Ο Γεώργιος Κουβελάκης (1936) είναι Έλληνας ανώτατος δικαστικός, επίτιμος σύμβουλος Επικρατείας, που διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και υπουργός Δικαιοσύνης στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1936 στο Μαυρομμάτι Ιθώμης Μεσσηνίας, κοντά στην Αρχαία Μεσσήνη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και ακολούθησε καριέρα στον δικαστικό κλάδο. Όταν παραιτήθηκε το 1993 για να τοποθετηθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο 6ος κατά σειρά αρχαιότητας σύμβουλος Επικρατείας.[1]
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διώχθηκε ως μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Δημοκρατική Άμυνα και έζησε στο Παρίσι έως την μεταπολίτευση.
Διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (1993 - 1996) και υπουργός Δικαιοσύνης από τον Οκτώβριο του 1993 έως τον Φεβρουάριο του 1995.[1]
Θητεία στο υπουργείο Δικαιοσύνης
Ως υπουργός Δικαιοσύνης ήταν υπεύθυνος για το Νόμο 2172/1993, με τον οποίο καταργήθηκε η θανατική ποινή στην Ελλάδα.[2]
Κυρίως γνωστός είναι για την ολομέτωπη, και επιτυχημένη, επίθεση που εξαπέλυσε στον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Κόκκινο, που ήταν και ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνεπώς αποτελούσε «κόκκινο πανί» για την ελληνική Κεντροαριστερά: ο Κουβελάκης κατόρθωσε να περιορίσει δραστικά τις αρμοδιότητές του.[3]
Το 1994 ο Κουβελάκης εισηγήθηκε την ψήφιση νόμου που ανέθετε την επιθεώρηση των δικαστικών λειτουργών (εξαιρετικά κρίσιμο θέμα για την εσωτερική λειτουργία της Δικαιοσύνης) στον νεότερο από τους αντιπροέδρους του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Βελή, που είχε οριστεί σε αυτή τη θέση από το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και την αφαιρούσε από τον αρχαιότερο των αντιπροέδρων, Σωκράτη Σωκρατείδη, που το 1967, επί χούντας, είχε εισηγηθεί την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου για εσχάτη προδοσία για την Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.[4]
Επίσης, με νόμο περιορίστηκαν δραστικά οι προαγωγές στον Άρειο Πάγο, για να μην τις αποφασίζει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο στο οποίο προήδρευε ο Κόκκινος.[5]
Ο Κουβελάκης τελικά οδηγήθηκε σε παραίτηση από τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης τον Φεβρουάριο του 1995, όταν, σε σύγκρουσή του με τους συνδικαλιστές των σωφρονιστικών υπαλλήλων και τον πρόεδρό τους Αντώνη Αραβαντινό, ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, Αντώνης Λιβάνης, πήρε το μέρος των συνδικαλιστών.[6] Η σύγκρουση προέκυψε από συναντήσεις με βαρυποινίτες και διευκολύνσεις σε αυτούς που πραγματοποιούσε ο Αραβαντινός για λογαριασμό του Λιβάνη και της ΕΥΠ, χωρίς την άδεια του υπουργείου Δικαιοσύνης.[7]
Πηγές
Κράτος και κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης 1974-2011, Δημήτριος Γ. Σιούφας, Αθήνα 2012, ISBN 978-960-93-3752-6
ΦΕΚ Α΄ 207, Εθνικό Τυπογραφείο (pdf)
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=93096
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=93096
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=93096
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3687129
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3687129
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
