Στην ελληνική μυθολογία ο Δρύοπας (Δρύοψ) ήταν ο ηγεμόνας και γενάρχης μιας πανάρχαιας προελληνικής φυλής που κατοικούσε στην αρχαία Ελλάδα. Η φυλή αυτή ήταν οι Δρύοπες, που έλαβαν το όνομά τους από αυτόν. Ο Δρύοπας αναφέρεται άλλοτε ως γιος του ποτάμιου θεού - ποταμού Σπερχειού και της Πολυδώρας (κόρης του Δαναού), ενώ άλλοτε ως γιος του θεού Απόλλωνα και της Δίας, κόρης του Λυκάονα. Ως κόρη του Δρύοπα αναφέρεται η Δρυόπη.

Ο Δρύοπας και ο λαός του αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς. Εκδιώχθηκαν όμως από τον Ηρακλή και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό, οπότε στη συνέχεια διασκορπίσθηκαν στην Εύβοια, στις Κυκλάδες, στην Πελοπόννησο, ακόμα και στην Κύπρο.

* Με το όνομα Δρύοπας αναφέρονται εξάλλου ένας από τους 50 γιους του Πριάμου και ένας από τους συντρόφους του Αινεία. Στην Εντομολογία, δρύοπας (dryops) είναι ένα γένος από σκαθάρια που ανήκει σε ομώνυμη οικογένεια (δρυοπίδες).

Πηγή

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969