.
Επτά επί Θήβας , Άδραστος Πολυνείκης, Καπανέας, Παρθενοπαίος, Αμφιάραος, Ιππομέδοντας και Τυδέας, J. Flaxman
Στην ελληνική μυθολογία ο Παρθενοπαίος ήταν ο ένας από τους επτά αρχηγούς που εξεστράτευσαν εναντίον των Θηβών και έγιναν γνωστοί ως οι Επτά επί Θήβας. Υπήρξε γιος της Αταλάντης και του Ιππομένη ή Μελανίωνα, ή του Μελεάγρου ή ακόμα και του θεού του πολέμου Άρη. Σύμφωνα με τοπική, αργειακή παράδοση, ο Παρθενοπαίος ήταν αδελφός του Αδράστου, γιος του Ταλαού και της Λυσιμάχης. Ο Παρθενοπαίος σκοτώθηκε από τον Περικλύμενο (γιο του Ποσειδώνα), κατά τον Ευριπίδη (Φοίνισσες, στίχοι 1160 κ.ε.), ή από τον Αμφίδικο (γνωστό και ως Ασφόδικο), κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Γ 6, 8) και τον Παυσανία (Θ 18, 6).
Ο Παρθενοπαίος αναφέρεται και από τον Βιργίλιο στην Αινειάδα (VI 480).
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
