Η Παντοκρατορινή Σκήτη του Προφήτη Ηλία βρίσκεται μισή ώρα από τη Μονή Παντοκράτορος στην οποία ανήκει, σε αμφιθετρική και επικλινή τοποθεσία. Αρχικά στη θέση της σκήτης ήταν Κελλί το οποίο παραχωρήθηκε το 1757, στον Ουκρανό πνευματικό μοναχό Παΐσιο Βελισκόφσκυ. Η προσέλκυση Ελλήνων, Ουκρανών και Μολδαβών μοναχών επέφερε την κτιριολογική επέκταση του Κελλιού και την μετατροπή του σε Σκήτη που λειτούργησε για πρώτη φορά κοινοβιακά.

Στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία λειτούργησε συστηματική μετάφραση Πατερικών κειμένων στη ρωσική γλώσσα. Αναγνωρίστηκε σαν κοινοβιακή Σκήτη το έτος 1839.

Στις αρχές του 20ου αιώνα αριθμούσε τριακόσιους μοναχούς, ρώσσους κυρίους, οι οποίοι και προσπάθησαν να αναλάβουν και τη Μονή Παντοκράτορος, στα πλαίσια του εκρωσσισμού του Αγίου Όρους. Όμως λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης ερήμωσε και μόλις πρόσφατα, το έτος 1992, αναβίωσε από συνοδεία Ελλήνων μοναχών υπό του Αρχιμανδίτου Ιωακείμ.

Το Κυριακό της Σκήτης Προφήτη Ηλία θεμελιώθηκε το 1900 από το Ρώσο ναύαρχο Βιβίλωφ και αποτελεί ένα ιδιαίτερα μεγάλο και επιβλητικό ναό. Στο Κυριακό φυλάσσονται πολλές εικόνες μεταξύ των οποίων και η Βυζαντινή εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας και της Παναγίας της Δακρυρροούσας.