.
Περιφέρεια : Στερεάς Ελλάδας
Νομός : Φθιώτιδας
-- Δήμος Οπουντίων --
Η Λάρυμνα είναι παραθαλάσσιος οικισμός στον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, στον ομώνυμο «όρμο της Λάρυμνας», και βρίσκεται 130 χιλιόμετρα περίπου βορειοδυτικά της Αθήνας, σε μεσοσταθμικό υψόμετρο 5 μέτρων. Ανήκει στον Νομό Φθιώτιδας και στον Δήμο Λοκρών. Γειτονικοί οικισμοί είναι οι Μαρτίνο (ανατολικά), Μαλεσίνα (βόρεια) και Άγιος Ιωάννης (νότια). Πάνω από τη Λάρυμνα υψώνεται ο λόφος Αετόλυμα. Κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι ο οικισμός εφάπτεται με το εργοστάσιο μεταλλουργίας ΛΑΡΚΟ. Βρίσκεται στην θέση της ομώνυμης αρχαίας βοιωτικής πόλης, που αναφέρεται από τον Παυσανία.[1]
Ιστορία
Τμήμα του αρχαίου τείχους της Λάρυμνας
Η Λάρυμνα ήταν η ανατολικότερη πόλη της Οπουντίας Λοκρίδας, στη θέση της σημερινής Λάρυμνας (Καστρί). Η συμβολή της στην ανάπτυξη του αρχαίου ελληνικού κόσμου, λόγω της γεωγραφικής της θέσης υπήρξε σπουδαία. Πόλη εμπορική, πλούσια και καλά οχυρωμένη με τείχος χτισμένο με πολυγωνικούς και τετράγωνους ογκόλιθους. Άξια λόγου ήταν τα πολλά και μεγάλα οικοδομήματα, με ιδιαίτερο οικοδόμημα τον ναό του Διονύσου με το άγαλμά του. Τη βόρεια πλευρά του λιμανιού της την ένωνε μια μεγάλη τρίτοξη γέφυρα με την απέναντι χερσόνησο. Το στόμιο του λιμανιού έκλεινε με αλυσίδα για να επισημαίνεται η πλημμυρίδα και η άμπωτη του Ευρίπου.
Με βάση τις ιστορικές πηγές, το 225 π.Χ. ο Αντίγονος ο Δώσων παρέμεινε στα πλοία του όταν αυτά κάθισαν στον πυθμένα της θάλασσας, κοντά στο λιμάνι της Λάρυμνας, έως ότου σχηματιστεί η πλημμυρίδα.
Το 85 π.Χ. η πόλη καταστράφηκε από τον Ρωμαίο Σύλλα γιατί συμμετείχε στην επανάσταση ενάντια στους Ρωμαίους μαζί με την πόλη των Αλών.
Παράλιο τμήμα του τείχους της Λάρυμνας
Σύμφωνα με τον Παυσανία (Βοιωτικά 23,7) η Λάρυμνα οφείλει το όνομά της στην κόρη του Κύνου Λάρυμνα, αιτιολογώντας έτσι και τον δεσμό μεταξύ Λοκρών και Λάρυμνας, αν και ανήκε στις φωκικές πόλεις.
Από αρχαιοτάτων χρόνων η Λάρυμνα ήταν φόρου υποτελής στους Οπουντίους Λοκρούς. Από τα μέσα του 4ου π. Χ. αιώνα προσχώρησε οικειοθελώς στους τότε ισχυρούς Θηβαίους.
Αρχαιότερη και ισχυρότερη της Λάρυμνας ήταν η 'Άνω Λάρυμνα, κοντά στις εκβολές του Κηφισού ποταμού, η οποία κατά τη Ρωμαιοκρατία, έχασε την αίγλη της. Η ακρόπολη της Άνω Λάρυμνας ήταν στη σημερινή θέση «Παζαράκι», όπου διακρίνονται ίχνη κυκλώπειων τειχών πάχους 2,40 μέτρων.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα βεβαιώνουν ότι η τοποθεσία κατοικήθηκε κατά τη Νεολιθική εποχή. Σύμφωνα με τον Στράβωνα (9, 406) ξεχώριζε η παραλιακή Λάρυμνα, επίνειο του Ορχομενού και άλλων παραλιμνίων βοιωτικών πόλεων, από την Άνω Λάρυμνα, η οποία ήταν κτισμένη 3-4 χιλιόμετρα ενδότερα και τη θεωρούσε λοκρική πόλη. Σύμφωνα πάντα με τον Παυσανία Λάρυμνα ήταν ή Κάτω Λάρυμνα.
Πίθος στο λιμάνι της Λάρυμνας
Στο τέλος του 5ου και αρχές 6ου μ. Χ. αιώνα ο νοτιότερος γνωστός παράκτιος οικισμός βρισκόταν στη Λάρυμνα της Λοκρίδας. Στην τοποθεσία Παζαράκι η αρχαιολογική σκαπάνη εντόπισε ίχνη οικισμού και βασιλικής [2] και στην παραλία λείψανα λιμενικών έργων και οχυρώσεων, πιθανότατα της εποχής του Ιουστινιανού.
Από το 1800-2000
Πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις δραστηριότητες των κατοίκων της Λάρυμνας τους νεώτερους χρόνους είναι οι γραπτές μαρτυρίες του Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ (William Martin Leake), Άγγλου στρατιωτικού, ο οποίος περιηγήθηκε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα. Από τις αναφορές του εξάγεται το συμπέρασμα ότι η Λάρυμνα, λόγω της άφθονης παροχής νερού, (2 νερόμυλοι) εξασφάλιζε σημαντική οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα για τους κατοίκους της. To λιμάνι της την εποχή αυτή απέκτησε στρατηγική σημασία για τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας, λόγω της εξαγωγής μεταλλεύματος στο εξωτερικό, διαγράφοντας ένα μέλλον με ιδιαίτερη δυναμική.
Το 1894 όμως απρόσμενα η ανοδική πορεία της Λάρυμνας ανακόπηκε λόγω του ισχυρού σεισμού που έπληξε όλη τη Λοκρίδα. Με τον ερχομό του 20ού αιώνα ανασυγκροτήθηκε και πάλι με την κατασκευή μεγάλων εγκαταστάσεων εργοταξίου σιδηρονικελίου στην παραλία της. Το 1912 με την κατάργηση του συστήματος των Δήμων και τη μετατροπή των οικισμών ξανά σε αυτόνομες κοινότητες ο οικισμός Λάρυμνας την 23/9/1923 αναγνωρίστηκε σε Κοινότητα.
Το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 χτίστηκε το Δημοτικό Σχολείο και το 1932 ιδρύθηκε ο Γεωργικός Συνεταιρισμός Λάρυμνας, πρωτοποριακή κίνηση για τα κοινωνικά δεδομένα της Λοκρίδας.
Το 1938 στις εκβολές του κεφαλόβρυσου στο φαράγγι κατασκευάστηκε νέο υδροκίνητο συγκρότημα (μύλος-μαντάνι-ντρεσίλα) προσφέροντας τις υπηρεσίες του στους κατοίκους της περιοχής μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄70.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου καραβιές μεταλλεύματος έφευγαν λαθραία για τη Γερμανία, ώστε να ενισχύσουν την πολεμική της βιομηχανία.
Το 1952 μεταπολεμικά άρχισε εκ νέου η εκμετάλλευση των μεταλλείων.
Το 1958 εγκρίθηκε με Βασιλικό Διάταγμα το ρυμοτομικό σχέδιο πόλεως, το ηλεκτρικό ρεύμα φωταγώγησε τη Λάρυμνα και ιδρύθηκε επίσημα το ποδοσφαιρικό σωματείο «Η Προοδευτική» Λάρυμνας.
Το 1963 ιδρύθηκε η εταιρεία ΛΑΡΚΟ και την 14η Ιανουαρίου 1964 η θαλάσσια συγκοινωνία και το διαμετακομιστικό εμπόριο, που για χρόνια γινόταν από το λιμάνι της Λάρυμνας προς τα λιμάνια του Ευβοϊκού, του Παγασητικού και του Θερμαϊκού έλαβε τέλος λόγω της ανάπτυξης του σύγχρονου οδικού δικτύου με την Εθνική οδό και τους τοπικούς άξονες να ενώνουν τις πόλεις και τα χωριά.
Η νήσος του Αγίου Νικολάου στον κόλπο της Λάρυμνας
Τη δεκαετία του 1970 χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια του οικισμού ΣΑΠΕΡ και έγινε η έναρξη του ιδιωτικού Γυμνασίου του ιδρύματος Μποδοσάκη στον οικισμό ΛΑΡΚΟ.
Το 1978 συστήθηκε η Κοινοτική Βιβλιοθήκη και το 1979 ιδρύθηκε ο Μορφωτικός Σύλλογος και το 1986 ο Βρεφονηπιακός Σταθμός.
Το 1993 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Προστασίας Ιστορικής Κληρονομιάς και άρχισαν οι εργασίες για την προστασία και ανάδειξη του βυζαντινού ναού του Αγίου Νικολάου.
Το 1999 αποτέλεσε Δημοτικό διαμέρισμα του διευρυμένου Καποδιστριακού Δήμου Οπουντίων και το 2011 Τοπική Κοινότητα του Καλλικράτικου Δήμου Λοκρών.
Ήθη-Έθιμα-Πολιτιστικά δρώμενα
Ημέρα γιορτής για τη Λάρυμνα είναι η 9η Μαΐου όταν τιμάται ο Άγιος Νικόλαος ο νέος. Το εκκλησάκι του βρίσκεται σε ένα μικρό νησί του κόλπου της Λάρυμνας όπου τη συγκεκριμένη ημέρα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται ψήνουν αρνιά, χορεύουν και τραγουδούν γιορτάζοντας τον Άγιο.
Επίσης ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λάρυμνας «Η Λάρυμνα», που ιδρύθηκε το 2001, έχει πραγματοποιήσει με τα αντίστοιχα τμήματα του συλλόγου διάφορες εκδηλώσεις με τη μορφή είτε χορωδιακών συναυλιών, είτε παραδοσιακών χορών.
Προοδευτική Λάρυμνας
Η προοδευτική Λάρυμνας ήταν το αθλητικό σωματείο του χωριού. Αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε επαγγελματικό καθώς την χρόνια 67-68 ανέβηκε στην 2η κατηγορία Ελλάδος αλλά έπεσε την ίδια χρονιά μαζεύοντας μόνο 12 βαθμούς.
Ιστορία
Η Προοδευτική έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα της Α΄ Φθιώτιδος 2 φορές και άλλες 5 το Κύπελλο. Επίσης έχει φτάσει ως τους ομίλους του Κυπέλλου Ελλάδος από τους οποίους μάλιστα και πέρασε αλλά αποκλείστηκε από τον Άρη Θεσσαλονίκης τον οποίον κέρδισε με 1-0 αλλά ηττήθηκε με 0-5 στη Θεσσαλονίκη.
Πηγές
Αβραάμ Δημήτριος Π.: Λοκρικά–Περιβοάγρια-Επικνυμίδια, Λαμία 2001
Δακορώνια Φ., Κωτούλας Δ., Μπαλτά Ε. Συθιακάκη Β. Τόλιας Β.: Λοκρίδα – Ιστορία & Πολιτισμός, Εκδόσεις Κτήμα Χατζημιχάλη
Περιοδικό «Απόπλους». Τεύχος 20. 2002. Έκδοση: Μουσικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Χορωδία Αταλάντης».
Περιοδικό «Απόπλους». Τεύχος 33. 2008. Έκδοση: Μουσικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Χορωδία Αταλάντης».
Περιοδικό «Απόπλους». Τεύχος 35. 2008. Έκδοση: Μουσικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Χορωδία Αταλάντης».
Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952.
Σελέκος Πέτρος Ν. 2003. «Λάρυμνα – 1800-2000, Ιστορική αναδρομή 200 χρόνων». Λάρυμνα. 2η Έκδοση. Σύλλογος Προστασίας Ιστορικής Κληρονομιάς Λάρυμνας.
Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 1991. «Η Οπουντία Λοκρίδα και η Αταλάντη – Μνήμες και μαρτυρίες». Μέρος 1ο. Αθήνα: Εταιρεία Ιστορικών και Λαογραφικών Ερευνών Αταλάντης (Ε.Ι.Λ.Ε.Α.)., σσ. 64, 65
Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 2001. «Χρονολόγιο Οπούντος και Αταλάντης 4000 χρόνια – εν τάχει». Έκδοση Δήμου Αταλάντης.
Μίχας Γεώργιος Κ. 1978, 1980, 2014. «Συμβολή στην Έρευνα της Ιστορίας των Αρβανιτών: Το Μαρτίνο (Μουζάκ) και τα προερχόμενα απ΄ αυτό Λάρυμνα (Καστρί) - Λούτσι - Πύργος. Συνοπτική Ιστορία Οπουντίων Λοκρών και Μινύειου Ορχομενού».
Μίχας Γεώργιος Κ. 2014, 2019. «Συμβολή στην Έρευνα της Ιστορίας των Αρβανιτών: Αρβανίτικα (Πελασγικά), Επώνυμα - Φάρες - Τοπωνύμια - Λαογραφικά του τέως Δήμου Λαρύμνης. Αρχαίοι και Σύγχρονοι Οικισμοί, Ερμηνεία Επωνύμων και Τοπωνυμίων. Μαλεσίνα - Μαρτίνο - Παύλο - Τραγάνα - Λάρυμνα - Λούτσι - Προσκυνάς - Μάζι - Πύργος (1460 - 2011)».
Μίχας Γεώργιος Κ. 2014, 2019. «Συμβολή στην Έρευνα της Ιστορίας των Αρβανιτών: Ιδιωματικές Λέξεις και Φράσεις στ΄ Αρβανιτοχώρια Βοιωτίας και Λοκρίδας».
Μίχας Γεώργιος Κ. 2014. «Συμβολή στην Έρευνα της Ιστορίας των Αρβανιτών: Το Λούτσι (Αντρέα Λούτσι) Βοιωτίας. Οι πρώτοι κάτοικοι - Ο Ιδρυτής του Οικισμού - Δημογραφικά Στοιχεία (1466 - 2011) - Αρβανιτοφωνία - Λαογραφία - Αρβανίτικες Φάρες - Γενεαλογίες».
Παραπομπές
Παυσανία, Βοιωτικά ὑπερβαλόντων δὲ τὸ ὄρος τὸ Πτῶον ἔστιν ἐπὶ θαλάσσης Βοιωτῶν πόλις Λάρυμνα, γενέσθαι δὲ αὐτῇ τὸ ὄνομά φασιν ἀπὸ Λαρύμνης τῆς Κύνου: τοὺς δὲ ἀνωτέρω προγόνους δηλώσει μοι τὰ ἔχοντα ἐς Λοκροὺς τοῦ λόγου. καὶ συνετέλει δὲ ἐς Ὀποῦντα ἡ Λάρυμνα τὸ ἀρχαῖον: Θηβαίων
Λαζαρίδης Π.,ΑΔ 23 (1968), 252, ΑΔ 24(1969), Β1 (Χρονικά), 218 και ΑΔ 25(19700, Β1 (Χρονικά), 268 (όπου αναφέρονται τα μαρμάρινα μέλη που μεταφέρθηκαν προς φύλαξη στον περίβολο του ναού του Αγίου Νικολάου)
| Δημοτική Ενότητα Μαλεσίνης |
|---|
| Δημοτική Κοινότητα Μαλεσίνης |
| Θεολόγος, ο |
| Λεκούνα, η |
| Μάζι, το |
| Μαλεσίνα, η |
| Μονή Αγίου Γεωργίου, η |
| Τοπική Κοινότητα Προσκυνά |
| Προσκυνάς, ο |
| Δημοτική Ενότητα Οπουντίων |
| Δημοτική Κοινότητα Μαρτίνου |
| Μαρτίνο, το |
| Μεταλλείο Τσούκκας, το |
| Τοπική Κοινότητα Λαρύμνης |
| Λαγονήσι, το |
| Λάρυμνα, η |
| Μεταλλεία, τα |
Νομός Φθιώτιδας: Δήμος, Κοινότητα Λαμιέων | Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού | Αγίου Κωνσταντίνου | Αμφίκλειας | Αταλάντης | Γοργοπόταμου | Δαφνουσίων | Δομοκού | Ελάτειας | Εχιναίων | Θεσσαλιώτιδας | Καμένων Βούρλων | Λειανοκλαδίου | Μακρακώμης | Μαλεσίνας | Μώλου | Ξυνιάδας | Οπουντίων | Πελασγίας | Σπερχειάδας | Στυλίδας | Τιθορέας | Υπάτης Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Φθιώτιδας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
