ART

 

Γεγονότα, Hμερολόγιο

 

.

Grafik1

Λητώ, Απόλλων και Άρτεμις

Απόλλων. Μέγας θεός του Ελληνικού Πανθέου (Απλών στη θεσσαλική διάλεκτο), με γύρω στις 350 επικλήσεις, προσωνύμια και τοπικές λατρείες του, θεραπευτής, μάντις και ηλιακός (“Φοίβος”). Πιθανότατα να αποτέλεσε έμπνευση για το θεό Απλού στην ετρουσκική μυθολογία.

Γεννήθηκε από το θεό Δία (που στις επικλήσεις του αίθριος, ανέφελος, υψινεφής, αλληγορείται σε αέρα και ουρανό) και τη θεομητρική θεότητα Λητώ (που αλληγορείται στο αστροφώτιστο νυκτερινό στερέωμα). Η επίκλησή του “Δήλιος” σημαίνει φυσικά όχι μόνον τον γεννηθέντα στη νήσο Δήλο, αλλά και τον Θεό που κάνει δήλα και ορατά τα πάντα, αλλά και τα πάντα ορά (“πανδερκές έχων φαεσίμβροτον όμμα” σύμφωνα με τον 34ο Ορφικό Ύμνο, δηλαδή ως ο θεός που η ματιά του φωτίζει τους θνητούς και παρατηρεί τα πάντα).

Από τη δοξασία ότι αιτία όλων των γινομένων είναι ο Ήλιος, του οποίου το φώς εισχωρεί στις κρυμμένες αιτίες, ο (σύμφωνα με τους μαγικούς παπύρους της συλλογής Papyri Graecae Magicae) “τηλεσκόπος και κοίρανος κόσμου” θεός Φοίβος Απόλλων σχετίζεται στενά με τις λειτουργίες της λεγόμενης Ειμαρμένης και των Μοιρών, ως Θεός μαντευτής (Αγνόμαντις, Αληθής, Δαφναίος, Μαντικός, Μοιραγέτης, Λοξίας, Προόψιος, Τριποδιλάλος). Η μαντική ιδιότητα του Απόλλωνος εξηγείται και από το γεγονός ότι η μουσικοπαραγωγός ιδίοτητά του, όπως θα δούμε παρακάτω, του επιτρέπει πλήρη διαύγεια όρασης στα διάφορα σημεία της χρονικής κίνησης, της οποίας χρονικής κίνησης στυλοβάτης και γενήτωρ είναι ο Ρυθμός, ένα τμήμα του τρισυπόστατου (Ρυθμός, Μελωδία, Αρμονία) που ορίζει τη Μουσική.

Grafik3

Γέννηση Απόλλωνα και της Άρτεμις στη νήσο Δήλο , Diana Scultori

1) Απόλλωνας και Δάφνη, 2) Απόλλωνας Ψηφιδωτό απο τον Οίκο του Αιώνα Ψηφιδωτά της Πάφου

Ο θεός Απόλλων σχετίζεται από τους θρησκευτές του με τη Νεότητα και το Κάλλος (επειδή ως Ήλιος ξεπροβάλλει αιωνίως νέος την κάθε αυγή και στη συνέχεια με το φώς του καταδεικνύει όλα τα επί γής ωραία και “θωμαστά”. Σχετικές επικλήσεις του οι Κουροτρόφος, Ολβιουργός, Τελειότατος, Φάνης, Χαροποιός), με την Ιατρική και την Θεραπευτική (επειδή το ηλιακό φώς χαρίζει υγεία, απολυμαίνει, και επίσης αυξάνει τα υγιεινά και θεραπευτικά φυτά. Σχετικές επικλήσεις του οι Παίων, Αλεξίκακος, Ηπιόχειρ, Ιατρός), με τη Μουσική (επειδή ό, τι φωτίζεται δονείται ως τμήμα της Συμπαντικής Μουσικής) και την κάθε είδους εικαστική δημιουργία (κύριος των Μουσών, Θεός Μουσαγέτης ή Μουσηγέτης. Σχετικές επικλήσεις του οι Μουσικός, Κιθαρωδός, Μουσαγέτης).

Grafik2

Ιερά φυτά του η δάφνη, ο ηλίανθος, η άρκευθος, η μυρίκη, το ηλιοτρόπιο και ο υάκινθος. Η Δάφνη είναι η νύμφη κόρη του ποταμού Πηνειού, που αγάπησε ο μεγάλος Έλληνας θεός όμως χωρίς μεγάλη επιτυχία. Έτσι μετά από θερμή επίκλησή της στη Γαία μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό. Ο Απόλλων παρά του ότι δε βρήκε ανταπόκριση στο ερωτικό του κάλεσμα στη Δάφνη την τίμησε κάνοντας την το γνωστότερο ιερό του φυτό. Ο Υάκινθος αποτελεί επίσης ένα αγαπημένο πρόσωπο για τον θεό του Ήλιου. Ο Απόλλων ερωτεύτηκε τον πρίγκηπα της Σπάρτης αλλά επίσης και ο θεός του δυτικού ανέμου, ο Ζέφυρος. Έτσι ενώ οι δύο εραστές, Απόλλων και Υάκινθος επαίζαν με ένα χρυσό δίσκο, ο Ζέφυρος φύσηξε και χτύπησε θανατηφόρα τον πανέμορφο νέο. Τότε ο Απόλλων από το αίμα του ερωμένου του έφτιαξε το Ιερό του φυτό. Ιερά σύμβολά του ο Τρίπους, η Κιθάρα και το τόξο ή βέλος. Ιερά ζώα ο λύκος, το γεράκι, ο κύκνος, το κοράκι, ο πετεινός, ο τζίτζικας, το δελφίνι και το κριάρι. Ιερό, λατρευτικό χρώμα του το Χρυσό. Όπως και στη Θεά Αθηνά, ιερός αριθμός του είναι το Επτά (δηλαδή ο αριθμός της πληρότητας, του πνεύματος και του μακροκόσμου). Άλλες γνωστότερες επικλήσεις του οι Αγραίος, Αγρέτης, Άκτιος, Αμυκλαίος, Γεννήτωρ, Δειραδιώτης, Διονυσοδότης, Εναγώνιος, Επάκυιος, Ήλιος, Κάρνειος, Κιθαρωδός, Κουροτρόφος, Νόμιος, Ογκαίος, Ογκεάτας, Πτώος, Πύθιος, Σπόνδιος, Τμώος, Υπερβόρειος κ.ά.

Ἀβαῖoς , Ἀγήτωρ , Ἀγραῖος , Ἀγρέτης, Ἀγρεὺς, Ἀγυιεύς, Ἀγυεύς, Ἀειγεννήτης, Αἰγιλεὺς, Αἰγλήτης, Αἰγύπτιος, Αἰγυπτίοις, Ἀκέσιος, Ἀκραίφιος, Ἀκρίτας, Ἀκταῖος, Ἀκτιακός, Ἄκτιος, Ἀλαῖος, Ἀλασιώτας, Ἀλεξίκακος, Ἀλσηνὸς, Ἀμαζόνιoς, Ἀμυκλαῖoς, Ἀναφαῖoς, Ἀπoβατήριoς, Ἀπoτρoπαῖoς, Ἀργεϊφόντης, Ἀγρεώτας, Ἀρνοκόμης, Ἀρόηρις, Ἀρχηγέτης, Ἀσγελάτας, Ἀτύμνιος, Αὐλαριοκὸς, Αὐλητὴς, Αὐλίς, Ἀφεταῖος, Βακχεῖος, Βοαθόος, Βοηδρόμιος, Βοάσων, Βοζηνός, Βοηδρόμιος, Βοικέτας, Γαλάξιος, Γενέτωρ, Γεργίθιος, Γεφυραῖος , Γογγόσυρος, Γοιτόσυρος, Γορτύνιος, Γρύνειος, Γρυνεὺς, Γυπαιεὺς, Δαλδιαῖος, Δαφναῖος, Δαφνηφόρος, Δαφνίτας, Δειραδιώτης, Δεκατηφόρος, Δελφικός, Δελφῖνιος, Δηλιανός, Δήλιος, Δηραινὸς, Διδυμεὺς, Διονυσόδοτος, Δονάκτας, Δρομαιεύς, Δρομαῖος, Δρύμας, Δρυμαῖος, Δωματίτης, Ἑβδόμειος, Εἰκάδιος, Ἑκατόμβαιος, Ἐκβάσιος, Ἑλείτας, Ἐλελεὺς, Ἐμβάσιος, Ἔναργος, Ἐναγώνιος, Ἔναυρος, Ἔνθρυπτος, Ἐπάκτιος, Ἐπήκοος, Ἐπιβατήριος, Ἐπικούριος, Ἐπικωμαῖος, Ἐπιμήλιος, Ἐπόψιος, Ἐργάτης, Ἐρεθίμιος, Ἐρέσιος, Ἐριθάσεος, Ἐρίθιος, Ἐρίφυλλος, Ἑρμωνθίτης, Ἕρσος, Ἐρυθίβιος, Ἐτευδανίσκος, Εὐρύαλος, Εὐτρησίτης, Ἑῷος, Ζηρύνθιος, Ζωστήριος, Ζωτεάτας, ἐν Ἄργει ἀπὸ τόπου, Ζωτελιστὴς, Ἠλεῖος, Ἥλιος, Θαργήλιος, Θεάριος, Θεοξένιος, Θερελίμιος, Θέρμιος, Θόαξος, Θοραῖος, Θοράτης, Θορνάκιος, Θούριος, Θύϊος, Θυμβραῖος, Θυραῖος, Θυρξεὺς, Ἰασόνιος, Ἰατρός, Ἰθυπόρος, Ἱκέσιος, Ἰλιεὺς, Ἴξιος, Ἰόψαφος, Ἱσμήνιος, Ἰσμείνιος, Καλλίτεκνος, Καλυδνεύς, Καλύδνιος, Καρινός, Κάρνειος, Καρνίας, Καταιβάσιος , Κατάων, Καυκασεὺς, Κερδῷος (Κερδαῖος), Κερεάτας, Κερεάτης, Κερκυονεὺς, Κιλλαῖος, Κισαυλοδδηνός, Κισαλαυδηνὸς, Κίσσιος, Κλύτιος, Κνίδιος, ὁ ἐν Κοίλοις, Κοῖτος, Κολοφώνιος, Κοροπαῖος, Κόρυθος , Κουρέας, Κουρίδιος, Κούριος, Κρατεανὸς, Κτίστης, Κυζικηνὸς, Κυμνισσεὺς, Κύνθιος, Κύννειος, Κυπεύς, Λακείτης, Λαρισηνὸς, Λαρμηνὸς, Λατομηνὸς, Λατῷος, Λάφριος, Λειμηνὸς Λεσχηνόριος, Λευκάτας, Λεψιεύς, Λέψιος, Λιθήσιος, Λιταῖος, Λοίμιος, ὁ ἐγ Λοπτῶν, Λυερμηνὸς, Λύκειος, Λυκωρεὺς, Λυρμηνὸς, Μαγίριος, Μαλεάτας, Μαλόεις, Μαρμαρινὸς, Μεγιστεὺς, Μελάνθιος, Μεταγείτνιος, Μολοσσός, Μουσεῖος, Μύλας, Μυρικαῖος, Μυρτῷος, Μύστης, Ναπαῖος, Νασιώτας, Νεομήνιος, Νισυρείτης, Νόμιος, Νυμφηγέτης, Ξένιος, Οἰκέτας, Οἰκιστὴς, Οἰτόσκυρος, Ὀπάων, Ὅριος, Ὀροπεῖος, Ὀρχιεὺς, Ὀτευδανὸς , Οὔλιος, Ὀψοφάγος, Παγασαῖος, Παγασίτης, Παιάν, Παιών, ὁ ἐν Πάνδοις, Πανιώνιος, Παρνάσσιος, Παρνήσσιος, Παρνόπιος, Παρράσιος, Πασπάριος, Παταρεὺς, Πατρῷος, Περμινωδέων, Πλατανίστιος, Ποδαλείριος, Ποίμνιος, Πορνοπίων, Πριαπαῖος, Πριηνεὺς, Προκαθηγεμὼν, Προόψιος, Προπύλαιος, Προστατήριος, Προφύλαξ ,Πτώϊος (Πτωϊεύς), Πυγμαῖος, Πυθαεύς, Πύκτης, Πύξιος, Ῥανισκεληνὸς , ὁ ἐν Σαβηρίδαις, Σαλγανεὺς , Σαρπηδόνιος, Σελινούντιος, Σικερηνὸς, Σιτάλκας, Σκιαστὴς, Σμινθεύς, Σμίνθιος, Σούριος, Σπηλαΐτης, Σπόδιος, Στεμματίας, Στεφανηφόρος, Στρατάγιος, Σωτὴρ, Τακοδομείτης, Ταρραῖος, Ταρσεύς, Τάρσιος, Τελχίνιος, Τεμενίτης, Τεμπείτας, Τενεάτης, Τερμινθεύς, Τετράχειρ , Τετράωτος, Τιλφούσιος, Τιλφώσσιος , Τόξιος, Τράγιος, Τράμβιος, Τριόπιος, Τυρβηνός, Τυρίμνας, Τύριμνος, Τυριμναῖος, Ὑάκινθος, Ὑακίνθιος, Ὑλάτης, Ὑμήττιος, Ὕντινος, Ὑπακραῖος, Ὑπαταῖος, Ὑπερβόρειος, Ὑπερτελεάτας, Φαναῖος , Φιλήσιος , Φόριος, Φύλλιος, Φύξιος, Φυτάλμιος, Χαλάζιος, Χρηστήριος, Ὠρεινόμος, Ὠρίκιος, Ὧρος, Ὠτακός,

Grafik4

Απόλλων , Michelangelo

Τα επίθετα του Απόλλωνος
το άρμα του Φοίβου Απόλλωνα

• Αγρεύς = προστάτης της άγρας, του κυνηγιού. Απαντάται σε δύο επιγραφές στη βόρεια Θεσσαλία, η μία από τις οποίες ανακαλύφθηκε στα ερείπια του ναού της θεάς Αθηνάς Πολιάδος, στους Γόννους Λάρισας.
• Αγυιεύς = προστάτης θυρών
• Ακερσεκόμης = ο έχων την κόμην μη κεκαρμένην, αεί νέος, εξού και Κουροτρόφος (προστάτης της νεότητας). Πράγματι, ο θεός σπάνια εμφανίζεται γενειοφόρος.
• Αλασιώτης ήταν μία αρχαία ελληνική θρησκευτική επίκληση, και συγκεκριμένα μια ονομασία του θεού Απόλλωνα, την οποία χρησιμοποιούσαν στην Κύπρο και ιδιαιτέρως στην πόλη Αλασία. Η επίκληση αυτή αναφέρεται σε δίγλωσση επιγραφή, στη φοινικική και την αρχαία κυπριακή γλώσσα, που ανακαλύφθηκε στην Ταμασσό της Κύπρου. Επιπλέον, στις ανασκαφές που έγιναν στην Έγκωμη το έτος 1949 ανακαλύφθηκε ένα αξιόλογο χάλκινο άγαλμα του «Αλασιώτου» Απόλλωνος (Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 3, σελίδα 599) • Άναξ και αρχηγέτης· γενέτωρ· επικούριος.

• Δελφίνιος ή Δελφίδιος. Η σχέση του θεού με τη θάλασσα είναι έμμεση λόγω και του τόπου γέννησής του, τον οποίο οι πιστοί του προσεγγίζουν μόνο δια θαλάσσης. Η εμφάνιση των δελφινιών ήταν μια έμμεση επιδοκιμασία του θεού για το προσκυνηματικό τους ταξίδι. Ο ίδιος, με τη μορφή δελφινιού, θα οδηγήσει τους Κρήτες στην περιοχή της Κρίσας, για να γίνουν οι πρώτοι ιερείς των Δελφών.

• Αργυρότοξος, Τοξοφόρος, Έκατος, Εκατηβόλος, Εκηβόλος, Εκατηβελέτας, Εκάεργος (από το ἑκάς = μακράν). Ως τοξοφόρος και εκηβόλος ο θεός εμφανίζεται στην αρχή της Ιλιάδας (Α 43-53).

• Καρτερός (=γενναίος), λόγω της σχέσης του με τον πόλεμο

• Λοίμιος (=αυτός που προκαλεί λοιμούς), Ιατρός, Παιάων (Γραμμική Β'), Ακέστωρ και Ακέσιος (= θεραπευτής), Αλεξίκακος, Αποτρόπαιος.

• Μουσαγέτας ή Μουσηγέτης, Νυμφηγέτης, Εύυμνος, Κιθαρωδός, Ιηπαιήων (< παιάν), λόγω της σχέσης του με τη μουσική, τις Μούσες και τις Νύμφες.

• Τα επίθετα Αιγλήτης, Λύκιος, Λυκηγένης, Λυκοκτόνος, Ήλιος, Φαναίος, Χρυσάωρ είναι συνδεδεμένα με το φως και το χρώμα του ήλιου.

• Φοίβος (= καθαρός, ιερός) από την αδελφή της Θέμιδας Φοίβη, Θούριος από τη μάνα του Χαίρωνα Θουρώ, Πύθιος από το φίδι Πύθωνα Τελφούσιος, από τη νύμφη Τέλφουσα και το όρος Τελφούσιο, κοντά στην Κωπαΐδα, όπου ο Απόλλωνας θα ίδρυε το ιερό του εκτοπίζοντας τη νύμφη, αν εκείνη με πονηριά δεν τον κατηύθυνε προς την Κρίσα, στον Παρνασσό· ο θεός την εκδικήθηκε παραχώνοντας τα νερά της. Και τα τρία τελευταία επίθετα συνδέονται με τους αγώνες του να επικρατήσει στο ιερό των Δελφών.

• Τα επίθετα Σμινθεύς (προστάτης της γεωργίας), Νόμιος (προστάτης βοσκών και κοπαδιών), Παρνόπιος (αυτός που διώχνει τις ακρίδες) Αγραίος (προστάτης των κυνηγών) είναι συνδεδεμένα με την κανονικότητα των αγροτικών εργασιών, όπως αυτή καθορίζεται από την κίνηση του ήλιου και την εποχή και συνδέουν τον θεό με τη γη και τις καλλιέργειες.

• Λεσχηνόριος για την προστασία που παρείχε στις συνελεύσεις στις λέσχες.

• Δήλιος, από τον τόπο της καταγωγής του, Κύνθιος και Κυνθογενής (από το όρος Κύνθος της Δήλου).

• Διδυμαίος, γιατί είναι δίδυμος με την Άρτεμη.

• Κλάριος από το μαντείο του στην Κλάρο, Ακραιφιαίος από τη βοιωτική πόλη Ακραιφία, όπου λατρευόταν.

• Μαντικός και αφήτωρ, ιατρομάντις, λοξίας, γιατί έδινε λοξούς χρησμούς, δηλαδή αμφίσημους.

Τα επίθετα γενικά του θεού έχουν σχέση με τις ηλιακές ιδιότητές του, τη μουσική, την πολεμική τέχνη, και κατά συνέπεια και τις θεραπευτικές του ιδιότητες, τους αγώνες του μέχρι να κυριαρχήσει σε έναν τόπο. Πηγή : *[1] Η Πύλη της Ελληνικής Γλώσσας.

Απόλλων, Αέτωμα, ναός του Δια, Ολυμπία

Grafik5

Απόλλων, Apollo 17 ,Απόλλων "Belvedere"

Grafik46

Απόλλων και Ηώς, Gérard de Lairesse

Απόλλων, Ακαδημία Aθηνών , Απόλλων, Ακαδημία Aθηνών

Grafik7

Ο Μαρσύας , Απόλλωνας , 1985, Ευρωπαικό έτος μουσικής

ApolloDaphne2ApolloDaphne2

Απόλλων, Γραμματόσημα

Δελφικοί Ύμνοι

Πρόκειται για δύο ύμνους αφιερωμένους στον θεό Απόλλωνα που βρίσκονται χαραγμένοι σε μάρμαρο στο Θησαυρό των Αθηναίων και αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα από τα ελάχιστα δείγματα αρχαίας Ελληνικής μουσικής.


Ορφικος Υμνος Απόλλωνος

[Ορφικος Υμνος Απόλλωνος] Ἐλθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ᾽, ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα, χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ, Δήλι᾽ ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ᾽ ἀναφαίνων• κλῦθί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι• τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα γαῖαν δ᾽ ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι᾽ ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ᾽ ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός• σοὶ δ᾽ ἀρχή τε τελευτή τ᾽ ἐστὶ μέλουσα, παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ᾽ αὖθ᾽ ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος θέρεός τ᾽ ἴσον ἀμφοτέροισιν, ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος. ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ᾽, ἀνέμων συρίγμαθ᾽ ἱέντα• οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν. κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι. ' [11]

[Απόδοση] «Έλα, μάκαρ, θεέ Ιατρέ, που φόνευσες τον Τιτυό, Φοίβε, Λυκωρεύ, 2. Μεμφίτη, που τιμάσαι λαμπρά, ιήιε, (ιήκλητε) που παρέχεις ευτυχία, 3. χρυσολύρη, σπέρμιε (σπορικέ), αρότριε (αγροτικέ), Πύθιε, Τιτάν, 4. Γρύνειε, Σμινθεύ, φονέα του Πύθωνα, Δελφικέ, μάντη, 5. αγροτικέ, φωτοφόρε θεέ, αγαπητέ, ένδοξε έφηβε, 6. ηγέτη των Μουσών, δημιουργέ του χορού, μακροβόλε, τοξοβόλε, 7. Βράγχιε και Διδυμέα, τοξότη, Λοξία, αμόλυντε, 8. άνακτα της Δήλου που έχεις οφθαλμό που παρατηρεί συνεχώς τους ανθρώπους, 9. χρυσομάλλη, που μας φανερώνεις ξεκάθαρες προφητείες και χρησμούς. 10. Άκουσέ με που εύχομαι υπέρ των λαών, με ευφρόσυνη (αγνή) ψυχή. 11. Επειδή εσύ ατενίζεις σιμά σου (τόνδε) ολόκληρο τον απέραντο αιθέρα, 12. και την καλόμοιρη γη και από ψηλά και τις ώρες πριν 13. το χάραμα στο ήσυχο σκοτάδι που έχει τα αστέρια για μάτια 14. εποπτεύεις έως τα βαθιά θεμέλια, κατέχεις (παρατηρείς) τα πέρατα του κόσμου 15. όλου. Εσύ το ξεκίνημα και το τελείωμα και αυτό που θα γίνει στο μέλλον, 16. ο παντοθαλής, εσύ κάθε πόλο (άξονα της γης) με την πολύηχη κιθάρα 17. εναρμονίζεις, άλλοτε μεν βαδίζοντας στα τέρματα της νεάτης (κατώτατη χορδή), 18. άλλοτε εδώ στην ύπατη (υψηλότατη χορδή), κάποτε στη Δωρική παράταξη3 19. κάθε άξονα αναμειγνύεις (συνδυάζεις), διαχωρίζεις τα βιοσυντηρούμενα γένη, 20. αναμιγνύοντας αρμονικά την παγκόσμια μοίρα των ανθρώπων. 21. Ανέμιξες σε (δύο) ίσα μέρη το χειμώνα και το θέρος, 22. ταξινόμισες τον χειμώνα στις ύπατες (ύψιστες), το θέρος στις νεάτες, (κατώτερες) 23. και τον Δώριο (ήχο) στου πολυαγαπημένου έαρος το εποχιακό άνθος. (μεσαίες) 24. Γι’ αυτό οι άνθρωποι σε προσφωνούν με την επωνυμίαν άνακτα, 25. Πάνα, θεό με δύο κέρατα, που δημιουργείς τους συριγμούς των ανέμων. 26. Αυτό επειδή κατέχεις την σφραγίδα που σημαδεύει τα πάντα στον κόσμο. 27. Άκουσέ με μακάριε, και σώσε τους μυημένους με την ικετευτική φωνή.»

Απολλώνια (Δήλου)

Απολλώνια (Σικυώνας)

Παραπομπές

Βαγγέλη Πεντάζου - Μαρίας Σαρλά, Δελφοί, Β. Γιαννίκος - Β. Καλδής Ο.Ε., 1984, 18.
Βαγγέλη Πεντάζου - Μαρίας Σαρλά, 1984, 17.
Δήλος.
Ιλιάς, 15, 322
Βαγγέλη Πεντάζου - Μαρίας Σαρλά, 1984, 19.
ὔτεκνος δὲ οὖσα Νιόβη τῆς Λητοῦς εὐτεκνοτέρα εἶπεν ὑπάρχειν· Λητὼ δὲ ἀγανακτήσασα τήν τε Ἄρτεμιν καὶ τὸν Ἀπόλλωνα κατ᾽ αὐτῶν παρώξυνε, καὶ τὰς μὲν θηλείας ἐπὶ τῆς οἰκίας κατετόξευσεν Ἄρτεμις, τοὺς δὲ ἄρρενας κοινῇ πάντας ἐν Κιθαιρῶνι Ἀπόλλων κυνηγετοῦντας ἀπέκτεινεν. ἐσώθη δὲ τῶν μὲν ἀρρένων Ἀμφίων, τῶν δὲ θηλειῶν Χλωρὶς ἡ πρεσβυτέρα, ᾗ Νηλεὺς συνᾐκησε. κατὰ δὲ Τελέσιλλαν ἐσώθησαν Ἀμύκλας καὶ Μελίβοια, ἐτοξεύθη δὲ ὑπ᾽ αὐτῶν καὶ Ἀμφίων... ( βλ. Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Γ', κεφ. 5.6. )
Ιερά Φυτά 1[νεκρός σύνδεσμος]
Ιερά Φυτά 2[νεκρός σύνδεσμος]
Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του Αρχαίου Κόσμου, τ. Α΄, Αθήνα, εκδόσεις Δομή, 1984, 408-413.
Ομήρου Ιλιάδα από βικιθήκη
από τη Βικιθήκη - Ἀπόλλωνος, θυμίαμα μάνναν
Γενεαλογικό Δέντρο των Ολύμπιων Θεών που βασίζεται στη Θεογονία του Ησίοδου .
Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Ιλιάδα 1.570–579, 14.338, Οδύσσεια 8.312, Ο Ήφαιστος ήταν γιος της Ήρας και του Δία, Gantz, σελ. 74.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 927–929, Ο Ήφαιστος γεννήθηκε μόνο από την Ήρα χωρίς πατέρα, Gantz, σελ. 74.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 886–890, για τα παιδιά του Διός από τις επτά συζύγους του, η Αθηνά ήταν κόρη του Δία και της Μήτις. Ο Δίας εμπόδισε τη Μήτι να γεννήσει και την κατάπιε αλλά το παιδί εκείνο ήταν η Αθηνά η οποία γεννήθηκε τελικά από το κεφάλι του. ", Gantz, σελ. 51–52, 83–84.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 183–200, Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, Gantz, σελ. 99–100.
Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Η Αφροδίτη ήταν κόρη του Διός (Ιλιάδα 3.374, 20.105; Οδύσσεια 8.308, 320) και της Διώνης(Ιλιάδα 5.370–71), Gantz, σελ. 99–100.

Ελληνική μυθολογία

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Ελλάδα

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License