Ανδρέας Μουράτης
Προσωπικά στοιχεία
Όνομα	Ανδρέας Μουράτης
Ημερομηνία γέννησης	1926
Τόπος γέννησης	Πειραιάς, Ελλάδα
Τόπος θανάτου	Πειραιάς, Ελλάδα
Θέση	Αμυντικός
Προηγούμενοι σύλλογοι
Χρόνια	Σύλλογος	Εμφ. (Γκ)*
1944-1961	Ολυμπιακός
Εθνική ομάδα
		Εμφ. (Γκ)*
1948-1953	Εθνική Ελλάδος	16 (1)
* Εμφανίσεις (Γκολ)

Ο Ανδρέας Μουράτης (29 Νοεμβρίου 1925 ή 1926[1] – 10 Δεκεμβρίου 2000[2][3]), ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, αρχηγός του Ολυμπιακού και της εθνικής Ελλάδας. Γεννήθηκε στη Σούδα του Νέου Φαλήρου, γιος του Μάρκου και της Αγγελικής, προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Εργαζόταν σκληρά από πολύ μικρή ηλικία και μέχρι που βγήκε σε σύνταξη ήταν εργάτης στη ΔΕΗ.

Καριέρα
Σε συλλογικό επίπεδο

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας του Μάρκος, ήταν ιδρυτής του Πολικού Αστέρα το 1926, ενός ανεξάρτητου συλλόγου του Πειραιά και εκεί άρχισε να βλέπει ποδόσφαιρο ο Ανδρέας Μουράτης. Η ομάδα όμως διαλύθηκε και το 1936 ο πατέρας του ίδρυσε την ΑΕ Χρωματουργείων, από όπου ξεκίνησε και ο Ανδρέας Μουράτης. Στην ΑΕ Χρωματουργείων παρέμεινε μέχρι το 1943, όταν μεταπήδησε στην Προοδευτική, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της Κατοχής. Το 1945 πήγε στα "τσικό" του Ολυμπιακού όπου ο Τάκης Κτενάς του έβγαλε δελτίο. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε μέχρι το 1955, όταν πήγε στον Αργοναύτη, για να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 1961. Από τότε, μέχρι το 2000 που πέθανε, έμεινε κοντά στον Ολυμπιακό, βοηθώντας σε διάφορα πόστα, από προπονητής στα τμήματα υποδομής μέχρι φροντιστής. Το σπίτι ήταν δίπλα στο Στάδιο Καραΐσκάκη και σήμερα ο δρόμος που περνά μπροστά του έχει το όνομά του.

Στις εθνικές ομάδες

Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε 16 φορές και πέτυχε ένα γκολ, ενώ υπήρξε και αρχηγός της. Εγκατέλειψε την Εθνική όταν ως αρχηγός της ζήτησε από την ΕΠΟ καταβολή οδοιπορικών για τους διεθνείς παίκτες. Η ΕΠΟ τον τιμώρησε με διετή αποκλεισμό,[4] αλλά μετά από 10 μήνες ανακάλεσε την απόφασή της. Η τιμωρία αυτή ήταν και το θέμα της ταινίας "Οι άσσοι του γηπέδου" που γυρίστηκε το 1956 με ηθοποιούς τον Μουράτη και τους άλλους ποδοσφαιριστές της εθνικής που πρωταγωνίστησαν στην υπόθεση.

Επίσης, με την εθνική Ενόπλων κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1962.

Ο Μιζούρι

Του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι "Μιζούρι" (από το αμερικάνικο θωρηκτό που ήταν αγκυροβολημένο στον Πειραιά), εξαιτίας της δύναμης που έβγαζε στο παιχνίδι του. Το παρατσούκλι το απέκτησε σ'έναν αγώνα με τον Εθνικό, όταν κάποιος φίλαθλος τον απεκάλεσε έτσι επειδή τον έβλεπε να αγωνίζεται με δύναμη και πάθος παρότι ήταν τραυματίας. Η δύναμη, το πάθος και το ατρόμητο του χαρακτήρα του, έκαναν μεγάλη εντύπωση και στους Τούρκους φιλάθλους, οι οποίοι μετά από έναν αγώνα της εθνικής Ελλάδας με αντίπαλο την αντίστοιχη της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη, τον αποκάλεσαν "Μουράτ Ασλάν" ("Μουράτης το Λιοντάρι").

Τίτλοι

Ως παίκτης με τον Ολυμπιακό

Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1947, 1948, 1951, 1952, 1954 και 1955
Κύπελλα Ελλάδος: 1947, 1951, 1952, 1953 και 1954
Πρωταθλήματα Πειραιά: 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954 και 1955

Βιβλιογραφία

Οι θρυλικές εποχές 1953-1959 1996-2003 οι πρωταγωνιστές, Ελληνικά γράμματα Αθήνα 2003 ISBN 960-406-582-3
H Ιστορία του Ολυμπιακού, Γ.Χ. Αλεξανδρής, Αθήνα 1996
Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, Ηλιότριπο, Αθήνα 1997 ISBN 569-584-365-2
Χρυσός Θρύλος Έκδοση Art Press, Εκδοτική Α.Ε., Αθήνα 1997
Εθνική Ελλάδος πορεία μέσα στο χρόνο, Παπαζήσης, Αθήνα 2001
Ανδρέας Μουράτης ο Θρυλικός Μιζούρι έκδοση περιοδικού Ολυμπιακός 2000
Ολυμπιακός ένα αρχείο μια ιστορία Β. Καρδάσης ,Μίλητος 1997
Αλμανάκ Περιοδικό Εικόνες, 1991

Αναφορές

Υπάρχει διγνωμία στο έτος γέννησης
Αφησε την τελευταία του πνοή ο Ανδρέας Μουράτης, in.gr
ΤΖΑΝΕΙΟ: ΤΟ ΗΡΕΜΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ «Έφυγε» ο Μουράτης, tanea.gr

Εφημερίδα Εμπρός , φύλο 1 Μαρτίου 1950, από την ψηφιακή εθνική βιβλιοθήκη

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αφιέρωμα στον Ανδρέα Μουράτη από τη ΄΄ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ΄΄
Συνεντεύξη του Δημοσιογράφου Ανδρέα Μπόμη με τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού Θανάση Μπέμπη και Ανδρέα Μουράτη (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)