.
Ο Ηλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης (Μάνη, 1800 - Μόναχο, 8 Νοεμβρίου 1836) ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και στρατιωτικός του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Μάνη. Πατέρας του ήταν ο Κατσής και θείος του ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Ονομάστηκε Κατσάκος κατά τον πατέρα του, για να ξεχωρίζει από τον πρωτοξάδερφό του, τον περίφημο Μπεζαντέ-Ηλία.
Στην επανάσταση ήταν πάντα μπροστά και έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες. Εμφανίζεται μόλις είκοσι χρονών να ανασυγκροτεί, ως αρχηγός λακωνικού σώματος, την πολιορκία της Κορώνης που μόλις προ ολίγου είχε αποτύχει. Κατά την εισβολή του Δράμαλη πολέμησε στις μάχες της Αργολίδας και διακρίθηκε. Του ανατίθεται δε η κατάληψη της Ακροπόλεως του Άργους. Στην επιδρομή του Ιμπραήμ διέπρεψε στη Βέργα του Αλμυρού. Διακινδύνευσε τη ζωή του όταν μόνος του βγήκε από το οχύρωμα και λαφυραγώγησε ένα ωραίο αραβικό άλογο. Έσπευσε κατόπιν στα ενδότερα της Μάνης και με 300 άλλους Μανιάτες χτύπησε τον εχθρό στην Μανιάκοβα και έσωσε τον εκεί πολιορκημένο Κοσσονάκο από βέβαιο όλεθρο.
Επί Καποδίστρια φυλακίστηκε το 1830 στο Ναύπλιο επειδή ενήργησε εναντίον της Κυβέρνησης. Κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στην επαναστατημένη Μάνη. Το 1834 συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της Μάνης κατά της Αντιβασιλείας.
Επί της Αντιβασιλείας του Όθωνα προκάλεσε στη Μάνη σημαντική αντίδραση για τα μέτρα της Βαυαρικής Αντιβασιλείας. Ονομάστηκε από την Αντιβασιλεία «Μοίραρχος υπεράριθμος». Προσλήφθηκε από τον στρατηγό Σμαλτς και τον ταγματάρχη Φέδερ ως σύμβουλος και κατάφερε να επιφέρει ειρηνικό συμβιβασμό. Προς αναγνώριση των υπηρεσιών του, ο Όθωνας τον προσκάλεσε και τον διόρισε Υπασπιστή του. Χάρη του ανδρικού παρουσιαστικού του και του ευγενικού χαρακτήρα του, έκανε στο Παλάτι και στην Αθήνα πολύ καλή εντύπωση και μάλιστα πλάστηκε μύθος γύρω από τις σχέσεις του με την Δούκισσα της Πλακεντίας, η οποία τον λάτρευε από την στιγμή που αυτός έσωσε τη ζωή της κόρης της.
Τον Απρίλιο του 1836 ο Βασιλιάς ταξίδευσε στη Γερμανία για να βρει νύφη. Πήρε μαζί του δύο υπασπιστές του, τον Αντώνιο Μιαούλη και τον Ηλία Κατσάκο. Όταν έφτασαν στο Μόναχο, στην πόλη θέριζε η χολέρα. Ο Ηλίας και λίγο αργότερα και ο Μιαούλης αρρώστησαν και πέθαναν. Ενταφιάστηκαν και οι δύο στο παλαιό νότιο νεκροταφείο του Μονάχου. Ο τάφος του Ηλία ήταν μεγαλόπρεπος, ολόκληρο μαυσωλείο, λαμπρό μνημείο το οποίο ανήγειρε ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α'. Εμπνευσμένος από τον άδικο χαμό του Μαυρομιχάλη, ο Γερμανός ποιητής Μίχαελ φον Γιούνγκ του έπλεξε θρήνο (Grablied, Elias Mavromichalis). Σήμερα ο τάφος του Μαυρομιχάλη υπάρχει ακόμα. Στο ίδιο νεκροταφείο, απέναντι στο τάφο του Μαυρομιχάλη, είναι τοποθετημένος ο μικρός Λεωνίδας, γιος του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Γιος του ήταν ο βουλευτής Ιωάννης Κατσάκος Μαυρομιχάλης.
Πηγές
Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1936). Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, Τόμος 15. Αθήνα: Ι. Ν. Σιδέρης, Τυπογραφείον «Εστία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ύμνος στον Μαυρομιχάλη
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
