.

Ελλάδα

Οι Φθιώτιδες Θήβες ή Θεσσαλικές Θήβες είναι το όνομα δύο αρχαίων πόλεων της Θεσσαλίας η οποίες βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Η πρώτη βρίσκεται βόρεια του χωριού Μικροθήβες Μαγνησίας και άκμασε κατά την ελληνιστική περίοδο ενώ η δεύτερη, ονομαζόμενη και Χριστιανικές Θήβες, άκμασε κατά την παλαιοχριστιανική (πρωτοβυζαντινή) περίοδο, μέχρι και τον 7ο αι. και βρίσκεται μέσα στη Νέα Αγχίαλο.

Ιστορία

Οι ελληνιστικές Φθιώτιδες Θήβες καταστράφηκαν από τα στρατεύματα του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου Ε', το 217 π.Χ.

Στο χώρο των Χριστιανικών Θηβών, υπήρχε παλιότερα η Πύρασος, επίνειο των ελληνιστικών Φθιώτιδων Θηβών. Η Πύρασος καταστράφηκε από το βασιλιά Φίλιππο Ε', μαζί με τις Φθιώτιδες Θήβες. Πολύ γρήγορα, στον ίδιο χώρο, αναπτύχθηκε μια νέα πόλη η οποία αρχικά πήρε το όνομα των παλιών Φθιώτιδων Θηβών. Παράλληλα επικράτησε και η ονομασία Φιλιππούπολις[1]. Στα χρόνια του Χριστιανισμού το όνομα γίνεται Θήβες που, για διάκριση από τις ελληνιστικές Θήβες, γίνεται Θεσσαλικές ή Χριστιανικές Θήβες. Η νέα πόλη γρήγορα αναπτύχθηκε σε σημαντικό χριστιανικό κέντρο. Πυρπολήθηκε και καταστράφηκε στα μισά του 7ου αιώνα, κατά την εποχή των σλαβικών μετακινήσεων στον ελλαδικό χώρο.
Επέκταση
Αυτή η ενότητα του λήμματος χρειάζεται επιπλέον πληροφορίες. Μπορείτε να βοηθήσετε στην περαιτέρω ανάπτυξή της.

Αρχαιολογικά ευρήματα ελληνιστικών Φθιώτιδων Θηβών

Οι αρχαιολογικές έρευνες αποκάλυψαν το αρχαίο θέατρο των Φθιώτιδων Θηβών, 3.000 θέσεων περίπου, το οποίο υπολογίζεται ότι θεμελιώθηκε στα ελληνιστικά χρόνια και λειτούργησε μέχρι την ύστερη ρωμαϊκή εποχή.
Επέκταση
Αυτή η ενότητα του λήμματος χρειάζεται επιπλέον πληροφορίες. Μπορείτε να βοηθήσετε στην περαιτέρω ανάπτυξή της.

Αρχαιολογικά ευρήματα Χριστιανικών Θηβών

Από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, θεωρούνται οι πολλές βασιλικές που ανέδειξε η αρχαιολογική σκαπάνη και οι οποίες τοποθετούνται χρονολογικά στον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των κατασκευών είναι τα ενδιαφέροντα ψηφιδωτά δάπεδα τα οποία, χάρη στις προσπάθειες των αρχαιολόγων, διατηρούνται και σήμερα σε άριστη κατάσταση. Η αποκάλυψη τμήματος του αρχαίου τείχους, το μήκος του οποίου υπολογίζεται σε 2 χιλιόμετρα περίπου, περικλείοντας μια έκταση 250.000 τετραγωνικών μέτρων, δείχνει το μέγεθος των Φθιώτιδων Θηβών αλλά και τη σπουδαιότητά της κατά την αρχαιότητα.

Μέχρι σήμερα έχουν προσδιοριστεί 10 σημαντικά μνημεία της αρχαίας πόλης:

η ακρόπολη της Πυράσου
η βασιλική του Ελπιδίου
το συγκρότημα των δημοσίων κτιρίων
το επισκοπικό μέγαρο
η βασιλική του Αγ. Δημητρίου
υπόκαυστο-λουτρό
γυμνάσιο και λουτρό
πλακόστρωτη λεωφόρος με κατάστημα "έμβολος" της βασιλικής
έπαυλη
βασιλική του αρχιερέως Πέτρου.

Αλλά και έξω από τα τείχη υπάρχουν σημαντικά κτίρια: η κοιμητηριακή βασιλική (βασιλική Δ'), άλλη βασιλική, 5η κατά σειρά, έπαυλη του 3ου-4ου αι. κοντά στη θάλασσα, λουτρό και εκτεταμένα ψηφιδωτά δάπεδα ανατολικά του τείχους, άλλη οδός με καταστήματα ΝΑ του τείχους, νεκροταφεία με θολωτούς τάφους λαξευμένους στις πλευρές του λόφου ή υπόγειους θαλαμοειδείς με λάρνακες - σαρκοφάγους από τραχίτη, χρονολογούμενους από τον 3ο έως τον 6ο αιώνα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ποικιλόμορφα ψηφιδωτά δάπεδα με την ενδιαφέρουσα τεχνική τους. Αυτά συντελούν στη θεώρηση του αρχαιολογικού χώρου της Νέας Αγχιάλου ως χαρακτηριστικού χώρου για τη σπουδή του διακοσμητικού αυτού είδους.

Τα παραπάνω ευρήματα στους αρχαιολογικούς χώρους κατά μήκος του δρόμου που διασχίζει τη Ν. Αγχίαλο και οδηγεί στο Βόλο, πίσω από την αγορά, έξω από το τείχος, στο δυτικό άκρο της Νέας Αγχιάλου και στην οδό Σταυρίδη προς τους λαχανόκηπους, στα νότια.
Βασιλική Α' - Αγ. Δημητρίου

Η Βασιλική του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται νοτιοανατολικά της σημερινής αγοράς δίπλα στο δρόμο. Η ανασκαφή άρχισε το 1924 και τελείωσε το 1928. Η τρίκλιτη βασιλική έχει νάρθηκα, αίθριο και πρόκτισμα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η διαμόρφωση του αιθρίου και των εκατέρωθεν προκτισμάτων, βαπτιστηρίων και σκευοφυλακίου. Τα δάπεδα είναι είναι στρωμένα με μαρμάρινες και σχιστόλιθες πλάκες και ψηφιδωτό με μεγάλες ψηφίδες. Επισημαίνεται ο πλουσιότατος γλυπτός αρχιτεκτονικός διάκοσμος, χαρακτηριζόμενος από υψηλή ποιότητα. Συμπληρωματικές ανασκαφές (1972-1973) αποκάλυψαν τον περίβολο και πρόκτισμα βόρεια, ανατολικά και νότια. Από την ψηφιδωτή επιγραφή ΑΓΙΕ ΔΗΜΗΤΡΙΑΙ, στο δάπεδο του αύλειου δίκου του βαπτιστηρίου, το συγκρότημα χαρακτηρίζεται πλέον ως βασιλική του Αγίου Δημητρίου και χρονολογείται στο 2ο μισό του 5ου αιώνα.

Στον ίδιο χώρο υπάρχουν:

ΒΔ της βασιλικής Α', υπόκαυστο και, ΒΔ του υποκαύστου, ιδιωτική έπαυλη του 5ου αι.
Πλακόστρωτη οδός με κιονοστοιχίες και καταστήματα, ανατολικά της βασιλικής.
Κοιμητήριο με οικογενειακούς και μεμονωμένους τάφους, ΒΑ της βασιλικής.
Παλαίστρα και Γυμνάσιο, βόρεια του υποκαύστου.

Βασιλική Β' - Επισκόπου Ελπιδίου

Η Βασιλική του Εισκόπου Ελπιδίου βρίσκεται δίπλα στην Εθνική Οδό προς Βόλο κάτω από την ακρόπολη και πάνω από το λιμανάκι. Είναι τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, αίθριο και προκτίσματα. Ανασκάφτηκε το 1928-1929. Συμπληρωματικές ανασκαφές έγιναν το 1960-1972.

Το Ιερό Βήμα διασώθηκε σε καλή κατάσταση με σύνθρονο σε σχήμα Π, το εγκαίνιο σε σχήμα σταυρού και ο στυλοβάτης του φράγματος με τμήματα θωρακίων και κιόνων. Η αρχική φάση του μνημείου χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ., φαίνεται όμως ότι έχουν γίνει επισκευές, όπως μαρτυρεί η επιγραφή που βρέθηκε στο αίθριο και αναφέρει ως δωρητή το διάκονο Στέφανο. Στην ίδια επιγραφή αναφέρεται και το όνομα του Επισκόπου Ελπιδίου (1ο μισό του 6ου αιώνα), από την οποία χαρακτηρίζεται και η βασιλική.
Βασιλική Γ' - Αρχιερέως Πέτρου

Η Βασιλική του Αρχιερέως Πέτρου βρίσκεται πίσω από την αγορά δίπλα στην Εθνική οδό προς Αλμυρό και καταλαμβάνει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και πλουσιότερο απ' όλα τα μνημεία που έχουν ανακαλυφθεί στη Νέα Αγχίαλο. Βρίσκεται κοντά στο νότιο τμήμα του τείχους. Ανασκάφτηκε περιοδικά από το 1929 έως το 1954 από τον Γ. Σωτηρίου. Η ανασκαφή επαναλήφθηκε το 1969 και συνεχίστηκε από τον Π. Λαζαρίδη.

Πρόκειται για τρεις επάλληλες βασιλικές. Η πρώτη χρονολογείται στα μέσα ή στο 2ο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ., η δεύτερη στα μέσα ή στο 2ο μισό του 5ου αιώνα και η τρίτη στην εποχή του Ιουστινιανού του Α' (532). Οι τρεις επάλληλες βασιλικές, μαζί με τα προκτίσματα, καταλαμβάνουν χώρο 7.000 τμ κι έχουν κτιστεί πάνω σε Μυκηναϊκά και υστερορωμαϊκά ερείπια. Πλουσιότατος είναι ο διάκοσμος του μνημείου σε μαρμάρινα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά μέλη, εντοίχια, ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δάπεδα της πρώτης και τρίτης βασιλικής για την υψηλή τους ποιότητα και την ποικιλία του θεματολογίου. Από το όνομα του Αρχιερέως Πέτρου, που αναγράφτηκε σε ανακαινιστική επιγραφή του νότιου κλίτους της τελευταίας βασιλικής, χαρακτηρίστηκε όλο το συγκρότημα "Βασιλική του Αρχιερέως Πέτρου".
Βασιλική Δ'

Η Κοιμητηριακή Βασιλική ή Βασιλική Δ', βρίσκεται έξω από το τείχος, στο δυτικό άκρο της Νέας Αγχιάλου. Είναι τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, αίθριο και προκτίσματα. Χαρακτηριστικά είναι τα τετράγωνα διαμερίσματα που δημιουργούνται δύο μακρές πλευρές του μνημείου στα δύο άκρα του νάρθηκα, καθώς και οι υπόγειοι καμαροσκέπαστοι τάφοι. Ανασκάφτηκε το 1934-1936.

Συμπληρωματικές ανασκαφές έγιναν το 1972 αποκαλύπτοντας τη μνημειακή κρήνη στο αίθριο, τη θέση του άμβωνα και άλλα προκτίσματα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ψηφιδωτά δάπεδα με διάκοσμο γεωμετρικών σχεδίων, ζώων, πρηνών κα. Η βασιλική χρονολογείται μεταξύ του 5ου-6ου αιώνα μ.Χ.
Βασιλική Ε'

Βρίσκεται έξω από τα τείχη και χρονολογείται στον 5ο-6ο αιώνα μ.Χ. Υπόκαυστο στα 100μ. νοτιοανατολικά της βασιλικής Μαρτυρίου με ψηφιδωτά δάπεδα. Κτίριο παλαιοχριστιανικής εποχής, πιθανόν βασιλική στη βορειοανατολική καμπή του τείχους με ψηφιδωτά δάπεδα.
Βασιλική ΣΤ'

Κατά την ανασκαφική έρευνα, το 1978 και 1981, αποκαλύφθηκε η ένατη κατά σειρά βασιλική στο κέντρο της πόλης. Βρίσκεται δίπλα στο αστυνομικό Τμήμα της Νέας Αγχιάλου. Από τη βασιλική αυτή ανασκάφτηκαν τμήμα της αψίδας και των κλιτών, τα δάπεδα των οποίων είναι στρωμένα με ψηφιδωτά δάπεδα και μαρμαροθετήματα. Χρονολογείται πιθανότατα στα μέσα του 5ου αιώνα.
Βασιλική Μαρτυρίου
Ψηφιδωτό από τη Βασιλική Μαρτυρίου

Η Βασιλική Μαρτυρίου βρίσκεται στη οδό Σταυρίδη προς τους Λαχανόκηπους στα νότια της Νέας Αγχιάλου. Ανασκάφτηκε κατά τα έτη 1978-1981 και είναι έξω από τα τείχη της αρχαίας πόλης. Είναι τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, κτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαιοτέρων κτιρίων, πιθανόν του 4ου αιώνα π.Χ.
Στο Ιερό της βασιλικής διασώθηκε η κτιστή βάση της Αγίας Τράπεζας, το κιβωτιόσχημο εγκαίνιο και τμήμα του σύνθρονου. Χαρακτηριστικοί είναι οι οκτάπλευροι κιονίσκοι του φράγματος του Πρεσβυτερίου. Το βόρειο κλίτος και ο νάρθηκας είναι στρωμένοι με ψηφιδωτά, με πλούσια θεματογραφία στο διάκοσμο. Από επιγραφή σε θωράκιο του φράγματος του Πρεσβυτερίου ΥΠΕΡ ΕΥΧΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ, ονομάστηκε η βασιλική του Μαρτυρίου. Επιγραφή της κέντησης του ψηφιδωτού μπροστά από τη βασίλειο πύλη χρονολογεί τη βασιλική στα 431 μ.Χ.
Τρίκλιτος Ναΐσκος

Αποκαλύφθηκε το 1982 σε ιδιωτικό οικόπεδο. Χρονολογείται στους πρώτους παλαιοχριστιανικούς αιώνες, 3ο-4ο αιώνα μ.Χ., πριν από το κτίσιμο των μεγάλων βασιλικών, και θα χρησίμευε για τις θρησκευτικές ανάγκες των λίγων ακόμη χριστιανών των Φθιωτίδων Θηβών.
Βαπτιστήριο

Το 1983, νότια του αιθρίου της Βασιλικής του Αρχιερέως Πέτρου, ανακαλύφθηκε το Βαπτιστήριο που από το σχέδιο και τις διαστάσεις του θεωρείται μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο. Το Βαπτιστήριο ανατολικά είναι τετράγωνο και περιβάλλει υπερυψωμένο κυκλικό στυλοβάτη στον οποίο πατούσαν 8 κίονες. Στο κέντρο υπάρχει οκτάγωνη κολυμβήθρα και εντυπωσιακά μαρμαροθετήματα στο πάτωμα. Επιγραφή στο κατώφλι της δυτικής πυλίδας του κυκλικού στυλοβάτη αναφέρει ότι ο κατασκευαστής ή δωρητής της στρώσης αυτής ήταν ο Πολυχρόνιος "Υπέρ Ευχής". Δυτικά του φωτιστηρίου υπάρχει τρίκλιτος "εξώτερος"¨οίκος.

Με μεγάλη πιθανότητα, το βαπτιστήριο θεωρείται σύγχρονο της πρώτης βασιλικής του Αρχιερέως Πέτρου. Το λεγόμενο Επισκοπικό Μέγαρο βρίσκεται στα 100 μ. δυτικά της βασιλικής του Αγίου Δημητρίου. Ανακαλύφθηκε στα 1937, 1939 και 1954 από τον Γ. Σωτηρίου, το 1972 ήρθαν στο φως από τον Π. Λαζαρίδη κι άλλα τμήματα του κτιρίου. Ήταν διόρωφο και είχε σημαντικό γλυπτό διάκοσμο. Ανήκει στους υστερορωμαϊκούς χρόνους, συντηρήθηκε δε και χρησιμοποιήθηκε ως τον 7ο αιώνα μ.Χ.
Συγκρότημα Δημοσίων Κτιρίων

Η αποκάλυψη άρχισε το 1956 από τον Γ. Σωτηρίου και συνεχίστηκε από τον Π. Λαζαρίδη στα χρόνια 1960-1968 και 1987. Επισημάνθηκαν 8 οικοδομικές φάσεις. Πρόκειται για δημόσιο συγκρότητμα αγοράς ή νοσοκομείου ή κάποιου άλλου προορισμού, που χρησιμποιήθηκε για πολλούς αιώνες. Μέσα στο χώρο του συγκροτήματος, λουτρικό κτίριο με ψηφιδωτό δάπεδο σε μια αίθουσα που μπορεί να χρονολογηθεί στο 2ο π.Χ αιώνα. Από τμήματα του τείχους της αρχαίας πόλης των Φθιωτίδων Θηβών πύργους, πύλες που βρέθηκαν ή επισημάνθηκαν σποραδικά, έγινε δυνατή η σχεδιαστική αποτύπωση και ο καθορισμός της πορείας και της έκτασής του.

Το τείχος διακρίνεται σε χερσαίο και θαλάσσιο. Περιέβαλε την Ακρόπολη της ομηρικής Πυράσου, το λιμάνι και μεγάλη έκταση της αρχαίας πόλης. Το μήκος του ήταν 250.000 τμ αλλά η πόλη εκτεινόταν κι έξω από τον περίγυρο οχύρωσης.
Πολυτελής Έπαυλη
Πολυτελής Έπαυλη

Είναι πολυτελούς κατασκευής οικοδόμημα του 6ου μ.Χ. αιώνα. Περιλαμβάνει εντυπωσιακό ψηφιδωτό δάπεδο, το οποίο δεν έχει ακόμη καθαριστεί στο σύνολό του, αλλά και πλήθος γλυπτών στα δωμάτια και στους εξωτερικούς χώρους. Όπως όλα δείχνουν, το οικοδόμημα αναπτυσσόταν γύρω από μια κιονοστήρικτη αυλή, στρωμένη με μαρμάρινες πλάκες, ενώ μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί πεσμένα επτά τμήματα από κορμούς αράβδωτων κιόνων, τρία ιωνικά κιονόκρανα και επτά επιθήματα με σχηματοποιημένα φύλλα του φυτού άκανθα. Επίσης βρέθηκε μεγάλος αριθμός χάλκινων νομισμάτων, τα περισσότερα από τα οποία είναι του Ιουστινιανού Νομισματοκοπείου Θεσσαλονίκης, ενώ σε μικρή απόσταση από την έπαυλη αποκαλύφθηκε νεκροταφείο με κεραμοσκεπείς και πλακοσκεπείς τάφους, καθώς και πολλά κτερίσματα: χάλκινες πόρπες, βραχιόλια, χάντρες, ενώτια, θραύσματα λύχνων, οινοχόων, αμφορέων και όστρακα.

Οι ανασκαφές στην περιοχή συνεχίζονται από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και φέρνουν στο φως κομμάτι-κομμάτι την επισκοπική πόλη των Φθιωτιδών Θηβών, στα ερείπια της οποίας οικοδομήθηκε η Νέα Αγχίαλος. [2]
Υποσημειώσεις

↑ Ὁ δὲ Φίλιππος διαψευσθεὶς τῆς πράξεως, καὶ καταστρατοπεδεύσας περὶ τὸν Ἐνιπέα ποταμόν, συνῆγε τὰς παρασκευὰς ἔκ τε τῆς Λαρίσης καὶ τῶν ἄλλων πόλεων, ἃς ἐπεποίητο κατὰ χειμῶνα πρὸς τὴν πολιορκίαν· ἡ γὰρ ὅλη πρόθεσις ἦν αὐτῷ τῆς στρατείας ἐξελεῖν τὰς Φθιώτιδας καλουμένας Θήβας. ἡ δὲ πόλις αὕτη κεῖται μὲν οὐ μακρὰν ἀπὸ τῆς θαλάττης, ἀπέχουσα Λαρίσης ὡς τριακοσίους σταδίους, ἐπίκειται δ' εὐκαίρως τῇ τε Μαγνησίᾳ καὶ τῇ Θετταλίᾳ, καὶ μάλιστα τῆς μὲν Μαγνησίας τῇ τῶν Δημητριέων χώρᾳ, τῆς δὲ Θετταλίας τῇ τῶν Φαρσαλίων καὶ Φεραίων. ἐξ ἧς καὶ τότε, κατεχόντων αὐτὴν τῶν Αἰτωλῶν καὶ συνεχεῖς ποιουμένων τὰς ἐπιδρομάς, μεγάλα συνέβαινε βλάπτεσθαι τούς τε Δημητριεῖς καὶ τοὺς Φαρσαλίους, ἔτι δὲ Λαρισαίους· πολλάκις γὰρ ἐποιοῦντο τὰς καταδρομὰς ἕως ἐπὶ τὸ καλούμενον Ἀμυρικὸν πεδίον. διόπερ ὁ Φίλιππος οὐκ ἐν μικρῷ τιθέμενος μεγάλην ἐποιεῖτο σπουδὴν ὑπὲρ τοῦ κατὰ κράτος ἐξελεῖν αὐτήν. συναχθέντων δὲ καταπελτῶν μὲν ἑκατὸν πεντήκοντα, πετροβολικῶν δ' ὀργάνων πέντε καὶ εἴκοσι, προσῆλθε ταῖς Θήβαις, καὶ διελὼν τὸ στρατόπεδον εἰς τρία μέρη διέλαβε τοὺς πέριξ τόπους τῆς πόλεως, καὶ τῷ μὲν ἑνὶ περὶ τὸ Σκόπιον ἐστρατοπέδευσε, τῷ δ' ἄλλῳ περὶ τὸ καλούμενον Ἡλιοτρόπιον, τὸ δὲ τρίτον εἶχε κατὰ τὸ τῆς πόλεως ὑπερκείμενον ὄρος, τὰ δὲ μεταξὺ τῶν στρατοπέδων τάφρῳ καὶ διπλῷ χάρακι διαλαβὼν ὠχυρώσατο, πρὸς δὲ καὶ πύργοις ξυλίνοις ἠσφαλίσατο, κατὰ πλέθρον στήσας αὐτοὺς μετὰ φυλακῆς τῆς ἀρκούσης. ἑξῆς δὲ τούτοις τὰς παρασκευὰς ἁθροίσας ὁμοῦ πάσας ἤρξατο προσάγειν τὰ μηχανήματα πρὸς τὴν ἄκραν. Ἐπὶ μὲν οὖν ἡμέρας τρεῖς τὰς πρώτας οὐδὲν ἠδύνατο προβιβάζειν τῶν ἔργων διὰ τὸ γενναίως καὶ παραβόλως ἀμύνεσθαι τοὺς ἐκ τῆς πόλεως. ἐπειδὴ δὲ διὰ τὴν συνέχειαν τῶν ἀκροβολισμῶν καὶ τὸ πλῆθος τῶν βελῶν οἱ προκινδυνεύοντες τῶν ἐκ τῆς πόλεως οἱ μὲν ἔπεσον, οἱ δὲ κατετραυματίσθησαν, τότε βραχείας ἐνδόσεως γενομένης ἤρξαντο τῶν ὀρυγμάτων οἱ Μακεδόνες. τῇ δὲ συνεχείᾳ, καίπερ ἀντιβαίνοντος τοῦ χωρίου, μόλις ἐναταῖοι πρὸς τὸ τεῖχος ἐξίκοντο. μετὰ δὲ ταῦτα ποιούμενοι τὴν ἐργασίαν ἐκ διαδοχῆς, ὥστε μήθ' ἡμέρας μήτε νυκτὸς διαλείπειν, ἐν τρισὶν ἡμέραις δύο πλέθρα τοῦ τείχους ὑπώρυξαν καὶ διεστύλωσαν. τῶν δ' ἐρεισμάτων οὐ δυναμένων ὑποφέρειν τὸ βάρος, ἀλλ' ἐνδόντων, πεσεῖν συνέβη τὸ τεῖχος πρὸ τοῦ πῦρ ἐμβαλεῖν τοὺς Μακεδόνας. ἐνεργὸν δὲ ποιησαμένων τὴν ἀνακάθαρσιν τοῦ πτώματος, καὶ παρασκευασαμένων πρὸς τὴν εἴσοδον καὶ μελλόντων ἤδη βιάζεσθαι, καταπλαγέντες παρέδοσαν οἱ Θηβαῖοι τὴν πόλιν. ὁ δὲ Φίλιππος διὰ τῆς πράξεως ταύτης ἀσφαλισάμενος τὰ κατὰ τὴν Μαγνησίαν καὶ Θετταλίαν ἀφείλετο τὰς μεγάλας ὠφελείας τῶν Αἰτωλῶν, ἀπεδείξατο δὲ καὶ ταῖς αὑτοῦ δυνάμεσιν ὅτι δικαίως ἐπανείλετο τοὺς περὶ τὸν Λεόντιον, ἐθελοκακήσαντας πρότερον ἐν τῇ περὶ τοὺς Παλαιεῖς πολιορκίᾳ. γενόμενος δὲ κύριος τῶν Θηβῶν τοὺς μὲν ὑπάρχοντας οἰκήτορας ἐξηνδραποδίσατο, Μακεδόνας δ' εἰσοικίσας Φιλίππου τὴν πόλιν ἀντὶ Θηβῶν κατωνόμασεν.
↑ Έθνος, Μ. Ριτζαλέου, 8/4/09

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Οι ελληνιστικές Φθιώτιδες Θήβες, The Princeton Encyclopedia of Classical Sites (αγγλικά).
Urbanism and Economy in Late Antique Thessaly (3rd – 7th century A.D.) The Archaeological Evidence, Olga Karagiorgou, Christ Church and Institute of Archaeology, University of Oxford (αγγλικά).

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Νέα Αχίαλος της Ελληνικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Αρχαίες πόλεις της Θεσσαλίας

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License