.

Η Μεγάλη Ελλάδα (Μεγάλη Ελλάς, Magna Graecia) ήταν η επικράτεια των διαφόρων αρχαίων Ελληνικών αποικιών στην Σικελία και νότια Ιταλία.Αποικίες ιδρύθηκαν και στη Κάτω Ιταλία και στη Σικελία Αυτές ανήκουν στο δεύτερο αποικισμό.

Στις αποικίες υπήρχαν πολιτικές διαμάχες που βοήθησαν στη γέννηση της ρητορικής, η οποία, κατόπιν, από τους σοφιστές μεταφέρθηκε στην κυρίως Ελλάδα. Εκτός απ' αυτήν καλλιεργήθηκαν η φιλοσοφία, τα μαθηματικά και η πολιτική επιστήμη. Οι φιλοσοφικές σχολές του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη του Κολοφωνίου, είχαν πολλούς μαθητές. Ακόμη άνθισαν οι τέχνες, στις οποίες επικράτησε ο δωρικός ρυθμός με τον όγκο και την πολυτέλεια του κολοσσιαίου.

Οι κυριότερες αποικίες της Κάτω Ιταλίας ήταν η Κύμη, η Σύβαρις, ο Κρότων και ο Τάρας. Η Κύμη ήταν η πρώτη αποικία και αντιμετώπισε το διαρκή κίνδυνο των βαρβάρων Τυρρηνών. Αργότερα ήλθε σε επαφή μαζί τους και με τους Λατίνους και τους δίδαξε πολλά. Ο Κρότων, άλλη αποικία, διατήρησε το χαρακτήρα των Αχαιών. Έγινε πολύ πλούσια πόλη, αλλά δεν παρασύρθηκε από τη χλιδή. Πολλοί Κροτωνιάτες διακρίθηκαν στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ονομαστός Ολυμπιονίκης ήταν ο Μίλων ο Κροτωνιάτης. Άλλη αποικία ήταν ο Τάρας. Η εργατικότητα των κατοίκων του τον έκανε πλούσιο και ισχυρό. Ονομαστά ήταν τα υφαντουργεία του.

Αλλά η πλουσιότερη αποικία της Κάτω Ιταλίας ήταν η Σύβαρις. Το έδαφός της ήταν καταπληκτικά γόνιμο και απέκτησε πολύ γρήγορα πλούτο και δύναμη. Δυστυχώς όμως η χλιδή παρέσυρε τους κατοίκους της και πήραν κακό όνομα ανάμεσα στους άλλους Έλληνες. Αργότερα ήρθαν σε ρήξη με τους Κροτωνιάτες, υπέκυψαν, και η πόλη τους πυρπολήθηκε.

Στη Σικελία οι σπουδαιότερες αποικίες ήταν οι Συρακούσες, η Σελινούς, η Γέλα και ο Ακράγας. Οι Συρακούσες έγιναν η πλουσιότερη πόλη του νησιού. Ανέπτυξαν τρομερά το εμπόριο, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τις τέχνες. Οι ναυτικοί της διέσχιζαν όλη τη Μεσόγειο. Ήταν ονομαστή πόλη για τους ναούς της, τα θέατρά της και τα γυμναστήρια. Επίσης τα νομίσματά της είχαν θαυμάσιες παραστάσεις. Το πολίτευμά της ήταν τυραννία και ονομαστότεροι τύραννοι ήταν ο Γέλωνας και ο Ιέρωνας.

Η Σελινούς είχε διπλό λιμάνι, διπλή ακρόπολη και ένα από τα πιο θαυμάσια αποχετευτικά συστήματα. Η πιο μεγάλη οικονομική της ακμή ήταν γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. Άλλη πόλη-αποικία ήταν η Γέλα. Αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα με τη γεωργία της. Ο Ακράγας είχε μεγάλη καλλιέργεια αμπελιών και ελιάς. Ακόμη και η Καρχηδόνα έπαιρνε κρασί και λάδι από τον Ακράγαντα. Κατάληξε να γίνει η ισχυρότερη πόλη μετά τις Συρακούσες.

Κύριες πόλεις

Γέλα Τετράδραχμο,

Κατάνη Τετράδραχμο, Λεοντίνοι Τετράδραχμο, Νάξος Μεγάλη Ελλάδα Τετράδραχμο,

Αίγεστα ή Έγεστα

Σικελία

Συρακούσες: πόλη της νοτιοανατολικής Σικελίας. Ιδρύθηκε από τους Κορινθίους το 734 π.Χ.
Μεσσήνη ή Ζάγκλη (σημερινή Messina): αποικία των Χαλκιδαίων.
Μύλοι (σημερινό Milazzo)
Αιολίδες Νήσοι με επίκεντρο τη Λιπάρα (αποικία της Κνίδου, 580 π.Χ.)
Πάνορμον: (σημερινό Palermo)
Άκις ή Άχις: (σημερινό Acireale)
Ξιφωνία: (δεδομένου ότι δεν έχει βρεθεί κανένα αρχαιολογικό ίχνος της, ούτε και υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ακριβή της θέση, υπολογίζεται ότι βρισκόταν μεταξύ των σημερινών Aci Catena, Acireale και Aci Castello)
Μινωική Ηράκλεια
Αίγεστα ή Έγεστα
Τίνδαρις
Χαλκίδα: αποικία των Λεοντίνων.
Άκραγας ή Aκράγαντας (σημερινό Agrigento)
Νάξος: αποικία των Χαλκιδαίων: ιδρύθηκε το 757 π.Χ. (σημερινή Giardini Naxos)
Ταυρομένιον: αποικία των κατοίκων της Νάξου Σικελίας (σημερινή Taormina)
Μέγαρα Υβλαία: αποικία των Μεγαρέων στην ανατολική ακτή της Σικελίας. Ίδρυση το 734 π.Χ.
Λεοντίνοι: αποικία των Χαλκιδαίων ή των κατοίκων της Νάξου Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινό Lentini)
Κατάνη: Ιδρύθηκε από τους Ναξιώτες Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινή Catania)
Γέλα: Ιδρύθηκε από αποίκους της Ρόδου και Κρήτης το 675 π.Χ. (σημερινή Gela)
Καμάρινα: αποικία των Συρακουσών (σημερινή Camarina)
Άκραι: αποικία των Συρακουσών (σημερινό Palazzolo Acreide)
Ιμέρα: αποικία της Μεσσήνης (σημερινή Imera)
Σελινούς: αποικία των Μεγάρων Υβλαίων
Κασμέναι: αποικία των Συρακουσών
Ραγούσα (σημερινή Ragusa)
Ακρίλλαι (σημερινό Chiaramonte Gulfi)
Aγύριον (σημερινή Agira)

Καλαβρία

Ρήγιον (σημερινή Reggio Calabria): αποικία των Χαλκιδαίων.
Επιζεφύριοι Λοκροί (σημερινό Locri)
Κρότωνας (σημερινò Crotone)
Σύβαρις (σημερινό Sibari)
Σκύδρος (πιθανότατα σημερινό Belvedere di Spinello, δεδομένου ότι δεν έχουν βρεθεί ίχνη της) αποικία των κατοίκων της Σύβαρης, μετά την καταστροφή της από τον Κρότωνα (το 510 π.Χ.).
Θούριοι αποικία των Αθηναίων. Ιδρύθηκε το 443 π.Χ. στα ερείπια της κατεστραμμένης (από το 510 π.Χ.) Σύβαρης.
Μέδμα: αποικία των Επιζεφύριων Λοκρών (σημερινό Rosarno)
Σκυλλάκιον (σημερινό Squillace)
Ιππώνιον (σημερινή Vibo Valentia)
Βους (σημερινή Bova)
Καυλωνία (σημερινή Monasterace Μarina)
Μέταυρος: αποικία της Μεσσήνης και του Ρηγίου (σημερινό Gioia Tauro)
Κρίμισα (σημερινό Cirò)
Λάος (σημερινή Mercelina)
Τερίνα: αποικία του Κρότωνα, σημερινή Sant' Eufemia ή Nocera Terinese (οι απόψεις των ειδικών διίστανται για την ακριβή της θέση, δεδομένου ότι δεν έχουν βρεθεί ίχνη της).
Ιέραξ (σημερινό Gerace)
Κωσταντία (σημερινή Cosenza)
Λακίνιον (σημερινό Capo Colonna)

Απουλία

Αργυριπποι (σημερινό Foggia)
Βάρις ή Βάριον (σημερινό Μπάρι, Bari)
Βυτοντινον (σημερινό Bitonto)
Βρινδίσιον (σημερινό Μπρίντιζι, Brindisi)
Eγναθια (σημερινό Fasano)
Ρυψ (σημερινό Ruvo di Puglia)
Σύβαρις ή Τάραντας (σημερινό Taranto) αποικία των Σπαρτιατών
Μεταπόντιο (σημερινό Metaponto)
Μινωπολις (σημερινή Monopoli)
Θυριαι (σημερινή Turi)
Καιλια (σημερινή Ceglie Messapica, Brindisi)
Καιλια (σημερινή Ceglie di Campo, Bari)
Καλλίπολις (σημερινή Gallipoli)
Καστανεα (Βυζαντινη αυτοκρατορια, σημερινή Castellaneta )
Κανύσιον (σημερινή Canosa)
Νεαπολις (σημερινή Polignano a Mare)
Υδρούς (σημερινό Οτράντο)
Σιλούϊον ή Σίδιον (σημερινό Gravina)
Συποντον (σημερινό γειτονια της Foggia)
Αλήσιον (σημερινό Lecce)
Απένηστη ή Απάμεστη (σημερινή Mattinata)

Η αποικία ιδρύθηκε από κατοίκους της Αιτωλοακαρνανίας, δεδομένου ότι στις ανασκαφές βρέθηκαν νομίσματα, που φέρουν το όνομα Οινιάδες.
Το όνομά της προέρχεται, πιθανότατα, από το ρήμα ἀπανίστημι (αναδύομαι, εγείρομαι, γεννώμαι). Δεδομένου ότι βρίσκεται από την πλευρά της Αδριατικής θάλασσας (δηλαδή προς την ανατολή), οι κάτοικοι έδωσαν το όνομα αυτό, θέλοντας να ορίσουν ότι ο Ήλιος, αναδύεται (εγείρεται) από την πλευρά της πόλης τους.
Για τον ίδιο λόγο, ίσως το όνομα να σημαίνει και αυγή (σημειώνεται ότι το όνομα του σύγχρονου δήμου, που βρίσκεται στη θέση της: Mattinata στα ιταλικά σημαίνει αυγή ή πρωινό).
Καμπανία

Κύμη

Aποικία των Χαλκιδαίων και της Κύμης. Δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για την ίδρυσή της και κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι αποικία της Κύμης Αιολίας (στη Μικρά Ασία)

Νεάπολις ή Παρθενόπη (σημερινή Νάπολη)

Η πόλη ιδρύθηκε, πιθανότατα, από κατοίκους της Κύμης (σημερινή Cuma), γύρω στον 9ο και 8ο αι. π.Χ., με το όνομα Παρθενόπη. Η αποικία αυτή ονομάστηκε αργότερα Παλαιόπολις, όταν κατά τον 5ο αι. π.Χ., ιδρύθηκε σε μια κοντινή περιοχή η σημερινή Νάπολη (Νεάπολις=Νέα πόλις).

Ελέα (σημερινή Velia), πατρίδα του Παρμενίδη
Ποσειδωνία αποικία των Συβαριέων (σημερινό Capaccio-Paestum)
Πύχουντας αποικία της Μεσσήνης (σημερινό Policastro Bussentino)
Πιθηκούσσαι αποικία των Χαλκιδαίων και της Ερέτριας (σημερινή Ischia, στο ομώνυμο νησάκι)
Δικαιάρχεια (σημερινό Pozzuoli)

Δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για την ίδρυσή της: η μία άποψη αναφέρει ως ιδρυτές της, εξόριστους από τη Σάμο, ενώ μία άλλη ως αποικία της γειτονικής (ιταλικής) Κύμης (σημερινή Cuma)

Παλίνωρος ή Παλίνωρον (σημερινό Palinuro, δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Centola)

Πιθανότατα, το όνομα της αποικίας προήλθε από τον Παλίνωρο, επικεφαλής (καπετάνιο) του πλοίου του Αινέα, όταν ο τελευταίος διέφυγε μετά την καταστροφή της Τροίας.
Λουκανία

Μεταπόντιον (σημερινό Metaponto)
Σύρις (σημερινή Nova Siri)
Ηράκλεια (σημερινό Policoro)
Πιστοικός (σημερινό Pisticci)
Τροίλια ή Οβελάνον (σημερινή Ferrandina)
Γάλασα (σημερινό Armento)

Υπόλοιπη Ιταλία

Ανκών (ή Δωρική Ανκών, το αρχικό της όνομα) αποικία των Συρακουσών (σημερινή Ανκόνα)
Άδρια (σημερινή Adria)

Βιβλιογραφία
(fr) Pierre Wuilleumier, Tarente des Origines à la conquête romaine, De Boccard, Παρίσι, 1939
(en) Arthur Dale Trendall, Ερυθρόμορφα αγγεία της Νότιας Ιταλίας και Σικελίας, Παπαδήμα, Αθήνα, 1996 ISBN 960-206-373-4
Luca Cerchiai (u. a.): Die Griechen in Süditalien. Auf Spurensuche zwischen Neapel und Syrakus. Theiss, Stuttgart 2004, ISBN 3-8062-1845-5
Furio Durando (u. a.): Magna Graecia. Kunst und Kultur der Griechen in Italien. Hirmer, München 2004, ISBN 3-7774-2045-X
Hansgerd Hellenkemper (Hrsg.): Die neue Welt der Griechen. Antike Kunst aus Unteritalien und Sizilien. Zabern, Mainz 1998, ISBN 3-8053-2498-7
Mario Lazzarini: La Magna Grecia. Scorpione Editrice, Taranto 1990, 1995. ISBN 88-8099-027-6
Dieter Mertens: Städte und Bauten der Westgriechen. Von der Kolonisationszeit bis zur Krise um 400 vor Christus. Hirmer, München 2006, ISBN 3-7774-2755-1

Eις Iταλικήν παραλίαν Κωνσταντίνος Καβάφης

Magna Graecia , Μεγάλη Ελλάδα, British Museum

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License