
«Στιγμές από την προσωπική μου διαδρομή» (Εκδόσεις Εστία, 2007)
«Στιγμές ΙΙ» (Εκδόσεις Εστία, 2008)
«Στιγμές ΙΙΙ» (Εκδόσεις Εστία, 2009)
«Εκ Βαθέων» (Εκδόσεις Επίκεντρο, 2009)
Παραπομπές
news.in.gr/greece/article/?aid=1231125474.
www.europarl.europa.eu/meps/en/1677.
Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή και σύντομο βιογραφικό
Λεωνίδας Κύρκος: Δήλωση στήριξης στην Δημοκρατική Αριστερά, Το Βήμα, 30 Ιουνίου 2010
Λεωνίδας Κύρκος: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Λεωνίδα Κύρκου
Σύντομη παρουσίαση της μπλε πολυκατοικίας και μικρή συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου.
εφ. "Ελευθεροτυπία": Έφυγε ο Λεωνίδας Κύρκος", 28-08-2011
Συγκίνηση για τον Λεωνίδα Κύρκο
Ανακοίνωση της ΚΠΕ του ΣΥΝ για τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου
Πηγές
Βιογραφικό σημείωμα Λεωνίδα Κύρκου, από το ψηφιοποιημένο αρχείο Λ. Κύρκου.
Who's Who 1979" σ. 339.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λεωνίδας Κύρκος, Τελευταία συνέντευξη, Νέοι Φάκελοι
Λεωνίδας Κύρκος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Λεωνίδας Κύρκος, πορεία με την Αριστερά (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Λεωνίδας Κύρκος, ντοκιμαντέρ στο Κανάλι της Βουλής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
