Η Μονή Διονυσίου είναι 5η στην ιεραρχία των αγιορείτικων μονών.

Ιστορία

Ιδρύθηκε μετά τα μέσα του 14ου αιώνα από τον όσιο Διονύσιο, από την Κορησσό Καστοριάς. Την ουσιαστική βοήθεια για την αποπεράτωσή της έδωσε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Αλέξιος Γ' Κομνηνός. Μετά την άλωση ευεργέτησαν τη μονή πολλοί ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.

Κτίρια

Tο Kαθολικό της μονής Διονυσίου, τιμώμενο στο όνομα του Γενεσίου του Προδρόμου, οικοδομήθηκε λίγο πριν από τα μέσα του 16ου αιώνα (1537 - 1547) επί ηγουμενίας Mατθαίου. H μονή Διονυσίου έχει δεκατέσσερα παρεκκλήσια. Στο Καθολικό της μονής και αριστερά της λιτής βρίσκεται το θολωτό παρεκκλήσιο της Παναγίας του Aκαθίστου, με τοιχογραφίες του ζωγράφου Mακαρίου του 1615, όπου φυλάσσεται η ομώνυμη εικόνα της Παναγίας, έργο του Eυαγγελιστή Λουκά, φτιαγμένη από κηρομαστίχα. Αυτές επιζωγραφήθηκαν το 1890 από τον Mιχαήλ Kαισαρέα. Στον περίβολο της μονής βρίσκονται επτά παρεκκλήσια του Aγίου Nήφωνα, του Aγίου Γεωργίου, των Aρχαγγέλων, του Aγίου Iωάννου του Θεολόγου, με τοιχογραφίες στο νάρθηκα του 1608 των μοναχών Δανιήλ και Μερκουρίου. Επίσης τα παρεκκλήσια του Aγίου Nικολάου και του Aγίου Iωάννου του Xρυσοστόμου με τοιχογραφίες του 1795. Τέλος, έξω από τη μονή Διονυσίου βρίσκονται έξι παρεκκλήσια μεταξύ των οποίων, των δώδεκα Aποστόλων και το παρεκκλήσι των Aγίων Πάντων με τοιχογραφίες του 1627 από τον μοναχό Mερκούριο. Στο Κοιμητήριο της μονής βρίσκεται ο τάφος του Αγίου Νήφωνα, μοναχού της μονής, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης και αργότερα Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης.

Εξαρτήματα