Οι Βλαχερνές (Βλαχερναί) ήταν προάστιο της Κωνσταντινούπολης. Βυζαντινές πηγές αναφέρουν ότι στις Βλαχερνές υπήρχε μία κρήνη και αρκετές εκκλησίες, ανάμεσα σε αυτές και της Αγίας Πουλχερίας του 5ου αιώνα, καθώς και της Θεοτόκου (Παναγία των Βλαχερνών).

Αρχικά η περιοχή ήταν εκτός των πρώτων τειχών της πόλης, όμως το 627 τα Θεοδοσιανά τείχη ενσωμάτωσαν τις Βλαχερνές στο κύριο σώμα της Κωνσταντινούπολης. Τον 11ο αιώνα ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Α' Κομνηνός δημιούργησε το ανάκτορο των Βλαχερνών, το οποίο υπήρξε η μόνιμη κατοικία των Αυτοκρατόρων από το 1081 ως το 1453. Παρόλα αυτά το Μέγα Παλάτιο συνέχιζε να χρησιμοποιείται για επίσημες τελετές.

Η αδυναμία να οχυρωθεί η εν λόγω περιοχή διαφάνηκε από την Δ' Σταυροφορία (1204), από όπου οι Σταυροφόροι διείσδυσαν στην πόλη από εκεί. Κατά την Άλωση από τους Τούρκους το 1453 τα τείχη στον τομέα των Βλαχερνών καταστράφηκαν ολοσκαιρώς από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.

Μετά την oθωμανική κατάκτηση, η περιοχή των Βλαχερνών περιέπεσε σε αφάνεια.

Βλαχέρνες

Πηγές

• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Θ', σελ. 207-213. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1972, 2000. ISBN 960-213-105-5.
• Ιερός ναός Παναγίας Βλαχερνών.
• Τρισδιάστατη Αναπαράσταση των τειχών στην περιοχή των Βλαχερνών.