.
Ο Λάμπρος Κορομηλάς (1856 - 1923) ήταν διαπρεπής Έλληνας οικονομολόγος, πολιτικός και διπλωμάτης.
Βίος
Ο Λάμπρος Κορομηλάςγεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1923. Ήταν δευτερότοκος γιος του εκδότη Ανδρέα Κορομηλά. Μετά τη περάτωση των εγκυκλίων σπουδών του συνέχισε σπουδές στο εξωτερικό, στο Τύμπιγκεν και Παρίσι, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των φυσικομαθηματικών στη Γερμανία καθώς και των οικονομικών και πολιτικών επιστημών στη Γαλλία. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα ανέλαβε για λίγο χρόνο τη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου του πατέρα του και αργότερα το Εθνικό Τυπογραφείο. Στη συνέχεια διαδέχθηκε τον αδελφό του Δημήτριο στη διεύθυνση της "Εφημερίδας" που την ανέδειξε σε σπουδαίο πολιτικό όργανο με τα άρθρα που φιλοξενούσε. Το 1892 δημοσίευσε το περισπούδαστο τότε άρθρο "Έσοδα και φόροι" που αποτέλεσε σημαντικό βοήθημα στους τότε ξένους οικονομολόγους που είχαν αναλάβει την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας.
Ο Λάμπρος Κορομηλάς έλαβε μέρος στη Κρητική επανάσταση του 1896 καθώς και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897[1]. Από το 1897 μέχρι το 1899 διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών. Τον αυτό χρόνο άρχισε εντατικά μαθήματα εκμάθησης της βουλγαρικής και τουρκικής γλώσσας προκειμένου ν΄ αφιερωθεί στον Μακεδονικό Αγώνα. Εργαζόμενος έτσι παρασκηνιακά εμφανίσθηκε στο προσκήνιο του αγώνα εκείνου τον Φεβρουάριο του 1904 που τοποθετήθηκε πρόξενος στη Φιλιππούπολη όπου έδρευαν τα βουλγαρικά κομιτάτα των οποίων παρακολουθούσε τους τρόπους και μεθόδους εργασίας των, υποδυόμενος ακόμη και τον ομοϊδεάτη τους. Έτσι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τοποθετήθηκε Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη όπου έδρασε εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 1907 όταν επίμονα ζητήθηκε η ανάκλησή του τόσο από τον ίδιο τον Σουλτάνο, όσο και από τις Μεγάλες Δυνάμεις θεωρούμενος ως υπαίτιος του τορπιλισμού του περίφημου συμμαχικού σχεδίου της Μυρτσέγης. Παρά ταύτα ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ τον προήγαγε σε Πρέσβη και τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία της Ελλάδος στις ΗΠΑ, στην Ουάσιγκτον.[2]
Στη διάρκεια της τριετούς παραμονής του στις ΗΠΑ (1907-1910), ο Λ. Κορομηλάς κατάφερε αφενός να ενώσει τους κατεσπαρμένους εκεί Έλληνες και να δημιουργήσει την "Πανελλήνια Ένωση" και να τακτοποιήσει πολλά εργατικά ζητήματα των μεταναστών με το αμερικανικό δημόσιο, αφετέρου και ν΄ ανοίξει νέους ορίζοντες δραστηριότητας σε διάφορα περισσότερο πλουτοπαραγωγικά επαγγέλματα αντί της προσφοράς εργασίας μόνο σε εργοστάσια. Λέγεται πως η ιδέα ανάπτυξης συνοικισμών ελληνικού χαρακτήρα, όπως στην Αστόρια, ήταν ιδέα του Λ. Κορομηλά. Το 1910 όταν επανήλθε στην Ελλάδα παραιτήθηκε του διπλωματικού σώματος και αναμίχθηκε με την πολιτική όπου και αναδείχθηκε βουλευτής και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στη κυβέρνηση Βενιζέλου. Εν όψει του επερχόμενου τότε βαλκανικού πολέμου κατάφερε στη διετία 1910-1912 να συγκεντρώσει σημαντικό αποθεματικό κεφάλαιο για τις ανάγκες του πολέμου, που παρόμοιο δεν υπήρξε ούτε είχε προβλεφθεί στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σημειώνεται πως αυτά ακριβώς τα μέτρα αποτέλεσαν δίδαγμα και αργότερα αντιγραφή από τον Ιωάννη Μεταξά.
Λίγο πριν την έκρηξη των Βαλκανικών πολέμων ανέλαβε υπουργός των Εξωτερικών και ενώ ο Λ. Κορομηλάς ήταν πολέμιος των Σλάβων πρώτος αυτός εισηγήθηκε στη κυβέρνηση και στον Βασιλιά την αναγκαιότητα της Βαλκανικής συνεργασίας, ιδίως με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους. Μάλιστα ζήτησε από τον Βασιλιά την ανάπτυξη περισσότερων σχέσεων με τους Βασιλιάδες των Χωρών αυτών. Όμως το 1913 ο Λ. Κορομηλάς διαφώνησε με τον Ε. Βενιζέλο και παραιτήθηκε, όπου και στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρεσβευτής στη Ρώμη. Κατά τη διαρκεια της εκεί παραμονής του έγινε αποδέκτης της ακύρωσης της μυστικής Συμφωνίας Βενιζέλου - Τιττόνι.
Τον Νοέμβριο του 1920 ο Λ. Κορομηλάς υπέβαλε υπόμνημα στον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ εκθέτοντας την ανησυχία του για την τροπή της μικρασιατικής εκστρατείας και τους λόγους που θα έπρεπε ν΄ αναβάλει την επιστροφή του στην Ελλάδα. Στη συνέχεια παραιτήθηκε και μετέβη στις ΗΠΑ όπου και πέθανε (1923).
Γενικά η δράση του έπαιξε αποφασιστικό ρόλο τόσο στο Μακεδονικό Ζήτημα όσο και στις κατ΄ έναντι δράσεις των Βουλγάρων πολιτική απάντηση της Ελλάδας, αλλά και αργότερα στους Βαλκανικούς πολέμους που οριστικοποίησαν την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Παραπομπές
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.73
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.74
Πηγές
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.73-74
Τέλλος Άγρας | Δημήτριος Καλαποθάκης | Γερμανός Καραβαγγέλης |
Λάμπρος Κορομηλάς | Κώττας Χρήστου | Παύλος Μελάς | Βαγγέλης Στρεμπενιώτης
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
