Το χωριό μέχρι και τα τέλη του ‘70 ήταν ένας ζωντανός οικισμός. Τα χρόνια αυτά ήταν και το μεταίχμιο μεταξύ της αλλαγής του τρόπου ζωής των κατοίκων του, που από, κυρίως, κτηνοτρόφοι γίνονται κυρίως γεωργοί. Είναι τα χρόνια που η νέοι της εποχής θέλουν να εγκαταλείψουν την κτηνοτροφία η οποία είναι δύσκολη δεσμευτική αλλά και έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια κάμψης της, και να ακολουθήσουν την γεωργία που με την ολοένα και περισσότερη εκβιομηχάνιση της είναι ποιο κερδοφόρα και πολύ ποιο ξεκούραστη. Σήμερα στο χωριό υπάρχει μόνο ένας κτηνοτρόφος και πιθανότατα θα είναι και ο τελευταίος.

Με το πέρασμα των χρόνων οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν το χωριό και να εγκαθίστανται κυρίως στην γειτονική πόλη τα Φάρσαλα αλλά και στην Λάρισα και στο Βόλο. Η εγκατάλειψη του χωριού έγινε για τους παρακάτω λόγους:

Έλλειψη Γυμνασίου και Λυκείου στους διπλανούς δήμους. Τα οκτώ (8) παιδιά του χωριού μετακινούταν στο διπλανό χωριό, Δέντρα, στο οποίο υπήρχε μονοθέσιο δημοτικό σχολείο. Έτσι λειτουργούσε ένα σχολείο με 12 παιδιά συνολικά. Η μετακίνηση αυτή γινόταν με ταξί αλλά πολύ συχνά οι καιρικές συνθήκες εμπόδιζαν να πραγματοποιηθεί. Τότε επιστρατεύονταν οι γονείς των παιδιών οι οποίοι με τρακτέρ πραγματοποιούσαν τις μετακινήσεις.

Καλύτερη μόρφωση για τα παιδιά του χωριού, σε μεγαλύτερα σχολεία, με καλύτερες συνθήκες.

Προβληματική συγκοινωνία με τα Φάρσαλα. Στα πρώτα χρόνια του ’70 υπήρχε σύνδεση με λεωφορείο του ΚΤΕΛ δύο φορές την ημέρα (πρωί-μεσημέρι). Με τον σταδιακό εκφυλισμό του χωριού η υπεραστική σύνδεση μειώθηκε σε ένα δρομολόγιο την εβδομάδα, κάθε Τρίτη που γινόταν και η λαϊκή των Φαρσάλων. Στην συνέχεια διακόπηκε.

Έλλειψη ασφαλτοστρωμένου δρόμου για σύνδεση με το δρόμο Φαρσάλων-Βόλου. Η ασφαλτόστρωση του δρόμου Ναρθάκιο - Φάρσαλα, έγινε το 1977 αλλά τα τέσσερα (4) χιλιόμετρα που χώριζουν το χωριό από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο Ναρθακίου χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από είκοσι (20) χρόνια για να στρωθεί και σε αυτά ασφαλτοτάπητας.

Οργάνωση – διοίκηση

Το χωριό δεν υπήρξε ποτέ έδρα κοινότητας. Έχει όμως αγροτικό συνεταιρισμό Οι κάτοικοι του χωριού αν και έγιναν μόνιμοι πλέον κάτοικοι, και όχι νομάδες, τηρούσαν τους κανόνες του τσελιγκάτου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ύπαρξη ιδιωτικού σχολείου στο χωριό με δάσκαλο που πληρωνόταν από τους κατοίκους και όχι από το κράτος. Το σχολείο λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του ’70. Το κτίσμα του υπήρχε, μαζί με τον εξοπλισμό του, μέχρι και την δεκαετία του ’80

Το χωριό λειτουργούσε και λειτουργεί με μια ιδιότυπη, άτυπη, οργάνωση-διοίκηση. Κάθε τι που αφορά το σύνολο του χωριού αποφασίζεται από μια συνέλευση στην οποία παίρνουν μέρος οι «αρχηγοί»² οικογενειών οι οποίοι είναι ισότιμοι μεταξύ τους. Ότι αφορά εκλεγμένες θέσεις (Πρόεδρος Συνεταιρισμού, δημοτικός σύμβουλος ή Πάρεδρος) το χωριό χωρίζεται σε δύο ομάδες³(ταράφια) τα οποία έχουν να κάνουν με τις συγγένειες . Κάθε ομάδα έχει την σειρά της για την εκλεγόμενη θέση. ‘Έτσι αποφασίζει αυτή εσωτερικά ποιον από τα μέλη της θα προτείνει για υποψήφιο. Ακόμα και μέσα στην ομάδα όμως υπάρχει σειρά έτσι ώστε κάθε οικογένεια, που την απαρτίζει, να μπορεί να εκλέξει εκπρόσωπο της σε αξίωμα. Την επόμενη φορά η άλλη ομάδα με τον ίδιο τρόπο θα ορίσει υποψήφιό της ο οποίος είναι δεκτός από το σύνολο του χωριού. Μήπως μας θυμίζει λίγο την βουλή των πεντακοσίων της αρχαίας Αθήνας;

Ασχολίες

Το χωριό ξεκίνησε ως αμιγώς κτηνοτροφικό. Στα πρώτα χρόνια τα βοσκοτόπια του φιλοξενούσαν περισσότερα από πέντε χιλιάδες( 5.000) πρόβατα. Λιγότερα ήταν τα γίδια και πολύ λίγα τα γελάδια. Μετά τον 2ο Π.Π που άρχισε η ενηλικίωση της δεύτερης γενιάς κατόχων του κτήματος άρχισε σιγά-σιγά και η καλλιέργεια μικρών εκτάσεων. Από το ’50 μέχρι και τα μέσα του ’70 υπήρχε παράλληλη απασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Την δεκαετία του ’80 η κτηνοτροφία σχεδόν έπαψε να υπάρχει.

Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις είναι περίπου 11.000 στρέμματα, εκ των οποίων τα 3. 000 περίπου είναι βαμβάκι και τα υπόλοιπα μοιράζονται κατά κύριο λόγο σε σιτάρι αλλά καλλιεργούνται επίσης βίκος τριφύλλι και περιστασιακά διάφορα άλλα δημητριακά. Τα τελευταία χρόνια, με το πρόγραμμα δάσωσης, έχουν καλυφθεί και αρκετές εκτάσεις με ακακίες και λιγότερες με καρυδιές.

*1 Κλήρος = μερίδιο-- *2 Αρχηγοί οικογενειών = κάθε άνδρας που έχει δικιά του οικογένεια. Τα παιδιά αν και ενήλικα τα εκπροσωπεί ο πατέρας, εκτός αν παραχωρηθεί το δικαίωμα. *3 Παράδειγμα =. Έχουμε το χωριό χωρισμένο σε 2 ομάδες την Α και Β. Ο διαχωρισμός οφείλετε σε συγγένειες μεταξύ των μελών των 2 ομάδων. Η ομάδα Α χωρίζεται σε 2 ή 3 υποομάδες οφειλόμενες σε στενότερους δεσμούς συγγένειας των μελών. Όταν είναι η σειρά της ομάδας Α να εκλέξει εκπρόσωπο δεν γίνονται «εκλογές» εσωτερικά αλλά, ανά θητεία, η κάθε υποομάδα έχει το δικαίωμα να προτείνει υποψήφιο. Με αποτέλεσμα κάποια στιγμή κάθε οικογένεια θα εκλέξει μέλος της. Δεν σας θυμίζει λίγο την αρχαία Αθήνα;

--194.42.50.68 06:53, 27 Σεπτεμβρίου 2006 (UTC) © Χρήστος Κων/νου Καλφούντζος

Καστράκι Αιτωλοακαρνανίας
Καστράκι Στράτου Αιτωλοακαρνανίας
Καστράκι Αρκαδίας
Καστράκι Βαλαώρας Ευρυτανίας
Καστράκι Τοπολιάνων Ευρυτανίας
Καστράκι Κορινθίας
Καστράκι Ναρθακίου Λάρισας
Καστράκι Μαγνησίας
Καστράκι Νάξου
Καστράκι Τρικάλων
Καστράκι Φωκίδας