.
Ιωάννης Τσαγκαρίδης (1887-1939). Υποστράτηγος του Ελληνικού στρατού.
Γεννήθηκε στην Λάπηθο της Κυρήνειας, γιος του Χριστόφορυ Τσαγγαρίδη, το 1887.[1] Το 1904 πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει χημεία, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές για να πολεμήσει στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-08).[1] Με την επιστροφή του κατατάχτηκε στον ελληνικό Στρατό. Σπούδασε στη σχολή Υπαξιωματικών και στρατολογήθηκε ως αξιωματικός του ιππικού.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 και την Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-22), όπου διακρίθηκε μέχρι τον τραυματισμό του Μάχη του Σαγγαρίου, τον Αύγουστο του 1921, αναγκάζοντάς τον να πάρει άδεια μεγάλης διαρκείας.[1] Προήχθη σε υποστράτηγο το 1935 και διαφώνησε με την εγκαθίδρυση του δικτατορικού Καθεστώτος Μεταξά το 1936. Έτσι εξορίστηκε στην Σίφνο και την Ικαρία.[1] Οι πληγές του, σε συνδυασμό με τις κακουχίες της εξορίας, οδήγησαν στο θάνατό του, στις 31 Μαρτίου 1939.[1]
Ο αδελφός του Θεοφάνης (1895-1962) συμμετείχε στις αντιβρετανικές ταραχές του Οκτωβρίου του 1931 και όταν εξορίστηκε πήγε στην Αθήνα, όπου έγινε πρόεδρος της Κυπριακής κοινότητας. Ο μικρότερος αδερφό του, ο Οδυσσέας, έγινε αρχιτέκτονας στην Λάπηθο.[1]
Το ημερολόγιο του δημοσιεύτηκε το 1987 από το βιβλιοπωλείο Εστία με τίτλο Το ημερολόγιο ενός στρατηγού: Σελίδες νεοελληνικής ιστορίας.
Παραπομπές
«Λαπηθιώτες» (στα Greek). Municipality of Lapithos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2014.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
