.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Κεντρική Μακεδονία
Νομός : Κιλκίς

Νομός Κιλκίς Grafik4

-- Δήμος Γουμένισσας --

Η Γρίβα είναι Ελληνικό χωριό του νομού Κιλκίς. Είναι κτισμένη στους πρόποδες της ανατολικής πλαγιάς του όρους Πάικο σε υψόμετρο 470 μέτρων και έχει 813 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Παιονίας της επαρχίας Παιονίας στήν Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Μέχρι το 1926 ονομαζόταν Κρίβα.

Το χωριό βρίσκεται στην αρχή του ορεινού όγκου του Πάικου, 70 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 50 χιλιόμετρα ανατολικά από την πρωτεύουσα του Νομού Κιλκίς, και 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τα Γιαννιτσά.

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, τη δενδροκομία και την υλοτομία. Το χωριό ανήκει στην αμπελουργική ζώνη παραγωγής του οίνου Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος «Γουμένισσα».

Στη Γρίβα υπάρχει νηπιαγωγείο και 2θέσιο Δημοτικό σχολείο.

Ιστορία

Από το 1525 και μετέπειτα καταγράφεται στη γύρω περιοχή ύπαρξη αρματολών και κλεφτών[1].

Τον 15ο αιώνα με διαταγή του Οθωμανού σουλτάνου φυτεύτηκαν στην ευρύτερη περιοχή μουριές με σκοπό την παραγωγή μεταξιού και συστηματοποιήθηκε η καλλιέργεια. Αυτή η εξέλιξη φέρνει στην περιοχή, κατά τους επόμενους δύο αιώνες, πολλούς αγροτοεργάτες (κυρίως Βουλγάρους) προκειμένου να εργαστούν στα τουρκικά τσιφλίκια, καθώς οι Έλληνες είναι πλέον λιγοστοί και απρόθυμοι να εργάζονται σ’ αυτά. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν πλέον να χρησιμοποιούν την σλαβική γλώσσα για την επικοινωνία στις δημόσιες εκδηλώσεις.[2]

Τον 17o και 18ο αιώνα φτάνουν στην περιοχή πολλοί Βλάχοι, εκδιωγμένοι από τη Βόρειο Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία, από τις λεηλασίες των Τουρκαλβανών. Στο χωριό έως τα τέλη του 18ου αιώνα ομιλούνταν η βλαχομογλενίτικη διάλεκτος. Λόγω όμως της μετανάστευσης πολλών Σλάβων (κυρίως Βουλγάρων) στην ευρύτερη περιοχή, το χωριό εκσλαβίστηκε γλωσσικά[3][4].

Η Γρίβα, ως οικισμός του όρους Πάικο, από το 1696 απολάμβανε φορολογικές απαλλαγές και ήταν δεσμευμένη να προσφέρει υπηρεσίες στην Υψηλή Πύλη επεξεργαζόμενη μάλλινα υφάσματα από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού, του σώματος Θεσσαλονίκης[5].

Ομολογίες πληροφορούν ότι, από το 1768 μέχρι και το 1808, πραγματοποιήθηκε πλήθος εξεγέρσεων, με διάφορους αρχηγούς . Μεταξύ αυτών και ο Νίκος Τσάρας (Νικοτσάρας).

Με την επανάσταση του 1821 η περιοχή βρέθηκε σε ασφυκτικό κλοιό από τους Τούρκους. Με εντολές του Πασά της Θεσσαλονίκης Αβδούλ Αμπούδ, εντάθηκαν οι έρευνες σε σπίτια και έγινε συστηματικός εκφοβισμός των κατοίκων, προσπαθώντας έτσι να αποτραπεί κάθε εξέγερση γιατί η Γρίβα θεωρούνταν χωριό στρατηγικής σημασίας . Από τη Γρίβα ήταν ο κλέφτης του Ολύμπου Δημήτριος Τσώρας που το 1821 συγκέντρωσε άντρες από το Πάικο και την περιοχή Έδεσσας προκειμένου να συνδράμει στην επανάσταση[6]. Στα χρόνια αυτά, οι κάτοικοι συχνά πρόβαιναν σε διάφορες μορφές αντίστασης με αποτέλεσμα ο Πασάς Αβδούλ Αμπούδ να δώσει διαταγή βίαιου εξισλαμισμού .

Ο κίνδυνος εκβουλγαρισμού αφύπνισε τον Ελληνισμό της περιοχής και μετά από έρανο των κατοίκων της Γρίβας, με επίτροπο τον Κόιο Αθανάσιο, χτίστηκε το 4θέσιο Δημοτικό Σχολείο της Γρίβας ώστε να εκπαιδεύονται οι νέοι στην Ελληνική γλώσσα[ασαφές] .

Στις 15 Οκτωβρίου 1912 η Γρίβα υπέστη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή από πυρκαϊά που έβαλαν οι Τούρκοι. Διασώθηκε το σχολείο και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Πολλοί κάτοικοι φονεύθηκαν . Τότε απελευθερώθηκε και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Βασίλειο. Εφημερίδα της εποχής αναφέρει τα εξής:

«Προ τινός αι αρχαι Γουμέντζης (Γουμένισσας) επληροφορήθησαν οτι εν τω χωρίω Κρίβας (Γρίβα), του Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης ευρίσκετο δεκαεξαμελής συμμορία υπο τον Έλληνα αρχηγόν Βάγκον. Τω χωρίον περιεκυκλώθη υπο 2.000 (Τούρκων) στρατιωτών και ήρξατο συμπλοκή καθ' ην εφονεύθησαν 6 στρατιώται. Η συμμορία δε έσπασε την γραμμήν και διέφυγεν άθικτος. Την επομένην διετάχθη ο βομβαρδισμός και η πυρπόλησις του χωριού. Οι εκ του πυρός αναγκαζόμενοι να εξέλθουν τών οικιών των εφονεύοντο υπό του στρατού, τα δε πτώματα ερρίπτοντο είς το πύρ, ίνα εξαφανίζωνται. Πολλά γυναικόπαιδα κατωρθώθη να σωθώσι υπό του Έλληνος ιερέως Γουμέντζας (Γουμένισσας) Παπαδημητρίου, επι τούτω αποσταλέντος. Έκ των κατοίκων εφονεύθησαν περί τους 80, άπασαι δε αι οικίαι κατεστράφησαν εντελώς πλην των δύο σχολείων και των δύο εκλησσιών, της ελληνικής και της βουλγαρικής.

Κατά το διάστημα τής σφαγής εγένετο διαρπαγή υπό στρατιωτών και τών προσδραμόντων βασιβουζούκων[7].»

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τέλη 1915, γαλλο-βρετανικά στρατεύματα προέλασαν στη περιοχή της Παιονίας. Οι Γάλλοι έκαναν βάση τους στο Μακεδονικό Μέτωπο τη Γουμένισσα και δημιούργησαν υλοτομείο στην σημερινή περιοχή της Λίπτας στη Γρίβα. Εκεί αποψίλωσαν το πυκνό δάσος καστανιάς που υπήρχε, δημιουργώντας ξυλεία στήριξης σιδηροδρομικών δοκών στη Γαλλία, στη διαδρομή από το Παρίσι[ασαφές] .

Το χωριό ονομαζόταν μέχρι το 1926 Κρίβα και μετονομάστηκε σε Γρίβα την 1/11/1926 με το ΦΕΚ:401/1926.[8]

Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γρίβα ήταν υπό γερμανική κατοχή από τον Απρίλιο του 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944. Την εποχή αυτή, δυνάμεις του ΕΛΑΣ πραγματοποίησαν πολλές επιχειρήσεις δολιοφθορών κατά των δυνάμεων του Άξονα, ενώ οι κάτοικοι διευκόλυναν τους Έλληνες αντιστασιακούς, παρέχοντάς τους καταφύγιο .

Κατά τη δεκαετία του 1960 ακολούθησε μαζική μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία, Ελβετία, καθώς και εσωτερική μετανάστευση κυρίως στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Τη δεκαετία του 1980 επετράπη στους πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου Πολέμου να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους.
Οικονομία

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη δενδροκομία, την υλοτομία και την κτηνοτροφία. Στο χωριό παράγονται κάστανα, τυρί, κρασί και τσίπουρο.
Μάζεμα καστάνων στο όρος Πάικο

Το κύριο εισόδημα των κατοίκων προέρχεται από την περισυλλογή του κάστανου στο Πάικο, το μεγαλύτερο δάσος Καστανιάς της Ελλάδος , χωρίς όμως να λείπουν και ο πλούτος των άλλων καλλιεργειών όπως το μήλο, καρύδια, κεράσια κλπ.

Ο Δασικός Συνεταιρισμός Γρίβας δραστηριοποιείται στις υλοτομικές περιοχές του όρους Πάικο και ανήκει διοικητικά στο Δασαρχείο Γουμένισσας. Σκοπός του είναι η υλοτομία, η μεταφορά της ξυλείας σε κεντρικούς χώρους συγκέντρωσης και η διοχέτευσή τους με φορτηγά στην εγχώρια αγορά. Ο κύκλος ανάπτυξης και κοπής των δέντρων στο Πάικο είναι 10ετής.

Η Γρίβα ανήκει αμπελο-οινικά στην περιοχή της Γουμένισσας. Από τους πρώτους κιόλας αιώνες της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της ασχολούνταν με την αμπελουργία και την οινοποίηση. Με τις ερυθρές οινοποιήσιμες ποικιλίες «πιπόλκα» (ξινόμαυρο), νεγκόσκα και φαρτσάλο, παράγονταν φημισμένα μαύρα ταννινούχα κρασιά . Η οινοποίηση γινόταν είτε στα κελάρια της Γρίβας, για την οικογενειακή κυρίως κατανάλωση, είτε στη Γουμένισσα σε μεγάλες εγκαταστάσεις οινοποίησης. Το κρασί και το τσίπουρο, το εμπορεύονταν οι «Γουμεντζιανοί» ντόπιοι οινέμποροι είτε Εβραίοι μεγαλέμποροι από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι το διακινούσαν με την ένδειξη της προέλευσης του (ΠΟΠ) στο Μακεδονικό χώρο αλλά και πέρα από αυτόν . Οι κάτοικοι της Γρίβας δούλευαν συχνά στα αμπέλια της Γουμένισσας, ειδικά κατά την περίοδο των σκαψιμάτων, οπότε και υπήρχε μεγάλη ανάγκη εργατικών χεριών. Γριβιώτες ήταν τέλος οι τεχνίτες βαρελάδες, οι οποίοι, περιφερόμενοι πριν τον τρύγο από κελάρι σε κελάρι, κατασκεύαζαν όλο τον οινοποιητικό εξοπλισμό της περιοχής με ξύλο καστανιάς και τον επιδιόρθωναν αν αυτό ήταν αναγκαίο. Η αμπελοκαλλιέργεια συνεχίζεται και σήμερα το προϊόν της είναι το γνωστό ξηρό μαύρο κρασί «Γουμένισσα» που έχει χαρακτηρισθεί ως ποικιλία ανωτέρας ποιότητας.

Μικρή μερίδα του πληθυσμού ασχολείται με την κτηνοτροφία (εκτρέφοντας τη βουνίσια κατσίκα του Πάικου), παράγοντας γαλακτοκομικά προϊόντα και τροφοδοτώντας την τοπική βιομηχανία με κρέας, καθώς και φρέσκο γάλα για την παραγωγή της φέτας.
Δημογραφικά

Κατά τις δεκαετίες του '50 και '60, ακολούθησε μαζική μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία. Η εσωτερική μετανάστευση έγινε κυρίως στο Κιλκίς, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Τη δεκαετία του '80 επετράπη στους πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου Πολέμου να επιστρέψουν.

Αντιθέτως με την ευρύτερη περιοχή, η Γρίβα, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, έχει νέες εγκαταστάσεις κατοίκων με αυξητικές τάσεις.
Έτος Πληθυσμός Αλλαγή (%)
2001 813 + 4.18 %
1991 779 - 9,57 %
1981 861 - - - - -
1951 1322 - - - - -
Πολιτισμικά
Σύλλογοι

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γρίβας ιδρύθηκε το 1983. Ο Σύλλογος έχει χορευτική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή και στο εξωτερικό. Τα χάλκινα πνευστά της Γουμένισσας, αποτελούν ίσως την πιο αξιόλογη εκπροσώπηση της περιοχής, χαρακτηρίζοντας και τη χορευτική παράδοση του Πολιτιστικού Συλλόγου Γρίβας. Το παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Δήμου, με κέντρο τη Γουμένισσα, για τους εορτασμούς στο Μοναστήρι της Παναγίας της Γουμένισσας, στις 15 Αυγούστου. Επίσης διατηρεί Λαογραφική Συλλογή (έτος ίδρυσης το 1993).

Ο Σύλλογος Γυναικών Γρίβας ιδρύθηκε στις 2 Μαΐου 2009 από γυναίκες της Γρίβας. Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου αγγίζουν τις 100 γυναίκες και έχει σαν σκοπούς την καλλιέργεια πολιτιστικών ιδεών και αξιών την ανεύρεση, συγκέντρωση και επεξεργασία λαογραφικών, ιστορικών, πολιτιστικών στοιχείων, με πνευματικές καλλιτεχνικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, τη διατήρηση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και συντονισμό ενεργειών για την εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας. Ο σύλλογος διαθέτει χορωδία με ρεπερτόριο από τραγούδια και εκκλησιαστικές ψαλμωδίες.
Κινηματογράφος

Στη Γρίβα έχουν γυριστεί μεγάλα τμήματα της ταινίας το Εργοστάσιο ( 1981 ) του Τάσου Ψαρά.[9]
Σπίτι του Παιδιού
Σπίτι του Παιδιού Γρίβας

Στη Γρίβα υπάρχει «Σπίτι του Παιδιού», ένα από τα 260 που είχε ιδρύσει το Βασιλικό Ίδρυμα Πρόνοιας κάτω από την προσωπική φροντίδα της Βασίλισσας Φρειδερίκης μετά το 1950.

Στο «Σπίτι του Παιδιού της Γρίβας» λειτουργούσε νηπιαγωγείο, βιβλιοθήκη, αίθουσα παιχνιδιών και δραστηριοτήτων, Αίθουσα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (Πίνκ-Πόνκ) και κατείχε ένα προαύλιο χώρο με υπαίθρια καθίσματα και παιδότοπο.

Οι μαθητές του δημοτικού χρησιμοποιούσαν τον χώρο, αίθουσες ψυχαγωγίας και προαύλιο, τις απογευματινές ώρες για την ψυχαγωγία τους. Κατά καιρούς δραστηριοποιούνταν θεατρικές ομάδες, ομάδες εργασίας, διαλέξεις, καθώς και δραστηριότητες γενικού ή ειδικού τοπικού ενδιαφέροντος.
Εκκλησιαστικά
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας
Ιερό (1), Είσοδος Ανδρών (2), Είσοδος Γυναικών (3), Γυναικονίτης (4), Πλευρά Ανδρών (5), Πλευρά Γυναικών (6), Εξωτερικό καμπαναριό (7), Δεξιό Ψαλτήρι (8 α), Αριστερό Ψαλτήρι (8 β), Δεσποτικός Θρόνος (σήμερα Μητροπολιτικός) (9).

Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας χτίστηκε το 1801[10]. Η εκκλησία σώθηκε όταν το χωριό κάηκε από τους Τούρκους τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 1912.

Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική. Επεκτάσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα με προσθήκες εσωτερικά και εξωτερικά.

Τα δάπεδα ήταν αρχικά κατασκευασμένα με πέτρα δολομίτη, που αφθονεί στο Πάικο, και με την πάροδο των ετών με μαρμάρινες πλάκες κατά περίσταση. Ο χώρος του ναού φωτίζεται από τα πλαϊνά παράθυρα και από σειρά πολύλοβων παραθύρων πάνω από το Ιερό. Το κεντρικό κλίτος καλύπτεται από αμφίκλινη (σαμαρωτή) ξύλινη στέγη με κεντρική υπερύψωση, ενώ τα πλάγια κλίτη με μονόρρηκτη (επικλινή) ξύλινη στέγη.

Η εκκλησία ήταν περιμετρικά αγιογραφημένη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά αλλά, λόγω κακής συντήρησης, διατηρήθηκε μόνο η αγιογράφηση της γυναικείας πλευράς του ναού. Στον κυρίως ναό, η αγιογράφηση της αριστερής πλευράς αναπαριστά χρονικά την ιστορία από την σύλληψη και γέννηση του Ιησού μέχρι το γάμο εν Κανά, ενώ η δεξιά πλευρά τη ζωή του Χριστού μέχρι την ανάστασή του.

Η αρχική τοποθεσία του νεκροταφείου βρισκόταν στο νότιο μέρος της εκκλησίας εκεί που σήμερα βρίσκεται το συντριβάνι και το κιόσκι, μεταφέρθηκαν αργότερα στο ανατολικό μέρος, στη δεκαετία 1990 έχει γίνει νέα προσθήκη κοιμητηρίου στην βόρεια πλευρά.

Η εκκλησία ανήκε διοικητικά στις Ιερές Μητροπόλεις ως ακολούθως :

Θεσσαλονίκης , μέχρι το 1922
Βοδενών (Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας)
Πολυανής και Κιλκισίου , από το 1924 μέχρι το 1991
Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, από το 1991 μέχρι σήμερα

Εξωκλήσι Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου
Εξωκλήσι Αγίου Αντωνίου Γρίβας

Έξω από το χωριό και σε απόσταση 1,5 χλμ περίπου, μέσα σε κατάφυτο δάσος βελανιδιάς, βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου, μονόχωρη εκκλησία με τρούλο, η οποία χρονολογείται από το 1901. Η εκκλησία ανακατασκευάστηκε το 1993.

Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης
Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας

Η Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης βρίσκεται σε κατάφυτη πλαγιά του όρους Πάικου στο νομό Κιλκίς, σε υψόμετρο 600 μ. με θέα την κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή της Γρίβας και σε απόσταση 7 Χμ. από τη Γουμένισσα.

Πρόκειται για μια ανδρική μονή, η οποία ιδρύθηκε το 1992 από τον Μητροπολίτη Γουμενίσσης Δημήτριο και είναι αφιερωμένη στους μάρτυρες Άγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, που μετά από μια περιπετειώδη ζωή, στα έσχατα χρόνια της Βυζαντινή αυτοκρατορίας, κατέληξαν στη Λέσβο όπου και μαρτύρησαν τη Λαμπροτρίτη του 1403.

Η Μονή πανηγυρίζει την Τρίτη της Διακαινησίμου (Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία τελειώθηκαν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το 1463. Επίσης ιδιαίτερα τιμώνται και οι εορτές των Αγίων Μυροφόρων και του Μεγάλου Βασιλείου, στους οποίους είναι αφιερωμένα ομώνυμα παρεκκλήσια του αρχικού κτιριακού συγκροτήματος της Μονής.

Ο κύριος Ναός του Μοναστηριού ("καθολικόν" κατά τη μοναστική ορολογία) είναι αφιερωμένος στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος έχουν τιμηθεί με Παρεκκλήσιο όπως και ο Απόστολος Ανδρέας.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινούπολης (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι, τρούλος πάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο). Το εντυπωσιακό χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλο του παρεκκλησίου των Μυροφόρων είναι έργο πατέρων της ιστορικής σέρβικης Μονής Ντέτσανι (14ος αιώνας). Ο μόνιμος και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός του Μοναστηριού, είναι τμήματα ιερών λειψάνων των τριών νεοφανών μαρτύρων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, που φυλάσσονται σε καλαίσθητη λειψανοθήκη.

Το μοναστήρι λειτουργεί σαν τόπος διορθόδοξης επικοινωνίας. Κατ' επανάληψη το έχουν επισκεφθεί Σέρβοι και Ρουμάνοι επιτελείς κληρικοί και μοναχοί.
Αξιοθέατα

Μέσα στο χωριό, αξιοθέατα είναι τα παραδοσιακά κτίσματα στα στενά σοκάκια .

Στη θέση Μπατάνια υπάρχει σειρά, παροπλισμένων σήμερα, εργαστηρίων υδροκίνησης (μπατάνια[ασαφές], νεροτριβές, νερόμυλοι).

Περίπατος στον εύκολα προσπελάσιμο ορεινό όγκο του Πάικου (βότανα, αρωματικά φυτά), μανιτάρια, παρατήρηση πουλιών, καταφύγια για διανυκτέρευση, κυνήγι αγριόχοιρου .
Πολιτισμός

Τον Οκτώβριο του 1997, η Γρίβα συμπεριλήφθη στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων "ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ", με τη διοργάνωση της εκδήλωσης «Οι δρόμοι του κρασιού στη Γρίβα του Κιλκίς».

Στη γιορτή της Αναλήψεως, τελείται το το έθιμο Κουρμπάνι.

Κλίμα

Το κλίμα στη Γρίβα είναι σε γενικές γραμμές ήπιο. Ως τμήμα του ορεινού όγκου του Πάικου δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες μεταβολές από τη μέση μέτρηση στην περιοχή.

Το σημείο δρόσου είναι σε ανεκτά επίπεδα έτσι που να δημιουργείται πάχνη αλλά όχι παγετός .

Η βροχή, καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους δεν ανεβάζει την στάθμη της υγρασίας, η οποία παραμένει γενικώς σε χαμηλά επίπεδα λόγω απουσίας λιμναζόντων υδάτων .

Μετεωρολογικά στοιχεία για τη Γρίβα[11]:

Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μαρ	Απρ	Μαι	Ιουν	Ιουλ	Αυγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ
Μέση Ελαχ. θερμ.[°C]	1	2	5	7	12	16	18	18	15	11	6	2
Μέση Ανωτ. θερμ.[°C]	9	10	13	18	23	28	31	30	26	21	14	10
Ύψος Βροχόπτωσης (mm)	40	41	40	39	38	34	22	20	27	45	58	50
Ανώτατες Θερμοκρασίες[°C]	20	22	25	31	36	39	42	39	36	32	27	26
Σχετική Υγρασία (%)	40	39	41	38	36	28	20	19	25	43	56	48

Α.Σ. Μακεδονικός Γρίβας
Γήπεδο Α.Σ. Μακεδονικός Γρίβας 2010 - 2011
Α.Σ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΓΡΙΒΑΣ

Έμβλημα Ομάδας
Έμβλημα Ομάδας
Σύντομο όνομα Μακεδονικός Γρίβας
Ίδρυση 1978
Γήπεδο Γήπ. Γρίβας,
Χλοοτάπητας,
Προβολείς,
(χωρητικότητα: Χωρίς Κερκίδες
θέσεις)
Πρόεδρος Αθ. Θεοδώρου
Προπονητής Ρόπκας Γιώργος
2010 - 2011 14η
Εντός έδρας

Εκτός έδρας

Ο Α.Σ. Μακεδονικός Γρίβας Ιδρύθηκε το 1978 και εντάχτηκε στην Ε.Π.Σ. Νομού Κιλκίς. Το ποδοσφαιρικό γήπεδο του είναι το 2ο Γήπεδο στο Νομό Κιλκίς όπου τοποθετήθηκαν χλοοτάπητας και προβολείς για νυχτερινά παιχνίδια, το έτος 1988, με προσωπική εργασία των κατοίκων . Κατά καιρούς τα τμήματα ποδοσφαιρικών ακαδημιών του έχουν τροφοδοτήσει με ποδοσφαιριστές ακόμα και την Α' Εθνική κατηγορία (Στόιος Ιωάννης ΠΑΕ Εδεσσαϊκός, Μήτκος Γιώργος ΠΑΕ Πανηλειακός, Γιάντσης Δημήτρης ΠΑΕ Ηρακλής έως το 2010 και στην ΠΑΕ Α.Ο. Κέρκυρας).
Διακρίσεις
Τίτλος - Κύπελλο Χρονιά
Πρωτάθλημα ΕΠΣ Κιλκίς 1980, 1999
Κύπελλο Ήθους 1986, 1987, 1989
Κύπελλο Τουρνουά - Dusseldorf Δυτικής Γερμανίας 1995, 1997
Κύπελλο Τουρνουά - Στη μνήμη Γεωργίας Τιλκερίδου ( Δήμος Πολυκάστρου) 2009

Παραπομπές

↑ Αρματολοί και Κλέφτες. Οι ένοπλοι του υπόδουλου γένους. Περιοδικό Στρατιωτική Ιστρία. Τεύχος 89, Ιανουάριος 2004
↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 227
↑ Gustav Weigand, Die Aromunien, 1894, Μετάφραση: Γιώργος Παπασωτηρίου, Μαρία Ταμπακιώτη Σίμου, εκδόσεις: Αφοί Κυριακίδη, 2004, σελ. 259
↑ Jovan Cvijic, La peninsule Balkanique, Παρίσι, 1918, σελ. 399
↑ Ι. Κ. Βασδραβέλλης, Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα Μακεδονίας, Α΄ Ἀρχεῖον Θεσσαλονίκης 1695–1912, Θεσσαλονίκη 1952, σσ. 27-28, 79, 75. Με δύο κυρίως έγγραφα που έχουν ημερομηνίες 12 Μαΐου 1696 και 13 Ιουνίου 1707 ..."παρέχονταν η δυνατότητα στους κατοίκους της Γουμένισσας και των παρακείμενων οικισμών Γρίβας και Κάρπης να ασχολούνται και με την κναφή μάλλινων υφασμάτων από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού. Για την υπηρεσία τους αυτή οι κάτοικοι των προαναφερθέντων οικισμών απαλλάσσονταν από φορολογίες..."
↑ Ο νέος ελληνισμός στην Έδεσσα (Βοδενά), tου πρώτου μισού του ΙΘ΄ αιώνα, Γεώργιος Ρουμελιώτης, Έδεσσα, 2000, σελ. 65
↑ σ.σ βασιβουζούκος = πρβλ. τουρκ. bazıbozuk = άτακτος στρατιώτης
↑ http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/170413 Μετονομασία της Γρίβας
↑ Τάσος Ψαρράς
↑ Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Σχεδίου «Επικαιροποίηση Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης», Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Θεσσαλονίκης, σ.112.
↑ Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία

Εικόνες

Παραδοσιακά Κτίσματα της Γρίβας

Δριστέλλα - Υδροτριβείο - Μπατάνι

Λαογραφική Συλλογή Γρίβας

Όρος Πάικο, Μονοπάτι μέσα στο Δάσος

Ηρώο πεσόντων Γριβιωτών

Ηρώο πεσόντων Γριβιωτών κατά το έτος 1944

Πολιτιστικός Σύλλογος Γρίβας

Σύλλογος Γυναικών Γρίβας

21μελής Χορωδία Συλλόγου Γυναικών Γρίβας

Ιερός Nαός Αγίου Αθανασίου

Εσωτερικό του Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου

Παλιά αγιογράφηση Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου

Άγιος Αθανάσιος - Εικόνα στον Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου

Λόφος εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας

Εξωκλήσι Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας

Κάτοψη εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας: Ιερό (1), Θέση Δεσπότη (2), Ψαλτήρι (3), Κεροστάτης (4), Τρούλος (5)

Εσωτερικό εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας

Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας

Τιμητική Πλακέτα Προσφοράς στο Ποδόσφαιρο του Κιλκίς

Μακεδονικός Γρίβας 2010 - 2011

Κύπελλα - Τρόπαια Μακεδονικού Γρίβας

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ
Δημοτική Κοινότητα Γουμένισσας
Γουμένισσα, η
Τοπική Κοινότητα Γρίβας
Γρίβα, η
Τοπική Κοινότητα Κάρπης
Κάρπη, η
Τοπική Κοινότητα Καστανερής
Καστανερή, η
Τοπική Κοινότητα Πενταλόφου
Ομαλό, το
Πεντάλοφον, το
Τοπική Κοινότητα Στάθης
Στάθης, ο
Τοπική Κοινότητα Φιλυρίας
Γερακών, ο
Φιλυριά, η

Νομός Κιλκίς : Δήμος, Κοινότητα

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Κιλκίς

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

Γρίβα Κιλκίς

.