Ο Γιάννης Χονδρογιάννης (Προφήτης Σμύρνης, 1910 - Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2006) ήταν Έλληνας ιατρός, γυμναστής και πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ιωάννης Χονδρογιάννης ήταν το τρίτο παιδί της Αγγελικής Βορίτση και του Αντωνίου Χονδρογιάννη, γεννήθηκε το Μάρτιο του 1910 στο προάστιο της Σμύρνης Παράδεισο, όπου υπάρχει ο ναός του Προφήτη Ηλία και ο πρώτος σιδηροδρομικός σταθμός του τρένου που πήγαινε από την Σμύρνη στα ενδότερα της Ανατολίας.
Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και ακολούθως φοίτησε για ένα χρόνο (1921-1922) στο ιδιωτικό Εκπαιδευτήριο του Γιαννίκη (Ελληνοαγγλικό Λύκειο), όπου τελείωσε την πρώτη τάξη του Γυμνασίου.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε για λίγο με την οικογένειά του στη Χίο. Αργότερα έφτασαν στην Αθήνα, όπου αρχικά εγκαταστάθηκαν στην «οδό 3ης Σεπτεμβρίου, κοντά στην πλατεία Λαυρίου, μετέπειτα Ομονοίας. Αργότερα εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό συνοικισμό του Ταύρου, στα λεγόμενα "Γερμανικά". Στην Αθήνα, γράφτηκε στο Β΄ Γυμνάσιο Αθηνών, από το οποίο και αποφοίτησε. Παρά την επιθυμία του να ασχοληθεί με τη φιλολογία, ακολούθησε την επιθυμία της οικογένειάς του να σπουδάσει ιατρική.
Για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών, καθώς οι γονείς του ως πρόσφυγες δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν, γράφτηκε ταυτόχρονα με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σχολή Γυμναστών, πράγμα το οποίο τότε ήταν επιτρεπτό. Έτσι, ως πρωτοετής φοιτητής της σχολής γυμναστών εργάστηκε σε ιδιωτικά δημοτικά σχολεία και αργότερα ως πτυχιούχος σε ιδιωτικά λύκεια και γυμνάσια της Ανατολής», του «Ελικώνα», της «Ιονίου Σχολής», του «Ηλιάδη», του «Φαλτάιτς», λύνοντας με αυτό τον τρόπο το οικονομικό πρόβλημα των σπουδών της Ιατρικής.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή το 1939 με βαθμό Λίαν Καλώς, οπότε εγκατέλειψε το επάγγελμα του γυμναστή. Ωστόσο, ως γυμναστής ίδρυσε στα Εξάρχεια τον Αθλητικό Σύλλογο «Αχιλλέας», φυτώριο αθλητών στίβου, χρημάτισε διευθυντής σωματικής αγωγής στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και ασχολήθηκε ενεργά με τον προσκοπισμό, ιδρύοντας και τρία συστήματα.
Από το 1940, αρχίζει την ιατρική του καριέρα στον Ταύρο. Υπηρέτησε την Ιατρική με πολλή επιτυχία και είχε την φήμη του καλού γιατρού μέχρι το 1980. Το 1946, παντρεύτηκε την Ελευθερία Μωραϊτοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τη Μαρία-Κυριακή και την Έλλη-Αντωνίνη. Λόγω της ιδανικής άσκησης του λειτουργήματος της ιατρικής με την ενασχόλησή του με τα κοινά του τόπου διαμονής του, έθεσε υποψηφιότητα για τον δήμο της πόλης και εκλέχθηκε τελικώς δημάρχος Ταύρου στις δημοτικές εκλογές του 1954 με συντριπτική πλειοψηφία.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον δημαρχιακό θώκο για πολλές περιόδους (1952-67, 1974-78, όπως φαίνεται από τα αρχεία Δήμου Ταύρου), με ενέργειές του διαμόρφωσε και έβαλε την περιοχή στο σχέδιο πόλης, έφτιαξε δρόμους, ίδρυσε σχολεία λύνοντας το πρόβλημα της σχολικής στέγης. Επί δημαρχίας του ολοκληρώθηκε το δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, δημιουργήθηκαν χώροι πρασίνου, παραχωρήθηκαν οικόπεδα για την ανέγερση εκκλησιών και χρηματοδοτήθηκε μερικώς η ανέγερσή τους, οικοδομήθηκε το αθλητικό κέντρο του Ταύρου και κτίστηκαν γήπεδα καλαθοσφαίρισης και παιδικές χαρές. Με προτάσεις του προς το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, προχώρησε στην οικοδόμηση πολυκατοικιών για τη μεταστέγαση των προσφύγων.
Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική και την συνταξιοδότησή του από την ιατρικό επάγγελμα, ασχολήθηκε με την επιθυμία των νεωτέρων χρόνων και εξέδωσε πέντε ποιητικές συλογές (Και επι γής ειρήνη, Όταν οι μνήμες, Ευλογημένη Μάνα, Αγάπη, Φλογέρα της ψυχής μου και ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Απεβίωσε στις 27 Οκτωβρίου 2006 στην Αθήνα.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
